Οι φρουροί κλείσαν τις βαριές πόρτες της αίθουσας "Αιγές" στην βορειοδυτική πλευρά του κάστρου. Η συνεδρίαση θα γινόταν κεκλεισμένων των θυρών. Ο απεσταλμένος του ηγεμόνα Γεώργιου του Β΄, αρχιδούκας δημοσίων έργων Μαγκριώτης κάθονταν στην κεφαλή της μεγάλης δρύινης τράπεζας.Ένθεν και κείθεν του τραπεζιού βρίσκονταν υποψήφιοι κόμηδες, βαρόνοι, κυρίες της αυλής και μερικοί αξιωματούχοι της κομητείας και των βαρονιών. Αλλά, ας αναγγείλουμε μερικούς εξ αυτών. Ο υποψήφιος κόμης της Ημαθίας Μούρνος, ο νυν βαρόνος της Νιάουστας Γλειφομπατσός, η νυν βαρόνη της Βέροιας Χαρούλα, ο τέως βαρόνος του Γιδά Μπαμπούξινος (Γκιόνογλου), ο υψηλός αξιωματούχος της Ημαθίας Αστέριος (Παπαστεργίου), ο υψηλός αξιωματούχος της βαρονίας του Γιδά Παράσχος, η υψηλή αξιωματούχος της Ημαθίας Αρίστη (Κουκουρίκου) και η κυρία των τιμών και της αυλής Θούλη.
Αξιοσημείωτη ήταν η απουσία του Μαρκησίου Αγγέλου, ενώ οι άλλοι δυο Μαρκήσιοι ήταν ωσεί παρόντες, αφού ο Σιδηρό κρύφτηκε στην άκρη της σάλας και ο Θανασούκος ξεχάστηκε (;) στην αίθουσα της τραπεζαρίας.
Το κλίμα μέσα στη μεγάλη αίθουσα ήταν βαρύ. Αν και επικράτησαν στις δυο απο τις τρεις βαρονίες της Ημαθίας οι άνθρωποι του βασιλιά, παρόλα ταύτα το βασίλειο της Ελλάδος βρισκόταν υπό την κυριαρχία ξένων δυνάμεων με ολέθριες τωρινές και μελλοντικές συνέπειες για τους Έλληνες.Οι φεουδάρχες έβλεπαν να απειλούνται τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και οι υπήκοοι όλου του βασιλείου πεινούσαν και εξαθλιώνονταν μέρα με τη μέρα. Αναταραχές υπήρχαν παντού. Η Αναγέννηση αργούσε ακόμα. Σε ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν ο αρχιδούκας Μαγκριώτης μετέφερε στην κομητεία της Ημαθίας το μήνυμα του βασιλιά Γεωργίου του Β΄προκειμένου να τονωθεί το ηθικό των εκεί ανθρώπων τους. Το περιεχόμενο του μηνύματος ήταν όλα καλά όλα ανθηρά, πετύχαμε μεγάλη νίκη. Φυσικά, ουδείς εκ των παρισταμένων πρόσεξε το μήνυμα και μάλιστα μέχρι να τελειώσει ο Αρχιδούκας το λόγο του, κάποιοι χασμουριόταν.
Στη συνέχεια, ο υψηλός αξιωματούχος Αστέριος, θέλοντας με τη σειρά του να δώσει μια νότα αισιοδοξίας, προσπάθησε να εξηγήσει μονομερώς και επιφανειακά την αιτία του χασίματος της βαρονίας του Γιδά. Ξεχνόντας λοιπόν την κύρια αιτία, που ήταν η αδελφοποίηση του βαρόνου Μπαμπούξινου με τον Μαρκήσιο Αρχάγγελο (Χαλκίδη), είπε "Στην βαρονία του Γιδά χάσαμε γιατί ήταν δυο υποψήφιοι (ο Μπαμπούξινος και ο Τσιάπλας) από το δικό μας χώρο και οι ψήφοι μας μοιράστηκαν".
Στο άκουσμα αυτών των λόγων ο τέως βαρόνος Μπαμπούξινος σηκώθηκε λάβρος να διορθώσει τα πράγματα. "Ο Τσιάπλας υποστηρίχτηκε μόνο από το σόι το Συριζαίικο (σημείωση: Συριζαίοι=απλοί υπήκοοι οι οποίοι κανέναν τίτλο ευγενείας δεν έφεραν). Εγώ ήμουν ο μόνος υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ" (σημείωση:ΠΑΣΟΚ= Πανελλήνια Σύμπραξη Ομοτίτλων Κυβερνώντων).
΄Ολοι οι παριστάμενοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους μη ξέροντας τι να υποθέσουν γι΄ αυτή τη δήλωση. Βέβαια, δεν γνώριζαν ότι ο τέως βαρόνος Μπαμπούξινος, που ενώ μέχρι την ήττα του υποστήριζε ότι είναι ανεξάρτητος, τώρα είχε λόγο να υποστηρίζει ότι ήταν και είναι και θα είναι πιστός στο ΠΑΣΟΚ και ο ένας και μοναδικός εκφραστής του στην βαρονία του Γιδά. Ο λόγος ήταν η μελλοντική επανεκλογή του ξαδέρφου του Μαρκήσιου Θανασούκου.
Ο οίκος Γικονόγλου ήταν ο μόνος αυθεντικός εκφραστής του ΠΑΣΟΚ στην βαρονία του Γιδά. Και αυτό έπρεπε να γίνει σαφές και για τώρα και για μετά. Ο οποιοσδήποτε μελλοντικός υποψήφιος βαρόνος του Γιδά θα έπρέπε να συνδιαλλαγεί μόνο με τον μοναδικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ ο οποίος ήταν ο τέως βαρόνος Μπαμπούξινος. Οποιαδήποτε αμφισβήτηση της θέσης του θα ισοδυναμούσε με μη επανεκλογή του Θανασούκου στην μαρκιωνία (σημ. η χωρική δικαιοδοσία του μαρκήσιου).
Κι ενώ προς στιγμήν φάνηκε να πείθει ο ισχυρισμός του Μπαμπούξινου, τότε συνέβη το αναπάντεχο. Η κυρία των τιμών και της αυλής Θούλη πετάχτηκε και είπε κάτι για το οποίο άλλοι συνοφρυώθηκαν, άλλοι φαρμακώθηκαν και άλλοι θύμωσαν. Η ίδια βέβαια, ελλείψη ικανότητας πολιτικής σκέψης, δεν αντιλήφθηκε τις συνέπειες των λόγων της και χαμογέλασε ικανοποιημένη γιατί κάτι βρήκε να πει για να ασχοληθούν οι άλλοι μαζί της.
Πριν καταμαρτυρήσουμε το τι είπε, χρειάζεται να κάνουμε μια αναφορά στο πρόσωπό της για να διευκολυνθούν οι αναγνώστες στην κρίση τους. Η Θούλη λοιπόν, όλως τυχαίως βρέθηκε να κατέχει τον τίτλο της κυρίας των τιμών και της αυλής. Αυτός ο τίτλος στα χρόνια που περιγράφουμε είχε μόνο εθιμοτυπικό χαρακτήρα και δίνονταν με κλήρωση και σε όσες γυναίκες δεν κατάφερναν να διακριθούν στην αυλή με την αξία τους. Μια από τις κληρούχους ήταν και η Θούλη. Από την ώρα που απέκτησε τον τίτλο (ή μήπως και πιο νωρίς;) άρχισε να ζει σε ένα παραλήρημα εξουσίας. Αρχικά ήθελε να χριστεί υποψήφια Μαρκησία. Εν τω μεταξύ σε έμπιστους της εξομολογούνταν ότι υψηλοί κύκλοι του βασιλιά Γεωργίου του Β΄ την προόριζαν για υποψήφια αρχιδούκισα της Ευρώπης (το αντίστοιχο της δικής μας Ευρωβουλής). Μέρα με τη μέρα η κατάστασή της σοβάρευε. Το πολιτικό της παραλήρημα ήταν πλέον ότι είναι πριγκίπισα και ενθρονίζει και εκθρονίζει εν ριπή οφθαλμού τους πρίγκιπές της. Όλοι γνωρίζαν την κατάστασή της και γι΄ αυτό και την αποκαλούσαν πριγκίπισσα Θούλη. Αντιλαμβάνεστε ότι επρόκειτο για ιδιαίτερη περίπτωση η οποία έπρεπε να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα ευαισθησία.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στα λεγόμενα της πριγκίπισσας Θούλης. Είπε λοιπόν ότι κύκλοι της αυλής επιφόρτισαν την ίδια με την μυστική αποστολή να υποστηρίξει με δημόσιες εμφανίσεις της τον υποψήφιο βαρόνο Μπαμπούξινο ως τον μοναδικό και αυθεντικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Οι αιτίες αυτής της δήλωσης μπορεί να ήταν διάφορες. Είτε, όπως ήδη ειπώθηκε, είπε κάτι για να τραβήξει την προσοχή χωρίς επίγνωση των λεγομένων της. Είτε για να δικαιολογήσει τις αυθαίρετες δημόσιες εμφανίσεις της στο πλευρό του Μπαμπούξινου. Είτε για να υπερασπιστεί την ενότητα του ΠΑΣΟΚ (πως είναι δυνατόν να ήταν Πασόκοι αυτοί που ψήφισαν τον Τσιάπλα;) (Μια άλλη εμμονή της ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ έπρέπε, ό,τι και αν γινόταν, να φαίνεται ενωμένο, δυνατό. Αυτή η εμμονή της την είχε οδηγήσει στο να τάξει εαυτώ στους αγώνες και στο καταστατικό ψυχή τε και σώματι. Έτσι, όπως οι ιερομόναχες "νυμφεύονταν" τον Κύριο και η Θούλη έμεινε ανύπανδρη διότι είχε "νυμφευθεί" τον βασιλιά Ανδρέα). Πλέον τώρα θεωρούμε ότι η αιτία της δήλωσής της ήταν όλοι αυτοί οι λόγοι μαζί και ίσως κι όχι μόνο.
Μετά τα λεγόμενα αυτά, το λόγο, εξαγριωμένος, πήρε ο υψηλός αξιωματούχος του Γιδά Παράσχος. Έξυπνος άνθρωπος γαρ, έκανε αμέσως μετάφραση των λεγομένων την πριγκίπισσας Θούλης. Ζήτησε λοιπόν να μάθει τι είχε συμβεί επιτέλους. Τους είχαν χειραγωγήσει ο κύκλοι της αυλής του ηγεμόνα όλους εδώ τους υπηκόους ή όχι; Αυτό το ερώτημα δεν απαντήθηκε ποτέ. Οι ιστορικοί από τότε έχουν δώσει διάφορες εξηγήσεις με επικρατέστερη την άποψη ότι δεν ρισκάρισε η ηγεμονία την στήριξη στον τέως βαρόνο του Γιδά Μπαμπούξινο διότι δεν είχαν ακόμη προλάβει να ελέγξουν και να καθαρογράψουν τα πορίσματα (εκείνη την εποχή ακόμη δεν ήταν τόσο διαδομένη η εφεύρεση του Γκουτεμβέργιου και οι γραφειοκρατικές καθυστερήσεις ήταν δικαιολογημένες).Ταυτόχρονα όμως δεν θα τους πείραζε να τον στηρίξουν εμμέσως, προκειμένου να καρπώνονταν μια ενδεχόμενη νίκη του.
Ο Μπαμπούξινος αντιλήφθηκε ότι η πριγκίπισσα Θούλη, για μια ακόμη φορά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει, τον χαντάκωνε. Θέλοντας να αποπροσανατολίσει την κουβέντα και να φανεί συμπαθής, τον έπιασε το παράπονο. Γιατί δεν τον βοήθησαν οι ομοϊδεάτες του και μάλιστα μερικοί βρέθηκαν σε συμπόσια με τον εχθρό του τον Δον. Εκείνη την στιγμή μια λάμψη άστραψε στον αέρα. Ήταν τα κοσμήματα της υψηλής αξιωματούχου Αρίστης που κουνήθηκαν καθώς σηκώνονταν όρθια, φουριόζα. Πήρε το λόγο και είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Η Αρίστη ήταν γνωστή στην κομητεία για το αψύ του χαρακτήρα της κι ότι δε μασούσε τα λόγια της. Είχε μείνει στην ιστορία ως η "καρεκλομαχήτρια", μετά το επεισόδιο σε παρόμοια συνεδρίαση, όταν εκσφενδόνισε μια καρέκλα σε ομοιοτιτλούχο της. Τα τελευταία χρόνια δε, εξαιτίας των ατελείωτων ωρών ενασχόλησής της με τα αρχεία της ηγεμονίας στα υπόγεια του παλατιού, ανέδυε στο πέρασμά της μια μυρουδιά υγρασίας και απλησιάς (ας μη ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη οι άνθρωποι πλένονταν σπάνια) που της προσέδιδε επιπλέον κύρος δύναμης κι επιστημοσύνης.
Ως ένα τέτοιο λοιπόν οξύθυμο, μορφωμένο και δυναμικό άτομο (συνδυασμός αδιανόητος για τις γυναίκες της εποχής κι ακόμη και για πολλούς άνδρες) όλοι γύρισαν να την ακούσουν, παίρνοντας και τις απαραίτητες προφυλάξεις μη φάνε καμιά αδέσποτη.Έδωσε λοιπόν δυο τρεις λεκτικές, μόνο, σφαλιάρες στον Μπαμπούξινο που ήταν όλες δικές του και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. "Ναι, εγώ ήμουν στο συμπόσιο με τον Δον. Δεν ήξερα που έπρεπε να σου ζητήσω και την άδεια. Μήπως εσύ ζήτησες την άδεια την δική μας και πήγες και αδελφοποιήθηκες με τον Αρχάγγελο (Χαλκίδη) θανάσιμο εχθρό μας; Όταν σε συνέφερε μου το παίζεις ανεξάρτητος και τώρα που έχασες ζητάς και τα ρέστα; Λίγα τα λόγια σου για μένα γιατί θα σου ΄ρθει καμιά καρέκλα". Τα τελευταία λόγια δεν ειπώθηκαν αλλά ήταν σε όλους φανερό ότι εννοούνταν.
Ο Μπαμπούξινος, καταπίνοντας τη γλώσσα του μαζί με μπόλικες γκοστερίτσες, κάθισε ήσυχα ήσυχα στη θέση του. Το λόγο κατόπιν πήραν οι άλλοι δυο βαρόνοι της Ημαθίας. Μα δεν θ΄ αναφερθούμε στα λόγια τους, διότι δεν διασώθηκαν ως σήμερα.
ΥΓ: Η αντιστοιχία των τίτλων ευγενείας εκείνης της εποχής με πολιτικά αξιώματα του σήμερα θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι: αρχιδούκας= υπουργός, δούκας= περιφερειάρχης, μαρκήσιος= βουλευτής, κόμης= αντιπεριφερειάρχης, βαρόνος= δήμαρχος, υψηλοί αξιωματούχοι= γραμματείς και φαρισαίοι, κυρίες των τιμών= μέλη εθνικών συμβουλίων, πρίγκιπες και πριγκίπισσες δεν βρίσκουν αντιστοιχία στην σημερινή εποχή. Άλλωστε δεν υπήρχαν πριγκιπάτα ταυτόχρονα με ηγεμονίες ούτε εκείνη την εποχή.
ΥΓ1: Ευχαριστώ την Πριγκίπισσα Θούλη (Σιδηροπούλου) διότι η αυτοτιτλοφόρησή της μου ενέπνευσε την ιστορία. Χαίρομαι που μαθαίνω για την ενθρόνιση του νέου πρίγκιπά της. Μόνο να προσέχεις διότι έχετε πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας αφού αυτός είναι ακόμη έφηβος(;). Ή μήπως όταν λες ότι αντρειώνεται στα κρητικά όρη και πελάγη είναι ποιητική αδεία; Όπως και να ΄χει χαίρομαι αφάνταστα για σένα.
ΥΓ2: Για την απολογία Χαλκίδη no comment. Τα είπε όλα μόνος του. Ιδιαιτέρως μου άρεσε το σημείο που του ξέφυγε και είπε ότι ε, εμείς οι πολιτικοί κάνουμε και παιχνίδια για να πάρουμε ψήφους. Ή λέτε να ήταν κρίση ειλικρίνειας; Ίσως και στα πλαίσια της απενοχοποίησης.
ΥΓ3: "Το μόνο κλειστό επάγγελμα που πρέπει να ανοίξει είναι αυτό της οικογενειοκρατίας στην πολιτική." Το άκουσα τις προάλλες από κάποιον στο ράδιο.
ΥΓ4: Όλο και πληθαίνουν οι επιθέσεις εναντίον των πολιτικών. Τις προάλλες σε κάποια παραλία της Αττικής μια γυναίκα έδιωξε έναν λουόμενο πολιτικό. Τώρα ο αιμόφυρτος Χατζιδάκης. Βέβαια είμαι κατά της βίας, είτε λεκτικής, είτε σωματικής. Κάτι όμως δείχνουν όλα αυτά. Μήπως έναν μεγάλο θυμό; Μήπως να προβληματιστούν οι πολιτικοί μας για να μην εξελιχτεί ο θυμός μας σε οργή; Ή μήπως καλύτερα να εξοργιστούμε με την ελπίδα να ανατρέψουμε παρωχημένα πολιτικά σχήματα και δεδόμένα; Άλλωστε, η ιστορία λέει ότι οι κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές γίνονταν πάντα βίαια. Δεν ξέρω. Θα δείξει.
ΥΓ5: Ο Πουζιαρίτης (διαβάστε τη σχετική ανάρτηση στα Χρονικά για να καταλάβαιτε) καταδικάστηκε με την ανώτατη ποινή. Σκότωσε κανέναν; Όχι. Τότε γιατί; Για παραδειγματισμό. Για μια ακόμα φορά η δικαιοσύνη δεν ξέρει την τύφλα της. Το ίδιο έκανε και στην περίπτωση της καταδίκης με την μεγαλύτερη ποινή του Αιμίλιου Μεταξόπουλου (πρύτανης της Παντείου). Ο Αιμίλιος πριν από λίγες μέρες "έφυγε" στιγματισμένος. Όλοι όσοι τον γνώριζαν (μέσα σ΄ αυτούς είχα την τύχη να τον γνωρίσω κι εγώ) ήξεραν ότι όχι μόνο αδικήθηκε από την δικαιοσύνη αλλά κι ότι υπήρξε εξιλαστήριο θύμα ενός οικονομικού σκανδάλου. Μήπως, έστω και αργά, θα πρέπει να αποκατασταθεί η μνήμη του; Μήπως η δικαιοσύνη από δω και πέρα να ξεστραβωθεί και να γίνει πιο δίκαιη; Διότι άλλο να ΄σαι τυφλός κι άλλο στραβός.
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
Xάρακας Νο32: "Θέλεις να γίνουμε φίλοι;"
Ακούω συχνά από τα παιδιά μου για τους φίλους τους. Λένε ότι παίζουν μαζί, ότι αλληλοϋποστηρίζονται, ότι δεν θέλουν να τους στεναχωρούν, ότι τους ενθαρρύνουν, ότι έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, ότι νοιάζονται γι΄ αυτούς. Νιώθω χαρά και περηφάνια όταν μέσα στην καθημερινότητα τους ακούω να μιλάνε για τους φίλους τους, ορίζοντας έτσι τι είναι φιλία και πόσο πολύτιμη είναι.
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ακόμη κι αν είναι να μην αποκτήσουν τίποτα άλλο στη ζωή τους, αρκεί να έχουν φίλους, λίγους, διαλεχτούς, καρδιακούς. Γιατί θαρρώ ότι φίλους αληθινούς μόνο λίγους μπορούμε να έχουμε. Μετά είναι οι γνωστοί, που είναι σίγουρα πιο πολλοί, μα φίλοι δεν είναι. Συνάμα θλίβομαι όταν διαπιστώνω ότι πολλοί άνθρωποι νομίζουν τους γνωστούς για φίλους. Α, μα η διαφορά είναι ξεκάθαρη. Ο φίλος είναι εκεί, διαθέσιμος για σένα, να ακουμπάς απάνω του. Είναι αυτός που ξέρει τα μυστικά σου και τα σέβεται και τα κουβαλά για σένα. Είναι αυτός που θα σε μαλώσει τρυφερά όταν σε δει να ξωκύλεις για να σε συνεφέρει. Είναι αυτός που στον πόνο σου θα πονέσει και θα συμπονέσει και θα σε στηρίξει. Αυτός που θα σε υπερασπιστεί και θα καμαρώσει για σένα. Αυτός που θα σε κρίνει δίχως να σε κατακρίνει. Που θα σου κλείσει το μάτι και θα σου πει προχώρα. Που τη χαρά σου θα σου την κάνει γιορτή για να την ευχαριστηθείς.
Ο λόγος που γράφω σήμερα δεν είναι για να πω τι είναι η φιλία. Ξέρουμε όλοι μέσα μας τι είναι ο φίλος. Γράφω σήμερα για να πω τι δεν είναι φιλία. Ή μάλλον καλύτερα ότι η εικονική φιλία του facebook προσβάλλει την έννοια της φιλίας.
Διάβαζα λοιπόν τις προάλλες ότι ένας από τους σχεδιαστές του facebook έκανε ήδη ένα νέο δίκτυο το οποίο έχει όριο φιλιών τους 50. (τώρα, γιατί δεν είναι 40 ή 60 το όριο, δεν το κατάλαβα). Λέει λοιπόν ότι οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν σχέσεις μέχρι με 50 άλλους. Ενώ το όριο των 5.000 που έχει το facebook θεωρείται ότι είναι υπερβολικό και άρα δυσλειτουργικό. Σώπα. Και εγώ που νόμιζα ότι έβαλαν όριο τους 5.000 για να εκλέξουν τον πιο δημοφιλή και αξιαγάπητο φίλο στον διαδικτυακό κόσμο. Αφήστε που το όριο στην ουσία είναι unlimit διότι μόλις το φτάσεις, κάνεις κι άλλο προφίλ και αρχίζει το κοντέρ από την αρχή.
Βέβαια, αυτοί που έχουν οικονομικά οφέλη (προγραμματιστές, κατασκευαστές, διαφημιστές) καλά κάνουν και ασχολούνται με όλα αυτά τα δίκτυα. Ο κόσμος όμως που κάνει «φιλίες» στο facebook τι στο διάολο κίνητρο έχει και το κάνει; Θα μου πείτε δεν έχουν όλοι τους ίδιους λόγους. Εντάξει. Ας υποθέσουμε λοιπόν κάποιους λόγους κι ας παραθέσουμε τους αντίλογους.
«Θέλω να βρω άντρα/γυναίκα».
Εσύ θέλεις, οι άλλοι όμως θα σε θέλουν; Πίσω από ένα ονομα και μια φωτογραφία πόση αλήθεια υπάρχει; Ή εσύ ή ο άλλος ή και οι δυο μαζί μάλλον κάποιο κουσουράκι θα ΄χετε για να μη μπορείτε να κάνετε σχέσεις στον πραγματικό κόσμο face to face και προτιμάτε το διαδικτυακό κόσμο του facebook. Αν όμως είσαι τόσο απελπισμένος μπορείς να το ρισκάρεις και καλή τύχη.
«Θέλω μια σχέση για cyber sex».
Φίλε μου, καλύτερα σκέψου γιατί δεν σου φτάνει ή γιατί δεν έχεις real sex. Άλλωστε μη ξεχνάς ότι και το cyber sex είναι κι αυτό χειροκίνητο sex (για να το πω κομψά). Οπότε, τι ΄χες Γιάννη, τι ΄χα πάντα.
«Θέλω να ξαναβρώ παλιούς γνωστούς, συμμαθητές, μακρινούς συγγενείς κλπ».
Βρε χρυσέ μου, εκείνοι θέλουν να σε ξαναβρούν; Κι άντε ας πούμε ότι θέλουν και τους ξαναβρήκες. Ε, και; Θα πείτε ένα «γεια, τι χαμπάρια; καλά» και μετά «see you later” και that’s all. Με άλλα λόγια, αν ήθελες να τους βρεις τόσα χρόνια ήδη θα το είχες κάνει. Το ό,τι δεν είχατε επαφές μάλλον σημαίνει ότι δεν θέλατε να είχατε. Ή μπορεί τώρα που θα βρεθείτε να γίνει ό,τι γίνεται ας πούμε στα reunions. Συναντάμε παλιούς συμμαθητές. Αγκαλιαζόμαστε, θυμόμαστε, στο τέλος της βραδιάς αποχαιρετιόμαστε με υποσχέσεις να μη χαθούμε, και από αύριο ξαναχανόμαστε μέχρι την επόμενη μάζωξη. Γι΄ αυτό σου λέω, μη το παίρνεις προσωπικά. Το facebook δεν σου εγγυάται καμιά επανένωση.
«Θέλω να παίζω παιχνίδια με άλλους».
Δεν θέλω να σε προσβάλλω, μα είμαστε σοβαροί; Είναι δυνατόν να αρμέγεις εικονικές αγελάδες; Μήπως να βρεις ν΄ ασχοληθείς με κάτι πραγματικά παραγωγικό;
«Θέλω μέσα από την δικτύωση να διακινώ ιδέες και προβληματισμούς».
Πολύ προβληματισμένος μου φαίνεσαι εσύ. Άμα είσαι τόσο κοινωνικά ανήσυχος γιατί δεν συμμετέχεις σε κάνα forum να ανταλλάσεις απόψεις; Ή μήπως θέλεις να αντιστέκεσαι και να αγωνίζεσαι; Λυπάμαι που θα στο πω, μα οι αγώνες γίνονται στους δρόμους. Το πληκτρολόγιο, δε λέω, είναι σίγουρα πιο ασφαλές. Κάτσε λοιπόν σπιτάκι σου και εάν θες αγώνα δες κάνα ματς στην τηλεόραση. Εκτός κι αν το θεωρείς κοινωνική αντίσταση και προβληματισμό, ο καθένας να σου «γράφει» στον τοίχο σου ό,τι παπαριά του κατέβει. Εάν είναι έτσι, μπαρδόν και με το καλό να πάρετε και αντιστασιακή σύνταξη.
«Βαριέμαι στη δουλειά και με το facebook περνάει η ώρα».
Κανονικά δεν θα ΄πρεπε καν να το ξεστομίσεις. Είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχω αντίλογο, αλλά βρε παιδάκι μου δε λέγονται έτσι αυτά.
«Έχω αϋπνίες και με βοηθάει να βγάζω τις νύχτες».
Κοίτα, υπάρχουν και χάπια για τις αϋπνίες. Πρώτα πήγαινε σε κάνα γιατρό. Ένα φυσικό χαλαρωτικό είναι και το σεξ. Α, κατάλαβα. Ούτε απ΄ αυτό δεν έχει. Ε, τι να σου πω; Μέτρα προβατάκια. Για πες μου όμως, το πρωί δεν κοιμάσαι; Πως τη βγάζεις την άλλη μέρα;
«Θέλω να κάνω καινούργιους φίλους».
Εσύ μάλλον δεν έχεις καταλάβει τίποτα μέχρι τώρα. Να στα ξαναπώ λοιπόν σύντομα. Επειδή σε δέχονται ως φίλο δε σημαίνει ότι είσαστε φίλοι. Η φιλία είναι άλλο πράγμα (ξαναγύρνα στην αρχή του κειμένου). Ούτε καν γνωστοί δε γίνεστε, διότι η προϋπόθεση του γνωστού είναι το γνωρίζω. Πως γνωρίζεις έναν άνθρωπο μέσα από το προφίλ του; Άμα ακόμα δεν κατάλαβες, δε μπορώ να κάνω τίποτε άλλο για σένα. Θέλεις να πιστεύεις ότι όλοι αυτοί οι άγνωστοι στο facebook είναι φίλοι σου; ΟΚ. Εγώ χατίρια δε χαλάω. Πετάει ο γάιδαρος, πετάει. «Θέλω να επικοινωνώ με τους φίλους μου».
Αυτό μάλλον για διαφημιστικό σλόγκαν μου ταιριάζει καλύτερα. Τέλος πάντων. Ας το εξετάσουμε σοβαρά. Κάποιος γνωστός μου μού μετέφερε την εξής στιχομυθία που είχε με έναν συνάδελφό του στη δουλειά.
-Θέλεις να γίνουμε φίλοι στο facebook;
-Γιατί, δε φτάνει που βλεπόμαστε κάθε μέρα στη δουλειά;
Με άλλα λόγια, η επικοινωνία όταν υπάρχει δια της φυσικής οδού, δεν χρειάζεται αλλιώς. Ευθύς εξ αρχής όμως διαφωνώ για το αν είναι επικοινωνία αυτή μέσω του facebook. Πρώτα πρώτα με τους φίλους σου προτιμάς να επικοινωνείς ζωντανά. Να βγείτε για καφέ, για ποτό, για να σχολιάστε αυτούς που θα βλέπετε γύρω σας, να κουτσομπολέψτε, να σας φυσήξει καθαρός αέρας, να ξελαμπικάρετε.
Η φιλία χρειάζεται τη φυσική παρουσία του άλλου. Έχεις κάτι που σε στεναχωρεί και θέλεις να το μοιραστείς με τον φίλο σου κοιτάζοντάς τον στα μάτια, ακούγοντας τη φωνή του, αγγίζοντάς τον για παρηγοριά. Έπειτα, η επικοινωνία δε γίνεται μόνο με λόγια. Γίνεται με κινήσεις, με βλέμματα. Γίνεται με όλες τις αισθήσεις. Επικοινωνία είναι και οι παύσεις. Πάντα αναρωτιόμουν μέχρι ο άλλος να σου απαντήσει, αυτή η σιωπή στο πληκτρολόγιο τι μπορεί να σημαίνει; Είναι περισυλλογή ή είναι «έχω ένα κατούρημα. Λέγε εσύ και επιστρέφω και γω σε λίγο»;
Μια μέρα σε ένα καφέ συζητούσαν δυο κοπελίτσες. Η μια τα είχε με τον φίλο της γιατί της είχε κάνει πολλά. Έλεγε λοιπόν, «και του είπα στο τηλέφωνο ότι θα του τα πω καλύτερα στο facebook». Ήθελα πολύ εκείνη την ώρα να μπορούσα να της πω ότι ο καυγάς θέλει ζωντανό αντίπαλο. Να του αστράψεις και καμιά. Άλλωστε, συνήθως τα ερωτικά καβγαδάκια καταλήγουν σε ένα πολύ καλό σεξ.
Όσο για τις αφιερώσεις των τραγουδιών, δεν ξέρω τι κάνετε εσείς, πάντως εγώ γουστάρω τα τραγούδια τα αφιερωμένα να τα τραγουδώ παρέα με τους φίλους, να λιγώνομαι ακούγοντας και κοιτώντας τον άλλον στα μάτια, ακούγοντας και αγκαλιάζοντας το ταίρι μου και αν πρόκειται για ζεϊμπεκιά, χορεύοντας και χτυπώντας παλαμάκια.
Όπως σίγουρα θα καταλάβατε ο Χάρακας ούτε έχει, αλλά ούτε και ποτέ, λόγω αρχών, θα αποκτήσει facebook. Όσοι από σας ανήκετε στους αρνητές, αντισταθείτε. Όσοι πάλι από σας έχετε facebook, ε, τι να κάνουμε, ουδείς τέλειος. Είναι και η κρίση τώρα. Που να έχεις και έξοδα για καφέδες. Ο.Κ. Δε θα μαλώσουμε γι΄ αυτό.
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ακόμη κι αν είναι να μην αποκτήσουν τίποτα άλλο στη ζωή τους, αρκεί να έχουν φίλους, λίγους, διαλεχτούς, καρδιακούς. Γιατί θαρρώ ότι φίλους αληθινούς μόνο λίγους μπορούμε να έχουμε. Μετά είναι οι γνωστοί, που είναι σίγουρα πιο πολλοί, μα φίλοι δεν είναι. Συνάμα θλίβομαι όταν διαπιστώνω ότι πολλοί άνθρωποι νομίζουν τους γνωστούς για φίλους. Α, μα η διαφορά είναι ξεκάθαρη. Ο φίλος είναι εκεί, διαθέσιμος για σένα, να ακουμπάς απάνω του. Είναι αυτός που ξέρει τα μυστικά σου και τα σέβεται και τα κουβαλά για σένα. Είναι αυτός που θα σε μαλώσει τρυφερά όταν σε δει να ξωκύλεις για να σε συνεφέρει. Είναι αυτός που στον πόνο σου θα πονέσει και θα συμπονέσει και θα σε στηρίξει. Αυτός που θα σε υπερασπιστεί και θα καμαρώσει για σένα. Αυτός που θα σε κρίνει δίχως να σε κατακρίνει. Που θα σου κλείσει το μάτι και θα σου πει προχώρα. Που τη χαρά σου θα σου την κάνει γιορτή για να την ευχαριστηθείς.
Ο λόγος που γράφω σήμερα δεν είναι για να πω τι είναι η φιλία. Ξέρουμε όλοι μέσα μας τι είναι ο φίλος. Γράφω σήμερα για να πω τι δεν είναι φιλία. Ή μάλλον καλύτερα ότι η εικονική φιλία του facebook προσβάλλει την έννοια της φιλίας.
Διάβαζα λοιπόν τις προάλλες ότι ένας από τους σχεδιαστές του facebook έκανε ήδη ένα νέο δίκτυο το οποίο έχει όριο φιλιών τους 50. (τώρα, γιατί δεν είναι 40 ή 60 το όριο, δεν το κατάλαβα). Λέει λοιπόν ότι οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν σχέσεις μέχρι με 50 άλλους. Ενώ το όριο των 5.000 που έχει το facebook θεωρείται ότι είναι υπερβολικό και άρα δυσλειτουργικό. Σώπα. Και εγώ που νόμιζα ότι έβαλαν όριο τους 5.000 για να εκλέξουν τον πιο δημοφιλή και αξιαγάπητο φίλο στον διαδικτυακό κόσμο. Αφήστε που το όριο στην ουσία είναι unlimit διότι μόλις το φτάσεις, κάνεις κι άλλο προφίλ και αρχίζει το κοντέρ από την αρχή.
Βέβαια, αυτοί που έχουν οικονομικά οφέλη (προγραμματιστές, κατασκευαστές, διαφημιστές) καλά κάνουν και ασχολούνται με όλα αυτά τα δίκτυα. Ο κόσμος όμως που κάνει «φιλίες» στο facebook τι στο διάολο κίνητρο έχει και το κάνει; Θα μου πείτε δεν έχουν όλοι τους ίδιους λόγους. Εντάξει. Ας υποθέσουμε λοιπόν κάποιους λόγους κι ας παραθέσουμε τους αντίλογους.
«Θέλω να βρω άντρα/γυναίκα».
Εσύ θέλεις, οι άλλοι όμως θα σε θέλουν; Πίσω από ένα ονομα και μια φωτογραφία πόση αλήθεια υπάρχει; Ή εσύ ή ο άλλος ή και οι δυο μαζί μάλλον κάποιο κουσουράκι θα ΄χετε για να μη μπορείτε να κάνετε σχέσεις στον πραγματικό κόσμο face to face και προτιμάτε το διαδικτυακό κόσμο του facebook. Αν όμως είσαι τόσο απελπισμένος μπορείς να το ρισκάρεις και καλή τύχη.
«Θέλω μια σχέση για cyber sex».
Φίλε μου, καλύτερα σκέψου γιατί δεν σου φτάνει ή γιατί δεν έχεις real sex. Άλλωστε μη ξεχνάς ότι και το cyber sex είναι κι αυτό χειροκίνητο sex (για να το πω κομψά). Οπότε, τι ΄χες Γιάννη, τι ΄χα πάντα.
«Θέλω να ξαναβρώ παλιούς γνωστούς, συμμαθητές, μακρινούς συγγενείς κλπ».
Βρε χρυσέ μου, εκείνοι θέλουν να σε ξαναβρούν; Κι άντε ας πούμε ότι θέλουν και τους ξαναβρήκες. Ε, και; Θα πείτε ένα «γεια, τι χαμπάρια; καλά» και μετά «see you later” και that’s all. Με άλλα λόγια, αν ήθελες να τους βρεις τόσα χρόνια ήδη θα το είχες κάνει. Το ό,τι δεν είχατε επαφές μάλλον σημαίνει ότι δεν θέλατε να είχατε. Ή μπορεί τώρα που θα βρεθείτε να γίνει ό,τι γίνεται ας πούμε στα reunions. Συναντάμε παλιούς συμμαθητές. Αγκαλιαζόμαστε, θυμόμαστε, στο τέλος της βραδιάς αποχαιρετιόμαστε με υποσχέσεις να μη χαθούμε, και από αύριο ξαναχανόμαστε μέχρι την επόμενη μάζωξη. Γι΄ αυτό σου λέω, μη το παίρνεις προσωπικά. Το facebook δεν σου εγγυάται καμιά επανένωση.
«Θέλω να παίζω παιχνίδια με άλλους».
Δεν θέλω να σε προσβάλλω, μα είμαστε σοβαροί; Είναι δυνατόν να αρμέγεις εικονικές αγελάδες; Μήπως να βρεις ν΄ ασχοληθείς με κάτι πραγματικά παραγωγικό;
«Θέλω μέσα από την δικτύωση να διακινώ ιδέες και προβληματισμούς».
Πολύ προβληματισμένος μου φαίνεσαι εσύ. Άμα είσαι τόσο κοινωνικά ανήσυχος γιατί δεν συμμετέχεις σε κάνα forum να ανταλλάσεις απόψεις; Ή μήπως θέλεις να αντιστέκεσαι και να αγωνίζεσαι; Λυπάμαι που θα στο πω, μα οι αγώνες γίνονται στους δρόμους. Το πληκτρολόγιο, δε λέω, είναι σίγουρα πιο ασφαλές. Κάτσε λοιπόν σπιτάκι σου και εάν θες αγώνα δες κάνα ματς στην τηλεόραση. Εκτός κι αν το θεωρείς κοινωνική αντίσταση και προβληματισμό, ο καθένας να σου «γράφει» στον τοίχο σου ό,τι παπαριά του κατέβει. Εάν είναι έτσι, μπαρδόν και με το καλό να πάρετε και αντιστασιακή σύνταξη.
«Βαριέμαι στη δουλειά και με το facebook περνάει η ώρα».
Κανονικά δεν θα ΄πρεπε καν να το ξεστομίσεις. Είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχω αντίλογο, αλλά βρε παιδάκι μου δε λέγονται έτσι αυτά.
«Έχω αϋπνίες και με βοηθάει να βγάζω τις νύχτες».
Κοίτα, υπάρχουν και χάπια για τις αϋπνίες. Πρώτα πήγαινε σε κάνα γιατρό. Ένα φυσικό χαλαρωτικό είναι και το σεξ. Α, κατάλαβα. Ούτε απ΄ αυτό δεν έχει. Ε, τι να σου πω; Μέτρα προβατάκια. Για πες μου όμως, το πρωί δεν κοιμάσαι; Πως τη βγάζεις την άλλη μέρα;
«Θέλω να κάνω καινούργιους φίλους».
Εσύ μάλλον δεν έχεις καταλάβει τίποτα μέχρι τώρα. Να στα ξαναπώ λοιπόν σύντομα. Επειδή σε δέχονται ως φίλο δε σημαίνει ότι είσαστε φίλοι. Η φιλία είναι άλλο πράγμα (ξαναγύρνα στην αρχή του κειμένου). Ούτε καν γνωστοί δε γίνεστε, διότι η προϋπόθεση του γνωστού είναι το γνωρίζω. Πως γνωρίζεις έναν άνθρωπο μέσα από το προφίλ του; Άμα ακόμα δεν κατάλαβες, δε μπορώ να κάνω τίποτε άλλο για σένα. Θέλεις να πιστεύεις ότι όλοι αυτοί οι άγνωστοι στο facebook είναι φίλοι σου; ΟΚ. Εγώ χατίρια δε χαλάω. Πετάει ο γάιδαρος, πετάει. «Θέλω να επικοινωνώ με τους φίλους μου».
Αυτό μάλλον για διαφημιστικό σλόγκαν μου ταιριάζει καλύτερα. Τέλος πάντων. Ας το εξετάσουμε σοβαρά. Κάποιος γνωστός μου μού μετέφερε την εξής στιχομυθία που είχε με έναν συνάδελφό του στη δουλειά.
-Θέλεις να γίνουμε φίλοι στο facebook;
-Γιατί, δε φτάνει που βλεπόμαστε κάθε μέρα στη δουλειά;
Με άλλα λόγια, η επικοινωνία όταν υπάρχει δια της φυσικής οδού, δεν χρειάζεται αλλιώς. Ευθύς εξ αρχής όμως διαφωνώ για το αν είναι επικοινωνία αυτή μέσω του facebook. Πρώτα πρώτα με τους φίλους σου προτιμάς να επικοινωνείς ζωντανά. Να βγείτε για καφέ, για ποτό, για να σχολιάστε αυτούς που θα βλέπετε γύρω σας, να κουτσομπολέψτε, να σας φυσήξει καθαρός αέρας, να ξελαμπικάρετε.
Η φιλία χρειάζεται τη φυσική παρουσία του άλλου. Έχεις κάτι που σε στεναχωρεί και θέλεις να το μοιραστείς με τον φίλο σου κοιτάζοντάς τον στα μάτια, ακούγοντας τη φωνή του, αγγίζοντάς τον για παρηγοριά. Έπειτα, η επικοινωνία δε γίνεται μόνο με λόγια. Γίνεται με κινήσεις, με βλέμματα. Γίνεται με όλες τις αισθήσεις. Επικοινωνία είναι και οι παύσεις. Πάντα αναρωτιόμουν μέχρι ο άλλος να σου απαντήσει, αυτή η σιωπή στο πληκτρολόγιο τι μπορεί να σημαίνει; Είναι περισυλλογή ή είναι «έχω ένα κατούρημα. Λέγε εσύ και επιστρέφω και γω σε λίγο»;
Μια μέρα σε ένα καφέ συζητούσαν δυο κοπελίτσες. Η μια τα είχε με τον φίλο της γιατί της είχε κάνει πολλά. Έλεγε λοιπόν, «και του είπα στο τηλέφωνο ότι θα του τα πω καλύτερα στο facebook». Ήθελα πολύ εκείνη την ώρα να μπορούσα να της πω ότι ο καυγάς θέλει ζωντανό αντίπαλο. Να του αστράψεις και καμιά. Άλλωστε, συνήθως τα ερωτικά καβγαδάκια καταλήγουν σε ένα πολύ καλό σεξ.
Όσο για τις αφιερώσεις των τραγουδιών, δεν ξέρω τι κάνετε εσείς, πάντως εγώ γουστάρω τα τραγούδια τα αφιερωμένα να τα τραγουδώ παρέα με τους φίλους, να λιγώνομαι ακούγοντας και κοιτώντας τον άλλον στα μάτια, ακούγοντας και αγκαλιάζοντας το ταίρι μου και αν πρόκειται για ζεϊμπεκιά, χορεύοντας και χτυπώντας παλαμάκια.
Όπως σίγουρα θα καταλάβατε ο Χάρακας ούτε έχει, αλλά ούτε και ποτέ, λόγω αρχών, θα αποκτήσει facebook. Όσοι από σας ανήκετε στους αρνητές, αντισταθείτε. Όσοι πάλι από σας έχετε facebook, ε, τι να κάνουμε, ουδείς τέλειος. Είναι και η κρίση τώρα. Που να έχεις και έξοδα για καφέδες. Ο.Κ. Δε θα μαλώσουμε γι΄ αυτό.
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Xάρακας Νο31: "Μύθοι και θρύλοι του Γιδά"
Ως ανώτερος διοικητικός υπάλληλος δεν μπορούσε να αρνηθεί το καθήκον που του ανέθεσαν οι προϊστάμενοί του. Άλλωστε, το κίνητρο ήταν ισχυρό. Εκτός από το πολύ γερό bonus θα έπαιρνε αμέσως προαγωγή και θα γινόταν ανώτατος διοικητικός υπάλληλος. Ενώ αν αρνούνταν, θα ήθελε τουλάχιστον άλλα δέκα χρόνια γι΄ αυτή τη θέση.
Βέβαια, κρυφός του πόθος ήταν η θέση του υπουργού. Οι υπουργοί, πλέον τα τελευταία χρόνια, ήταν θέσεις διορισμένων ανώτατων υπαλλήλων, αφού νοούνταν ως διεκπεραιωτές της κυβέρνησης, μετά τις τελευταίες συνταγματικές αλλαγές. Σκεφτόταν λοιπόν ο νεαρός υπάλληλος ότι μήπως θα μπορούσε και με έπαινο ανδρείας να φτάσει στην υπουργική θέση, παρακάμπτοντας όλες τις ιεραρχίες. Τέτοιες σκέψεις έκανε, όταν έφτασε το βραδάκι στην Αλεξάνδρεια και ρώτησε ευθύς που θα μπορούσε να καταλύσει.
Έτσι, κατευθύνθηκε στο Hotel Μάνθος που εξακολουθούσε να στέκει εκεί για πάνω από έναν αιώνα, μα πλήρως ανακαινισμένο. Στη ρεσεψιόν ζήτησε έναν ηλεκτρονικό χάρτη αφής της πόλης. Μπήκε όμως στον πειρασμό να ζητήσει επιπλέον πληροφορίες από τη γηραιά ιδιοκτήτρια. Εκείνη, σαν άκουσε, έκλεισε όλες τις κάμερες και κλείδωσε την πόρτα του γραφείου της. Ήταν άνθρωπος ψύχραιμος, πάντα στη ζωή της ζύγιαζε τα πράγματα και μετά άνοιγε το στόμα της. Μα τώρα, το σάλιο της ξεράθηκε. Δεν φαντάζονταν ότι μετά από τόσες δεκαετίες θα αναγκάζονταν να θυμηθεί εκείνα τα πρώτα δραματικά χρόνια του καλλικρατικού δήμου που σημάδεψαν μια για πάντα τον τόπο και καλλιέργησαν θρύλους και δεισιδαιμονίες. Εκείνη όμως τα είχε ζήσει τα γεγονότα και αποφάσισε να του τα εξιστορήσει.
Θα μπορούσε να είναι εγγονός της, όφειλε να τον προστατεύσει. Αφού άνοιξε ένα μπουκάλι και σέρβιρε στα ποτήρια, άρχισε.
«Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημητριάδης. Το Δον το σκέφτηκε κάποιος άλλος, αλλά του το καθιέρωσε ο Χάρακας, μια σατυρική στήλη εκείνης της εποχής. Κρίμα που από τις απανωτές μηνύσεις δεν κατάφερε να ποτέ να βγει από τη φυλακή ο Χάρακας και κει πέθανε κιόλας. Ο Δον λοιπόν, τότε, το 2010, σαν χθες το θυμάμαι, κέρδισε τις εκλογές. Τότε βλέπεις ακόμα είχαμε εκλογές, όχι σαν τώρα που πατώντας ένα πλήκτρο αλλάζουμε κάθε βδομάδα την κυβέρνηση. Τέλος πάντων. Η φήμη του όμως προηγούνταν της νίκης του. Ήταν δήμαρχος για δυο τετραετίες σε έναν γειτονικό δήμο, το Πλατύ. Νύχτα ακόμη πήγαινε στο δημαρχείο. Οι υπάλληλοι έρχονταν, αν όχι πιο νωρίς από το ωράριό τους, πάντως πάντα στην ώρα τους. Όλες οι υπηρεσίες λειτουργούσαν ρολόι και καθημερινά το μεσημέρι έβγαζαν και του έδιναν τον οικονομικό δείκτη του δήμου. Είναι αυτός ο δείκτης που έμεινε γνωστός ως δήμιος δείκτης.
Τελευταίος ο Δον έφευγε, αργά το απόγευμα, από το δημαρχείο, μονολογώντας προς το σπίτι όλους τους νόμους και τις εγκυκλίους απέξω. Είπαμε λοιπόν, ότι έναν τέτοιο δήμαρχο εργατικό χρειάζονταν και ο νέος καλλικρατικός δήμος μας και τον βγάλαμε δήμαρχο.
Γνωρίζεις βέβαια απ΄ την ιστορία στο σχολειο ότι εκείνη τη χρονιά άρχισε και η υποτέλειά μας στο ΔΝΤ που ακόμη και τώρα συνεχίζεται. Καταλαβαίνεις ότι υπήρχε πολύς κόσμος τότε που παρακαλούσε για δουλειά έστω και για λίγους μήνες.
Ο αντίπαλός του Δον στις εκλογές, προσέλαβε, εάν θυμάμαι καλά, είχανε πει τότε, καμιά κατοσταριά άτομα. Καταλαβαίνεις για ποιο λόγο. Αφού όμως έχασε, τις επόμενες βδομάδες άρχισαν οι απολύσεις. Οι απολυμένοι κατευθύνονταν προς τους συμβούλους του Δον και ζητούσαν βοήθεια. Καταλαβαίνεις ότι έγιναν πολλές αναταραχές εκείνο το μήνα. Επιπλέον άρχισαν να λέγονται διάφορα. Ότι τάχα οι υπάλληλοι δούλευαν υπερωρίες για να διορθώσουν ανοίγματα και τέτοια. Υπήρχε ένα γενικό μπλέξιμο.
Ο Δον, έτσι τυπικός που ήταν, φοβήθηκαν ότι θα άρχιζε τους ελέγχους για παρατυπίες. Μάλιστα κάποια στιγμή τους προειδοποίησε να μη βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά για χάρη άλλων. Οι υπάλληλοι τρομοκρατήθηκαν και κάπως έτσι άρχισαν οι πρώτες φήμες για τον Δον. Κάποιοι σκέφτονταν να παραιτηθούν, άλλοι να ζητήσουν μετάταξη, άλλοι ετοίμαζαν τρόπους ανταρσίας και αντίστασης. Στο μυαλό όλων όμως, ο Δον είχε ήδη εκλάβει τρομερές διαστάσεις. Επρόκειτο για ένα θηρίο που θα τους κατασπάραζε. Όταν ανέλαβε τη δημαρχία ο Δον, το κλίμα ήταν ήδη διαμορφωμένο. Προσπαθώντας οι υπάλληλοι να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους (χαλαρά, γραφειοκρατία κλπ) αρνούνταν να ανταποκριθούν στη δουλειά τους. Τώρα χρειάζονταν να δουλεύουν. Το αυτονόητο δηλαδή. Έτσι άρχισε ο Δον να σκληραίνει τη στάση του. Δεν άργησαν οι πρώτες απεργίες και οι πρώτες τιμωρίες. Με αποκορύφωμα την υπάλληλο που πιάστηκε να κάνει μανικιούρ στο γραφείο της. Ο Δον την απέλυσε. Εκείνη φεύγοντας από το δημαρχείο έγραψε με την κόκκινη όζα της στον τοίχο «καταραμένε Δον θα μου το πληρώσεις». Ευθύς αμέσως ένα ποτάμι από κόκκινη όζα άρχισε να πλημμυρίζει το κτήριο. Οι υπάλληλοι τρομοκρατημένοι τσαλαπατήθηκαν στις σκάλες και φράκαραν στην πόρτα της εξόδου. Το κακό ήταν μεγάλο. Θρηνήσαμε δεκάδες νεκρούς. Ο δήμος μετακόμισε σε άλλο κτήριο. Οι υπάλληλοι αρνήθηκαν να ξαναμπούν μέσα για να πάρουν οτιδήποτε. Μετά από χρόνια και αφού ο Δον είχε πεθάνει, κάποιοι νέοι υπάλληλοι πήγαν να μεταφέρουν αρχεία. Δεν βγήκε κανείς ζωντανός. Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι επρόκειτο για εργατικά ατυχήματα. Παντού όμως ψιθυρίζονταν ότι επρόκειτο για το φάντασμα του Δον που όταν αντιλαμβάνονταν υπάλληλο τον βασάνιζε μέχρι θανάτου.
Αυτά είχα να σου πω όπως τα έζησα και τα θυμάμαι. Κρίνε μόνος σου και αποφάσισε. Λένε ότι εάν βρεθεί υπάλληλος που να είναι εργασιομανής, τυπικός, εξυπηρετικός, συνεργάσιμος, συναδελφικός και ό,τι άλλο δεν έχει σχέση με υπάλληλο, τότε και να πάει στο στοιχειωμένο δημαρχείο, ο Δον δεν θα τον πειράξει. Ποτέ όμως ως τώρα δεν βρέθηκε τέτοιος υπάλληλος, για να δούμε ποια θα είναι η τύχη του. Εγώ προσωπικά δεν ξέρω πια τι απ΄ όλα αυτά είναι αλήθεια ή παραμύθια. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι πρέπει να το σκεφτείς καλά».
Ο νεαρός υπάλληλος την ευχαρίστησε και την καληνύχτισε. Εκείνη του ΄ριξε μια τελευταία ανήσυχη ματιά. Είχε αρχίσει σιγά σιγά να χαράζει κι ο νεαρός ακόμη στριφογύριζε άυπνος στο κρεβάτι του. Τι θα έκανε το πρωί;
To be continued…
ΥΓ1: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και μηνύσεων, η ιστορία είναι εντελώς φανταστική. Κάθε υπόμνηση της ιστορίας και του θρύλου του Κόμη Δράκουλα των Καρπαθίων είναι τυχαία.
ΥΓ2: Προσεχώς: Ο φέρελπις νέος και η διαδοχή. Ή αλλιώς, αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννάν οι κότες.
ΥΓ3: Παλικάρια και παλικαρούδες μήπως να καταλάβετε ότι οι εκλογές τελείωσαν; Μήπως να ασχοληθούμε και με τίποτα άλλο; Να, πάρτε για παράδειγμα την Πριγκίπισσα Θούλη. Δε βγήκε ο Μπόλαρης. Παρόλες τις φωτογραφίσεις. Έ, δε θα σκάσουμε κι όλας. Ξαναγυρίζουμε στους προσφιλείς μας αγώνες. Ξαναπιάνουμε τους πρίγκιπες. Αυτό θα πει συνέπεια, επιμονή και αγώνας. Μπράβο Πριγκίπισσα Θούλη. Άξια.
ΥΓ4: Μάλλον είναι δύσκολο να μπεις στη θέση του άλλου και να δεις πως είναι να είσαι στη θέση του. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να μπεις στη θέση ενός πολιτικού πρόσφυγα. Μέχρι τα τώρα που ζούσαμε με την ψευδαίσθηση (και κάποιοι και με την αίσθηση) των παχιών αγελάδων, δεν μας περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε οικονομικοί μετανάστες. Έλα όμως ντε που γινόμαστε και απ΄ αυτό τώρα. Με το ΔΝΤ δεν είναι απίθανο να γίνουμε και πολιτικοί πρόσφυγες. Για τίποτα πια να μην είστε σίγουροι. Σκέφτομαι λοιπόν ότι το τελευταίο που θα ήθελα να μη χάσω είναι η ανθρωπιά μου. Τα ανθρωποσκουπίδια που έχουμε κάνει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, μας καθιστούν υπάνθρωπους διότι στερούμε από συνανθρώπους μας ανθρώπινα δικαιώματα. Πολλοί θα μπορούσαν να αντιτείνουν διάφορα. Εγώ όμως θεωρώ ότι οτιδήποτε εξαφανίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά είναι πολιτικάντικες παπαριές και δεν έχουν θέση σε έναν ανθρώπινο λόγο, σε μια ανθρώπινη σκέψη και πράξη.
Γι αυτό λοιπόν, θέλοντας να τιμήσω και να περιφρουρήσω την ανθρώπινη υπόστασή μου συνυπογράφω την επιστολή διαμαρτυρίας και υποστήριξης των δυο συλληφθέντων και κρατουμένων Κούρδων πολιτικών προσφύγων. Υπήρξαμε ως Έλληνες και πολιτικοί πρόσφυγες και μετανάστες. Είμαστε όλοι εν δυνάμει μετανάστες και ίσως πολιτικοί πρόσφυγες. Η μετανάστευση, μας αφορά όλους. Ας φανούμε άνθρωποι.
Βέβαια, κρυφός του πόθος ήταν η θέση του υπουργού. Οι υπουργοί, πλέον τα τελευταία χρόνια, ήταν θέσεις διορισμένων ανώτατων υπαλλήλων, αφού νοούνταν ως διεκπεραιωτές της κυβέρνησης, μετά τις τελευταίες συνταγματικές αλλαγές. Σκεφτόταν λοιπόν ο νεαρός υπάλληλος ότι μήπως θα μπορούσε και με έπαινο ανδρείας να φτάσει στην υπουργική θέση, παρακάμπτοντας όλες τις ιεραρχίες. Τέτοιες σκέψεις έκανε, όταν έφτασε το βραδάκι στην Αλεξάνδρεια και ρώτησε ευθύς που θα μπορούσε να καταλύσει.
Έτσι, κατευθύνθηκε στο Hotel Μάνθος που εξακολουθούσε να στέκει εκεί για πάνω από έναν αιώνα, μα πλήρως ανακαινισμένο. Στη ρεσεψιόν ζήτησε έναν ηλεκτρονικό χάρτη αφής της πόλης. Μπήκε όμως στον πειρασμό να ζητήσει επιπλέον πληροφορίες από τη γηραιά ιδιοκτήτρια. Εκείνη, σαν άκουσε, έκλεισε όλες τις κάμερες και κλείδωσε την πόρτα του γραφείου της. Ήταν άνθρωπος ψύχραιμος, πάντα στη ζωή της ζύγιαζε τα πράγματα και μετά άνοιγε το στόμα της. Μα τώρα, το σάλιο της ξεράθηκε. Δεν φαντάζονταν ότι μετά από τόσες δεκαετίες θα αναγκάζονταν να θυμηθεί εκείνα τα πρώτα δραματικά χρόνια του καλλικρατικού δήμου που σημάδεψαν μια για πάντα τον τόπο και καλλιέργησαν θρύλους και δεισιδαιμονίες. Εκείνη όμως τα είχε ζήσει τα γεγονότα και αποφάσισε να του τα εξιστορήσει.
Θα μπορούσε να είναι εγγονός της, όφειλε να τον προστατεύσει. Αφού άνοιξε ένα μπουκάλι και σέρβιρε στα ποτήρια, άρχισε.
«Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημητριάδης. Το Δον το σκέφτηκε κάποιος άλλος, αλλά του το καθιέρωσε ο Χάρακας, μια σατυρική στήλη εκείνης της εποχής. Κρίμα που από τις απανωτές μηνύσεις δεν κατάφερε να ποτέ να βγει από τη φυλακή ο Χάρακας και κει πέθανε κιόλας. Ο Δον λοιπόν, τότε, το 2010, σαν χθες το θυμάμαι, κέρδισε τις εκλογές. Τότε βλέπεις ακόμα είχαμε εκλογές, όχι σαν τώρα που πατώντας ένα πλήκτρο αλλάζουμε κάθε βδομάδα την κυβέρνηση. Τέλος πάντων. Η φήμη του όμως προηγούνταν της νίκης του. Ήταν δήμαρχος για δυο τετραετίες σε έναν γειτονικό δήμο, το Πλατύ. Νύχτα ακόμη πήγαινε στο δημαρχείο. Οι υπάλληλοι έρχονταν, αν όχι πιο νωρίς από το ωράριό τους, πάντως πάντα στην ώρα τους. Όλες οι υπηρεσίες λειτουργούσαν ρολόι και καθημερινά το μεσημέρι έβγαζαν και του έδιναν τον οικονομικό δείκτη του δήμου. Είναι αυτός ο δείκτης που έμεινε γνωστός ως δήμιος δείκτης.
Τελευταίος ο Δον έφευγε, αργά το απόγευμα, από το δημαρχείο, μονολογώντας προς το σπίτι όλους τους νόμους και τις εγκυκλίους απέξω. Είπαμε λοιπόν, ότι έναν τέτοιο δήμαρχο εργατικό χρειάζονταν και ο νέος καλλικρατικός δήμος μας και τον βγάλαμε δήμαρχο.
Γνωρίζεις βέβαια απ΄ την ιστορία στο σχολειο ότι εκείνη τη χρονιά άρχισε και η υποτέλειά μας στο ΔΝΤ που ακόμη και τώρα συνεχίζεται. Καταλαβαίνεις ότι υπήρχε πολύς κόσμος τότε που παρακαλούσε για δουλειά έστω και για λίγους μήνες.
Ο αντίπαλός του Δον στις εκλογές, προσέλαβε, εάν θυμάμαι καλά, είχανε πει τότε, καμιά κατοσταριά άτομα. Καταλαβαίνεις για ποιο λόγο. Αφού όμως έχασε, τις επόμενες βδομάδες άρχισαν οι απολύσεις. Οι απολυμένοι κατευθύνονταν προς τους συμβούλους του Δον και ζητούσαν βοήθεια. Καταλαβαίνεις ότι έγιναν πολλές αναταραχές εκείνο το μήνα. Επιπλέον άρχισαν να λέγονται διάφορα. Ότι τάχα οι υπάλληλοι δούλευαν υπερωρίες για να διορθώσουν ανοίγματα και τέτοια. Υπήρχε ένα γενικό μπλέξιμο.
Ο Δον, έτσι τυπικός που ήταν, φοβήθηκαν ότι θα άρχιζε τους ελέγχους για παρατυπίες. Μάλιστα κάποια στιγμή τους προειδοποίησε να μη βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά για χάρη άλλων. Οι υπάλληλοι τρομοκρατήθηκαν και κάπως έτσι άρχισαν οι πρώτες φήμες για τον Δον. Κάποιοι σκέφτονταν να παραιτηθούν, άλλοι να ζητήσουν μετάταξη, άλλοι ετοίμαζαν τρόπους ανταρσίας και αντίστασης. Στο μυαλό όλων όμως, ο Δον είχε ήδη εκλάβει τρομερές διαστάσεις. Επρόκειτο για ένα θηρίο που θα τους κατασπάραζε. Όταν ανέλαβε τη δημαρχία ο Δον, το κλίμα ήταν ήδη διαμορφωμένο. Προσπαθώντας οι υπάλληλοι να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους (χαλαρά, γραφειοκρατία κλπ) αρνούνταν να ανταποκριθούν στη δουλειά τους. Τώρα χρειάζονταν να δουλεύουν. Το αυτονόητο δηλαδή. Έτσι άρχισε ο Δον να σκληραίνει τη στάση του. Δεν άργησαν οι πρώτες απεργίες και οι πρώτες τιμωρίες. Με αποκορύφωμα την υπάλληλο που πιάστηκε να κάνει μανικιούρ στο γραφείο της. Ο Δον την απέλυσε. Εκείνη φεύγοντας από το δημαρχείο έγραψε με την κόκκινη όζα της στον τοίχο «καταραμένε Δον θα μου το πληρώσεις». Ευθύς αμέσως ένα ποτάμι από κόκκινη όζα άρχισε να πλημμυρίζει το κτήριο. Οι υπάλληλοι τρομοκρατημένοι τσαλαπατήθηκαν στις σκάλες και φράκαραν στην πόρτα της εξόδου. Το κακό ήταν μεγάλο. Θρηνήσαμε δεκάδες νεκρούς. Ο δήμος μετακόμισε σε άλλο κτήριο. Οι υπάλληλοι αρνήθηκαν να ξαναμπούν μέσα για να πάρουν οτιδήποτε. Μετά από χρόνια και αφού ο Δον είχε πεθάνει, κάποιοι νέοι υπάλληλοι πήγαν να μεταφέρουν αρχεία. Δεν βγήκε κανείς ζωντανός. Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι επρόκειτο για εργατικά ατυχήματα. Παντού όμως ψιθυρίζονταν ότι επρόκειτο για το φάντασμα του Δον που όταν αντιλαμβάνονταν υπάλληλο τον βασάνιζε μέχρι θανάτου.
Αυτά είχα να σου πω όπως τα έζησα και τα θυμάμαι. Κρίνε μόνος σου και αποφάσισε. Λένε ότι εάν βρεθεί υπάλληλος που να είναι εργασιομανής, τυπικός, εξυπηρετικός, συνεργάσιμος, συναδελφικός και ό,τι άλλο δεν έχει σχέση με υπάλληλο, τότε και να πάει στο στοιχειωμένο δημαρχείο, ο Δον δεν θα τον πειράξει. Ποτέ όμως ως τώρα δεν βρέθηκε τέτοιος υπάλληλος, για να δούμε ποια θα είναι η τύχη του. Εγώ προσωπικά δεν ξέρω πια τι απ΄ όλα αυτά είναι αλήθεια ή παραμύθια. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι πρέπει να το σκεφτείς καλά».
Ο νεαρός υπάλληλος την ευχαρίστησε και την καληνύχτισε. Εκείνη του ΄ριξε μια τελευταία ανήσυχη ματιά. Είχε αρχίσει σιγά σιγά να χαράζει κι ο νεαρός ακόμη στριφογύριζε άυπνος στο κρεβάτι του. Τι θα έκανε το πρωί;
To be continued…
ΥΓ1: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και μηνύσεων, η ιστορία είναι εντελώς φανταστική. Κάθε υπόμνηση της ιστορίας και του θρύλου του Κόμη Δράκουλα των Καρπαθίων είναι τυχαία.
ΥΓ2: Προσεχώς: Ο φέρελπις νέος και η διαδοχή. Ή αλλιώς, αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννάν οι κότες.
ΥΓ3: Παλικάρια και παλικαρούδες μήπως να καταλάβετε ότι οι εκλογές τελείωσαν; Μήπως να ασχοληθούμε και με τίποτα άλλο; Να, πάρτε για παράδειγμα την Πριγκίπισσα Θούλη. Δε βγήκε ο Μπόλαρης. Παρόλες τις φωτογραφίσεις. Έ, δε θα σκάσουμε κι όλας. Ξαναγυρίζουμε στους προσφιλείς μας αγώνες. Ξαναπιάνουμε τους πρίγκιπες. Αυτό θα πει συνέπεια, επιμονή και αγώνας. Μπράβο Πριγκίπισσα Θούλη. Άξια.
ΥΓ4: Μάλλον είναι δύσκολο να μπεις στη θέση του άλλου και να δεις πως είναι να είσαι στη θέση του. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να μπεις στη θέση ενός πολιτικού πρόσφυγα. Μέχρι τα τώρα που ζούσαμε με την ψευδαίσθηση (και κάποιοι και με την αίσθηση) των παχιών αγελάδων, δεν μας περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε οικονομικοί μετανάστες. Έλα όμως ντε που γινόμαστε και απ΄ αυτό τώρα. Με το ΔΝΤ δεν είναι απίθανο να γίνουμε και πολιτικοί πρόσφυγες. Για τίποτα πια να μην είστε σίγουροι. Σκέφτομαι λοιπόν ότι το τελευταίο που θα ήθελα να μη χάσω είναι η ανθρωπιά μου. Τα ανθρωποσκουπίδια που έχουμε κάνει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, μας καθιστούν υπάνθρωπους διότι στερούμε από συνανθρώπους μας ανθρώπινα δικαιώματα. Πολλοί θα μπορούσαν να αντιτείνουν διάφορα. Εγώ όμως θεωρώ ότι οτιδήποτε εξαφανίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά είναι πολιτικάντικες παπαριές και δεν έχουν θέση σε έναν ανθρώπινο λόγο, σε μια ανθρώπινη σκέψη και πράξη.
Γι αυτό λοιπόν, θέλοντας να τιμήσω και να περιφρουρήσω την ανθρώπινη υπόστασή μου συνυπογράφω την επιστολή διαμαρτυρίας και υποστήριξης των δυο συλληφθέντων και κρατουμένων Κούρδων πολιτικών προσφύγων. Υπήρξαμε ως Έλληνες και πολιτικοί πρόσφυγες και μετανάστες. Είμαστε όλοι εν δυνάμει μετανάστες και ίσως πολιτικοί πρόσφυγες. Η μετανάστευση, μας αφορά όλους. Ας φανούμε άνθρωποι.
Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010
Χαρακιά Νο30: Σας φταίει το γομάρι και χτυπάτε το σαμάρι
Ουφ, τελείωσαν επιτέλους οι εκλογές. Δεν ξέρω εσείς πως νιώθετε, όμως εγώ μπαΐλντισα. Κανονικά μετά από κάθε εκλογές θα έπρεπε να έχουμε τουλάχιστον μια εβδομάδα διακοπών για να κοιμηθούμε και να αποτοξινωθούμε. Διότι, τίποτα δεν βρίσκω πιο τοξικό, αλλά και πιο αντιερωτικό από τις εκλογές. Βεβαίως είναι και άκρως αντισεξουαλικές. Μετά από τόσο φραστικό πήδημα και τόση κούραση από το τρέξιμο για τους σταυρούς, που να ΄χεις όρεξη και για σεξ. Φαντάζομαι ότι ένας λόγος που δεν θα ΄πρεπε να κάνουμε ποτέ πρόωρες εκλογές θα ήταν και ο κίνδυνος της υπογεννητικότητας.
Είπα λοιπόν και ‘γώ να την αράξω και να επικεντρωθώ στην προσωπική μου ζωή, αλλά λίγο ήταν το διάλειμμα. Επανέρχομαι λοιπόν άρον άρον όχι γι΄ αυτό που φαντάζεστε. Όχι δηλαδή για μια ανάλυση των αποτελεσμάτων. Πρώτα πρώτα, μια χαρά αναλύσεις κάνουν όλοι οι δημοσιογράφοι όλες αυτές τις μέρες. Εγώ σαν τι παραπάνω να ΄χω να πω; Ύστερα, και να είχα κάτι άλλο να προσθέσω το θεωρώ περιττό. Αναλύσεις αποτελεσμάτων θα έπρεπε να κάνει το κάθε κόμμα και η κάθε παράταξη από μόνη της. Δεν χρειάζονται σκονάκια. Θα έπρεπε λοιπόν να σκεφτούν με αυτοκριτική «τις πταίει» κι όχι να προσπαθούν να μεταθέσουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στον κόσμο που δεν τους ψήφισε. Αυτό λέγεται πολιτική δειλία. Εάν όμως είχαν οι χαμένοι την πολιτική παρρησία να διακρίνουν τα λάθη τους, ίσως να μπορούσαν να μάθαιναν από αυτά για το μέλλον. Δυστυχώς, διακρίνω ότι είναι ανεπίδεκτοι πολιτικής μαθήσεως. Οπότε, ως μπουμπούνες το χρειάζονται το σκονάκι. Αυτό όμως δεν εγγυάται ότι θα περάσουν και την τάξη. Άλλωστε, τι ανάλυση να κάνεις σε κάποιους που έβαλαν τα χεράκια τους και βγάλαν τα ματάκια τους; Να πεις ότι δεν τους τα ΄πα; Μάλλιασε η γλώσσα μου για να τους προφυλάξω. Και αυτοί τι έκαναν; Τα χειρότερα. Συγνώμη, μα δεν μπορούσα ν΄ ανοίξω και το κεφάλι τους να μπω μέσα. Είπαμε, είμαι καλός άνθρωπος αλλά και η καλοσύνη έχει τα όριά της.
Και ας μη ξεχνάμε, ότι αναλύσεις αποτελεσμάτων πρέπει να κάνουν και οι κερδισμένοι. Μη, επειδή κερδίσατε, όλα καλά. Διότι μπορεί και κάποιος να κερδίσει τις εκλογές άμα ο αντίπαλός του του τις χαρίσει (βλέπε Τσαβδαρίδης- Χαρούλα). Αφήστε που το καλάμι της αλαζονείας καβαλιέται εύκολα και γρήγορα. Οι άνθρωποι εκτός από τον τρόπο που δέχονται την ήττα, κρίνονται και για το πώς πανηγυρίζουν τη νίκη. Ας αφήσουμε λοιπόν τις πίκρες, τις έριδες και τις επάρσεις, γιατί με τόσους πολλούς υποψήφιους απ΄ όλα τα σόγια φοβάμαι μη γίνουμε στο τέλος Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες.
Ο άλλος λόγος που γράφω σήμερα είναι η δήλωση μετάνοιας. Είναι η ανάγκη και η ιερή υποχρέωση λέγω, να αποκαταστήσω την τιμή και την υπόληψη ενός πολιτικού άνδρα εκλεγμένου από το λαό και μάλιστα με την πλειοψηφία (πως το τόλμησα, απορώ κι εγώ). Η ιερή υποχρέωση που έχω, απέναντι σε όλους τους ευυπόληπτους πολιτικούς τους εκλεγμένους στο ελληνικό κοινοβούλιο, οι οποίοι έχουν τάξει εαυτούς των υπηρέτες του λαού που τους επέλεξε, ούτε να τους σχολιάζω, ούτε να τους σατυρίζω. Διότι το χιούμορ, το χιούμορ λέγω, είναι καθόλαν ασύμβατον με την πολιτικήν και τους πολιτικούς, οι οποίοι όχι μόνο δεν αστειεύονται μεταξύ των, αλλά επιχειρούν μόνο σοβαρά να προασπίσουν τα συμφέροντα του λαού.
Εγώ λοιπόν, ένας αχρείος, ποταπός χιουμορίστας μόλυνα τα ήθη, τάραξα τα γαλήνια νερά του μικρού μας τόπου και εξέθεσα ανεπανόρθωτα έναν εξαίρετο πολιτικό άνδρα. Και ωσάν να μην έφθανε τούτο, κατά τας κρισίμας ημέρας της προεκλογικής διαδικασίας επηρέασα τους ψηφοφόρους ορμώμενος από ταπεινά ελατήρια όπως κακία, ζηλοφθονία κλπ και διέσυρα και σπίλωσα το άμεμπτο ήθος και όνομα του άξιου πολιτικού Αθανασίου Μόσχου Γικόνογλου. Ζητώ ταπεινά συγνώμη κύριε αξιότιμε βουλευτά μου. Και όπως πολύ ορθώς εζητήσατε αποκαθιστώ την αλήθειαν, ως οφείλω. Η μόνη και πάσα αλήθεια είναι ότι η στιχομυθία μεταξύ του Πατρός και Υιού και Ανιψιού στην Χαρακιά Νο27 ήτο αποκύημα της νοσηρής μου φαντασίας.
Ελπίζω να μείνατε ικανοποιημένος με την δήλωση μετάνοιας και την αποκατάσταση της αλήθειας και ως εκ τούτου και της τιμής και της υπόληψής σας κ. Βουλευτά. Όσο για τον χαρακτηρισμό «σούμο», που δεν κατάλαβα πολύ καλά στο εξώδικο που στείλατε, εάν σας πείραξε, θα σας προέτρεπα, με όλο το σεβασμό, να πληροφορηθείτε για το πόσο αξιοσέβαστα πρόσωπα είναι οι παλαιστές σούμο στις κοινωνίες τους, σχεδόν ιερά. Εγώ λοιπόν, στη θέση σας, μάλλον ως τιμητικό τίτλο θα εξελάμβανα τον χαρακτηρισμό. Εάν παρόλα αυτά το θεωρείτε προσβλητικό το αναιρώ. Εάν ούτε αυτό σας ικανοποιεί, τότε δηλώνω ότι τιμωρώ εαυτό με χίλια αυτομαστιγώματα. Ορκίζομαι στην τιμή μου ότι το μαστίγιο που θα χρησιμοποιηθεί θα είναι η «γάτα με τις εννιά ουρές» (φρικτό πειρατικό μαστίγιο με εννιά σκοινιά γεμάτα κόμπους).
Τώρα όμως θα ΄θελα να μου λύνατε μερικές απορίες μου σχετικά με την όψιμη ευθιξία σας. Πρώτον, δεν καταλάβατε ότι η στιχομυθία ήταν φανταστική; Θα λυπηθώ πολύ εάν υποψιαστώ ότι δεν μπορείτε να διακρίνετε το χιούμορ και την φαντασία από την πραγματικότητα και τα γεγονότα και μάλιστα όταν αυτά είναι μέρος και συνήθης πρακτική (οι φανταστικοί διάλογοι) του Χάρακα. Δεύτερον, εάν όμως καταλάβατε το χιούμορ, τότε θα ΄πρεπε να στεναχωριέστε κι εσείς που αναγκάζεστε στο όνομα της σοβαροφάνειας να στέλνετε εξώδικα. Τρίτον, μα στο Θεό σας, είναι δυνατόν να ξέρω τι κάνετε και τι λέτε στο σπίτι σας με την οικογένειά σας; Εάν πιστεύετε ότι είμαι σε θέση να το γνωρίζω, ή εσείς διαθέτετε μεγάλη φαντασία (και υποκλίνομαι) ή όντως μπορεί αυτά να ειπώθηκαν κάπως έτσι και φοβάστε ότι μπορεί να διέρρευσαν, οπότε σ΄ αυτήν την περίπτωση μπορώ να αντιληφθώ το θυμό σας. Τέταρτον, έχω αναφερθεί στο πρόσωπό σας και σ΄ άλλες χαρακιές. Ή που δεν το αντιληφθήκατε οπότε να περιμένω κι άλλα εξώδικα (αφού είμαι μαρτυριάρης καλά να πάθω) ή που ενοχληθήκατε μόλις τώρα, αφού έχασε τις εκλογές ο ξάδερφός σας. Σε κάθε περίπτωση, εγώ επειδή και μεγαλόψυχος άνθρωπος είμαι όχι μόνο σας συγχωρώ αλλά και σας ευχαριστώ διότι μου κάνατε την καλύτερη διαφήμιση και με κολακεύετε που πιστεύετε ότι μπορώ να επηρεάζω τόσο πολύ κόσμο. Και μια συμβουλή για το τέλος με μεγάλη αγάπη. Τον σεβασμό δεν τον εκβιάζεις, τον κερδίζεις. Εσύ τι θέλεις; Να σε σέβονται ή να σε φοβούνται;
ΥΓ: Εφεξής εξώδικα θα δέχομαι μόνο κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη και μόνο κατά τις πρωινές ώρες. Παρακαλώ τους κκ μηνυτάς να μην σπρώχνονται, όλοι θα προλάβουν. Επίσης, παρακαλώ μην με απογοητεύστε και δεν στείλτε εξώδικα. Θέλω να συμπληρώσω την συλλογή.
ΥΓ1: Το πιο πολύτιμο κομμάτι της συλλογής των μηνύσεων ήταν αυτό που «πλήρωσε ο Χάρακας τη νύφη» γιατί κάποια δεν κατάφερε να ντυθεί νύφη. Ακόμα δεν κατάλαβα τι φταίω εγώ που δεν ήθελε αυτός να σε παντρευτεί και να κάνετε παιδιά. Εγώ φταίω που σε παράτησε; Αν είναι, εγώ να του πω καμιά καλή κουβέντα. Όμως αφού δε σε θέλει, με το ζόρι παντρειά δε γίνεται. Εγώ όμως γιατί να τρώω μηνύσεις; Μήπως να το πάρεις απόφαση ότι απλώς δε σε θέλει;
ΥΓ2: Ο μεγάλος κερδισμένος αυτών των εκλογών ήταν ο Χάρος. Πολύ θανατικό έπεσε ρε παιδιά. Γι αυτό σας το ξαναλέω δεν αξίζει ο κόπος. Ήταν απλά και μόνο εκλογές. Για να προσέχουμε, είμαστε και σε κρίσιμη ηλικία.
ΥΓ3: Το γεγονός ότι είναι τόσο αληθοφανείς οι διάλογοι, τα γράμματα κλπ του Χάρακα, όπως και η ανάρτηση πριν από καιρό των Χρονικών (αφού κι εγώ μόλις το είχα διαβάσει είχα πάρει τηλέφωνο το Χάρη να τον ρωτήσω τι έγινε) ίσως δηλώνει ότι όσο παράλογες και αφύσικες κι αν είναι οι πολιτικές συμπεριφορές είναι πιθανές. Κι όσο πιο συχνά το απίθανο φαίνεται εφικτό τόσο φυσιολογικοποιείται το αφύσικο. Μήπως οι πολιτικοί μας ν΄ αρχίσουν να προβληματίζονται γι΄ αυτό αντί να περνάν την ώρα τους στέλνοντας εξώδικα για να σώζουν τα προσχήματα;
ΥΓ4: Επειδή, ως γνωστόν, κρατάω τις υποσχέσεις μου θα εξηγήσω τους λόγους της ήττας του στον Άγιο Μπόλαρη (μεγάλη η χάρη του). Αυτό που σου έφταιξε ήταν που φωτογραφιζόσουν με την πολιτική γλάστρα που σέρνονταν από πίσω σου. Σύμφωνα με έγκυρους στατιστικοεκλογολόγους, με όσους φωτογραφήθηκε η εν λόγω πολιτική γλάστρα όλοι έχασαν τις εκλογές και στο νομό Ημαθίας και σε παρακείμενους νομούς. Λέτε η πολιτική γλάστρα, εκτός όλων των άλλων, να είναι και γκαντέμω;
ΥΓ5: Νιώθω μεγάλη χαρά και ικανοποίηση κάθε φορά που μαθαίνω ότι ο Χάρακας έχει τόση απήχηση και σε τόσο διαφορετικά μεταξύ του κοινά. Ένα ευχαριστώ δεν φτάνει, γι΄ αυτό δεν θα το πω. Από την άλλη όμως, δεν είμαι ο τιμωρός των κακών. Ζορό πρόλαβε έγινε κάποιος άλλος. Ρομπέν των δασών πολύ θα το ΄θελα, μα ποιον να βρεις με ευρώ να ληστέψεις την σήμερον ημέραν. Κάτι σε Μπάτμαν θα το προτιμούσα, μα η Γκόθαμ Σίτυ μας δεν νομίζω ότι απειλείται από κανέναν. Όσο για όλα αυτά που ζητάτε να «καταθέσετε», αυτό που σκέφτηκα είναι ένα «κυτίο παραπόνων». Επειδή όμως είμαι τούβλο στα ηλεκτρονικά, όποιος ξέρει ας μου το πει (να επικοινωνήσει με τον Χάρη) πως παίρνει μπρος αυτό το gadget για τα σχόλια και τις ερωτήσεις.
ΥΓ6: Πώς; Τι έγινε; Μίλησε ο Χαλκίδης; Και τι είπε ρε παιδιά; Τι είπε; «Ντόρα»;
ΥΓ7: Ο σημερινός ολοκληρωμένος τίτλος είναι: σας φταιγ΄ το γουμάρ κι χτυπάτε του σαμάρ΄αντί να χτυπάτε του ξερό σας του κεφάλ. (σε άπταιστα ντόπια, καθότι βέρος Ρουμλουκιώτης).
Είπα λοιπόν και ‘γώ να την αράξω και να επικεντρωθώ στην προσωπική μου ζωή, αλλά λίγο ήταν το διάλειμμα. Επανέρχομαι λοιπόν άρον άρον όχι γι΄ αυτό που φαντάζεστε. Όχι δηλαδή για μια ανάλυση των αποτελεσμάτων. Πρώτα πρώτα, μια χαρά αναλύσεις κάνουν όλοι οι δημοσιογράφοι όλες αυτές τις μέρες. Εγώ σαν τι παραπάνω να ΄χω να πω; Ύστερα, και να είχα κάτι άλλο να προσθέσω το θεωρώ περιττό. Αναλύσεις αποτελεσμάτων θα έπρεπε να κάνει το κάθε κόμμα και η κάθε παράταξη από μόνη της. Δεν χρειάζονται σκονάκια. Θα έπρεπε λοιπόν να σκεφτούν με αυτοκριτική «τις πταίει» κι όχι να προσπαθούν να μεταθέσουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στον κόσμο που δεν τους ψήφισε. Αυτό λέγεται πολιτική δειλία. Εάν όμως είχαν οι χαμένοι την πολιτική παρρησία να διακρίνουν τα λάθη τους, ίσως να μπορούσαν να μάθαιναν από αυτά για το μέλλον. Δυστυχώς, διακρίνω ότι είναι ανεπίδεκτοι πολιτικής μαθήσεως. Οπότε, ως μπουμπούνες το χρειάζονται το σκονάκι. Αυτό όμως δεν εγγυάται ότι θα περάσουν και την τάξη. Άλλωστε, τι ανάλυση να κάνεις σε κάποιους που έβαλαν τα χεράκια τους και βγάλαν τα ματάκια τους; Να πεις ότι δεν τους τα ΄πα; Μάλλιασε η γλώσσα μου για να τους προφυλάξω. Και αυτοί τι έκαναν; Τα χειρότερα. Συγνώμη, μα δεν μπορούσα ν΄ ανοίξω και το κεφάλι τους να μπω μέσα. Είπαμε, είμαι καλός άνθρωπος αλλά και η καλοσύνη έχει τα όριά της.
Και ας μη ξεχνάμε, ότι αναλύσεις αποτελεσμάτων πρέπει να κάνουν και οι κερδισμένοι. Μη, επειδή κερδίσατε, όλα καλά. Διότι μπορεί και κάποιος να κερδίσει τις εκλογές άμα ο αντίπαλός του του τις χαρίσει (βλέπε Τσαβδαρίδης- Χαρούλα). Αφήστε που το καλάμι της αλαζονείας καβαλιέται εύκολα και γρήγορα. Οι άνθρωποι εκτός από τον τρόπο που δέχονται την ήττα, κρίνονται και για το πώς πανηγυρίζουν τη νίκη. Ας αφήσουμε λοιπόν τις πίκρες, τις έριδες και τις επάρσεις, γιατί με τόσους πολλούς υποψήφιους απ΄ όλα τα σόγια φοβάμαι μη γίνουμε στο τέλος Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες.
Ο άλλος λόγος που γράφω σήμερα είναι η δήλωση μετάνοιας. Είναι η ανάγκη και η ιερή υποχρέωση λέγω, να αποκαταστήσω την τιμή και την υπόληψη ενός πολιτικού άνδρα εκλεγμένου από το λαό και μάλιστα με την πλειοψηφία (πως το τόλμησα, απορώ κι εγώ). Η ιερή υποχρέωση που έχω, απέναντι σε όλους τους ευυπόληπτους πολιτικούς τους εκλεγμένους στο ελληνικό κοινοβούλιο, οι οποίοι έχουν τάξει εαυτούς των υπηρέτες του λαού που τους επέλεξε, ούτε να τους σχολιάζω, ούτε να τους σατυρίζω. Διότι το χιούμορ, το χιούμορ λέγω, είναι καθόλαν ασύμβατον με την πολιτικήν και τους πολιτικούς, οι οποίοι όχι μόνο δεν αστειεύονται μεταξύ των, αλλά επιχειρούν μόνο σοβαρά να προασπίσουν τα συμφέροντα του λαού.
Εγώ λοιπόν, ένας αχρείος, ποταπός χιουμορίστας μόλυνα τα ήθη, τάραξα τα γαλήνια νερά του μικρού μας τόπου και εξέθεσα ανεπανόρθωτα έναν εξαίρετο πολιτικό άνδρα. Και ωσάν να μην έφθανε τούτο, κατά τας κρισίμας ημέρας της προεκλογικής διαδικασίας επηρέασα τους ψηφοφόρους ορμώμενος από ταπεινά ελατήρια όπως κακία, ζηλοφθονία κλπ και διέσυρα και σπίλωσα το άμεμπτο ήθος και όνομα του άξιου πολιτικού Αθανασίου Μόσχου Γικόνογλου. Ζητώ ταπεινά συγνώμη κύριε αξιότιμε βουλευτά μου. Και όπως πολύ ορθώς εζητήσατε αποκαθιστώ την αλήθειαν, ως οφείλω. Η μόνη και πάσα αλήθεια είναι ότι η στιχομυθία μεταξύ του Πατρός και Υιού και Ανιψιού στην Χαρακιά Νο27 ήτο αποκύημα της νοσηρής μου φαντασίας.
Με τον απόλυτο σεβασμό
Ο Χάρακας
Ο Χάρακας
Ελπίζω να μείνατε ικανοποιημένος με την δήλωση μετάνοιας και την αποκατάσταση της αλήθειας και ως εκ τούτου και της τιμής και της υπόληψής σας κ. Βουλευτά. Όσο για τον χαρακτηρισμό «σούμο», που δεν κατάλαβα πολύ καλά στο εξώδικο που στείλατε, εάν σας πείραξε, θα σας προέτρεπα, με όλο το σεβασμό, να πληροφορηθείτε για το πόσο αξιοσέβαστα πρόσωπα είναι οι παλαιστές σούμο στις κοινωνίες τους, σχεδόν ιερά. Εγώ λοιπόν, στη θέση σας, μάλλον ως τιμητικό τίτλο θα εξελάμβανα τον χαρακτηρισμό. Εάν παρόλα αυτά το θεωρείτε προσβλητικό το αναιρώ. Εάν ούτε αυτό σας ικανοποιεί, τότε δηλώνω ότι τιμωρώ εαυτό με χίλια αυτομαστιγώματα. Ορκίζομαι στην τιμή μου ότι το μαστίγιο που θα χρησιμοποιηθεί θα είναι η «γάτα με τις εννιά ουρές» (φρικτό πειρατικό μαστίγιο με εννιά σκοινιά γεμάτα κόμπους).
Τώρα όμως θα ΄θελα να μου λύνατε μερικές απορίες μου σχετικά με την όψιμη ευθιξία σας. Πρώτον, δεν καταλάβατε ότι η στιχομυθία ήταν φανταστική; Θα λυπηθώ πολύ εάν υποψιαστώ ότι δεν μπορείτε να διακρίνετε το χιούμορ και την φαντασία από την πραγματικότητα και τα γεγονότα και μάλιστα όταν αυτά είναι μέρος και συνήθης πρακτική (οι φανταστικοί διάλογοι) του Χάρακα. Δεύτερον, εάν όμως καταλάβατε το χιούμορ, τότε θα ΄πρεπε να στεναχωριέστε κι εσείς που αναγκάζεστε στο όνομα της σοβαροφάνειας να στέλνετε εξώδικα. Τρίτον, μα στο Θεό σας, είναι δυνατόν να ξέρω τι κάνετε και τι λέτε στο σπίτι σας με την οικογένειά σας; Εάν πιστεύετε ότι είμαι σε θέση να το γνωρίζω, ή εσείς διαθέτετε μεγάλη φαντασία (και υποκλίνομαι) ή όντως μπορεί αυτά να ειπώθηκαν κάπως έτσι και φοβάστε ότι μπορεί να διέρρευσαν, οπότε σ΄ αυτήν την περίπτωση μπορώ να αντιληφθώ το θυμό σας. Τέταρτον, έχω αναφερθεί στο πρόσωπό σας και σ΄ άλλες χαρακιές. Ή που δεν το αντιληφθήκατε οπότε να περιμένω κι άλλα εξώδικα (αφού είμαι μαρτυριάρης καλά να πάθω) ή που ενοχληθήκατε μόλις τώρα, αφού έχασε τις εκλογές ο ξάδερφός σας. Σε κάθε περίπτωση, εγώ επειδή και μεγαλόψυχος άνθρωπος είμαι όχι μόνο σας συγχωρώ αλλά και σας ευχαριστώ διότι μου κάνατε την καλύτερη διαφήμιση και με κολακεύετε που πιστεύετε ότι μπορώ να επηρεάζω τόσο πολύ κόσμο. Και μια συμβουλή για το τέλος με μεγάλη αγάπη. Τον σεβασμό δεν τον εκβιάζεις, τον κερδίζεις. Εσύ τι θέλεις; Να σε σέβονται ή να σε φοβούνται;
ΥΓ: Εφεξής εξώδικα θα δέχομαι μόνο κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη και μόνο κατά τις πρωινές ώρες. Παρακαλώ τους κκ μηνυτάς να μην σπρώχνονται, όλοι θα προλάβουν. Επίσης, παρακαλώ μην με απογοητεύστε και δεν στείλτε εξώδικα. Θέλω να συμπληρώσω την συλλογή.
ΥΓ1: Το πιο πολύτιμο κομμάτι της συλλογής των μηνύσεων ήταν αυτό που «πλήρωσε ο Χάρακας τη νύφη» γιατί κάποια δεν κατάφερε να ντυθεί νύφη. Ακόμα δεν κατάλαβα τι φταίω εγώ που δεν ήθελε αυτός να σε παντρευτεί και να κάνετε παιδιά. Εγώ φταίω που σε παράτησε; Αν είναι, εγώ να του πω καμιά καλή κουβέντα. Όμως αφού δε σε θέλει, με το ζόρι παντρειά δε γίνεται. Εγώ όμως γιατί να τρώω μηνύσεις; Μήπως να το πάρεις απόφαση ότι απλώς δε σε θέλει;
ΥΓ2: Ο μεγάλος κερδισμένος αυτών των εκλογών ήταν ο Χάρος. Πολύ θανατικό έπεσε ρε παιδιά. Γι αυτό σας το ξαναλέω δεν αξίζει ο κόπος. Ήταν απλά και μόνο εκλογές. Για να προσέχουμε, είμαστε και σε κρίσιμη ηλικία.
ΥΓ3: Το γεγονός ότι είναι τόσο αληθοφανείς οι διάλογοι, τα γράμματα κλπ του Χάρακα, όπως και η ανάρτηση πριν από καιρό των Χρονικών (αφού κι εγώ μόλις το είχα διαβάσει είχα πάρει τηλέφωνο το Χάρη να τον ρωτήσω τι έγινε) ίσως δηλώνει ότι όσο παράλογες και αφύσικες κι αν είναι οι πολιτικές συμπεριφορές είναι πιθανές. Κι όσο πιο συχνά το απίθανο φαίνεται εφικτό τόσο φυσιολογικοποιείται το αφύσικο. Μήπως οι πολιτικοί μας ν΄ αρχίσουν να προβληματίζονται γι΄ αυτό αντί να περνάν την ώρα τους στέλνοντας εξώδικα για να σώζουν τα προσχήματα;
ΥΓ4: Επειδή, ως γνωστόν, κρατάω τις υποσχέσεις μου θα εξηγήσω τους λόγους της ήττας του στον Άγιο Μπόλαρη (μεγάλη η χάρη του). Αυτό που σου έφταιξε ήταν που φωτογραφιζόσουν με την πολιτική γλάστρα που σέρνονταν από πίσω σου. Σύμφωνα με έγκυρους στατιστικοεκλογολόγους, με όσους φωτογραφήθηκε η εν λόγω πολιτική γλάστρα όλοι έχασαν τις εκλογές και στο νομό Ημαθίας και σε παρακείμενους νομούς. Λέτε η πολιτική γλάστρα, εκτός όλων των άλλων, να είναι και γκαντέμω;
ΥΓ5: Νιώθω μεγάλη χαρά και ικανοποίηση κάθε φορά που μαθαίνω ότι ο Χάρακας έχει τόση απήχηση και σε τόσο διαφορετικά μεταξύ του κοινά. Ένα ευχαριστώ δεν φτάνει, γι΄ αυτό δεν θα το πω. Από την άλλη όμως, δεν είμαι ο τιμωρός των κακών. Ζορό πρόλαβε έγινε κάποιος άλλος. Ρομπέν των δασών πολύ θα το ΄θελα, μα ποιον να βρεις με ευρώ να ληστέψεις την σήμερον ημέραν. Κάτι σε Μπάτμαν θα το προτιμούσα, μα η Γκόθαμ Σίτυ μας δεν νομίζω ότι απειλείται από κανέναν. Όσο για όλα αυτά που ζητάτε να «καταθέσετε», αυτό που σκέφτηκα είναι ένα «κυτίο παραπόνων». Επειδή όμως είμαι τούβλο στα ηλεκτρονικά, όποιος ξέρει ας μου το πει (να επικοινωνήσει με τον Χάρη) πως παίρνει μπρος αυτό το gadget για τα σχόλια και τις ερωτήσεις.
ΥΓ6: Πώς; Τι έγινε; Μίλησε ο Χαλκίδης; Και τι είπε ρε παιδιά; Τι είπε; «Ντόρα»;
ΥΓ7: Ο σημερινός ολοκληρωμένος τίτλος είναι: σας φταιγ΄ το γουμάρ κι χτυπάτε του σαμάρ΄αντί να χτυπάτε του ξερό σας του κεφάλ. (σε άπταιστα ντόπια, καθότι βέρος Ρουμλουκιώτης).
Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010
Xάρακας Νο29: Το δίλημμα, Το γράμμα, Ψηφίζουμε ΕΝ.ΚΛΩ
Δε μ΄ αρέσει να λυπάμαι τους άλλους. Προτιμώ να τους βρίζω, να τους λοιδορώ μα όχι να τους οικτίρω. Από ανθρώπινη συμπάθεια λοιπόν, θέλω να σου πω Μπάμπη ότι αφού είναι βέβαιη και προδιαγεγραμμένη η ήττα σου την Κυριακή, τουλάχιστον προσπάθησε να σταθείς αυτές μέρες με αξιοπρέπεια.
Πάντα πίστευα ότι ένας άνθρωπος δείχνει ποιος είναι όταν ηττάται. Κάποιοι ξέρουν να χάνουν με αξιοπρέπεια και κάποιοι πρασινίζουν από το κακό τους. Και στο κάτω κάτω τις εκλογές έχασες, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Από Δευτέρα, πάλι όλοι εμείς θα συναντιόμαστε στους δρόμους, στην αγορά, στις γειτονιές. Ας μπορούμε να λέμε και μια καλημέρα χωρίς να ντρεπόμαστε για όσα παρασυρθήκαμε και είπαμε. Πρώτα πρώτα, έτσι όπως το πάτε, μέχρι την Κυριακή θα ΄χετε όλοι ξεχεστεί μεταξύ σας. Οι σύμβουλοι μεταξύ τους για τον σταυρό, εσύ με τον Χαλκίδη διότι άλλα περίμενες κι άλλα σου βγήκαν. Κι άντε, λόγος δεν μου πέφτει εμένα για τα ενδοοικογενειακά σας. Μα μη καταδέχεσαι την αναξιοπρέπεια. Άλλωστε, σου θυμίζω ότι εσύ μίλησες για πολιτικό πολιτισμό. Δεν ξέρω εάν το καταλαβαίνεις, αλλά η σημερινή μου πρόθεση είναι να σε προστατεύσω από περαιτέρω ολισθήματα. Πραγματικά, όσο και να μη συμφωνώ με κάποιον δεν θέλω να τον δω να ξεφτιλίζεται. Είναι κρίμα. Αλήθεια λυπάμαι.
Σκέψου λοιπόν τι θα κάνεις. Θα αφήσεις να λένε ανοησίες (διότι για μένα είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για χαμηλού επιπέδου σκέψεις ανόητων μυαλών) ότι ο Γιδάς πρέπει να έχει Γιδιώτη κι όχι Πλατιώτη για δήμαρχο; Αντιλαμβάνεσαι φαντάζομαι ότι, επιπλέον, σου κάνει και κακό αυτό, διότι ψηφοφόρους έχεις εκτός από το Γιδά και από τους δήμους Πλατέος, Μελίκης, Αντιγονιδών. Κινδυνεύεις με τέτοιες μαλακίες να πάρεις μερικούς κουφιοκέφαλους τοπικιστές μαζί σου και να ΄χεις απέναντι όλους τους άλλους. Απορώ, ένας έξυπνος δεν υπάρχει να σου πει πόσο μεγάλη ανοησία είναι αυτή που θα σου γυρίσει και μπούμεραγκ;
Ή θα φιμώσεις του Κουκλουξκλαν που σπέρνουν τέτοιες ανάρμοστες παπαριές;
Θα μεταθέσεις την ευθύνη στον Γιδιώτικο κόσμο ότι δεν συσπειρώθηκε με πνεύμα τοπικιστικό γι αυτό και δε σε στήριξε;
Ή θα αναλάβεις την πολιτική ευθύνη σου και θα ερμηνεύσεις πολιτικά το αποτέλεσμα, ότι δηλαδή δεν σε υποστήριξαν γιατί εσύ σε κάτι δεν ήσουν εντάξει;
Θα ενοχοποιήσεις τον Γιδιώτικο κόσμο ότι δεν φάνηκε πιο τοπικιστής από τους Πλατιώτες;
Ή θα αναρωτηθείς πολιτικά γιατί όλος ο Δήμος Πλατέος και όχι μόνο το Πλατύ υπερψήφισε τον Δημητριάδη;
Θα κατηγορήσεις τον Κούγκα και τον Δημητριάδη και για το πράσινο σκουλήκι στα βαμβάκια;
Ή θα παραδεχτείς ότι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος υπήρξαν ποτέ υπουργοί Γεωργίας οπότε και δεν ευθύνονται για το αγροτικό ζήτημα (έλεος, πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι όποιος τα σκέφτεται ως επιχειρήματα όλα αυτά;).
Θα κατηγορήσεις ακόμη και για το προπατορικό αμάρτημα τον πρώην εκλεκτό συνεργάτη σου Κούγκα τιμωρώντας τον γιατί σε εγκατέλειψε (διότι, αυτός σε εγκατέλειψε από το Νοέμβριο, θυμάσαι;) και πήγε αυτός και οι ψήφοι του στον Δημητριάδη;
Ή θα αποδεχτείς αντρίκια ότι πρόκειται για πολιτική (εδώ εσύ αδελφοποιήθηκες με τον Χαλκίδη και ο Κούγκας σε πείραξε που ως δεξιός πήγε με τον δεξιό;) και να αποφύγεις τις πολιτικές υστερίες λες και είσαι απατημένος σύζυγος;
Ελπίζω καν να μην έχεις τέτοια διλήμματα. Περιμένω το βράδυ της Παρασκευής να ανέβεις στο βήμα και παλικαρίσια να ευχαριστήσεις τους ψηφοφόρους σου και να παραδεχτείς την ήττα σου. Αυτό λέγεται πολιτική αξιοπρέπεια. Εύχομαι να την έχεις.
Και επειδή σ΄ αρέσει και η ποίηση, σου αφιερώνω του ποιητή το: «… τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…».
-Αγαπητέ Φώτη,
Θέλω να δεχτείς τη συγνώμη μου. Αναγνωρίζω το λάθος μου γνωρίζοντας πως είναι αργά για συγνώμη. Θέλω να ξέρεις πως πάντα σε θεωρούσα συναγωνιστή και αδελφό. Εκτιμούσα πάντα το έργο σου ως δημάρχου γι αυτό και άλλωστε σε στήριξα. Αυτή τη φορά όμως πιέστηκα πολύ από τον Ισαάκ ο οποίος ήθελε να είναι με τον Γκιόνογλου. Ήξερα ότι δεν τα πήγαινε καλά με τον Καρέλη αλλά δεν φανταζόμουν ότι ήθελε τόσο πολύ να του πάει κόντρα. Ο Γκιόνογλου δεν είχε χρίσμα κι έτσι υπέκυψα στην πίεση και δέχτηκα την συνεργασία. Την Τετάρτη όταν ο Χρυσοχοϊδης απροκάλυπτα τον στήριξε είχα τα χέρια μου δεμένα. Μόλις λίγες μέρες πριν τις εκλογές καταλαβαίνεις τι αναστάτωση θα δημιουργούνταν αν έβγαινα και χαλούσα τη συνεργασία.
Φώτη, θέλω να με καταλάβεις. Ποτέ δεν είχα πρόθεση να κοντραριστώ μαζί σου. Επειδή όμως ήξερα ότι δεν θα βγει ο Γκιόνογλου και θα πάτε δεύτερη Κυριακή, κι αφού εξασφάλισε τους σταυρούς ο Ισαάκ, τώρα αποδεσμευμένος πια θα δηλώσω στήριξη σε σένα. Στο όνομα των δημοκρατικών αγώνων, που έχουμε δώσει μαζί για την παράταξη, δέξου την συγνώμη μου.
Ήρθε η ώρα να επανορθώσω.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Μιχάλης Χαλκίδης
Βουλευτής Ημαθίας Ν.Δ
Δήλωση Μ. Χαλκίδη
Συμπολίτες και συμπολίτισσες του νέου δήμου Αλεξάνδρειας. Βρισκόμαστε μπροστά στην κρίσιμη ώρα για τον δήμο με τη νέα του διοικητική μορφή. Την Κυριακή στηρίζουμε και ψηφίζουμε Φώτη Δημητριάδη για δήμαρχο.
Μιχάλης Χαλκίδης
Βουλευτής Ημαθίας Ν.Δ
Οι παραπάνω επιστολές θα μπορούσαν να είναι και αληθινές. Τάχα μου δύσκολο το έχουν οι πολιτικοί τη μια έτσι και την άλλη αλλιώς; Πάντως Χαλκίδη εάν το σκέφτεσαι το βήμα, μη διστάσεις, κάντο. Αλίμονο. Από μας κανένα πρόβλημα. Άιντε καλέ, ποιος θα σε παρεξηγήσει. Συμβαίνουν αυτά. Και μη σου πω ότι μόνον αυτά συμβαίνουν. Το θέμα όμως είναι, τι θα έκανε ο Δημητριάδης σε μια τέτοια περίπτωση.
Ό,τι κάνουν και οι κερατωμένες σύζυγοι όταν μετανοήσουν οι άντρες τους και γυρίσουν πίσω. Τρία είναι τα πιο συνήθη τινά. Ή τους ευνουχίζουν στον ύπνο τους (ομολογώ όχι και τόσο σύνηθες), όπως καλή ώρα έκανε εκείνη στο Χόνγκ Κονγκ τις προάλλες. Ή κάνουν πως δέχονται τη συγνώμη και η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και με μπόλικα κέρατα σερβιρισμένο. Ή που μεγαλόψυχα δέχονται τη συγνώμη και όλα καλά.
Βέβαια, σ΄ αυτή τη περίπτωση ο άντρας δεν μαθαίνει ποτέ ότι πρώτος αυτός είχε φορέσει το κέρατο. Βλέπετε οι γυναίκες μόνο όταν θέλουν να πιαστούν, αποκαλύπτονται. Οπότε, σ΄ αυτή την περίπτωση είναι και οι δυο πάτσι. Σε ποιες απ΄ όλες τις περιπτώσεις θα μπορούσε να ανήκει ο Δημητριάδης που θα δεχτεί τη συγνώμη του Χαλκίδη, σας αφήνω να το υποθέσετε μόνοι σας.
-Τι έγινε ρε Μπόλαρη; Στη συνέντευξη σε είδα στη Βέροια μαζί με όλη την κουστωδία σου και τις γνωστές γλάστρες να στολίζουν το πάνελ. Ήταν και όλα τα καλοπαιδαράκια τα βουλευτάκια εκεί. Την ίδια μέρα (μήπως και την ίδια ώρα;) στη Νάουσα μια άλλη συνέντευξη των εργαζομένων στην ΕΝ.ΚΛΩ.
Αν ήθελες να σε σκεφτούμε σοβαρά ως υποψήφιο περιφερειάρχη θα έπρεπε να ΄σουνα εκείνη την ώρα εκεί μαζί τους, στη Νάουσα. Κι άντε, εσύ, ας πούμε, ότι δεν το ήξερες. Κανένα από τα βουρλοσαΐνια που σέρνονται από πίσω σου δεν το ΄ξερε να στο πει; Να στο πω εγώ. Όλοι το ΄ξεραν. Μα προηγούνται οι παπαροσυνεντεύξεις για τα ψηφαλάκια, έ; Ε, όχι ρε Μπόλαρη, δεν σε ψηφίζουμε. Δε φτάνει μόνο στα λόγια να είσαστε τάχα μαζί μας και με τα προβλήματά μας. Εσύ μας έχεις ανάγκη Μπόλαρη όχι εμείς. Η πολιτική σου ύπαρξη εξαρτάται από μας. Εμάς, εσύ ούτε μας ταΐζεις ούτε μας ποτίζεις. Το αντίθετο μάλιστα. Με το ΔΝΤ μας κόβεις και το ψωμί και το νερό. Γι΄ αυτό αμέτε στο καλό όλοι σας. Αυτή την Κυριακή ψηφίζω ΕΝ.ΛΩ. Όχι, να μην τους στείλουμε μήνυμα απλώς. Γιατί τα μηνύματα είτε δεν τα καταλαβαίνουν είτε τα καταλαβαίνουν κατά πως το θέλουν.
Αυτή την Κυριακή πάμε όλοι και ψηφίζουμε ΕΝ.ΚΛΩ. Αυτά είναι τα προβλήματα της περιφέρειας. Λύστε πρώτα αυτά και μετά κάντε και τα μεγαλεπήβολα έργα σας. Οι άνεργοι της ΕΝ.ΚΛΩ. είναι απλήρωτοι από το χειμώνα του 2009. Ζόρικα τη βγάζουνε. Ζόρικα να την βγάλουνε κι ο Μπόλαρης με την παρέα του. Αυτή την Κυριακή ψηφίζουμε ΕΝ.ΚΛΩ. Γράφουμε πάνω στο ψηφοδέλτιο ΕΝ.ΚΛΩ., εκτός κι αν βρείτε κανένα ψηφοδέλτιο απ΄ αυτά που τύπωσαν οι άνεργοι της ΕΝ.ΚΛΩ. Όπως και να ΄χει όμως ψηφίζουμε Περιφερειάρχη ΕΝ.ΚΛΩ.
Κι εσείς Ίλια και Καραμπατσέ, αν σας νοιάζει τόσο πολύ για τους συντοπίτες σας ανέργους, γιατί δε ζητάτε αντί να ρίξουν τα ονόματά σας στην κάλπη να ρίξουν το ψηφοδέλτιο ΕΝ.ΚΛΩ; Θα μου πείτε, είναι ώρα τώρα για τέτοιους αγώνες και ακτιβισμούς; Όχι βέβαια δεν είναι. Είναι ώρα για συνεντεύξεις στις τηλεοράσεις.
Ναουσαίοι, μπορείτε κι εσείς να τους εκβιάστε. Το δίλημμα να είναι: ή μας λύνετε το πρόβλημα τώρα ή δε βγάζουμε δήμαρχο κανέναν για την ώρα. Πάντως εμείς εδώ στην Ημαθία ψηφίζουμε για Περιφερειάρχη ΕΝ.ΚΛΩ.
ΥΓ: Η έμπνευση για τα γράμματα οφείλεται στον κύριο Καραμπατσό. Τον ευχαριστώ γι αυτό.
Πάντα πίστευα ότι ένας άνθρωπος δείχνει ποιος είναι όταν ηττάται. Κάποιοι ξέρουν να χάνουν με αξιοπρέπεια και κάποιοι πρασινίζουν από το κακό τους. Και στο κάτω κάτω τις εκλογές έχασες, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Από Δευτέρα, πάλι όλοι εμείς θα συναντιόμαστε στους δρόμους, στην αγορά, στις γειτονιές. Ας μπορούμε να λέμε και μια καλημέρα χωρίς να ντρεπόμαστε για όσα παρασυρθήκαμε και είπαμε. Πρώτα πρώτα, έτσι όπως το πάτε, μέχρι την Κυριακή θα ΄χετε όλοι ξεχεστεί μεταξύ σας. Οι σύμβουλοι μεταξύ τους για τον σταυρό, εσύ με τον Χαλκίδη διότι άλλα περίμενες κι άλλα σου βγήκαν. Κι άντε, λόγος δεν μου πέφτει εμένα για τα ενδοοικογενειακά σας. Μα μη καταδέχεσαι την αναξιοπρέπεια. Άλλωστε, σου θυμίζω ότι εσύ μίλησες για πολιτικό πολιτισμό. Δεν ξέρω εάν το καταλαβαίνεις, αλλά η σημερινή μου πρόθεση είναι να σε προστατεύσω από περαιτέρω ολισθήματα. Πραγματικά, όσο και να μη συμφωνώ με κάποιον δεν θέλω να τον δω να ξεφτιλίζεται. Είναι κρίμα. Αλήθεια λυπάμαι.
Σκέψου λοιπόν τι θα κάνεις. Θα αφήσεις να λένε ανοησίες (διότι για μένα είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για χαμηλού επιπέδου σκέψεις ανόητων μυαλών) ότι ο Γιδάς πρέπει να έχει Γιδιώτη κι όχι Πλατιώτη για δήμαρχο; Αντιλαμβάνεσαι φαντάζομαι ότι, επιπλέον, σου κάνει και κακό αυτό, διότι ψηφοφόρους έχεις εκτός από το Γιδά και από τους δήμους Πλατέος, Μελίκης, Αντιγονιδών. Κινδυνεύεις με τέτοιες μαλακίες να πάρεις μερικούς κουφιοκέφαλους τοπικιστές μαζί σου και να ΄χεις απέναντι όλους τους άλλους. Απορώ, ένας έξυπνος δεν υπάρχει να σου πει πόσο μεγάλη ανοησία είναι αυτή που θα σου γυρίσει και μπούμεραγκ;
Ή θα φιμώσεις του Κουκλουξκλαν που σπέρνουν τέτοιες ανάρμοστες παπαριές;
Θα μεταθέσεις την ευθύνη στον Γιδιώτικο κόσμο ότι δεν συσπειρώθηκε με πνεύμα τοπικιστικό γι αυτό και δε σε στήριξε;
Ή θα αναλάβεις την πολιτική ευθύνη σου και θα ερμηνεύσεις πολιτικά το αποτέλεσμα, ότι δηλαδή δεν σε υποστήριξαν γιατί εσύ σε κάτι δεν ήσουν εντάξει;
Θα ενοχοποιήσεις τον Γιδιώτικο κόσμο ότι δεν φάνηκε πιο τοπικιστής από τους Πλατιώτες;
Ή θα αναρωτηθείς πολιτικά γιατί όλος ο Δήμος Πλατέος και όχι μόνο το Πλατύ υπερψήφισε τον Δημητριάδη;
Θα κατηγορήσεις τον Κούγκα και τον Δημητριάδη και για το πράσινο σκουλήκι στα βαμβάκια;
Ή θα παραδεχτείς ότι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος υπήρξαν ποτέ υπουργοί Γεωργίας οπότε και δεν ευθύνονται για το αγροτικό ζήτημα (έλεος, πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι όποιος τα σκέφτεται ως επιχειρήματα όλα αυτά;).
Θα κατηγορήσεις ακόμη και για το προπατορικό αμάρτημα τον πρώην εκλεκτό συνεργάτη σου Κούγκα τιμωρώντας τον γιατί σε εγκατέλειψε (διότι, αυτός σε εγκατέλειψε από το Νοέμβριο, θυμάσαι;) και πήγε αυτός και οι ψήφοι του στον Δημητριάδη;
Ή θα αποδεχτείς αντρίκια ότι πρόκειται για πολιτική (εδώ εσύ αδελφοποιήθηκες με τον Χαλκίδη και ο Κούγκας σε πείραξε που ως δεξιός πήγε με τον δεξιό;) και να αποφύγεις τις πολιτικές υστερίες λες και είσαι απατημένος σύζυγος;
Ελπίζω καν να μην έχεις τέτοια διλήμματα. Περιμένω το βράδυ της Παρασκευής να ανέβεις στο βήμα και παλικαρίσια να ευχαριστήσεις τους ψηφοφόρους σου και να παραδεχτείς την ήττα σου. Αυτό λέγεται πολιτική αξιοπρέπεια. Εύχομαι να την έχεις.
Και επειδή σ΄ αρέσει και η ποίηση, σου αφιερώνω του ποιητή το: «… τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…».
-Αγαπητέ Φώτη,
Θέλω να δεχτείς τη συγνώμη μου. Αναγνωρίζω το λάθος μου γνωρίζοντας πως είναι αργά για συγνώμη. Θέλω να ξέρεις πως πάντα σε θεωρούσα συναγωνιστή και αδελφό. Εκτιμούσα πάντα το έργο σου ως δημάρχου γι αυτό και άλλωστε σε στήριξα. Αυτή τη φορά όμως πιέστηκα πολύ από τον Ισαάκ ο οποίος ήθελε να είναι με τον Γκιόνογλου. Ήξερα ότι δεν τα πήγαινε καλά με τον Καρέλη αλλά δεν φανταζόμουν ότι ήθελε τόσο πολύ να του πάει κόντρα. Ο Γκιόνογλου δεν είχε χρίσμα κι έτσι υπέκυψα στην πίεση και δέχτηκα την συνεργασία. Την Τετάρτη όταν ο Χρυσοχοϊδης απροκάλυπτα τον στήριξε είχα τα χέρια μου δεμένα. Μόλις λίγες μέρες πριν τις εκλογές καταλαβαίνεις τι αναστάτωση θα δημιουργούνταν αν έβγαινα και χαλούσα τη συνεργασία.
Φώτη, θέλω να με καταλάβεις. Ποτέ δεν είχα πρόθεση να κοντραριστώ μαζί σου. Επειδή όμως ήξερα ότι δεν θα βγει ο Γκιόνογλου και θα πάτε δεύτερη Κυριακή, κι αφού εξασφάλισε τους σταυρούς ο Ισαάκ, τώρα αποδεσμευμένος πια θα δηλώσω στήριξη σε σένα. Στο όνομα των δημοκρατικών αγώνων, που έχουμε δώσει μαζί για την παράταξη, δέξου την συγνώμη μου.
Ήρθε η ώρα να επανορθώσω.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Μιχάλης Χαλκίδης
Βουλευτής Ημαθίας Ν.Δ
Δήλωση Μ. Χαλκίδη
Συμπολίτες και συμπολίτισσες του νέου δήμου Αλεξάνδρειας. Βρισκόμαστε μπροστά στην κρίσιμη ώρα για τον δήμο με τη νέα του διοικητική μορφή. Την Κυριακή στηρίζουμε και ψηφίζουμε Φώτη Δημητριάδη για δήμαρχο.
Μιχάλης Χαλκίδης
Βουλευτής Ημαθίας Ν.Δ
Οι παραπάνω επιστολές θα μπορούσαν να είναι και αληθινές. Τάχα μου δύσκολο το έχουν οι πολιτικοί τη μια έτσι και την άλλη αλλιώς; Πάντως Χαλκίδη εάν το σκέφτεσαι το βήμα, μη διστάσεις, κάντο. Αλίμονο. Από μας κανένα πρόβλημα. Άιντε καλέ, ποιος θα σε παρεξηγήσει. Συμβαίνουν αυτά. Και μη σου πω ότι μόνον αυτά συμβαίνουν. Το θέμα όμως είναι, τι θα έκανε ο Δημητριάδης σε μια τέτοια περίπτωση.
Ό,τι κάνουν και οι κερατωμένες σύζυγοι όταν μετανοήσουν οι άντρες τους και γυρίσουν πίσω. Τρία είναι τα πιο συνήθη τινά. Ή τους ευνουχίζουν στον ύπνο τους (ομολογώ όχι και τόσο σύνηθες), όπως καλή ώρα έκανε εκείνη στο Χόνγκ Κονγκ τις προάλλες. Ή κάνουν πως δέχονται τη συγνώμη και η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και με μπόλικα κέρατα σερβιρισμένο. Ή που μεγαλόψυχα δέχονται τη συγνώμη και όλα καλά.
Βέβαια, σ΄ αυτή τη περίπτωση ο άντρας δεν μαθαίνει ποτέ ότι πρώτος αυτός είχε φορέσει το κέρατο. Βλέπετε οι γυναίκες μόνο όταν θέλουν να πιαστούν, αποκαλύπτονται. Οπότε, σ΄ αυτή την περίπτωση είναι και οι δυο πάτσι. Σε ποιες απ΄ όλες τις περιπτώσεις θα μπορούσε να ανήκει ο Δημητριάδης που θα δεχτεί τη συγνώμη του Χαλκίδη, σας αφήνω να το υποθέσετε μόνοι σας.
-Τι έγινε ρε Μπόλαρη; Στη συνέντευξη σε είδα στη Βέροια μαζί με όλη την κουστωδία σου και τις γνωστές γλάστρες να στολίζουν το πάνελ. Ήταν και όλα τα καλοπαιδαράκια τα βουλευτάκια εκεί. Την ίδια μέρα (μήπως και την ίδια ώρα;) στη Νάουσα μια άλλη συνέντευξη των εργαζομένων στην ΕΝ.ΚΛΩ.
Αν ήθελες να σε σκεφτούμε σοβαρά ως υποψήφιο περιφερειάρχη θα έπρεπε να ΄σουνα εκείνη την ώρα εκεί μαζί τους, στη Νάουσα. Κι άντε, εσύ, ας πούμε, ότι δεν το ήξερες. Κανένα από τα βουρλοσαΐνια που σέρνονται από πίσω σου δεν το ΄ξερε να στο πει; Να στο πω εγώ. Όλοι το ΄ξεραν. Μα προηγούνται οι παπαροσυνεντεύξεις για τα ψηφαλάκια, έ; Ε, όχι ρε Μπόλαρη, δεν σε ψηφίζουμε. Δε φτάνει μόνο στα λόγια να είσαστε τάχα μαζί μας και με τα προβλήματά μας. Εσύ μας έχεις ανάγκη Μπόλαρη όχι εμείς. Η πολιτική σου ύπαρξη εξαρτάται από μας. Εμάς, εσύ ούτε μας ταΐζεις ούτε μας ποτίζεις. Το αντίθετο μάλιστα. Με το ΔΝΤ μας κόβεις και το ψωμί και το νερό. Γι΄ αυτό αμέτε στο καλό όλοι σας. Αυτή την Κυριακή ψηφίζω ΕΝ.ΛΩ. Όχι, να μην τους στείλουμε μήνυμα απλώς. Γιατί τα μηνύματα είτε δεν τα καταλαβαίνουν είτε τα καταλαβαίνουν κατά πως το θέλουν.
Αυτή την Κυριακή πάμε όλοι και ψηφίζουμε ΕΝ.ΚΛΩ. Αυτά είναι τα προβλήματα της περιφέρειας. Λύστε πρώτα αυτά και μετά κάντε και τα μεγαλεπήβολα έργα σας. Οι άνεργοι της ΕΝ.ΚΛΩ. είναι απλήρωτοι από το χειμώνα του 2009. Ζόρικα τη βγάζουνε. Ζόρικα να την βγάλουνε κι ο Μπόλαρης με την παρέα του. Αυτή την Κυριακή ψηφίζουμε ΕΝ.ΚΛΩ. Γράφουμε πάνω στο ψηφοδέλτιο ΕΝ.ΚΛΩ., εκτός κι αν βρείτε κανένα ψηφοδέλτιο απ΄ αυτά που τύπωσαν οι άνεργοι της ΕΝ.ΚΛΩ. Όπως και να ΄χει όμως ψηφίζουμε Περιφερειάρχη ΕΝ.ΚΛΩ.
Κι εσείς Ίλια και Καραμπατσέ, αν σας νοιάζει τόσο πολύ για τους συντοπίτες σας ανέργους, γιατί δε ζητάτε αντί να ρίξουν τα ονόματά σας στην κάλπη να ρίξουν το ψηφοδέλτιο ΕΝ.ΚΛΩ; Θα μου πείτε, είναι ώρα τώρα για τέτοιους αγώνες και ακτιβισμούς; Όχι βέβαια δεν είναι. Είναι ώρα για συνεντεύξεις στις τηλεοράσεις.
Ναουσαίοι, μπορείτε κι εσείς να τους εκβιάστε. Το δίλημμα να είναι: ή μας λύνετε το πρόβλημα τώρα ή δε βγάζουμε δήμαρχο κανέναν για την ώρα. Πάντως εμείς εδώ στην Ημαθία ψηφίζουμε για Περιφερειάρχη ΕΝ.ΚΛΩ.
ΥΓ: Η έμπνευση για τα γράμματα οφείλεται στον κύριο Καραμπατσό. Τον ευχαριστώ γι αυτό.
Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010
Χάρακας Νο 28: Εργατικό ατύχημα σε οικοδομή…
Ξέρω ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Αρκετή είναι η πίκρα του Μπαμπούξινου και Σια. Γι αυτό και γω σεβόμενος τον πόνο τους θα αποφύγω την καζούρα. Άλλωστε είμαι και πτώμα από την κούραση (ούτε υποψήφιος να ήμουν). Έτσι λοιπόν, θα περιοριστώ σήμερα μόνο σε κανα δυο σκέψεις για τα αποτελέσματα που έτσι ειδομένα προβλέπουν και το δεύτερο γύρο.
Λέω λοιπόν πως την επόμενη Κυριακή ο Γκιόνογλου δεν θα χάσει απλώς, θα του πέσει το ταβάνι στο κεφάλι. Ποιο ταβάνι; Αυτό στο οποίο μετά κόπων και βασάνων και δεν ξέρω και πως αλλιώς έφτασε την Κυριακή. Μόνο που αυτό που θα του πέσει δεν θα είναι ταβάνι αλλά ψευδοροφή. Και το όνομα της ψευδοροφής: Χαλκίδης.Την επόμενη λοιπόν Κυριακή η ψευδοροφή θα τρυπήσει και θα πέσουν τα χαλάσματα στο κεφάλι του Μπαμπούξινου. Για όσους δεν κατάλαβαν να το πω κι αλλιώς. Ο Γκιόνογλου περισσότερους ψήφους δεν μπορεί να πάρει. Ήταν το ανώτερο δυνατό του με την βοήθεια βεβαίως του Χαλκίδη. Την ερχόμενη Κυριακή όσοι τον ψήφισαν, λόγω υποχρέωσης στον Χαλκίδη, δεν έχουν κανένα λόγο να το ξανακάνουν (οι σταυροί μπήκαν). Νιώθουν ότι βγάλαν την υποχρέωση, αφού ψήφισαν με μισή καρδιά και ότι τώρα είναι ώρα να γυρίσουν στους δικούς τους, δηλαδή στην επίσημη ΝΔ που είναι ο Δημητριάδης.
Επομένως, εάν σας είναι εύκολο, αρχίστε τις προσθαφαιρέσεις. Ήδη, μέχρι εδώ, έχουν χαθεί οι μετρημένοι ψήφοι του Ισαάκ και κάμποσοι άλλοι. Οπότε του λείπουν του Μπαμπούξινου παραπάνω τώρα για να φτάσει το 50αρι. Τι θα κάνει; Αυτό που κάνει σε τέτοιες ώρες ανάγκης, όλα τα χρόνια το ΠΑΣΟΚ. Θυμάται τους φτωχούς ιδεολογικούς συγγενείς του. Έτσι λοιπόν κι αυτός, με την δήλωσή του προσδοκά το σόι το Συριζαιϊκο να γίνει για μια ακόμα φορά ο νεροκουβαλητής.Παλιό το κόλπο και δοκιμασμένο. Και προσέξτε, η πρόσκλησή του δεν απευθύνονταν σ΄ όλη την «Συνεργασία πολιτών» ούτε καν προσωπικά στον Τσιάπλα, μα μόνο στους Συριζαίους. Διότι, αλλιώς θα τους αποκαλούσε και συντρόφους αφού πολλοί είναι Πασόκ. Και για του λόγου το αληθές να πούμε ότι κρούσεις ήδη έγιναν σε Συριζαίους. Γιατί όμως δεν προσβλέπουν σε βοήθεια από τους συντρόφους; Διότι αυτοί οι σύντροφοι που βρίσκονται στην «Συνεργασία» ούτε ζωγραφιστό δεν θέλουν να τον βλέπουν τον Γκιόνογλου. Κάλλιο να το κόψουν απ΄ τη ρίζα το χέρι παρά να τον ψηφίσουν. Άλλωστε εάν τον ήθελαν θα πήγαιναν εξ αρχής μαζί του. Επομένως, αφού εσείς κρατάτε λογαριασμό, προσθέστε τους συνήθεις υπόπτους που λακίζουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Πάλι όμως ακόμη να ισοφαρίσει τον Δον. Και λέω ότι λίγοι θα φύγουν από την «Συνεργασία» επειδή τα Γκιονογλάκια δεν υπολογίζουν ότι η «Συνεργασία» ενώ ξεκίνησε με τους εμείς κι εσείς, στην πορεία ζυμώθηκε το πράγμα και έγιναν όλοι εμείς. Κι όταν μέχρι προ ολίγων ημερών τους «έκλεβες» τους υποψήφιους, τώρα Μπαμπούξινε μάλλον εύκολα δεν μπορούν να το χωνέψουν και να το ξεχάσουν και να γίνουν σκαλοπάτι σου για να ανέβεις στο δημαρχιακό θρόνο.
Τώρα, να ελπίζεις απ΄ τον Αλευρά, κάπως χλωμό το βλέπω. Με τα ποσοστά που πήρε τώρα το ΚΚΕ σ΄ όλη την Ελλάδα (και μπράβο του) είναι ήδη πολύ απασχολημένοι. Δεν θ΄ ασχολούνται με σένα τώρα. Η επανάσταση προηγείται και δεν μπορεί να περιμένει.
Όπως καταλαβαίνεις άλλος δεν υπάρχει για να ψαρέψεις. Και ρώτα και τον Χατζημιχάλη, ξέρει από προσθέσεις και αφαιρέσεις, οφείλει να σου πει ότι το 50αρι δεν το φτάνεις. Αυτό όμως νομίζω ότι μια χαρά το ξέρεις κι εσύ. Γι αυτό την Κυριακή το βράδυ κατεβάσατε ρολά. Εάν είχατε ελπίδα για τον β΄ γύρο ούτε τα βουνά θα παίρνατε, ούτε θα πλακωνόσασταν. Αλήθεια, πως ακριβώς έγινε ο καυγάς των πρωτοπαλίκαρων Ναλμπάντη και Απατσίδη; Να υποθέσω ότι ο Ναλμπάντης «έπαιξε» εις βάρος του Γιάννη κι αυτός τα πήρε (δεν θέλει γενικώς και πολύ) και του τα είπε χοντρά; Μάλλον του χρωστάτε του Γιάννάκη και φανήκατε αχάριστοι. Να δεις Γιάννη, τώρα που δε θα βγεις ούτε σύμβουλος (έτσι λέει το μέτρο) και θα βγει μόνο ο Ναλμπάντης, πόσο έχεις να το χτυπήσεις το κεφάλι σου. Μα είναι πλέον πολύ αργά. Ας πρόσεχες.
Και σαν το ξερε, έρχεται κι ο Καρέλης και δηλώνει ότι νίκησαν γιατί εργάστηκαν ομαδικά και δεν κοιτούσε ο καθένας την πάρτη του. Σωστά. Μόνο που θα προσθέσω εγώ ότι για το φαινόμενο Μελίκη η αιτία δεν ήταν ότι κοίταξαν μόνο τους σταυρούς τους αλλά κυρίως ότι ο Χαλκίδης κοίταξε να κάνει το δικό του. Έ, και τιμωρήθηκε. Δικαίως. Δεν τιμωρήθηκε όμως μόνο αυτός. Αλλά κι άλλα Γκιονογλάκια που θαρρούσαν πως ήταν αφεντικά στο δημαρχείο, σε δουλειά δικιά τους, και τα οποία εκδιώχθηκαν κακήν κακώς.
Είμαι πολύ περίεργος ν΄ ακούσω τον λόγο σου αυτήν την εβδομάδα. Άσε που δεν απομένουν βέλη στην φαρέτρα, τα εξάντλησες όλα. Τώρα μήπως χρειάζεται να πεις και καμιά κουβέντα γιατί οι Γιδιώτες δεν σε επιβράβευσαν για την καλή σου δημαρχεία;
Θέλω πολιτικό πολιτισμό. Μην ακούσω και επίσημα αυτό που λέγεται μεταξύ σας. Πως δηλαδή ένας Πλατιώτης θα γίνει δήμαρχος στο Γιδά. Μην ξεκατινιάζεστε τόσο πολύ πια. Εδώ ολόκληρη Αμερική δέχτηκε για πρόεδρο τον μαύρο Ομπάμα κι εσείς δεν μπορείτε έναν Πλατιώτη στον Γιδά; Α, ναι ξέχασα ο Γιδάς κατοικείται αμιγώς από γηγενείς Ρουμλουκιώτες. Δηλαδή ας πούμε οι Κοζανίτες, Γρεβενιώτες κλπ είναι οι αραπάδες του Μισισιπή; Και οι Βρυσακιώτες Γκιόνογλου είναι περισσότερο ιθαγενείς από τους Πλατιώτες;
ΥΓ: Την βγάλαμε την Ξηροτύρη Χάρη. Τα καταφέραμε κι ας μην την ξέραμε. Κοίτα όμως να την ενημερώσεις σε παρακαλώ ότι οι δικοί σου σταυροί δεν περιλαμβάνουν ούτε έναν της Δημοκρατικής Αριστεράς. Φαντάζομαι είσαι πολύ χαρούμενος. Πώς να μην είσαι όταν ξέρεις ότι 141 άνθρωποι ψήφισαν, για χάρη σου και μόνο, μια παράταξη που ούτε το όνομά της δεν γνώριζαν και που σε κάθε άλλη περίπτωση ούτε που θα τους περνούσε από το μυαλό να το κάνουν. Να σου πω ένα ωραίο που άκουσα την προηγούμενη εβδομάδα. Είπε λοιπόν κάποιος «Α,η Ξηροτύρη είναι με τον Χάρη».Ξέρω όμως ότι για σένα ο σταυρός δεν ήταν αυτοσκοπός. Αν μη τι άλλο δεν χρειάζεσαι τέτοιου είδους επιβεβαιώσεις. Το καλύτερο ήταν που το διασκέδασες τόσο εσύ όσο κι εμείς με τις ευρηματικές διαφημίσεις σου.
ΥΓ1: Άρε Μπόλαρη. Και να πεις ότι δεν στα ΄λεγα. Μήπως έχεις κι εσύ κάνα αυτοκτονικό ιδεασμό όπως είχε τότε ο Ζαχόπουλος; Κοίταξε το, δεν είναι κακό. Δε λέω τίποτα. Σ΄ αφήνω αυτή τη βδομάδα να σηκώσεις τον σταυρό σου. Έχει ανηφόρα ο Γολγοθάς. Μήπως όμως να έπαιρνες καμιά αναρρωτική άδεια; Ή καλύτερα να βγεις Γιώτα 5 και να την κάνεις; Προλαβαίνεις. Τι τραβάτε και σεις οι στρατιώτες.
Λέω λοιπόν πως την επόμενη Κυριακή ο Γκιόνογλου δεν θα χάσει απλώς, θα του πέσει το ταβάνι στο κεφάλι. Ποιο ταβάνι; Αυτό στο οποίο μετά κόπων και βασάνων και δεν ξέρω και πως αλλιώς έφτασε την Κυριακή. Μόνο που αυτό που θα του πέσει δεν θα είναι ταβάνι αλλά ψευδοροφή. Και το όνομα της ψευδοροφής: Χαλκίδης.Την επόμενη λοιπόν Κυριακή η ψευδοροφή θα τρυπήσει και θα πέσουν τα χαλάσματα στο κεφάλι του Μπαμπούξινου. Για όσους δεν κατάλαβαν να το πω κι αλλιώς. Ο Γκιόνογλου περισσότερους ψήφους δεν μπορεί να πάρει. Ήταν το ανώτερο δυνατό του με την βοήθεια βεβαίως του Χαλκίδη. Την ερχόμενη Κυριακή όσοι τον ψήφισαν, λόγω υποχρέωσης στον Χαλκίδη, δεν έχουν κανένα λόγο να το ξανακάνουν (οι σταυροί μπήκαν). Νιώθουν ότι βγάλαν την υποχρέωση, αφού ψήφισαν με μισή καρδιά και ότι τώρα είναι ώρα να γυρίσουν στους δικούς τους, δηλαδή στην επίσημη ΝΔ που είναι ο Δημητριάδης.
Επομένως, εάν σας είναι εύκολο, αρχίστε τις προσθαφαιρέσεις. Ήδη, μέχρι εδώ, έχουν χαθεί οι μετρημένοι ψήφοι του Ισαάκ και κάμποσοι άλλοι. Οπότε του λείπουν του Μπαμπούξινου παραπάνω τώρα για να φτάσει το 50αρι. Τι θα κάνει; Αυτό που κάνει σε τέτοιες ώρες ανάγκης, όλα τα χρόνια το ΠΑΣΟΚ. Θυμάται τους φτωχούς ιδεολογικούς συγγενείς του. Έτσι λοιπόν κι αυτός, με την δήλωσή του προσδοκά το σόι το Συριζαιϊκο να γίνει για μια ακόμα φορά ο νεροκουβαλητής.Παλιό το κόλπο και δοκιμασμένο. Και προσέξτε, η πρόσκλησή του δεν απευθύνονταν σ΄ όλη την «Συνεργασία πολιτών» ούτε καν προσωπικά στον Τσιάπλα, μα μόνο στους Συριζαίους. Διότι, αλλιώς θα τους αποκαλούσε και συντρόφους αφού πολλοί είναι Πασόκ. Και για του λόγου το αληθές να πούμε ότι κρούσεις ήδη έγιναν σε Συριζαίους. Γιατί όμως δεν προσβλέπουν σε βοήθεια από τους συντρόφους; Διότι αυτοί οι σύντροφοι που βρίσκονται στην «Συνεργασία» ούτε ζωγραφιστό δεν θέλουν να τον βλέπουν τον Γκιόνογλου. Κάλλιο να το κόψουν απ΄ τη ρίζα το χέρι παρά να τον ψηφίσουν. Άλλωστε εάν τον ήθελαν θα πήγαιναν εξ αρχής μαζί του. Επομένως, αφού εσείς κρατάτε λογαριασμό, προσθέστε τους συνήθεις υπόπτους που λακίζουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Πάλι όμως ακόμη να ισοφαρίσει τον Δον. Και λέω ότι λίγοι θα φύγουν από την «Συνεργασία» επειδή τα Γκιονογλάκια δεν υπολογίζουν ότι η «Συνεργασία» ενώ ξεκίνησε με τους εμείς κι εσείς, στην πορεία ζυμώθηκε το πράγμα και έγιναν όλοι εμείς. Κι όταν μέχρι προ ολίγων ημερών τους «έκλεβες» τους υποψήφιους, τώρα Μπαμπούξινε μάλλον εύκολα δεν μπορούν να το χωνέψουν και να το ξεχάσουν και να γίνουν σκαλοπάτι σου για να ανέβεις στο δημαρχιακό θρόνο.
Τώρα, να ελπίζεις απ΄ τον Αλευρά, κάπως χλωμό το βλέπω. Με τα ποσοστά που πήρε τώρα το ΚΚΕ σ΄ όλη την Ελλάδα (και μπράβο του) είναι ήδη πολύ απασχολημένοι. Δεν θ΄ ασχολούνται με σένα τώρα. Η επανάσταση προηγείται και δεν μπορεί να περιμένει.
Όπως καταλαβαίνεις άλλος δεν υπάρχει για να ψαρέψεις. Και ρώτα και τον Χατζημιχάλη, ξέρει από προσθέσεις και αφαιρέσεις, οφείλει να σου πει ότι το 50αρι δεν το φτάνεις. Αυτό όμως νομίζω ότι μια χαρά το ξέρεις κι εσύ. Γι αυτό την Κυριακή το βράδυ κατεβάσατε ρολά. Εάν είχατε ελπίδα για τον β΄ γύρο ούτε τα βουνά θα παίρνατε, ούτε θα πλακωνόσασταν. Αλήθεια, πως ακριβώς έγινε ο καυγάς των πρωτοπαλίκαρων Ναλμπάντη και Απατσίδη; Να υποθέσω ότι ο Ναλμπάντης «έπαιξε» εις βάρος του Γιάννη κι αυτός τα πήρε (δεν θέλει γενικώς και πολύ) και του τα είπε χοντρά; Μάλλον του χρωστάτε του Γιάννάκη και φανήκατε αχάριστοι. Να δεις Γιάννη, τώρα που δε θα βγεις ούτε σύμβουλος (έτσι λέει το μέτρο) και θα βγει μόνο ο Ναλμπάντης, πόσο έχεις να το χτυπήσεις το κεφάλι σου. Μα είναι πλέον πολύ αργά. Ας πρόσεχες.
Και σαν το ξερε, έρχεται κι ο Καρέλης και δηλώνει ότι νίκησαν γιατί εργάστηκαν ομαδικά και δεν κοιτούσε ο καθένας την πάρτη του. Σωστά. Μόνο που θα προσθέσω εγώ ότι για το φαινόμενο Μελίκη η αιτία δεν ήταν ότι κοίταξαν μόνο τους σταυρούς τους αλλά κυρίως ότι ο Χαλκίδης κοίταξε να κάνει το δικό του. Έ, και τιμωρήθηκε. Δικαίως. Δεν τιμωρήθηκε όμως μόνο αυτός. Αλλά κι άλλα Γκιονογλάκια που θαρρούσαν πως ήταν αφεντικά στο δημαρχείο, σε δουλειά δικιά τους, και τα οποία εκδιώχθηκαν κακήν κακώς.
Είμαι πολύ περίεργος ν΄ ακούσω τον λόγο σου αυτήν την εβδομάδα. Άσε που δεν απομένουν βέλη στην φαρέτρα, τα εξάντλησες όλα. Τώρα μήπως χρειάζεται να πεις και καμιά κουβέντα γιατί οι Γιδιώτες δεν σε επιβράβευσαν για την καλή σου δημαρχεία;
Θέλω πολιτικό πολιτισμό. Μην ακούσω και επίσημα αυτό που λέγεται μεταξύ σας. Πως δηλαδή ένας Πλατιώτης θα γίνει δήμαρχος στο Γιδά. Μην ξεκατινιάζεστε τόσο πολύ πια. Εδώ ολόκληρη Αμερική δέχτηκε για πρόεδρο τον μαύρο Ομπάμα κι εσείς δεν μπορείτε έναν Πλατιώτη στον Γιδά; Α, ναι ξέχασα ο Γιδάς κατοικείται αμιγώς από γηγενείς Ρουμλουκιώτες. Δηλαδή ας πούμε οι Κοζανίτες, Γρεβενιώτες κλπ είναι οι αραπάδες του Μισισιπή; Και οι Βρυσακιώτες Γκιόνογλου είναι περισσότερο ιθαγενείς από τους Πλατιώτες;
ΥΓ: Την βγάλαμε την Ξηροτύρη Χάρη. Τα καταφέραμε κι ας μην την ξέραμε. Κοίτα όμως να την ενημερώσεις σε παρακαλώ ότι οι δικοί σου σταυροί δεν περιλαμβάνουν ούτε έναν της Δημοκρατικής Αριστεράς. Φαντάζομαι είσαι πολύ χαρούμενος. Πώς να μην είσαι όταν ξέρεις ότι 141 άνθρωποι ψήφισαν, για χάρη σου και μόνο, μια παράταξη που ούτε το όνομά της δεν γνώριζαν και που σε κάθε άλλη περίπτωση ούτε που θα τους περνούσε από το μυαλό να το κάνουν. Να σου πω ένα ωραίο που άκουσα την προηγούμενη εβδομάδα. Είπε λοιπόν κάποιος «Α,η Ξηροτύρη είναι με τον Χάρη».Ξέρω όμως ότι για σένα ο σταυρός δεν ήταν αυτοσκοπός. Αν μη τι άλλο δεν χρειάζεσαι τέτοιου είδους επιβεβαιώσεις. Το καλύτερο ήταν που το διασκέδασες τόσο εσύ όσο κι εμείς με τις ευρηματικές διαφημίσεις σου.
ΥΓ1: Άρε Μπόλαρη. Και να πεις ότι δεν στα ΄λεγα. Μήπως έχεις κι εσύ κάνα αυτοκτονικό ιδεασμό όπως είχε τότε ο Ζαχόπουλος; Κοίταξε το, δεν είναι κακό. Δε λέω τίποτα. Σ΄ αφήνω αυτή τη βδομάδα να σηκώσεις τον σταυρό σου. Έχει ανηφόρα ο Γολγοθάς. Μήπως όμως να έπαιρνες καμιά αναρρωτική άδεια; Ή καλύτερα να βγεις Γιώτα 5 και να την κάνεις; Προλαβαίνεις. Τι τραβάτε και σεις οι στρατιώτες.
Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010
Xάρακας Νο 27: Έκτακτο παράρτημα
Προς κ. Γκιόνογλου, Γκιονογλάκια υποψήφιους και δημοσιογράφους.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που παίρνετε από μένα ιδέες για το πώς θα αντιμετωπίσετε τον αντίπαλό σας. Αναφέρομαι σ΄ αυτό που είπα ως αρνητικό (;) του Δον. Θέλοντας λοιπόν να το χρησιμοποιείστε προς όφελός σας (πολύ απελπισμένοι φαίνεται να ΄σαστε) προβάλετε την αγαστή συνεργασία και συνεργατικότητα ως απαράμιλλα προσόντα προσωπικότητας του Μπαμπούξινου. Όμως είναι το λιγότερο, ατυχής η προσπάθεια. Δεν σας πω σήμερα σε τι συνίσταται η συνεργασία προϊσταμένου – υφισταμένου διότι μάλλον θα κάνετε copy pasted και θα το μοστράρετε ως δική σας σκέψη. Και ως γνωστόν απεχθάνομαι να με αντιγράφουν. Θα πω όμως ότι η συνεργασία δημάρχου με συνεργάτες του σαφώς δεν είναι η παρέα που κάνουμε στα μπαρ και τα πίνουμε. Αυτό λέγεται παρεϊτσα. Εκτός κι αν εννοείς ότι επειδή είσαστε μια καλή παρεϊτσα και μια ωραία ατμόσφαιρα άφηνες ως δήμαρχος να αλωνίζουν οι υφιστάμενοι συνεργάτες με τα γνωστά χαΐρια, ας πούμε για την ΕΔΑΝΑΛ. Ναι, σίγουρα, άμα είσαι φιλαράκι θες τον άλλον να τον δικαιολογήσεις και να καλύψεις ακόμη και την βλακεία τους. Ανθρώπινο γαρ. Ή μήπως εμπιστεύεσαι τα φιλαράκια σου μιας και συ μπερδεύεσαι και δεν θυμάσαι ποιος νόμος αφορά ποιο έργο, περνάς αργούτσικα απ΄το δημαρχείο, οπότε ναι, σίγουρα πρέπει να βασιστείς σ΄ αυτούς να βγάλουν τη δουλειά.
Νομίζω ως προς αυτό έγινα σαφής. Βρείτε λοιπόν μέχρι την Κυριακή κάπως αλλιώς να προωθηθείτε. Έτσι, μόνο γελοιοποιείστε. Και το δεύτερο ωραίο που άκουσα να λες Μπαμπούξινε το πρωί της Παρασκευής στο ράδιο Αλεξάνδρεια.
Όταν η αδελφοποίηση με τον Χαλκίδη βαφτίστηκε διεισδυτικότητα σε πολιτικούς χώρους και αυτό έγινε μεγάλο προσόν σου. Εσύ, αντί να το πας το θέμα αλλού (εάν βέβαια είχες την πολιτική εξυπνάδα) παρασύρθηκες και μας είπες ότι έτσι πρέπει να είναι. Τα κόμματα πρέπει να μην ανακατεύονται με την τοπική αυτοδιοίκηση. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο. Έχω όμως μια απορία. Εάν κι εσύ το πίστευες αληθινά αυτό, δεν θα πρεπε τις προάλλες να σηκωθείς και να πεις του Χρυσοχοϊδη «ευχαριστώ Μιχάλη για την υποστήριξη μα εγώ προτιμώ να είμαι ανεξάρτητος» Ούτε αυτό είπες στο καλόπαιδο Χρυσοχοϊδη ούτε καμιά δήλωσή σου δεν πήρε το αυτί μου την επομένη. Θα ΄λεγα ότι μάλλον καλά το δέχτηκες το χρίσμα του Πασόκ έστω και την υστάτη ώρα. Ακούστε όλοι εσείς οι πολιτικάντηδες και όλοι εσείς οι εξυπνάκηδες δημοσιογράφοι- σύμβουλοι (εν κρυπτώ όμως) επειδή όλοι εμείς οι πολίτες έχουμε εξασκηθεί (από σας όχι από μόνοι μας) στο δούλεμα και στο κάνω το άσπρο μαύρο πρέπει τώρα να βρείτε καινούργιες φόρμουλες σερβιρίσματος. Έχουμε πάψει να είμαστε χαϊβάνια. Αφήστε που είμαστε και εξυπνότεροι από σας.
ΥΓ: έχουμε ένα ευχάριστο. Τα ξαναβρήκαν τα ξαδέρφια στο σόι το Γκιονογλέικο. Α, δεν τα ξέρατε; Βέβαια, είχε γίνει τρικούβερτος καυγάς. Τα λόγια που ειπώθηκαν ήταν κάπως έτσι:
Μπαμπούξινος: Θέλω να βγεις και να το πεις. Δημόσια να με στηρίξεις. Τι σημασία έχει που δε μου δίνουν επίσημα στήριξη. Εσύ είσαι σόι μου. Δικαιολογείσαι να το κάνεις.
Ξάδερφος Σούμο (Θανάσης Γικόνογλου): Καλά, είσαι μλκας; Ξεχνάς ότι είμαι βουλευτής; Αφού δεν το λέει η Ιπποκράτους εγώ δεν παίζω το κεφάλι μου για σένα.
Μπαμπούξινος: Γιατί ρε, νομίζεις ότι άμα μιλήσεις ή όχι δίνουν σημασία στην Ιπποκράτους. Θείε, πες του κάτι. Θα τον δείρω τον μικρό.
Ξάδελφος: Αφού δε θα βγεις ρε. Θες να μην ξαναβγώ κι εγώ;
Μπαμπούξινος: Όταν όμως σε βοηθούσα εγώ να βγεις ήταν καλά έ; Θείε, θα τον βαρέσω.
Θείος: Σκασμός. Ά, ρε, σε τίποτα δε με μοιάσατε. Εσύ θα κάνεις ότι σου πω. Άμα σ΄ αφήνω τα κάνεις σαν τα μούτρα σου. Κι εσύ Μπάμπη ήρεμα. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Θα βγει παραμονές το αετόπουλο να στηρίξει Μπόλαρη και για τους δήμους να σας φωτογραφίζει όλους χωρίς όμως ονόματα. Στο λόγο μου αγόρι μου, μέχρι τότε θα δουλέψουμε από πίσω.
Ο Μπαμπούξινος χωρίς κουβέντα βρόντηξε την πόρτα πίσω του. Χθες απαίτησε εκτός από τη δήλωση να έρθει ο σούμο και στη συγκέντρωση. Έτσι, τα ξαναβρήκαν.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που παίρνετε από μένα ιδέες για το πώς θα αντιμετωπίσετε τον αντίπαλό σας. Αναφέρομαι σ΄ αυτό που είπα ως αρνητικό (;) του Δον. Θέλοντας λοιπόν να το χρησιμοποιείστε προς όφελός σας (πολύ απελπισμένοι φαίνεται να ΄σαστε) προβάλετε την αγαστή συνεργασία και συνεργατικότητα ως απαράμιλλα προσόντα προσωπικότητας του Μπαμπούξινου. Όμως είναι το λιγότερο, ατυχής η προσπάθεια. Δεν σας πω σήμερα σε τι συνίσταται η συνεργασία προϊσταμένου – υφισταμένου διότι μάλλον θα κάνετε copy pasted και θα το μοστράρετε ως δική σας σκέψη. Και ως γνωστόν απεχθάνομαι να με αντιγράφουν. Θα πω όμως ότι η συνεργασία δημάρχου με συνεργάτες του σαφώς δεν είναι η παρέα που κάνουμε στα μπαρ και τα πίνουμε. Αυτό λέγεται παρεϊτσα. Εκτός κι αν εννοείς ότι επειδή είσαστε μια καλή παρεϊτσα και μια ωραία ατμόσφαιρα άφηνες ως δήμαρχος να αλωνίζουν οι υφιστάμενοι συνεργάτες με τα γνωστά χαΐρια, ας πούμε για την ΕΔΑΝΑΛ. Ναι, σίγουρα, άμα είσαι φιλαράκι θες τον άλλον να τον δικαιολογήσεις και να καλύψεις ακόμη και την βλακεία τους. Ανθρώπινο γαρ. Ή μήπως εμπιστεύεσαι τα φιλαράκια σου μιας και συ μπερδεύεσαι και δεν θυμάσαι ποιος νόμος αφορά ποιο έργο, περνάς αργούτσικα απ΄το δημαρχείο, οπότε ναι, σίγουρα πρέπει να βασιστείς σ΄ αυτούς να βγάλουν τη δουλειά.
Νομίζω ως προς αυτό έγινα σαφής. Βρείτε λοιπόν μέχρι την Κυριακή κάπως αλλιώς να προωθηθείτε. Έτσι, μόνο γελοιοποιείστε. Και το δεύτερο ωραίο που άκουσα να λες Μπαμπούξινε το πρωί της Παρασκευής στο ράδιο Αλεξάνδρεια.
Όταν η αδελφοποίηση με τον Χαλκίδη βαφτίστηκε διεισδυτικότητα σε πολιτικούς χώρους και αυτό έγινε μεγάλο προσόν σου. Εσύ, αντί να το πας το θέμα αλλού (εάν βέβαια είχες την πολιτική εξυπνάδα) παρασύρθηκες και μας είπες ότι έτσι πρέπει να είναι. Τα κόμματα πρέπει να μην ανακατεύονται με την τοπική αυτοδιοίκηση. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο. Έχω όμως μια απορία. Εάν κι εσύ το πίστευες αληθινά αυτό, δεν θα πρεπε τις προάλλες να σηκωθείς και να πεις του Χρυσοχοϊδη «ευχαριστώ Μιχάλη για την υποστήριξη μα εγώ προτιμώ να είμαι ανεξάρτητος» Ούτε αυτό είπες στο καλόπαιδο Χρυσοχοϊδη ούτε καμιά δήλωσή σου δεν πήρε το αυτί μου την επομένη. Θα ΄λεγα ότι μάλλον καλά το δέχτηκες το χρίσμα του Πασόκ έστω και την υστάτη ώρα. Ακούστε όλοι εσείς οι πολιτικάντηδες και όλοι εσείς οι εξυπνάκηδες δημοσιογράφοι- σύμβουλοι (εν κρυπτώ όμως) επειδή όλοι εμείς οι πολίτες έχουμε εξασκηθεί (από σας όχι από μόνοι μας) στο δούλεμα και στο κάνω το άσπρο μαύρο πρέπει τώρα να βρείτε καινούργιες φόρμουλες σερβιρίσματος. Έχουμε πάψει να είμαστε χαϊβάνια. Αφήστε που είμαστε και εξυπνότεροι από σας.
ΥΓ: έχουμε ένα ευχάριστο. Τα ξαναβρήκαν τα ξαδέρφια στο σόι το Γκιονογλέικο. Α, δεν τα ξέρατε; Βέβαια, είχε γίνει τρικούβερτος καυγάς. Τα λόγια που ειπώθηκαν ήταν κάπως έτσι:
Μπαμπούξινος: Θέλω να βγεις και να το πεις. Δημόσια να με στηρίξεις. Τι σημασία έχει που δε μου δίνουν επίσημα στήριξη. Εσύ είσαι σόι μου. Δικαιολογείσαι να το κάνεις.
Ξάδερφος Σούμο (Θανάσης Γικόνογλου): Καλά, είσαι μλκας; Ξεχνάς ότι είμαι βουλευτής; Αφού δεν το λέει η Ιπποκράτους εγώ δεν παίζω το κεφάλι μου για σένα.
Μπαμπούξινος: Γιατί ρε, νομίζεις ότι άμα μιλήσεις ή όχι δίνουν σημασία στην Ιπποκράτους. Θείε, πες του κάτι. Θα τον δείρω τον μικρό.
Ξάδελφος: Αφού δε θα βγεις ρε. Θες να μην ξαναβγώ κι εγώ;
Μπαμπούξινος: Όταν όμως σε βοηθούσα εγώ να βγεις ήταν καλά έ; Θείε, θα τον βαρέσω.
Θείος: Σκασμός. Ά, ρε, σε τίποτα δε με μοιάσατε. Εσύ θα κάνεις ότι σου πω. Άμα σ΄ αφήνω τα κάνεις σαν τα μούτρα σου. Κι εσύ Μπάμπη ήρεμα. Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Θα βγει παραμονές το αετόπουλο να στηρίξει Μπόλαρη και για τους δήμους να σας φωτογραφίζει όλους χωρίς όμως ονόματα. Στο λόγο μου αγόρι μου, μέχρι τότε θα δουλέψουμε από πίσω.
Ο Μπαμπούξινος χωρίς κουβέντα βρόντηξε την πόρτα πίσω του. Χθες απαίτησε εκτός από τη δήλωση να έρθει ο σούμο και στη συγκέντρωση. Έτσι, τα ξαναβρήκαν.
Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010
Χαρακιά Νο 26: «Ήτανε μια φορά ένας αδέσμευτος τύπος…..»
Είμαι μες στα νεύρα. Γενικώς είμαι ψύχραιμος άνθρωπος. Δεν μπορώ όμως ν΄ αντέξω την βλακεία και την υποκρισία. Αυτά τα δυο με θυμώνουν πολύ. Διάβαζα λοιπόν σήμερα τοπικές εφημερίδες. Όταν έφτασα στον «ανεκπαίδευτο» του «Τα Λέμε» έγινα πυρ και μανία. Εκ των προτέρων να πω ότι ούτε ξέρω, ούτε θέλω να μάθω κι ούτε και που με νοιάζει ποιος είναι πίσω απ΄ αυτό το ψευδώνυμο. Και πολύ καλά κάνει και γράφει με ψευδώνυμο. Άλλωστε κι εγώ έτσι γράφω. Και αυτό διότι το ψευδώνυμο μου εξασφαλίζει το απαρατήρητο όταν κινούμαι έξω. Δηλαδή, εάν ήξεραν όλοι ποιος είμαι, δεν θα μπορούσα να αποφύγω αθέλητες ή ηθελημένες παρεμβάσεις του στυλ «καλά ρε μαλάκα τι έγραψες για μένα» ή «για ρίτχτου τα αυτονών…» Γι’ αυτό και επιλέγω την ανωνυμία. Και όχι γιατί, όπως αφελώς και κοντόφθαλμα κάποιοι πιστεύουν ότι έτσι μπορώ στο απυρόβλητο να λέω ό,τι θέλω. Λέω αυτό που θέλω, ελπίζοντας κομψά και με στυλ, και όποιος έχει αντίρρηση για τα λεγόμενά μου μπορούμε ευχαρίστως δημόσια να λεξιφουλκήσουμε.
Να ξαναγυρίσω όμως στον «ανεκπαίδευτο» και να του πω ότι χορεύοντας και ο ίδιος τον προεκλογικό χορό, (παίρνοντας δηλαδή εμφανώς θέση με ποιον είναι και ποιον δε γουστάρει) να μην παραδίδει μάθημα ανεξαρτησίας λόγου και ήθους. Να, αυτές οι παπαριές είναι που με εξοργίζουν. Και για να το κάνω πιο λιανά και για όσους δεν κατάλαβαν, αναφέρομαι στην αποστροφή που λέει ότι ο τάχα αδέσμευτος τύπος, που είναι λιγούρης, πληρώνεται για τα δημοσιεύματά του και ότι είναι αχάριστος που οι άλλοι τον είχαν οικότροφο. Τώρα εγώ θα ονοματίσω πρόσωπα και πράγματα διότι ουδόλως κολώνω να πω ονόματα. Υπονοεί λοιπόν ο «ανεκπαίδευτος» ότι ο Δημητριάδης πληρώνει τον Μόχλα για δυο τρεις μήνες να βγάζει την εφημερίδα γι αυτόν. Επίσης λέει ότι ενώ ο Γκιόνογλου τον είχε οικότροφο για τόσα χρόνια αυτός φάνηκε αχάριστος και τώρα πλέον δεν τον στηρίζει. Ειρήσθω εν παρόδω, την ίδια άποψη με επίσης καλυμμένα μισόλογα, εξέφρασε προ ολίγων ημερών και ο Αργυρίου στην εφημερίδα του, απειλώντας κιόλας ότι θα ανοίξει το στόμα του (Τώρα μη βγει κανείς απ΄ αυτούς και πει ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται κι εμείς δεν είπαμε ονόματα και τέτοια. Αυτά τα βλακώδη τετριμμένα σε άλλους όχι σε μένα).
Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους και να τα πούμε με το όνομά τους. Πρώτον, ας μου υποδείξει κάποιος μια εφημερίδα, έναν δημοσιογράφο σε επίπεδο τοπικό, πανελλήνιο ή παγκόσμιο που και να σκέφτεται και να γράφει ως κομπιούτερ. Χωρίς δηλαδή να δίνει το προσωπικό του στίγμα, να αποτυπώνει τα δικά του πιστεύω ακόμα και όταν κάνει ρεπορτάζ για ληστεία. Ένα κόμμα, ένα θαυμαστικό και είναι αρκετό όχι μόνο να εκφράσει την δική του οπτική γωνία αλλά και ν΄ αλλάξει όλο το νόημα. Επομένως, για μένα, a priori δεν υπάρχει αντικειμενική δημοσιογραφία, όπως δεν υπάρχει ούτε αντικειμενική ιστοριογραφία και επομένως ο αδέσμευτος τύπος για όποιον τον ευαγγελίζεται είναι απλώς είτε ουτοπικός ρομαντισμός είτε βλακεία είτε αυταπάτη. Ο δημοσιογράφος είναι δεσμευμένος στις ιδέες του, στις αντιλήψεις του, στα πιστεύω του. Και ο καλός δημοσιογράφος (εάν υπάρχει) είναι αυτός που ενώ θα παραδεχτεί όλες αυτές τις δεσμεύσεις θα προσπαθήσει ενδυόμενος τον ρόλο του να κάνει όσο πιο καλά μπορεί τη δουλειά του. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι ψωνάρα ή μεγαλομανής (και μάλλον οι περισσότεροι τέτοιοι είναι).
Δεύτερον, για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και αφού συμφωνήσαμε στην προηγούμενη παραδοχή, όποιος αισθάνεται αδέσμευτος και όλα τα αφελή επίθετα με το στερητικό άλφα πρώτος το λίθο βαλέτω. (Μόνο παρακαλώ όχι με μισόλογα μα ευθαρσώς για να δούμε μετά το κότσια και το μπόι του καθένα).
Τρίτον, δεν ήξερα ότι όποιος δημοσιογράφος υποστηρίζει κάποιον (και καλώς, ξαναλέω, κάνει) υπογράφει και συμφωνητικό ότι ες αεί θα τον εγκρίνει και θα ΄ναι μαζί του.
Ο Μόχλας απ΄ όσο γνωρίζω είναι παντρεμένος ήδη. Δεν ήξερα ότι παντρεύτηκε και τον Γκιόνογλου και μάλιστα με προγαμιαίο συμβόλαιο για το οποίο τώρα κατηγορείται ότι δεν το τήρησε. Η μόνη περίπτωση για την οποία τα Γκιονογλάκια θα μπορούσαν να τον ψέξουν θα ήταν εάν τους ζητούσε εκβιαστικά χρήματα για να τους στηρίξει και ενώ αυτοί θα αρνούνταν εκείνος θα πήγαινε με τον Δημητριάδη. Αυτό το ξέρω με βεβαιότητα ότι δεν έγινε, όπως το ξέρουν κι αυτοί, γι’ αυτό άλλωστε και αναρωτιούνται τι έπαθε ο Μόχλας και τους παράτησε. Μήπως απλώς δεν σας γουστάρει πια; Ούτε εσάς ούτε τα κολλητηλίκια σας; Τώρα γιατί δεν σας γουστάρει, αυτό δεν το ξέρω. Μήπως όμως γιατί βλέπει άλλον πιο κατάλληλο για δήμαρχο; Φαντάζομαι όμως ότι μπορείτε να τον ρωτήσετε εάν τόσο πια σας στεναχώρησε και σας λείπει.
Τέταρτον, δεν ήξερα ότι οι εφημερίδες,τα ραδιόφωνα και τα κανάλια προεκλογικά είναι ευαγή ιδρύματα που χωρίς χρήματα διαφημίζουν τους υποψήφιους. Φυσικά και οι υποψήφιοι πληρώνουν και πρέπει να κόβονται και αποδείξεις μάλιστα για την διαφήμισή τους και την προβολή τους. Μήπως να δω τους υποψήφιους και τους δημοσιογράφους να μου μοστράρουν εαυτούς αθώες περιστερές ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα; Τώρα, εάν δεν κόβονται αποδείξεις τότε τα παράπονα στον ΣΔΟΕ.
Πέμπτον, οι υποψήφιοι να μην μου κλαίγονται ότι τάχα μου δεν προβάλλονται επαρκώς και εγκαίρως εάν προτιμούν τα γραφεία τύπου τους να κοιμούνται. Δεν τους φταίνε τα έντυπα αλλά η ανοργανωσιά τους και η ολιγωρία τους.
Αυτά τα ολίγα και ξεκάθαρα λόγια, έτσι για να μην ξανακούσω παπαριές και συγχίζομαι. Να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και για όσους δεν συμφωνούν, εδώ είμαι να γουστάρουμε μια λεξημαχία, το καλύτερό μου.
ΥΓ: Και να και κάτι που συνηγορεί όλη την παραπάνω επιχειρηματολογία μου. Η αυθεντικότητα που ο Λαϊκούρας αντιμετωπίζει τους ξινισμένους υποψήφιους. Σε πολλές αναρτήσεις του λοιπόν λέει: «Δεν ήξερα που θα σας ρωτήσω και ποιον θα προβάλω. Προβάλω όποιον γουστάρω¨. Και εγώ σε γουστάρω Λαϊκούρα ακριβώς γιατί δεν είσαι δήθεν.
Υ.Γ 1: Δεν σας προτείνω σταυρούς για συμβούλους. Όλοι πολύ καλά γνωριζόμαστε σε τούτο δω το μικρό μέρος που ζούμε. Και τα ρεμάλια και τα καλά παιδιά γνωστά τους πάσι είναι. Άλλωστε, άσπρος κώλος μαύρος κώλος στο γιαλό φαίνεται. Και κοντός ψαλμός αλληλούια. Καλή τύχη παιδιά.
ΥΓ 2: Παρακαλώ πολύ όταν θα χρησιμοποιείτε ατάκες μου να αναφέρετε και ότι το λέει ο «Χάρακας». Για να μην πω ότι είναι κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας το να μην αναφέρεις τις πηγές, είναι αν μη τι άλλο άκομψο να θες να περνιέσαι για έξυπνος με την εξυπνάδα του άλλου.
ΥΓ 3: κ. Γιαννουλάκη, μεγάλος ο πόνος σας και μικρά τα λόγια μου. Κουράγιο σε σας και στην οικογένειά σας.
Να ξαναγυρίσω όμως στον «ανεκπαίδευτο» και να του πω ότι χορεύοντας και ο ίδιος τον προεκλογικό χορό, (παίρνοντας δηλαδή εμφανώς θέση με ποιον είναι και ποιον δε γουστάρει) να μην παραδίδει μάθημα ανεξαρτησίας λόγου και ήθους. Να, αυτές οι παπαριές είναι που με εξοργίζουν. Και για να το κάνω πιο λιανά και για όσους δεν κατάλαβαν, αναφέρομαι στην αποστροφή που λέει ότι ο τάχα αδέσμευτος τύπος, που είναι λιγούρης, πληρώνεται για τα δημοσιεύματά του και ότι είναι αχάριστος που οι άλλοι τον είχαν οικότροφο. Τώρα εγώ θα ονοματίσω πρόσωπα και πράγματα διότι ουδόλως κολώνω να πω ονόματα. Υπονοεί λοιπόν ο «ανεκπαίδευτος» ότι ο Δημητριάδης πληρώνει τον Μόχλα για δυο τρεις μήνες να βγάζει την εφημερίδα γι αυτόν. Επίσης λέει ότι ενώ ο Γκιόνογλου τον είχε οικότροφο για τόσα χρόνια αυτός φάνηκε αχάριστος και τώρα πλέον δεν τον στηρίζει. Ειρήσθω εν παρόδω, την ίδια άποψη με επίσης καλυμμένα μισόλογα, εξέφρασε προ ολίγων ημερών και ο Αργυρίου στην εφημερίδα του, απειλώντας κιόλας ότι θα ανοίξει το στόμα του (Τώρα μη βγει κανείς απ΄ αυτούς και πει ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται κι εμείς δεν είπαμε ονόματα και τέτοια. Αυτά τα βλακώδη τετριμμένα σε άλλους όχι σε μένα).
Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους και να τα πούμε με το όνομά τους. Πρώτον, ας μου υποδείξει κάποιος μια εφημερίδα, έναν δημοσιογράφο σε επίπεδο τοπικό, πανελλήνιο ή παγκόσμιο που και να σκέφτεται και να γράφει ως κομπιούτερ. Χωρίς δηλαδή να δίνει το προσωπικό του στίγμα, να αποτυπώνει τα δικά του πιστεύω ακόμα και όταν κάνει ρεπορτάζ για ληστεία. Ένα κόμμα, ένα θαυμαστικό και είναι αρκετό όχι μόνο να εκφράσει την δική του οπτική γωνία αλλά και ν΄ αλλάξει όλο το νόημα. Επομένως, για μένα, a priori δεν υπάρχει αντικειμενική δημοσιογραφία, όπως δεν υπάρχει ούτε αντικειμενική ιστοριογραφία και επομένως ο αδέσμευτος τύπος για όποιον τον ευαγγελίζεται είναι απλώς είτε ουτοπικός ρομαντισμός είτε βλακεία είτε αυταπάτη. Ο δημοσιογράφος είναι δεσμευμένος στις ιδέες του, στις αντιλήψεις του, στα πιστεύω του. Και ο καλός δημοσιογράφος (εάν υπάρχει) είναι αυτός που ενώ θα παραδεχτεί όλες αυτές τις δεσμεύσεις θα προσπαθήσει ενδυόμενος τον ρόλο του να κάνει όσο πιο καλά μπορεί τη δουλειά του. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι ψωνάρα ή μεγαλομανής (και μάλλον οι περισσότεροι τέτοιοι είναι).
Δεύτερον, για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και αφού συμφωνήσαμε στην προηγούμενη παραδοχή, όποιος αισθάνεται αδέσμευτος και όλα τα αφελή επίθετα με το στερητικό άλφα πρώτος το λίθο βαλέτω. (Μόνο παρακαλώ όχι με μισόλογα μα ευθαρσώς για να δούμε μετά το κότσια και το μπόι του καθένα).
Τρίτον, δεν ήξερα ότι όποιος δημοσιογράφος υποστηρίζει κάποιον (και καλώς, ξαναλέω, κάνει) υπογράφει και συμφωνητικό ότι ες αεί θα τον εγκρίνει και θα ΄ναι μαζί του.
Ο Μόχλας απ΄ όσο γνωρίζω είναι παντρεμένος ήδη. Δεν ήξερα ότι παντρεύτηκε και τον Γκιόνογλου και μάλιστα με προγαμιαίο συμβόλαιο για το οποίο τώρα κατηγορείται ότι δεν το τήρησε. Η μόνη περίπτωση για την οποία τα Γκιονογλάκια θα μπορούσαν να τον ψέξουν θα ήταν εάν τους ζητούσε εκβιαστικά χρήματα για να τους στηρίξει και ενώ αυτοί θα αρνούνταν εκείνος θα πήγαινε με τον Δημητριάδη. Αυτό το ξέρω με βεβαιότητα ότι δεν έγινε, όπως το ξέρουν κι αυτοί, γι’ αυτό άλλωστε και αναρωτιούνται τι έπαθε ο Μόχλας και τους παράτησε. Μήπως απλώς δεν σας γουστάρει πια; Ούτε εσάς ούτε τα κολλητηλίκια σας; Τώρα γιατί δεν σας γουστάρει, αυτό δεν το ξέρω. Μήπως όμως γιατί βλέπει άλλον πιο κατάλληλο για δήμαρχο; Φαντάζομαι όμως ότι μπορείτε να τον ρωτήσετε εάν τόσο πια σας στεναχώρησε και σας λείπει.
Τέταρτον, δεν ήξερα ότι οι εφημερίδες,τα ραδιόφωνα και τα κανάλια προεκλογικά είναι ευαγή ιδρύματα που χωρίς χρήματα διαφημίζουν τους υποψήφιους. Φυσικά και οι υποψήφιοι πληρώνουν και πρέπει να κόβονται και αποδείξεις μάλιστα για την διαφήμισή τους και την προβολή τους. Μήπως να δω τους υποψήφιους και τους δημοσιογράφους να μου μοστράρουν εαυτούς αθώες περιστερές ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα; Τώρα, εάν δεν κόβονται αποδείξεις τότε τα παράπονα στον ΣΔΟΕ.
Πέμπτον, οι υποψήφιοι να μην μου κλαίγονται ότι τάχα μου δεν προβάλλονται επαρκώς και εγκαίρως εάν προτιμούν τα γραφεία τύπου τους να κοιμούνται. Δεν τους φταίνε τα έντυπα αλλά η ανοργανωσιά τους και η ολιγωρία τους.
Αυτά τα ολίγα και ξεκάθαρα λόγια, έτσι για να μην ξανακούσω παπαριές και συγχίζομαι. Να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και για όσους δεν συμφωνούν, εδώ είμαι να γουστάρουμε μια λεξημαχία, το καλύτερό μου.
ΥΓ: Και να και κάτι που συνηγορεί όλη την παραπάνω επιχειρηματολογία μου. Η αυθεντικότητα που ο Λαϊκούρας αντιμετωπίζει τους ξινισμένους υποψήφιους. Σε πολλές αναρτήσεις του λοιπόν λέει: «Δεν ήξερα που θα σας ρωτήσω και ποιον θα προβάλω. Προβάλω όποιον γουστάρω¨. Και εγώ σε γουστάρω Λαϊκούρα ακριβώς γιατί δεν είσαι δήθεν.
Υ.Γ 1: Δεν σας προτείνω σταυρούς για συμβούλους. Όλοι πολύ καλά γνωριζόμαστε σε τούτο δω το μικρό μέρος που ζούμε. Και τα ρεμάλια και τα καλά παιδιά γνωστά τους πάσι είναι. Άλλωστε, άσπρος κώλος μαύρος κώλος στο γιαλό φαίνεται. Και κοντός ψαλμός αλληλούια. Καλή τύχη παιδιά.
ΥΓ 2: Παρακαλώ πολύ όταν θα χρησιμοποιείτε ατάκες μου να αναφέρετε και ότι το λέει ο «Χάρακας». Για να μην πω ότι είναι κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας το να μην αναφέρεις τις πηγές, είναι αν μη τι άλλο άκομψο να θες να περνιέσαι για έξυπνος με την εξυπνάδα του άλλου.
ΥΓ 3: κ. Γιαννουλάκη, μεγάλος ο πόνος σας και μικρά τα λόγια μου. Κουράγιο σε σας και στην οικογένειά σας.
Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010
Xάρακας Νο 25: Αυτές κι άλλες εκλογές, Ο μεγάλος πανικός, Ψηφίζω...
Εάν δεν έμοιαζε στη φάτσα τόσο στον μπαμπά και στον παππού του θα ΄λεγα ότι η Μαργαρίτα με άλλον τον έκανε. Μα, τίποτε να μην πάρει αυτό το παιδί από τον Αντρέα. Εκείνος, καπάτσος, λαοπλάνος, ιντριγκαδόρος, παπατζής, άλλα σκεφτόταν, άλλα έλεγε, άλλα έκανε. Γνήσιος πολιτικός δηλαδή. Τούτος εδώ, ότι σκέφτεται το λέει. Κι όχι μόνο αυτό. Δεν μπορεί και να κρατηθεί, να περιμένει. Γιωργάκη καλύτερα να λείπεις σε ταξίδια για δουλειές. Διότι άμα κάθεσαι σπίτι όλο και κάτι σου ξεφεύγει και κάνεις την παπαριά.
Ακόμα δεν κατάλαβες σε τι αναφέρομαι; Εμ, είσαι και αργόστροφος χρυσέ μου. Για τα περί εκλογών, εάν δεν βγουν Σγουρός, Μπόλαρης και τόσοι άλλοι πασόκοι εδώ κι εκεί. Ήθελα να ΄ξερα εκτός από την παρέα σου, που έχει τα ίδια μυαλά με σένα, πριν ανοίξεις το στόμα σου, δεν ζητάς τη γνώμη και κανενός μπαγαπόντη πολιτικού που ξέρει τα κόλπα. Διότι αν ζητούσες την άποψη, ας πούμε, του Πάγκαλου ή του Χρυσοχοϊδη θα σούλεγαν ότι αυτό που είπες σημαίνει εκβιασμός. Ξέρω παλικάρι μου εσύ δεν ήθελες κανέναν να εκβιάσεις. Εσύ, απλώς, μεταφράζοντας το χάσιμο των εκλογών, είπες πολύ σωστά ότι θα εκτεθούμε ανεπανόρθωτα στο ΔΝΤ που θα σε κοιτάει με μισό μάτι κι ότι έτσι δουλειά δεν γίνεται οπότε πρέπει να γίνουν εκλογές για να επιβεβαιωθεί η εμπιστοσύνη του ΔΝΤ σε σένα για να συνεχιστεί η κατοχή.
Α, όλα κι όλα, πρέπει να θέλουμε να είμαστε υπό κατοχή. Σ΄ αυτό το ΔΝΤ είναι ολοφάνερα ξεκάθαρο και δημοκρατικό. Εσύ λοιπόν την αλήθεια μας είπες. Έλα όμως ντε που δεν είσαι πρωθυπουργός στην Σουηδία. Στο ξανάπα, εδώ είναι Ελλάδα. Είμαστε θερμός λαός και παρεξηγιάρης. Άσε που έχουμε μάθει σε υποκρισίες από μέρους σας. Επομένως, τις σκέψεις σου περί εκλογών έπρεπε να τις κρατήσεις για την επόμενη μέρα. Όχι με το που είδες που πάει το πράμα αμέσως να το πεις.
Μα καλά, εγώ θα σου μάθω πως μιλάνε οι πολιτικοί; Και το αποτέλεσμα της αφοπλιστικής αλήθειας και ειλικρίνειάς σου ποιο ήταν; Τα ΄χασε η ΝΔ. Όλοι σκέφτηκαν «καλά, είσαι χαζός; Εμείς φύγαμε για να μην βρεθούμε στη θέση που εσύ βρίσκεσαι τώρα. Πλάκα μας κάνεις; Ποιος σου ζήτησε εκλογές. Είπαμε να σε καταδικάσουμε σαν κυβέρνηση αλλά όχι και να βγάλουμε εμείς τα κάστανα από τη φωτιά. Μπριτς που θα μας στριμώξεις. Μια χαρά τα καταφέρνεις κι εσύ».
Οι λοιποί σκέφτηκαν «Γιωργάκη, δεν παίζεις τίμια. Αυτό λέγεται εκβιασμός. Έτσι τόχουμε εμείς εδώ στο Ελλάντα. Το ζόρι που τραβάς εσύ με το ΔΝΤ εμάς δε μας νοιάζει. Ας πρόσεχες».
Το συμπέρασμα Γιωργάκη είναι ότι όλα αυτά καλά τα σκέφτηκες. Έτσι είναι. Θα χάσεις τις εκλογές και αυτό σημαίνει ότι θα χάσεις και την υπόληψη που σου ΄χει το ΔΝΤ. Μα, Γιωργάκη, την απόφασή σου για εκλογές να μας την πεις την Δευτέρα. Τώρα που μας το πες μόνο απελπισία και εκβιασμό αντιλαμβανόμαστε εμείς. Και είπαμε, είμαστε και αψής λαός. Εύκολα θυμώνουμε. Ειδικά τώρα που ήδη έχουμε κάνει μεγάλη υπομονή. Με τη φωτιά παίζεις Γιωργάκη.
Μαζί με άλλους σάστισαν και οι δικοί του. Βγήκαν τα πρωτοπαλίκαρα την άλλη μέρα να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Μόνο ο Πάγκαλος δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του για την πατάτα του Γιωργάκη. Έκτοτε ξαμοληθήκαν και στας επαρχίας να δώσουν γραμμή για δήμους και περιφέρειες.
Ήρθε λοιπόν και το καλόπαιδο (δεν ευθύνομαι εγώ που το επίθετο με την αλλαγή ενός φωνηέντου μπορεί να γίνει αλλιώς), ο Χρυσοχοϊδης ντε, να μαζέψει τα απολωλότα πρόβατα στο μαντρί, μπας και απαλύνει το μαρτύριο του Αγίου Μπόλαρη τη Δευτέρα. Επειδή όμως επικρατεί πανικός στο ΠΑΣΟΚ και ο πανικός ως γνωστόν δεν είναι καλός σύμβουλος, το καλόπαιδο ο Χρυσοχοϊδης ξεχάστηκε και το αποκάλυψε το σενάριο.
Δηλαδή, εμείς στον Μπάμπη δεν δώσαμε στήριξη. Όχι γιατί δεν είναι δικό μας παιδί. Αλλά, μπροστά σε μια σίγουρη ήττα του είπαμε μήπως άμα το παίξει ανεξάρτητος ξεγελάσει κάνα δεξιό και κάτι γίνει. Κι όταν ήρθαν έτσι τα πράγματα και ο Χαλκίδης αδελφοποιήθηκε με τον Γκιόνογλου είπαν οι Πασόκοι συν πλην ίσον μπορεί και να χάσουμε αξιοπρεπώς.
Κατόπιν όμως των απειλών του Γιωργάκη είπαν να μην σκεφτούν κατά περίπτωση. Και μες το πανικό ξέχασαν τα όσα συμφώνησαν, αφού τώρα υπερτερεί η συσπείρωση των ψήφων του κόμματος που εν τω μεταξύ διασκορπίστηκαν εδώ κι εκεί. Άδικα ο Γκιόνογλου τον έκανε νοήματα τον Χρυσοχοϊδη να μην τα βγάλει όλα στη φόρα. Τίποτα αυτός. Τον νου είχε στα πρόβατα και δως του σαλαΐσματα.
Εδώ έχω να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι τους λυπάμαι. Και ο Χουντίνι να είσαι πόσα μαγικά να κάνεις. Δεν προλαβαίνεις κιόλας. Τη μια του φεύγουν οι δεξιοί γιατί είναι Πασόκ. Δήλωσε ανεξάρτητος το μπάλωσε ο Χαλκίδης το πράγμα. Τους γυρνούσαν τ΄ άντερα εν τω μεταξύ τους δικούς του τους Πασόκους. Τώρα του δόθηκε το επίσημο χρίσμα από το Πασόκ, ησύχασαν οι δικοί του, θα ξαναρχίσουν οι ΝΔουδες. Ε, τι να γίνει παιδιά, εμ μαλάτα εμ γαλάτα δεν γίνεται. Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς.
Αφήνω στην φαντασία σας να υποθέσει τα μπινελίκια που του ρίχνει από μέσα του ο Μπαμπούξινος όσο το καλόπαιδο ο Χρυσοχοϊδης έλεγε ότι στο δήμο Αλεξάνδρειας το ΠΑΣΟΚ στηρίζει Μπάμπη Γκιόνογλου. Με τις υγείες σας και τις ευχές μας.
Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, ήρθε η ώρα να σας πω τι θα ψηφίσω και γιατί. Πρώτα όμως να σας πω ποιους δεν θα ψηφίσω και γιατί.
Δεν ψηφίζω Αλευρά διότι πέρα από τις καλές του προθέσεις δεν με έπεισε ότι μπορεί μόνο με τις οικολογικές του ευαισθησίες να διοικήσει όλον αυτόν τον κάμπο. Επίσης σκιάζομαι κάθε φορά που βλέπω την Παπαρήγα. Αυτός ο συνδυασμός φορμόλης και μαυσωλείου επιδεινώνει την αλλεργία μου.
Δεν ψηφίζω Τσιάπλα, διότι δεν είμαι Πασόκος που θέλει να εκδικηθεί τον Γκιόνογλου. Ούτε είμαι Συριζαίος που εγκλωβίστηκε σε ειλημμένες αποφάσεις. Αλλά ούτε και μου φτάνει που ο Θανάσης είναι ένα καλό και τίμιο παιδί. Μάλλον ένας καλός δήμαρχος κάθε άλλο παρά παιδί πρέπει να είναι.
Δεν ψηφίζω Γκιόνογλου, διότι δεν εντυπωσιάζομαι από έργα που πάνω κάτω οποιοσδήποτε δήμαρχος δυο τετραετιών θα έκανε. Επίσης, διότι το τυρί δεν το πήζεις με ξινισμένο γάλα. Μόνο ως ανέκδοτο μπορώ να καταλάβω το πορεία στο μέλλον με τους Μιχαλακάκη, Βουλγαροπούλου, Ναλμπάντη, Παπαδόπουλο κλπ, κλπ. Ησυχάστε παιδιά, από δω είμαστε και γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά. Όσο για το πρόγραμμα, όταν το κάνετε πήρατε τη γνώμη και κανενός ειδικού για τα επιμέρους; Διότι αυτά που λέτε πως θα κάνετε στο μέλλον, είτε δύσκολα ως ανέφικτα είναι (π.χ. γέφυρα στον Αλιάκμονα), είτε παρωχημένα (π.χ. κτήριο που θα στεγάζει όλα τα ΑμΕΑ) είτε γελοία (π.χ. σκέπασμα για χαντάκια).
Και last but not least το δημαρχείο δεν είναι το τσιφλίκι σας που διαφεντεύατε με τουπέ και υφάκι. Ούτε οι υπάλληλοι του δήμου υποτακτικοί σας.
Ψηφίζω λοιπόν Δημητριάδη, διότι υπήρξε ικανός δήμαρχος. Δεν θα χάσει χρόνο μέχρι να μάθει πώς να είναι δήμαρχος ειδικά τώρα που ο δήμος θα είναι τεράστιος. Είναι εργασιομανής. Πρώτος πάει στο δήμο απ΄ το χάραμα, τελευταίος φεύγει. Έχει άποψη για όλα τα θέματα της κοινότητας. Μου δίνει μια αίσθηση ότι για κάθε θέμα μας όλο και κάτι μπορεί να κάνει. Προσωπικά δεν τον γνωρίζω, μα έχω ακούσει ότι είναι αυταρχικός. Φαντάζομαι ότι πρόκειται για την αυταρχικότητα που έχουν οι έξυπνοι άνθρωποι που ξέρουν τι θέλουν και πως το θέλουν και το βρίσκουν χάσιμο χρόνου να το διαβουλεύονται κα να περιμένουν πότε οι άλλοι θα πάρουν μπροστά. Εμένα προσωπικά δεν με χαλάει μια τέτοια αυταρχικότητα. Προτιμώ ο δήμαρχος να στροφάρει κι όχι να είναι τα ζώα μου αργά στο όνομα δεν ξέρω ποιων δημοκρατικών διαδικασιών.
Ο Δημητριάδης χωρίς να είναι ο δήμαρχος των ονείρων μου είναι όμως ο ικανότερος όλων των άλλων. Άλλωστε, δεν σας έχω κρύψει ότι τους δεξιούς τους γουστάρω διότι έχουν ένα κιμπαριλίκι και είναι ακομπλεξάριστοι. Ενώ οι Πασόκοι είναι η ψείρα που βγήκε στο γιακά και η δήθεν κουλτούρα και το επίπεδό τους εξαντλείται στο ουίσκι και στην μπαρότσαρκα. Ούτε στα μαχαιρώματα δεν είναι μπεσαλήδες. Μόνο πισώπλατες μαχαιριές. Ενώ για ειδέτε τον Χαλκίδη. Και στην προδοσία ξεκάθαρος και μπροστά τα λόγια. Είναι ύστερα να μην τους εμπιστεύεσαι; Όχι σαν τους άλλους. Κοιμάσαι με το όνειρο του σοσιαλισμού και ξυπνάς με τη θηλιά του ΔΝΤ.
Ε, όσο για την Περιφέρεια (καλέ, ναι, την ίδια μέρα είναι κι αυτές οι εκλογές) ψηφίζω Ασημίνα Ξηροτύρη και σταυρώνω Χάρη Μόχλα. Αχ καλέ ψηφίστε τον κι εσείς. Ούτε ο ίδιος τον εαυτό του δεν μπορεί να ψηφίσει. Ψηφίζει στο Λιτόχωρο. Και η μανούλα του και οι αδερφάδες του εκεί. Η γυναίκα του τον υποστηρίζει μεν αλλά δεν ξέρω εάν θα τον ψηφίσει δε. Ε, τι να σε κάνω θα σε ψηφίσω. Κι η Ασημίνα καλή γιαγιούλα με φαίνεται. Σας χαρίζω και μια ατάκα της όταν ήρθε στο Γιδά τις προάλλες. Ρώτησε, έντρομη, το Χάρη μόλις αντίκρισε το πνευματικό κέντρο «μα ποιος το σχεδίασε αυτό;» Κάτι ξέρει, βλέπετε είναι αρχιτεκτόνισσα. Εμ, γιαπί, εμ έκτρωμα.
ΥΓ: Μπαμπούξινε, κάνα φιλόλογο δεν έχετε στο ψηφοδέλτιο να σας πει ότι ο Καζαντζάκη μ΄ αυτό που έλεγε και που το μοστράρετε στο πρόγραμμά σας, εννοούσε ακριβώς το αντίθετο απ΄ αυτό που γράφετε εσείς παρακάτω; Έλεγε λοιπόν ότι αγωνίζεται και δεν τον νοιάζει η νίκη. Εσύ λες «ο δικός μας αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη νίκη». Τι μου την ήθελες την κουλτούρα; Αλήθεια, έχεις ιδέα ποιος είναι ο Τ. Πατρίκιος; Πάντως ο Johnny Walker σίγουρα δεν είναι.
ΥΓ1: Μπαίνει κι αφήνει κάτι τυλιγμένα δεματάκια με ένα καρτελάκι σε κάθε τραπέζι του μπαρ. Οι θαμώνες γύρω στα 25 υποθέτουν ότι είναι κάνας μουγγός επαίτης. Μακρύ, άσπρο μαλί κοτσίδα, σκουλαρίκι, σκισμένο τζην, κοντά στα 50. Δεν αγγίζουν το δεματάκι. Μα κάπως όμως περίεργο τους φαίνεται. Το καρτελάκι απ΄ έξω γράφει «επειδή οι άλλο σας …., προφυλαχτείτε».
Το περιτύλιγμα μοιάζει με προεκλογικό φυλλάδιο. Κάποιοι το ξετυλίγουν. Ακούγονται φωνές «τρομερό, φοβερό, καταπληκτικό» και γέλια. Όλοι πλέον ξεδιπλώνουν το πακετάκι που περιέχει ένα προφυλακτικό. Απίθανη ιδέα Χάρη. Στις επόμενες εκλογές να δείτε που θα γίνει μόδα. Έμαθα ότι εκτός από τα βραδινά προφυλακτικά μοίρασες καραμέλες και ηλιόσπορους το πρωί. Κι όλα σε συσκευασίες συλλεκτικές. Μάλλον πρέπει να διασκεδάζεις πολύ την υποψηφιότητά σου.
Ακόμα δεν κατάλαβες σε τι αναφέρομαι; Εμ, είσαι και αργόστροφος χρυσέ μου. Για τα περί εκλογών, εάν δεν βγουν Σγουρός, Μπόλαρης και τόσοι άλλοι πασόκοι εδώ κι εκεί. Ήθελα να ΄ξερα εκτός από την παρέα σου, που έχει τα ίδια μυαλά με σένα, πριν ανοίξεις το στόμα σου, δεν ζητάς τη γνώμη και κανενός μπαγαπόντη πολιτικού που ξέρει τα κόλπα. Διότι αν ζητούσες την άποψη, ας πούμε, του Πάγκαλου ή του Χρυσοχοϊδη θα σούλεγαν ότι αυτό που είπες σημαίνει εκβιασμός. Ξέρω παλικάρι μου εσύ δεν ήθελες κανέναν να εκβιάσεις. Εσύ, απλώς, μεταφράζοντας το χάσιμο των εκλογών, είπες πολύ σωστά ότι θα εκτεθούμε ανεπανόρθωτα στο ΔΝΤ που θα σε κοιτάει με μισό μάτι κι ότι έτσι δουλειά δεν γίνεται οπότε πρέπει να γίνουν εκλογές για να επιβεβαιωθεί η εμπιστοσύνη του ΔΝΤ σε σένα για να συνεχιστεί η κατοχή.
Α, όλα κι όλα, πρέπει να θέλουμε να είμαστε υπό κατοχή. Σ΄ αυτό το ΔΝΤ είναι ολοφάνερα ξεκάθαρο και δημοκρατικό. Εσύ λοιπόν την αλήθεια μας είπες. Έλα όμως ντε που δεν είσαι πρωθυπουργός στην Σουηδία. Στο ξανάπα, εδώ είναι Ελλάδα. Είμαστε θερμός λαός και παρεξηγιάρης. Άσε που έχουμε μάθει σε υποκρισίες από μέρους σας. Επομένως, τις σκέψεις σου περί εκλογών έπρεπε να τις κρατήσεις για την επόμενη μέρα. Όχι με το που είδες που πάει το πράμα αμέσως να το πεις.
Μα καλά, εγώ θα σου μάθω πως μιλάνε οι πολιτικοί; Και το αποτέλεσμα της αφοπλιστικής αλήθειας και ειλικρίνειάς σου ποιο ήταν; Τα ΄χασε η ΝΔ. Όλοι σκέφτηκαν «καλά, είσαι χαζός; Εμείς φύγαμε για να μην βρεθούμε στη θέση που εσύ βρίσκεσαι τώρα. Πλάκα μας κάνεις; Ποιος σου ζήτησε εκλογές. Είπαμε να σε καταδικάσουμε σαν κυβέρνηση αλλά όχι και να βγάλουμε εμείς τα κάστανα από τη φωτιά. Μπριτς που θα μας στριμώξεις. Μια χαρά τα καταφέρνεις κι εσύ».
Οι λοιποί σκέφτηκαν «Γιωργάκη, δεν παίζεις τίμια. Αυτό λέγεται εκβιασμός. Έτσι τόχουμε εμείς εδώ στο Ελλάντα. Το ζόρι που τραβάς εσύ με το ΔΝΤ εμάς δε μας νοιάζει. Ας πρόσεχες».
Το συμπέρασμα Γιωργάκη είναι ότι όλα αυτά καλά τα σκέφτηκες. Έτσι είναι. Θα χάσεις τις εκλογές και αυτό σημαίνει ότι θα χάσεις και την υπόληψη που σου ΄χει το ΔΝΤ. Μα, Γιωργάκη, την απόφασή σου για εκλογές να μας την πεις την Δευτέρα. Τώρα που μας το πες μόνο απελπισία και εκβιασμό αντιλαμβανόμαστε εμείς. Και είπαμε, είμαστε και αψής λαός. Εύκολα θυμώνουμε. Ειδικά τώρα που ήδη έχουμε κάνει μεγάλη υπομονή. Με τη φωτιά παίζεις Γιωργάκη.
Μαζί με άλλους σάστισαν και οι δικοί του. Βγήκαν τα πρωτοπαλίκαρα την άλλη μέρα να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Μόνο ο Πάγκαλος δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του για την πατάτα του Γιωργάκη. Έκτοτε ξαμοληθήκαν και στας επαρχίας να δώσουν γραμμή για δήμους και περιφέρειες.
Ήρθε λοιπόν και το καλόπαιδο (δεν ευθύνομαι εγώ που το επίθετο με την αλλαγή ενός φωνηέντου μπορεί να γίνει αλλιώς), ο Χρυσοχοϊδης ντε, να μαζέψει τα απολωλότα πρόβατα στο μαντρί, μπας και απαλύνει το μαρτύριο του Αγίου Μπόλαρη τη Δευτέρα. Επειδή όμως επικρατεί πανικός στο ΠΑΣΟΚ και ο πανικός ως γνωστόν δεν είναι καλός σύμβουλος, το καλόπαιδο ο Χρυσοχοϊδης ξεχάστηκε και το αποκάλυψε το σενάριο.
Δηλαδή, εμείς στον Μπάμπη δεν δώσαμε στήριξη. Όχι γιατί δεν είναι δικό μας παιδί. Αλλά, μπροστά σε μια σίγουρη ήττα του είπαμε μήπως άμα το παίξει ανεξάρτητος ξεγελάσει κάνα δεξιό και κάτι γίνει. Κι όταν ήρθαν έτσι τα πράγματα και ο Χαλκίδης αδελφοποιήθηκε με τον Γκιόνογλου είπαν οι Πασόκοι συν πλην ίσον μπορεί και να χάσουμε αξιοπρεπώς.
Κατόπιν όμως των απειλών του Γιωργάκη είπαν να μην σκεφτούν κατά περίπτωση. Και μες το πανικό ξέχασαν τα όσα συμφώνησαν, αφού τώρα υπερτερεί η συσπείρωση των ψήφων του κόμματος που εν τω μεταξύ διασκορπίστηκαν εδώ κι εκεί. Άδικα ο Γκιόνογλου τον έκανε νοήματα τον Χρυσοχοϊδη να μην τα βγάλει όλα στη φόρα. Τίποτα αυτός. Τον νου είχε στα πρόβατα και δως του σαλαΐσματα.
Εδώ έχω να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι τους λυπάμαι. Και ο Χουντίνι να είσαι πόσα μαγικά να κάνεις. Δεν προλαβαίνεις κιόλας. Τη μια του φεύγουν οι δεξιοί γιατί είναι Πασόκ. Δήλωσε ανεξάρτητος το μπάλωσε ο Χαλκίδης το πράγμα. Τους γυρνούσαν τ΄ άντερα εν τω μεταξύ τους δικούς του τους Πασόκους. Τώρα του δόθηκε το επίσημο χρίσμα από το Πασόκ, ησύχασαν οι δικοί του, θα ξαναρχίσουν οι ΝΔουδες. Ε, τι να γίνει παιδιά, εμ μαλάτα εμ γαλάτα δεν γίνεται. Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς.
Αφήνω στην φαντασία σας να υποθέσει τα μπινελίκια που του ρίχνει από μέσα του ο Μπαμπούξινος όσο το καλόπαιδο ο Χρυσοχοϊδης έλεγε ότι στο δήμο Αλεξάνδρειας το ΠΑΣΟΚ στηρίζει Μπάμπη Γκιόνογλου. Με τις υγείες σας και τις ευχές μας.
Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, ήρθε η ώρα να σας πω τι θα ψηφίσω και γιατί. Πρώτα όμως να σας πω ποιους δεν θα ψηφίσω και γιατί.
Δεν ψηφίζω Αλευρά διότι πέρα από τις καλές του προθέσεις δεν με έπεισε ότι μπορεί μόνο με τις οικολογικές του ευαισθησίες να διοικήσει όλον αυτόν τον κάμπο. Επίσης σκιάζομαι κάθε φορά που βλέπω την Παπαρήγα. Αυτός ο συνδυασμός φορμόλης και μαυσωλείου επιδεινώνει την αλλεργία μου.
Δεν ψηφίζω Τσιάπλα, διότι δεν είμαι Πασόκος που θέλει να εκδικηθεί τον Γκιόνογλου. Ούτε είμαι Συριζαίος που εγκλωβίστηκε σε ειλημμένες αποφάσεις. Αλλά ούτε και μου φτάνει που ο Θανάσης είναι ένα καλό και τίμιο παιδί. Μάλλον ένας καλός δήμαρχος κάθε άλλο παρά παιδί πρέπει να είναι.
Δεν ψηφίζω Γκιόνογλου, διότι δεν εντυπωσιάζομαι από έργα που πάνω κάτω οποιοσδήποτε δήμαρχος δυο τετραετιών θα έκανε. Επίσης, διότι το τυρί δεν το πήζεις με ξινισμένο γάλα. Μόνο ως ανέκδοτο μπορώ να καταλάβω το πορεία στο μέλλον με τους Μιχαλακάκη, Βουλγαροπούλου, Ναλμπάντη, Παπαδόπουλο κλπ, κλπ. Ησυχάστε παιδιά, από δω είμαστε και γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά. Όσο για το πρόγραμμα, όταν το κάνετε πήρατε τη γνώμη και κανενός ειδικού για τα επιμέρους; Διότι αυτά που λέτε πως θα κάνετε στο μέλλον, είτε δύσκολα ως ανέφικτα είναι (π.χ. γέφυρα στον Αλιάκμονα), είτε παρωχημένα (π.χ. κτήριο που θα στεγάζει όλα τα ΑμΕΑ) είτε γελοία (π.χ. σκέπασμα για χαντάκια).
Και last but not least το δημαρχείο δεν είναι το τσιφλίκι σας που διαφεντεύατε με τουπέ και υφάκι. Ούτε οι υπάλληλοι του δήμου υποτακτικοί σας.
Ψηφίζω λοιπόν Δημητριάδη, διότι υπήρξε ικανός δήμαρχος. Δεν θα χάσει χρόνο μέχρι να μάθει πώς να είναι δήμαρχος ειδικά τώρα που ο δήμος θα είναι τεράστιος. Είναι εργασιομανής. Πρώτος πάει στο δήμο απ΄ το χάραμα, τελευταίος φεύγει. Έχει άποψη για όλα τα θέματα της κοινότητας. Μου δίνει μια αίσθηση ότι για κάθε θέμα μας όλο και κάτι μπορεί να κάνει. Προσωπικά δεν τον γνωρίζω, μα έχω ακούσει ότι είναι αυταρχικός. Φαντάζομαι ότι πρόκειται για την αυταρχικότητα που έχουν οι έξυπνοι άνθρωποι που ξέρουν τι θέλουν και πως το θέλουν και το βρίσκουν χάσιμο χρόνου να το διαβουλεύονται κα να περιμένουν πότε οι άλλοι θα πάρουν μπροστά. Εμένα προσωπικά δεν με χαλάει μια τέτοια αυταρχικότητα. Προτιμώ ο δήμαρχος να στροφάρει κι όχι να είναι τα ζώα μου αργά στο όνομα δεν ξέρω ποιων δημοκρατικών διαδικασιών.
Ο Δημητριάδης χωρίς να είναι ο δήμαρχος των ονείρων μου είναι όμως ο ικανότερος όλων των άλλων. Άλλωστε, δεν σας έχω κρύψει ότι τους δεξιούς τους γουστάρω διότι έχουν ένα κιμπαριλίκι και είναι ακομπλεξάριστοι. Ενώ οι Πασόκοι είναι η ψείρα που βγήκε στο γιακά και η δήθεν κουλτούρα και το επίπεδό τους εξαντλείται στο ουίσκι και στην μπαρότσαρκα. Ούτε στα μαχαιρώματα δεν είναι μπεσαλήδες. Μόνο πισώπλατες μαχαιριές. Ενώ για ειδέτε τον Χαλκίδη. Και στην προδοσία ξεκάθαρος και μπροστά τα λόγια. Είναι ύστερα να μην τους εμπιστεύεσαι; Όχι σαν τους άλλους. Κοιμάσαι με το όνειρο του σοσιαλισμού και ξυπνάς με τη θηλιά του ΔΝΤ.
Ε, όσο για την Περιφέρεια (καλέ, ναι, την ίδια μέρα είναι κι αυτές οι εκλογές) ψηφίζω Ασημίνα Ξηροτύρη και σταυρώνω Χάρη Μόχλα. Αχ καλέ ψηφίστε τον κι εσείς. Ούτε ο ίδιος τον εαυτό του δεν μπορεί να ψηφίσει. Ψηφίζει στο Λιτόχωρο. Και η μανούλα του και οι αδερφάδες του εκεί. Η γυναίκα του τον υποστηρίζει μεν αλλά δεν ξέρω εάν θα τον ψηφίσει δε. Ε, τι να σε κάνω θα σε ψηφίσω. Κι η Ασημίνα καλή γιαγιούλα με φαίνεται. Σας χαρίζω και μια ατάκα της όταν ήρθε στο Γιδά τις προάλλες. Ρώτησε, έντρομη, το Χάρη μόλις αντίκρισε το πνευματικό κέντρο «μα ποιος το σχεδίασε αυτό;» Κάτι ξέρει, βλέπετε είναι αρχιτεκτόνισσα. Εμ, γιαπί, εμ έκτρωμα.
ΥΓ: Μπαμπούξινε, κάνα φιλόλογο δεν έχετε στο ψηφοδέλτιο να σας πει ότι ο Καζαντζάκη μ΄ αυτό που έλεγε και που το μοστράρετε στο πρόγραμμά σας, εννοούσε ακριβώς το αντίθετο απ΄ αυτό που γράφετε εσείς παρακάτω; Έλεγε λοιπόν ότι αγωνίζεται και δεν τον νοιάζει η νίκη. Εσύ λες «ο δικός μας αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη νίκη». Τι μου την ήθελες την κουλτούρα; Αλήθεια, έχεις ιδέα ποιος είναι ο Τ. Πατρίκιος; Πάντως ο Johnny Walker σίγουρα δεν είναι.
ΥΓ1: Μπαίνει κι αφήνει κάτι τυλιγμένα δεματάκια με ένα καρτελάκι σε κάθε τραπέζι του μπαρ. Οι θαμώνες γύρω στα 25 υποθέτουν ότι είναι κάνας μουγγός επαίτης. Μακρύ, άσπρο μαλί κοτσίδα, σκουλαρίκι, σκισμένο τζην, κοντά στα 50. Δεν αγγίζουν το δεματάκι. Μα κάπως όμως περίεργο τους φαίνεται. Το καρτελάκι απ΄ έξω γράφει «επειδή οι άλλο σας …., προφυλαχτείτε».
Το περιτύλιγμα μοιάζει με προεκλογικό φυλλάδιο. Κάποιοι το ξετυλίγουν. Ακούγονται φωνές «τρομερό, φοβερό, καταπληκτικό» και γέλια. Όλοι πλέον ξεδιπλώνουν το πακετάκι που περιέχει ένα προφυλακτικό. Απίθανη ιδέα Χάρη. Στις επόμενες εκλογές να δείτε που θα γίνει μόδα. Έμαθα ότι εκτός από τα βραδινά προφυλακτικά μοίρασες καραμέλες και ηλιόσπορους το πρωί. Κι όλα σε συσκευασίες συλλεκτικές. Μάλλον πρέπει να διασκεδάζεις πολύ την υποψηφιότητά σου.
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010
Χαρακιά Νο24: ....and the winner is.....
Σήμερα θα σας αποκαλύψω μιαν άλλη μου ιδιότητα. Αυτή του κριτικού κινηματογράφου. Ως γνήσιος σινεφίλ σνομπάρω κι εγώ τα χολιγουντιανά βραβεία και shows. Όμως είμαι αναγκασμένος να σας παρουσιάσω το ρεπορτάζ από τα φετινά βραβεία του show των εκλογών 2010 που μπορεί να θυμίζουν και oskars.
Στο διαγωνιστικό τμήμα συμμετέχουν οι συνδυασμοί των υποψήφιων δημάρχων και περιφερειαρχών. Φέτος, εκτός από τις κλασσικές κατηγορίες, προστέθηκαν και νέες. Επίσης υπήρξαν κάποιες βραβεύσεις εκτός διαγωνιστικών τμημάτων.
Στην κατηγορία του καλύτερου σεναρίου διαγωνίστηκαν οι:
-Μπαμπούξινος – Αταράξ (Γκιόνογλου) με το «H συμμαχία με τον Χαλκίδη»,
-Δον (Δημητριάδης) με το «Eχω το χρίσμα της ΝΔ»,
-Τσιάπλας με το «Τουμπάροντας το σόι το Συριζαίικο». Το βραβείο δόθηκε στον Δον.
Εκτός διαγωνιστικού τμήματος βραβεύτηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (Χαλκίδης) για το σενάριό του «Θα κάνω τα πάντα για να σ΄ εκδικηθώ». Ενώ το βραβείο πρωτότυπου σεναρίου δόθηκε στην Κίνηση Πολιτών Βέροιας για το «Δεν έχουμε υποψήφιο ακόμα». Στην κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας είχαμε τον Μπαμπούξινο Αταράξ με δυο συμμετοχές το «Ετεροπρόταση για τη στήριξη από το ΠΑΣΟΚ» και το «Είμαι ανεξάρτητος». Το βραβείο μοιράστηκαν οι δυο συμμετοχές αφού ισοψήφισαν.
Για τον πρώτο αντρικό ρόλο οι υποψηφιότητες ήταν του Δον για το «Είμαι ακάματος και μέσα σ΄ όλα», του Αρχάγγελου Μιχαήλ με το «Στηρίζω Γκιόνογλου για να καθαρίσω τους στάβλους της ΝΔ» και του Αγίου Μπόλαρη «Πάμε για τη νίκη». Το βραβείο πήρε ο Δον.
Για τον δεύτερο αντρικό ρόλο διαγωνίστηκαν οι:
Ναλμπάντης με το «Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση το Χαλίφη»,
Απατσίδης με το «Το μετάνιωσα μα είναι αργά για δάκρυα»,
Γκιουρτζής με το «Άμα δε βγω πρώτος σε σταυρούς να με φτύσεις»,
Ισαάκ Χαλκίδης με το «Τώρα μ΄ έπιασε η ευθιξία».
Το βραβείο κέρδισε ο Ναλμπάντης.
Τιμητική μνεία δόθηκε στον Άγιο Μπόλαρη για το «Η αυταπάρνηση του καλού στρατιώτη Μπόλαρη».
Πρώτο γυναικείο ρόλο διεκδίκησαν οι:
Ίλια Ιωσηφίδου με το «Η κίνηση είναι της Ίλιας κι όχι των πολιτών»,
Χαρούλα Ουσουλτζόγλου με το «Έχω μεγάλο εκτόπισμα».
Το βραβείο μοιράστηκαν οι δυο τους.
Για το βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου διαγωνίστηκαν οι;
Πριγκίπισσα Θούλη (Σιδηροπούλου) με το «Σας παρακαλώ κάντε με αντί»,
Δώρα Μπαλτατζίδου με το «Αρκεί που έγινα υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος» και
Άννα Λαμπίρη για το «Κι ας πάν στην ευχή τα παλιά».
Η τελευταία κέρδισε και το βραβείο.
Για την κατηγορία μικρού μήκους διαγωνίστηκαν οι :
Δον με τον διαφημιστικό φιλμάκι «Πως τα βαμβάκια κερδίζουν εκλογές»
και ο Αλευράς με το φιλμάκι «Νερά μπλιάξ». Ο Δον ήταν ο νικητής.
Το βραβείο καλύτερου soundtrack δόθηκε στο ράδιο Αλεξάνδρεια για το «Νταούλια και ζουρνάδες» στην ενημερωτική ζώνη.
Για το καλύτερο μακιγιάζ υπήρξε σωρεία υποψηφιοτήτων. Όλες οι γυναίκες υποψήφιες. Αλλά το πήρε τελικά ο Ψωμιάδης.
Βραβείο Photoshop και εφέ από κοινού πήραν οι φωτογραφίες της κάρτας της Μπατσαρά και της Ίλιας.
Το ενδυματολογικό βραβείο μοιράστηκαν οι δυο εμφανίσεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ (τη γυναίκα σου εννοώ Χάρη) ως σπανιόλα και ως βαμπ του μεσοπολέμου.
Για το βραβείο καλύτερης παραγωγής διαγωνίστηκαν οι Μπαμπούξινος- Αταράξ με το «Πνευματικό θα ολοκληρωθεί πριν προλάβει να γκρεμιστεί»
και Δον με το «Δεν μου ξεφεύγει έργο αφού ξέρω όλους τους νόμους απέξω». Το βραβείο πήρε και πάλι ο Δον.
Το βραβείο ξενόγλωσσης ταινίας και εκτός διαγωνισμού πήρε ο Χάρης Μόχλας για την υποψηφιότητά του ως Περιφερειακός σύμβουλος με την Ξηροτύρη.
Οι νέες διαγωνιστικές κατηγορίες ήταν το φίλμ νουάρ με μόνη υποψηφιότητα του Μπαμπούξινου – Αταράξ με το «1000 τρόποι να εξαναγκάσετε ψήφους».
Η κατηγορία θρίλερ με επίσης μια υποψηφιότητα των εργολάβων με το «Δεν μας καλεί ο εισαγγελέας να του πούμε ποιος δήμαρχος ζήτησε μίζα».
Μια υποψηφιότητα είχε και η κατηγορία μελό, αυτή της Πριγκίπισσας Θούλης με το «Η πριγκίπισσά μου η σοσιαλίστρια».
Ιδιαίτερη τιμητική μνεία, εκτός διαγωνισμού, δόθηκε, επίσης για πρώτη φορά, σε δημοσιογράφο, τον Ρούλη Καραλιόπουλο για το «Δαιμόνιος ρεπόρτερ».
Το βραβείο του πιο πετυχημένου σλόγκαν το πήρε ο Μαστοροδήμος για το «Μόχλας και ξερό τυρί».
Ο Αντώνης Χατζόπουλος πήρε το βραβείο ακτιβισμού για το «Αέεερα πατέρα, με σημαίες και λάβαρα».
Ενώ ο Λάσκης βραβεύτηκε για το καλύτερο προσωνύμιο σε υποψήφιο με το «Ο Ξερόλας».
Όσο για το βραβείο του πιο καλού Μακεδόνα, το μοιράστηκαν ο Ψωμιάδης με τον Βελόπουλο.
Ιδιαίτερα συγκινητικές υπήρξαν οι στιγμές που οι νικητές ανέβαιναν στην σκηνή να παραλάβουν το βραβείο τους.
Ο Δον βουρκωμένος χαιρέτησε τα πλήθη με σηκωμένα τα χέρια και ευχαρίστησε το θεό.
Ο Αταράξ με ξινισμένα μούτρα (δεν σάρωσε τα βραβεία) είπε ένα ευχαριστώ μέσα από τα μουστάκια του.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ευχαρίστησε την μάνα του που γέννησε δυο γιους, αυτόν και τον αδερφό του.
Ο Μπόλαρης ευχαρίστησε όλη του την οικογένεια έναν έναν (έξι παιδιά, γυναίκα, παππού Μακεδονομάχο κλπ) και αποχαιρέτησε συγκινημένος το κοινό αφού είναι η τελευταία του εμφάνιση μέχρι την κατασπάραξή του από τον Ψωμιάδη.
Η Ίλια έβαλε την κασέτα και είπε ξανά μανά πως έγινε η κίνηση, τι πολεοδομικές αλλαγές θα κάνει και τι δρόμους θα χαράξει.
Ο Ναλμπάντης είπε ότι σίγουρα θα κερδίσουνε και πόσο αγωνίζεται για να κερδίσουνε.
Η Πριγκίπισσα Θούλη ευχαρίστησε το Θεό που την έκανε όμορφη και το ΠΑΣΟΚ που της επιτρέπει να προσφέρει τον καλό και τίμιο αγώνα της. Φορούσε και πάλι τα υπέροχα μοβ ρούχα της φετινής σεζόν. Η Λαμπίρη αφού τίναξε προς τα πίσω την λιονταρίσια χαίτη της ευχαρίστησε τον Θεό, τον Μπαμπούξινο και τον Τασιόπουλο που της έκαναν τη τιμή και την στηρίζουν.
O Ψωμιάδης έστειλε ως εκπρόσωπό του για την παραλαβή του βραβείου τον Καραπαναγιωτίδη διότι είχε ανειλλημένες υποχρεώσεις (πανηγύρια, τηλεοπτικές εμφανίσεις κλπ).
Ενώ η μόνη που αρνήθηκε να το παραλάβει ήταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ καθότι είναι ιδεολογικά αντίθετη σε τέτοιους διαγωνισμούς. (Από μικρή ήταν μουρλή, μα τώρα όσο πάει και απομουρλένεται. Έ, τον καθένα τα χρόνια σε κάποιο ευαίσθητο σημείο τον βαράνε. Αλήθεια, στο σπίτι τώρα είστε στη φάση που πίνετε αψέντι; Κουράγιο Χάρη, θα επανέλθει, που θα πάει).
Μα ούτε και ο Χάρης Μόχλας παρέλαβε το βραβείο του. Υποψιάζομαι ότι ο λόγος είναι ότι «τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος, αχ πως τη φοβάται ο φτωχός Κουταλιανός».
Σε νιώθω Χάρη.
Στο διαγωνιστικό τμήμα συμμετέχουν οι συνδυασμοί των υποψήφιων δημάρχων και περιφερειαρχών. Φέτος, εκτός από τις κλασσικές κατηγορίες, προστέθηκαν και νέες. Επίσης υπήρξαν κάποιες βραβεύσεις εκτός διαγωνιστικών τμημάτων.
Στην κατηγορία του καλύτερου σεναρίου διαγωνίστηκαν οι:
-Μπαμπούξινος – Αταράξ (Γκιόνογλου) με το «H συμμαχία με τον Χαλκίδη»,
-Δον (Δημητριάδης) με το «Eχω το χρίσμα της ΝΔ»,
-Τσιάπλας με το «Τουμπάροντας το σόι το Συριζαίικο». Το βραβείο δόθηκε στον Δον.
Εκτός διαγωνιστικού τμήματος βραβεύτηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (Χαλκίδης) για το σενάριό του «Θα κάνω τα πάντα για να σ΄ εκδικηθώ». Ενώ το βραβείο πρωτότυπου σεναρίου δόθηκε στην Κίνηση Πολιτών Βέροιας για το «Δεν έχουμε υποψήφιο ακόμα». Στην κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας είχαμε τον Μπαμπούξινο Αταράξ με δυο συμμετοχές το «Ετεροπρόταση για τη στήριξη από το ΠΑΣΟΚ» και το «Είμαι ανεξάρτητος». Το βραβείο μοιράστηκαν οι δυο συμμετοχές αφού ισοψήφισαν.
Για τον πρώτο αντρικό ρόλο οι υποψηφιότητες ήταν του Δον για το «Είμαι ακάματος και μέσα σ΄ όλα», του Αρχάγγελου Μιχαήλ με το «Στηρίζω Γκιόνογλου για να καθαρίσω τους στάβλους της ΝΔ» και του Αγίου Μπόλαρη «Πάμε για τη νίκη». Το βραβείο πήρε ο Δον.
Για τον δεύτερο αντρικό ρόλο διαγωνίστηκαν οι:
Ναλμπάντης με το «Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση το Χαλίφη»,
Απατσίδης με το «Το μετάνιωσα μα είναι αργά για δάκρυα»,
Γκιουρτζής με το «Άμα δε βγω πρώτος σε σταυρούς να με φτύσεις»,
Ισαάκ Χαλκίδης με το «Τώρα μ΄ έπιασε η ευθιξία».
Το βραβείο κέρδισε ο Ναλμπάντης.
Τιμητική μνεία δόθηκε στον Άγιο Μπόλαρη για το «Η αυταπάρνηση του καλού στρατιώτη Μπόλαρη».
Πρώτο γυναικείο ρόλο διεκδίκησαν οι:
Ίλια Ιωσηφίδου με το «Η κίνηση είναι της Ίλιας κι όχι των πολιτών»,
Χαρούλα Ουσουλτζόγλου με το «Έχω μεγάλο εκτόπισμα».
Το βραβείο μοιράστηκαν οι δυο τους.
Για το βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου διαγωνίστηκαν οι;
Πριγκίπισσα Θούλη (Σιδηροπούλου) με το «Σας παρακαλώ κάντε με αντί»,
Δώρα Μπαλτατζίδου με το «Αρκεί που έγινα υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος» και
Άννα Λαμπίρη για το «Κι ας πάν στην ευχή τα παλιά».
Η τελευταία κέρδισε και το βραβείο.
Για την κατηγορία μικρού μήκους διαγωνίστηκαν οι :
Δον με τον διαφημιστικό φιλμάκι «Πως τα βαμβάκια κερδίζουν εκλογές»
και ο Αλευράς με το φιλμάκι «Νερά μπλιάξ». Ο Δον ήταν ο νικητής.
Το βραβείο καλύτερου soundtrack δόθηκε στο ράδιο Αλεξάνδρεια για το «Νταούλια και ζουρνάδες» στην ενημερωτική ζώνη.
Για το καλύτερο μακιγιάζ υπήρξε σωρεία υποψηφιοτήτων. Όλες οι γυναίκες υποψήφιες. Αλλά το πήρε τελικά ο Ψωμιάδης.
Βραβείο Photoshop και εφέ από κοινού πήραν οι φωτογραφίες της κάρτας της Μπατσαρά και της Ίλιας.
Το ενδυματολογικό βραβείο μοιράστηκαν οι δυο εμφανίσεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ (τη γυναίκα σου εννοώ Χάρη) ως σπανιόλα και ως βαμπ του μεσοπολέμου.
Για το βραβείο καλύτερης παραγωγής διαγωνίστηκαν οι Μπαμπούξινος- Αταράξ με το «Πνευματικό θα ολοκληρωθεί πριν προλάβει να γκρεμιστεί»
και Δον με το «Δεν μου ξεφεύγει έργο αφού ξέρω όλους τους νόμους απέξω». Το βραβείο πήρε και πάλι ο Δον.
Το βραβείο ξενόγλωσσης ταινίας και εκτός διαγωνισμού πήρε ο Χάρης Μόχλας για την υποψηφιότητά του ως Περιφερειακός σύμβουλος με την Ξηροτύρη.
Οι νέες διαγωνιστικές κατηγορίες ήταν το φίλμ νουάρ με μόνη υποψηφιότητα του Μπαμπούξινου – Αταράξ με το «1000 τρόποι να εξαναγκάσετε ψήφους».
Η κατηγορία θρίλερ με επίσης μια υποψηφιότητα των εργολάβων με το «Δεν μας καλεί ο εισαγγελέας να του πούμε ποιος δήμαρχος ζήτησε μίζα».
Μια υποψηφιότητα είχε και η κατηγορία μελό, αυτή της Πριγκίπισσας Θούλης με το «Η πριγκίπισσά μου η σοσιαλίστρια».
Ιδιαίτερη τιμητική μνεία, εκτός διαγωνισμού, δόθηκε, επίσης για πρώτη φορά, σε δημοσιογράφο, τον Ρούλη Καραλιόπουλο για το «Δαιμόνιος ρεπόρτερ».
Το βραβείο του πιο πετυχημένου σλόγκαν το πήρε ο Μαστοροδήμος για το «Μόχλας και ξερό τυρί».
Ο Αντώνης Χατζόπουλος πήρε το βραβείο ακτιβισμού για το «Αέεερα πατέρα, με σημαίες και λάβαρα».
Ενώ ο Λάσκης βραβεύτηκε για το καλύτερο προσωνύμιο σε υποψήφιο με το «Ο Ξερόλας».
Όσο για το βραβείο του πιο καλού Μακεδόνα, το μοιράστηκαν ο Ψωμιάδης με τον Βελόπουλο.
Ιδιαίτερα συγκινητικές υπήρξαν οι στιγμές που οι νικητές ανέβαιναν στην σκηνή να παραλάβουν το βραβείο τους.
Ο Δον βουρκωμένος χαιρέτησε τα πλήθη με σηκωμένα τα χέρια και ευχαρίστησε το θεό.
Ο Αταράξ με ξινισμένα μούτρα (δεν σάρωσε τα βραβεία) είπε ένα ευχαριστώ μέσα από τα μουστάκια του.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ευχαρίστησε την μάνα του που γέννησε δυο γιους, αυτόν και τον αδερφό του.
Ο Μπόλαρης ευχαρίστησε όλη του την οικογένεια έναν έναν (έξι παιδιά, γυναίκα, παππού Μακεδονομάχο κλπ) και αποχαιρέτησε συγκινημένος το κοινό αφού είναι η τελευταία του εμφάνιση μέχρι την κατασπάραξή του από τον Ψωμιάδη.
Η Ίλια έβαλε την κασέτα και είπε ξανά μανά πως έγινε η κίνηση, τι πολεοδομικές αλλαγές θα κάνει και τι δρόμους θα χαράξει.
Ο Ναλμπάντης είπε ότι σίγουρα θα κερδίσουνε και πόσο αγωνίζεται για να κερδίσουνε.
Η Πριγκίπισσα Θούλη ευχαρίστησε το Θεό που την έκανε όμορφη και το ΠΑΣΟΚ που της επιτρέπει να προσφέρει τον καλό και τίμιο αγώνα της. Φορούσε και πάλι τα υπέροχα μοβ ρούχα της φετινής σεζόν. Η Λαμπίρη αφού τίναξε προς τα πίσω την λιονταρίσια χαίτη της ευχαρίστησε τον Θεό, τον Μπαμπούξινο και τον Τασιόπουλο που της έκαναν τη τιμή και την στηρίζουν.
O Ψωμιάδης έστειλε ως εκπρόσωπό του για την παραλαβή του βραβείου τον Καραπαναγιωτίδη διότι είχε ανειλλημένες υποχρεώσεις (πανηγύρια, τηλεοπτικές εμφανίσεις κλπ).
Ενώ η μόνη που αρνήθηκε να το παραλάβει ήταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ καθότι είναι ιδεολογικά αντίθετη σε τέτοιους διαγωνισμούς. (Από μικρή ήταν μουρλή, μα τώρα όσο πάει και απομουρλένεται. Έ, τον καθένα τα χρόνια σε κάποιο ευαίσθητο σημείο τον βαράνε. Αλήθεια, στο σπίτι τώρα είστε στη φάση που πίνετε αψέντι; Κουράγιο Χάρη, θα επανέλθει, που θα πάει).
Μα ούτε και ο Χάρης Μόχλας παρέλαβε το βραβείο του. Υποψιάζομαι ότι ο λόγος είναι ότι «τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος, αχ πως τη φοβάται ο φτωχός Κουταλιανός».
Σε νιώθω Χάρη.
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
Χαρακιά Νο23: Η παρτίδα, Οι Ιζνογκούντ, Χάρης loves Mίνα
Τις προάλλες πέρασα από το καφενείο. Έβρεχε κιόλας και ήταν τίγκα από κόσμο. Να σου σκάνε μύτη και οι υποψήφιοι. Πρώτος ο Αταράξ (Γκιόνογλου), καθότι το συνηθίζει ως συνεπής καφενόβιος και παραγγέλνει καφέ. Έχει κι ένα κεφάλι καζάνι από το χθεσινοβραδινά ουίσκια. Μετά, εμφανίζεται ο Βεληγκέκας (Κούγκας). Παραγγέλνει κι αυτός καφέ και το ρίχνει στην κουβέντα σε ένα πηγαδάκι σταυροφόρων του. Σερβίρονται οι καφέδες και όπα, μπαίνει ο Δον (Δημητριάδης). Δεν παραγγέλνει καφέ (ήδη έχει πιει τέσσερις από το πρωί), είναι και φουριόζος γιατί έχει να περάσει κι απ’ άλλα καφενεία. Την επόμενη στιγμή έρχεται ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (Χαλκίδης). Ως γνήσιος βουλευτής τείνει το χέρι για χειραψία σε όποιον βρίσκει μπροστά του. Πολλοί όμως κάνουν πως δεν τον βλέπουν και του γυρίζουν την πλάτη. Αυτός απτόητος πάει και κάθεται στο τραπέζι του Αταράξ. Τότε εκείνος τρώει μια φλασιά και με στεντόρεια φωνή λέει «Φώτη, μια που βρεθήκαμε όλοι μαζί, είσαι για ένα μπουρλότ; Εγώ με τον Μιχάλη, εσύ με τον Κούγκα».
-Σήμερα βιάζομαι Μπάμπη, μια άλλη φορά.
-Μια παρτίδα μόνο, γιατί κι εγώ κάπως βιάζομαι. Και για να το κάνουμε και πιο ενδιαφέρον πάμε κι ένα στοίχημα. Όποιος χάσει δεν κατεβαίνει στην δεύτερη Κυριακή. Ο Αταράξ τα λέει αυτά με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Στο χαρτί είναι άσσος. Δεν περνάει μέρα που να μην παίξει έστω και μια παρτιδούλα. Ο Δον πάλι, ενώ δεν είναι του χαρτιού, που καιρός για καφενεία, αυτά είναι μόνο για τους αργόσχολους, παρόλ΄ αυτά ξέρει και από μπουρλότ. Ισχύει αυτό που έλεγαν παλιά για τους Κνίτες, ότι πρέπει να είναι «πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες». Έτσι κι ο Δον θέλει να δείξει ότι ακόμα και στα χαρτιά μπορεί να κερδίζει.
Το παιχνίδι αρχίζει κι ο Δον μοιράζει από τα πρώτα φύλλα στον καθένα. Κάτω πέφτει Επτά μπαστούνι.
Όλοι κρατάμε την αναπνοή μας. Τα γερά φύλλα στο μπουρλότ με τη σειρά είναι: Βαλές, Εννιά, Άσσος, Δέκα, Παπάς, Ντάμα, Οκτώ, Επτά. Όταν όμως ο παίκτης έχει άγχος, κάνει μαλακίες. Έτσι λοιπόν, μιλάει πρώτος ο Αταράξ και αγοράζει μπαστούνια, με ένα Βαλέ στα ατού (αυτός κι όλο του σόι είναι ΠΑΣΟΚ), δύο Άσσους (Απατσίδης- Ναλμπάντης) κι ένα Δεκάρι σπαθί (ο Ισαάκ). «Α, το μαλάκα, δεν έχω ούτε ένα ατού, ελπίζω να έχει όλα τ΄ άλλα. Έτοιμος ήμουν ν΄ αγοράσω εγώ σπαθιά (βουλευτής ΝΔ)», σκέφτεται ο Αρχάγγελος. Ο Δον υπομειδιώντας μοιράζει τα επόμενα τρία φύλλα.
Το παιχνίδι φαίνεται από χέρι χαμένο για τον Αταράξ, που δικαιώνοντας το άλλο του προσωνύμιο (Μπαμπούξινος) ξινίζει τα μούτρα του, αλλά ακόμα δε θέλει να το δείξει. Αυτό κρατάει σε αγωνία τον Αρχάγγελο. Τότε ο Δον κατεβάζει τρίτη μπουρλότ (το χρίσμα της ΝΔ) κι έχει το Επτά στα ατού (τους Πασόκους υποψήφιους) και ο Κούγκας τρίτη στο Δέκα στα ατού (τους προσωπικούς του σταυρούς). Ο Αρχάγγελος χάνει το χρώμα του. Από εγωισμό αποφασίζει να παίξει μέχρι τέλους την παρτίδα και μετά να χέσει τον Αταράξ. Και ενώ παίρνουν τέσσερις μπάζες, βάζουν την αγορά μέσα. Τα βρήκαν μπαστούνια.
Ο Αρχάγγελος βγάζει καπνούς απ΄ τ΄ αυτιά. Ο Αταράξ καταπίνει γκοστερίτσες, «τέτοια γκαντεμιά».
-Φεύγω παιδιά. Τα λέμε την Κυριακή. Καμαρωτός ο Δον αποχωρεί.
Ο Κούγκας επιστρέψει στο πηγαδάκι. Αυτουνού γελάνε και τ΄ αυτιά του.
Όλοι οι παριστάμενοι σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα. Με τέτοιο φύλλο αγοράζεις μόνο εάν είσαι απελπισμένος.
Για την ιστορία να σας πω ότι ο Αταράξ δεν ξανάπαιξε από τότε μπουρλότ. Μόνο καμιά μπιρίμπα που και που. Ο Δον πήρε τις εκλογές από την πρώτη Κυριακή, οπότε το στοίχημα έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζονταν. Όσο για τον Αρχάγγελο η τύχη του από τότε αγνοείται. Κατά καιρούς κυκλοφορούν φήμες αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο. Πάντως η πιο διαδεδομένη φήμη είναι αυτή που λέει ότι έσκασε από το κακό του.
Το γεγονός της εβδομάδας δεν είναι η υποψηφιότητα του little brother Χαλκίδη. Το ξέραμε εδώ και κι εβδομάδες. Βέβαια, ο little brother το ανακοίνωσε την τελευταία εβδομάδα για να μας εκπλήξει; ή να μην προλαβαίνει να το πάρει πίσω, αφού ο Αρχηγός μάλλον θα τραβήξει το αυτί του big brother ; Όπως και να ‘χει το πράγμα, ουδόλως μας απασχολούν οι Αφοί Χαλκίδη. Αυτούς τους οποίους θα έπρεπε να απασχολούν είναι τα πρόβατα που σέρνουν μαζί τους και ποια θα είναι η κομματική τους μοίρα την επομένη. Καθώς και τους ανεξάρτητους Πασόκους του Αταράξ που χορεύουν το σκοπό που βαράει ο Χαλκίδης. Οι πρωτοκλασάτοι ανεξάρτητοι Πασόκοι υποψήφιοι σύμβουλοί του μάλλον όμως τους βολεύει που ο Χαλκίδης επισπεύδει την ήττα του επικεφαλής τους Αταράξ. Δεν θέλω να αναρωτιέστε αφελώς γιατί δεν θέλουν να βγει δήμαρχος ο αρχηγός τους Αταράξ. Αν σκεφτείτε πονηρά όπως σκέφτονται αυτοί είναι φως φανάρι. Εντάξει, να σας το πω διότι εσείς δεν είστε τέτοιοι πονηροί. Είναι καλύτερα γι’ αυτούς να χάσει ο συνδυασμός τους την δημαρχία για να τερματίσει έτσι η πολιτική καριέρα του Αταράξ και να διεκδικήσουν την δημαρχία αυτοί ως επικεφαλείς στις επόμενες εκλογές (που δεν είναι και πολύ μακριά) μιας και αυτοί θα έχουν τους περισσότερους σταυρούς. Ο σταυρός τους καίει, όχι η νίκη. Τώρα, ποιος από τους σίγουρα δυο τρεις Ιζνογκουντ θα γίνει χαλίφης στη θέση του Χαλίφη, εδώ θα ΄μαστε και θα το δούμε.
Για αλλού όμως το ξεκίνησα κι αλλού με πήγε. Επανέρχομαι λοιπόν και λέω ότι το γεγονός της εβδομάδας είναι η υποψηφιότητα του Χάρη του Μόχλα με την Ξηροτύρη. Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Χάρη μας; Ορέ φαντάζομαι τι χαρά πήρε η Ρόζα Λούξεμπουργκ (τη γυναίκα σου εννοώ) όταν της το είπες. Ή μήπως την έφερες προ τετελεσμένου γεγονότος; Δεν θέλω να σου βάλω ιδέες, αλλά είσαι σίγουρος ότι θα σε ψηφίσει; Στον εμφύλιο λιγότερες οικογένειες διχάστηκαν απ΄ ότι σ΄ αυτές τις εκλογές. Βέβαια, δε φταίει κανένας άλλος. Ο κύριος Καλλικράτης τα φταίει. Που να βρεθούν κύριε Καλλικράτη μας τόσοι σύμβουλοι, παρασύμβουλοι, κόντρα σύμβουλοι. Αλήθεια, μήπως πρέπει να αρχίσουμε κάνα εντατικό φροντιστήριο για το πώς θα ψηφίσουμε, πόσους και που σταυρώνουμε κλπ. Καλά, δεν το συζητώ, το τι άκυρο έχει να βγει δεν λέγεται. Όχι εδώ μπορείτε δυο να σταυρώσετε, όχι στ΄ άλλο το χωριό έναν, όχι στο παράλλο κανέναν, οι ψηφοφόροι άνω των 60 θα νομίζουν ότι άρχισε το Αλτσχάιμερ γι΄ αυτό δεν καταλαβαίνουν.
ΥΓ: Είπα ότι θα αποκαλύψω ποιον θα ψηφίσω αργότερα. Μετά όμως από τις τελευταίες εξελίξεις, δηλώνω, έχοντας σώας τα φρένας και γνωρίζοντας τις συνέπειες του νόμου, ότι θα ψηφίσω Δημοκρατία- Οκολογία- Συμμετοχή. Τουτέστιν, Ξηροτύρη για περιφερειάρχη και θα σταυρώσω Χάρη Μόχλα για περιφερειακό σύμβουλο. Τι να σε κάνω; Αφού έτσι κι αλλιώς από την πρώτη Κυριακή δε βγαίνει περιφερειάρχης με τόσους συνδυασμούς που κατεβαίνουν. Θα σε ψηφίσω την πρώτη Κυριακή Χάρη μας και τη δεύτερη βλέπουμε. Έμαθα, σου ΄βγαλαν και σλόγκαν. Μόχλας και Ξηρό τυρί. Καλό. Σου εύχομαι από τον συνδυασμό να προκύψει τυρί ροκφόρ.
ΥΓ 1: Τσιάπλα, σ΄ αυτές τις περιπτώσεις (εκβιασμοί, νταηλίκια και εκφοβισμοί συμβούλων) βγαίνεις και καταγγέλεις δημόσια ποιος, που, πότε. Το να κλαίγεσαι ότι σου πήραν το παιχνίδι και κάνουν μούζες δεν ωφελεί.
ΥΓ 2: Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος κάνει ψηστήρι σε παρέα. Τον ρωτούν πως λένε τον περιφερειάρχη. «Μπόλαρης». «Ποιος είναι αυτός;» Απαντάει ο υποψήφιος «ά, πολύ καλός άνθρωπος, ήταν και υφυπουργός ….». Ά, ρε Μπόλαρη, δεν φαντάζεσαι πόσο στεναχωριέμαι για σένα. Να σε προξένευαν για γαμπρό θα το καταλάβαινα το μεγάλο σου προσόν να είναι ότι είσαι πολύ καλό παιδί. Μα εμείς δε σε θέλουμε ούτε για γαμπρό ούτε για φίλο. Για περιφερειάρχη ψάχνουμε. Ά, ρε Μπόλαρη. Δεν σε φτάνει αυτό, έχεις και δυο γλάστρες (μια αρσενικιά και μια θηλυκιά) που σου φορτώνονται σε όλες τις επαφές σου στο νομό. Μα καλά, κανονικά με τον αντιπεριφερειάρχη και τους λοιπούς υποψήφιους δεν έπρεπε να πηγαίνεις; Τα δυο τα σούργελα που σ΄ ακολουθούν σαν ουρές τι τα θες; Έ, ναι, σε καταλαβαίνω. Βρήκαν ευκαιρία να το παίξουν παράγοντες. Τι να κάνεις κι εσύ; Είπαμε, είσαι και καλό παιδί. Και πάλι όμως δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ακολουθούν και οι υποψήφιοι; Μήπως δεν αντέχουν τη συνύπαρξη και προτιμούν να απέχουν; Αχ, τι προβλήματα έχετε κι εσείς εκεί στο ΠΑΣΟΚ.
ΥΓ 3: Τα έβαλε κάτω ο Λοβέρδος με το ΔΝΤ και είπαν ότι άμα είναι να μας βγαίνουν πιο πολλά έξοδα για τις πνευμονίες απ΄ ότι για τους καρκίνους και τις καρδιές, να τον αλλάξουμε το νόμο. Άιντε, από σήμερα να καπνίζουμε ελεύθερα στην ζεστούλα, μέσα.
ΥΓ 4: Όποιος γνώστης, λάτρης του μπουρλότ ενδιαφέρεται να μάθει την ακριβή εξέλιξη της παρτίδας (φύλλα, κινήσεις κλπ), ευχαρίστως να του την περιγράψω επακριβώς σε e-mail. Όποιος θέλει να μάθει να παίζει μπουρλότ, να πάει σε καφενείο.
-Σήμερα βιάζομαι Μπάμπη, μια άλλη φορά.
-Μια παρτίδα μόνο, γιατί κι εγώ κάπως βιάζομαι. Και για να το κάνουμε και πιο ενδιαφέρον πάμε κι ένα στοίχημα. Όποιος χάσει δεν κατεβαίνει στην δεύτερη Κυριακή. Ο Αταράξ τα λέει αυτά με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Στο χαρτί είναι άσσος. Δεν περνάει μέρα που να μην παίξει έστω και μια παρτιδούλα. Ο Δον πάλι, ενώ δεν είναι του χαρτιού, που καιρός για καφενεία, αυτά είναι μόνο για τους αργόσχολους, παρόλ΄ αυτά ξέρει και από μπουρλότ. Ισχύει αυτό που έλεγαν παλιά για τους Κνίτες, ότι πρέπει να είναι «πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες». Έτσι κι ο Δον θέλει να δείξει ότι ακόμα και στα χαρτιά μπορεί να κερδίζει.
Το παιχνίδι αρχίζει κι ο Δον μοιράζει από τα πρώτα φύλλα στον καθένα. Κάτω πέφτει Επτά μπαστούνι.
Όλοι κρατάμε την αναπνοή μας. Τα γερά φύλλα στο μπουρλότ με τη σειρά είναι: Βαλές, Εννιά, Άσσος, Δέκα, Παπάς, Ντάμα, Οκτώ, Επτά. Όταν όμως ο παίκτης έχει άγχος, κάνει μαλακίες. Έτσι λοιπόν, μιλάει πρώτος ο Αταράξ και αγοράζει μπαστούνια, με ένα Βαλέ στα ατού (αυτός κι όλο του σόι είναι ΠΑΣΟΚ), δύο Άσσους (Απατσίδης- Ναλμπάντης) κι ένα Δεκάρι σπαθί (ο Ισαάκ). «Α, το μαλάκα, δεν έχω ούτε ένα ατού, ελπίζω να έχει όλα τ΄ άλλα. Έτοιμος ήμουν ν΄ αγοράσω εγώ σπαθιά (βουλευτής ΝΔ)», σκέφτεται ο Αρχάγγελος. Ο Δον υπομειδιώντας μοιράζει τα επόμενα τρία φύλλα.
Το παιχνίδι φαίνεται από χέρι χαμένο για τον Αταράξ, που δικαιώνοντας το άλλο του προσωνύμιο (Μπαμπούξινος) ξινίζει τα μούτρα του, αλλά ακόμα δε θέλει να το δείξει. Αυτό κρατάει σε αγωνία τον Αρχάγγελο. Τότε ο Δον κατεβάζει τρίτη μπουρλότ (το χρίσμα της ΝΔ) κι έχει το Επτά στα ατού (τους Πασόκους υποψήφιους) και ο Κούγκας τρίτη στο Δέκα στα ατού (τους προσωπικούς του σταυρούς). Ο Αρχάγγελος χάνει το χρώμα του. Από εγωισμό αποφασίζει να παίξει μέχρι τέλους την παρτίδα και μετά να χέσει τον Αταράξ. Και ενώ παίρνουν τέσσερις μπάζες, βάζουν την αγορά μέσα. Τα βρήκαν μπαστούνια.
Ο Αρχάγγελος βγάζει καπνούς απ΄ τ΄ αυτιά. Ο Αταράξ καταπίνει γκοστερίτσες, «τέτοια γκαντεμιά».
-Φεύγω παιδιά. Τα λέμε την Κυριακή. Καμαρωτός ο Δον αποχωρεί.
Ο Κούγκας επιστρέψει στο πηγαδάκι. Αυτουνού γελάνε και τ΄ αυτιά του.
Όλοι οι παριστάμενοι σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα. Με τέτοιο φύλλο αγοράζεις μόνο εάν είσαι απελπισμένος.
Για την ιστορία να σας πω ότι ο Αταράξ δεν ξανάπαιξε από τότε μπουρλότ. Μόνο καμιά μπιρίμπα που και που. Ο Δον πήρε τις εκλογές από την πρώτη Κυριακή, οπότε το στοίχημα έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζονταν. Όσο για τον Αρχάγγελο η τύχη του από τότε αγνοείται. Κατά καιρούς κυκλοφορούν φήμες αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο. Πάντως η πιο διαδεδομένη φήμη είναι αυτή που λέει ότι έσκασε από το κακό του.
Το γεγονός της εβδομάδας δεν είναι η υποψηφιότητα του little brother Χαλκίδη. Το ξέραμε εδώ και κι εβδομάδες. Βέβαια, ο little brother το ανακοίνωσε την τελευταία εβδομάδα για να μας εκπλήξει; ή να μην προλαβαίνει να το πάρει πίσω, αφού ο Αρχηγός μάλλον θα τραβήξει το αυτί του big brother ; Όπως και να ‘χει το πράγμα, ουδόλως μας απασχολούν οι Αφοί Χαλκίδη. Αυτούς τους οποίους θα έπρεπε να απασχολούν είναι τα πρόβατα που σέρνουν μαζί τους και ποια θα είναι η κομματική τους μοίρα την επομένη. Καθώς και τους ανεξάρτητους Πασόκους του Αταράξ που χορεύουν το σκοπό που βαράει ο Χαλκίδης. Οι πρωτοκλασάτοι ανεξάρτητοι Πασόκοι υποψήφιοι σύμβουλοί του μάλλον όμως τους βολεύει που ο Χαλκίδης επισπεύδει την ήττα του επικεφαλής τους Αταράξ. Δεν θέλω να αναρωτιέστε αφελώς γιατί δεν θέλουν να βγει δήμαρχος ο αρχηγός τους Αταράξ. Αν σκεφτείτε πονηρά όπως σκέφτονται αυτοί είναι φως φανάρι. Εντάξει, να σας το πω διότι εσείς δεν είστε τέτοιοι πονηροί. Είναι καλύτερα γι’ αυτούς να χάσει ο συνδυασμός τους την δημαρχία για να τερματίσει έτσι η πολιτική καριέρα του Αταράξ και να διεκδικήσουν την δημαρχία αυτοί ως επικεφαλείς στις επόμενες εκλογές (που δεν είναι και πολύ μακριά) μιας και αυτοί θα έχουν τους περισσότερους σταυρούς. Ο σταυρός τους καίει, όχι η νίκη. Τώρα, ποιος από τους σίγουρα δυο τρεις Ιζνογκουντ θα γίνει χαλίφης στη θέση του Χαλίφη, εδώ θα ΄μαστε και θα το δούμε.
Για αλλού όμως το ξεκίνησα κι αλλού με πήγε. Επανέρχομαι λοιπόν και λέω ότι το γεγονός της εβδομάδας είναι η υποψηφιότητα του Χάρη του Μόχλα με την Ξηροτύρη. Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Χάρη μας; Ορέ φαντάζομαι τι χαρά πήρε η Ρόζα Λούξεμπουργκ (τη γυναίκα σου εννοώ) όταν της το είπες. Ή μήπως την έφερες προ τετελεσμένου γεγονότος; Δεν θέλω να σου βάλω ιδέες, αλλά είσαι σίγουρος ότι θα σε ψηφίσει; Στον εμφύλιο λιγότερες οικογένειες διχάστηκαν απ΄ ότι σ΄ αυτές τις εκλογές. Βέβαια, δε φταίει κανένας άλλος. Ο κύριος Καλλικράτης τα φταίει. Που να βρεθούν κύριε Καλλικράτη μας τόσοι σύμβουλοι, παρασύμβουλοι, κόντρα σύμβουλοι. Αλήθεια, μήπως πρέπει να αρχίσουμε κάνα εντατικό φροντιστήριο για το πώς θα ψηφίσουμε, πόσους και που σταυρώνουμε κλπ. Καλά, δεν το συζητώ, το τι άκυρο έχει να βγει δεν λέγεται. Όχι εδώ μπορείτε δυο να σταυρώσετε, όχι στ΄ άλλο το χωριό έναν, όχι στο παράλλο κανέναν, οι ψηφοφόροι άνω των 60 θα νομίζουν ότι άρχισε το Αλτσχάιμερ γι΄ αυτό δεν καταλαβαίνουν.
ΥΓ: Είπα ότι θα αποκαλύψω ποιον θα ψηφίσω αργότερα. Μετά όμως από τις τελευταίες εξελίξεις, δηλώνω, έχοντας σώας τα φρένας και γνωρίζοντας τις συνέπειες του νόμου, ότι θα ψηφίσω Δημοκρατία- Οκολογία- Συμμετοχή. Τουτέστιν, Ξηροτύρη για περιφερειάρχη και θα σταυρώσω Χάρη Μόχλα για περιφερειακό σύμβουλο. Τι να σε κάνω; Αφού έτσι κι αλλιώς από την πρώτη Κυριακή δε βγαίνει περιφερειάρχης με τόσους συνδυασμούς που κατεβαίνουν. Θα σε ψηφίσω την πρώτη Κυριακή Χάρη μας και τη δεύτερη βλέπουμε. Έμαθα, σου ΄βγαλαν και σλόγκαν. Μόχλας και Ξηρό τυρί. Καλό. Σου εύχομαι από τον συνδυασμό να προκύψει τυρί ροκφόρ.
ΥΓ 1: Τσιάπλα, σ΄ αυτές τις περιπτώσεις (εκβιασμοί, νταηλίκια και εκφοβισμοί συμβούλων) βγαίνεις και καταγγέλεις δημόσια ποιος, που, πότε. Το να κλαίγεσαι ότι σου πήραν το παιχνίδι και κάνουν μούζες δεν ωφελεί.
ΥΓ 2: Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος κάνει ψηστήρι σε παρέα. Τον ρωτούν πως λένε τον περιφερειάρχη. «Μπόλαρης». «Ποιος είναι αυτός;» Απαντάει ο υποψήφιος «ά, πολύ καλός άνθρωπος, ήταν και υφυπουργός ….». Ά, ρε Μπόλαρη, δεν φαντάζεσαι πόσο στεναχωριέμαι για σένα. Να σε προξένευαν για γαμπρό θα το καταλάβαινα το μεγάλο σου προσόν να είναι ότι είσαι πολύ καλό παιδί. Μα εμείς δε σε θέλουμε ούτε για γαμπρό ούτε για φίλο. Για περιφερειάρχη ψάχνουμε. Ά, ρε Μπόλαρη. Δεν σε φτάνει αυτό, έχεις και δυο γλάστρες (μια αρσενικιά και μια θηλυκιά) που σου φορτώνονται σε όλες τις επαφές σου στο νομό. Μα καλά, κανονικά με τον αντιπεριφερειάρχη και τους λοιπούς υποψήφιους δεν έπρεπε να πηγαίνεις; Τα δυο τα σούργελα που σ΄ ακολουθούν σαν ουρές τι τα θες; Έ, ναι, σε καταλαβαίνω. Βρήκαν ευκαιρία να το παίξουν παράγοντες. Τι να κάνεις κι εσύ; Είπαμε, είσαι και καλό παιδί. Και πάλι όμως δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ακολουθούν και οι υποψήφιοι; Μήπως δεν αντέχουν τη συνύπαρξη και προτιμούν να απέχουν; Αχ, τι προβλήματα έχετε κι εσείς εκεί στο ΠΑΣΟΚ.
ΥΓ 3: Τα έβαλε κάτω ο Λοβέρδος με το ΔΝΤ και είπαν ότι άμα είναι να μας βγαίνουν πιο πολλά έξοδα για τις πνευμονίες απ΄ ότι για τους καρκίνους και τις καρδιές, να τον αλλάξουμε το νόμο. Άιντε, από σήμερα να καπνίζουμε ελεύθερα στην ζεστούλα, μέσα.
ΥΓ 4: Όποιος γνώστης, λάτρης του μπουρλότ ενδιαφέρεται να μάθει την ακριβή εξέλιξη της παρτίδας (φύλλα, κινήσεις κλπ), ευχαρίστως να του την περιγράψω επακριβώς σε e-mail. Όποιος θέλει να μάθει να παίζει μπουρλότ, να πάει σε καφενείο.
Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010
Χαρακιά Νο22: Τα ούφο ζουν ανάμεσά μας, Η υποκρισία, Εδώ τα καλά έργα
Αρε Μπόλαρη, το φαρμάκωσες το κορίτσι μας, την Πριγκίπισσα Θούλη. Το τι λόγους είχε ετοιμάσει και πρόβαρε μπροστά στον καθρέφτη, δεν φαντάζεσαι. Πήγες και βαλες τον Μούρνο. Τι μανία σ΄ έχει πιάσει με την ποιότητα δεν μπορώ να καταλάβω. Εμ θα σας μαυρίσει ο κόσμος, εμ δεν θέλετε και να ρίξετε το επίπεδό σας. Κοίτα Μπόλαρη, στη Θεσσαλονίκη σε βαλε ο Γιωργάκης (που όλο λείπει σε ταξίδια για δουλειές) να φας τον Ψωμιάδη. Δεν σε έβαλε να διαγωνιστείς στο φεστιβάλ Κινηματογράφου. Εσύ, σοβαρός άνθρωπος είσαι αλλά σαν πόσους σαν και σένα να έχει το ΠΑΣΟΚ; Άσε, δεν θέλω να σε φορτώνω και μ΄ άλλα τώρα. Θα στα πω μιαν άλλη φορά τι σόι φρούτα έχετε στο κόμμα σας. Άιντε να σε δω τώρα τι συμβούλους θα βάλεις. Πάντως, η Μπαλτατζίδου καλά τα κατάφερε. Χώθηκε. Απέδωσε η βίζιτα στο πάρτι του Μπαμπούξινου Αταράξ (Γκιόνογλου). Βέβαια, δεν κατάφερε να μπει αντί. Εμ, πώς να τα καταφέρει. Η Πριγκίπισσα Θούλη, μάθαμε, ότι σε δημόσιους χώρους την «στόλιζε» σε φιλαράκια απ΄ τα παλιά συντρόφους της. Μη νομίζετε, και οι πριγκίπισσες άνθρωποι είναι όχι Θεοί κι ας έχουν Θεϊκή ομορφιά. Πάντως Μπόλαρη, εξακολουθώ να σου λέω ότι και Περιφερειακή σύμβουλο να την βάλεις την Πριγκίπισσα Θούλη τα μάλα θα ωφεληθείς. Δεν ήθελα να προβώ σε τέτοιες αποκαλύψεις, μα θα το κάνω γιατί σε συμπαθώ. Άκου λοιπόν. Η Πριγκίπισσα Θούλη έχει τέτοια κονέ που θα σε βγάλει Περιφερειάρχη κι ούτε χαμπάρι δε θα πάρεις πως. Αυτά που σου λέω να μείνουν μεταξύ μας σε παρακαλώ. Λίγοι και εκλεκτοί τα γνωρίζουν. Η Πριγκίπισσα Θούλη γνωρίζει ότι η Ημαθία ήταν στη λίστα προτίμησης όχι μόνο των αρχαίων ημών προγόνων αλλά και των εξωγήινων. Ξέρει η ίδια και μερικοί άλλοι (καλέ, ναι, η ίδια τα λέει) ότι υπάρχουν στα ιερά εδάφη μας εξωκοσμικά κείμενα που όποιος τα βρει θα κατέχει την απόλυτη σοφία, πλούτο και εξουσία (Ναι ντε σε λέω, αυτή η ίδια η Πριγκίπισσα Θούλη τα λέει. Τι νομίζεις, πλάκα σε κάνω;) Βάλτην, έστω υποψήφια σύμβουλο και είναι θέμα μιας ανασκαφής όλο κι όλο. Σ΄ ένα μήνα θα ΄χεις στα χέρια σου τις εξωκοσμικές δυνάμεις που θα σε βγάλουν ό,τι θες. Μέχρι και πλανητάρχη σε βλέπω. Δε με πιστεύεις έ; Τότε μπες στο facebook της Πριγκίπισσας Θούλης και θα δεις και τα πριγκιπικά της και τις αναζητήσεις της σε θέματα εξωκοσμικά και τα συναφή. Ίσα που προλαβαίνεις σου λέω. Θα προλάβει και θα στην πάρει ο Χαρδαβέλας. Αυτά είναι επίπεδα Μπόλαρη και μάλιστα εξωκοσμικά.
Κοντεύει ο καιρός. Ένα μήνας ακριβώς απέμεινε. Ποιον θα ψηφίσουμε; Ποιον θα βάλουμε δερβέναγα στο κεφάλι μας; Εγώ δε μπορώ να ξέρω τι θα ψηφίσετε εσείς. Αρχίζω όμως να ξέρω τι θα ψηφίσω εγώ. Αποφάσισα λοιπόν να σας το εξομολογηθώ. Όχι όμως σήμερα. Θέλω να κατασταλάξω πρώτα. Γιατί να μην το πω; Εδώ οι υποψήφιοι αλλάζουν γνώμη πιο γρήγορα απ΄ ότι αλλάζουν βρακί.
Κι εγώ που είμαι ένας απλός πολίτης δεν έχω το δικαίωμα να πω την προτίμησή μου; Μπα.
Άλλο αν ήμουν δημοσιογράφος. Αν ήμουν δημοσιογράφος θα έπρεπε να είμαι αντικειμενικός, αδέκαστος, υπεράνω, να κρατάω ίσες αποστάσεις. Ευτυχώς θεέ μου που δεν είμαι κάτι τόσο δύσκολο. Πάντως, εγώ αλήθεια τους θαυμάζω πολύ. Πώς τα καταφέρνουν; Τέτοια ακεραιότητα χαρακτήρα. Ανοίγεις εφημερίδες, ακούς ραδιόφωνα, τηλεοράσεις κι ούτε μπορείς καν να υποψιαστείς εάν έστω βαθιά μέσα τους μπορεί έστω και κάποιον να συμπαθούνε. Αφού είμαι βέβαιος ότι και στις εκλογές ρίχνουν λευκό γιατί δεν μπορούν να παραβούν την αρχή των ίσων αποστάσεων. Αχ πως θα ‘θελα να ήμουν μικρός και να ‘λεγα «όταν θα μεγαλώσω θέλω να γίνω δημοσιογράφος».
Ευτυχώς όμως, σοβαρά πλέον μιλώντας, είμαι μεγάλος και ήδη διάλεξα άλλο επάγγελμα. Έτσι δεν είμαι υποχρεωμένος ούτε δεοντολογίες και τρίχες κατσαρές να τηρώ, ούτε τάχα μου αντικειμενικός να είμαι. Διότι, να σας το πω κι αλλιώς κύριοι δημοσιογράφοι. Είναι φως φανάρι ποιος υποστηρίζει ποιον. Και καλώς κάνει και τον υποστηρίζει. Διότι η αντικειμενικότητα είναι ασύμβατη με τον άνθρωπο μιας που είμαστε εξ ορισμού και απ’ τη φύση μας υποκειμενικότητες. Λέω λοιπόν ότι όλες οι δεοντολογικές αρχές που τάχα μου ακολουθείτε είναι δικαιολογίες που ανακάλυψαν κάποιοι πολύ έξυπνοι του συναφιού σας ώστε να αποφεύγετε κατά καιρούς και κατά περιστάσεις το λιντσάρισμα. Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται το δημόσιο κουτσομπολιό να βαφτίζεται όχι απλώς επάγγελμα αλλά λειτούργημα; Θέλω να πιστεύω ότι πλέον αντιλαμβάνεστε και σεις ότι δεν μασάμε πια εύκολα. Γι’ αυτό άδικος ο κόπος να μας το παίζετε παρθένες. Θα΄θελα, ίσως σε μια άλλη ζωή, να πάψει και αυτού του είδους η υποκρισία των δημοσιογράφων. Μένοντας λοιπόν συνεπής στις αρχές μου, του να τα λέω όλα με το όνομά τους, θα σας πω και ποιον θα ψηφίσω και γιατί. Και τι στον κόσμο να βγει και ένας δημοσιογράφος και να πει «ως δημοσιογράφος οφείλω να σας τους παρουσιάσω όλους, ως όμως τάδε υποστηρίζω αυτόν γι΄ αυτόν και για κείνον το λόγο». Μη βιαστείτε να πείτε τίποτα. Αυτό κάνουν πρωτοκλασσάτες εγγλέζικες εφημερίδες παραμονές εκλογών. Ε ,ναι. Τώρα με πιάσατε. Γι’ αυτό θα το κάνω. Διότι κατά βάθος είμαι ψωνάρα, το κρυφό μου όνειρο ήταν πάντα να γράφω στους Times κι όχι στα Χρονικά. Sorry Χάρη.
Μας ψόφησαν οι δήμαρχοι με τις εξαγγελίες και τις εγκρίσεις των έργων. Εγώ τώρα γιατί πρέπει να χαίρομαι; Διότι δεν θα προλάβει να στοιχειώσει το γιαπί του Πνευματικού Κέντρου; (στο τσακ είναι). Ή ότι θα πίνουμε καλό νερό (να μην πίνουμε δηλαδή; Χωρίς νερό ο άνθρωπος δεν ζει). Ή ότι θα μπορούν οι τυφλοί να περπατάνε με ασφάλεια στο δρόμο;(Μέχρι τώρα τους είχαμε για να τους πατάνε τ΄αυτοκίνητα). Με συγχωρείτε αξιοσέβαστοι δήμαρχοι. Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια έργα έπρεπε ήδη να τα ΄χετε κάνει όχι χθες αλλά παραπροχθές. Επομένως, εγώ καθόλου δεν χαίρομαι που έργα που έπρεπε ήδη να έχουν γίνει παραπροχθές, εγκρίνονται σήμερα και δεν ξέρω εάν θα τελειώσουν αύριο (έγκριση δεν σημαίνει και αποπεράτωση. Μην μπερδευόμαστε). Άλλωστε τα αυτονόητα κάνετε. Όποιος κι αν είναι δήμαρχος όλο και κάποιο αυτονόητο έργο θα κάνει. Ξέρετε εσείς πολλές πόλεις στην Ελλάδα που να μην είναι ένα σημαντικό μέρος της πόλης αναπλασμένο; Μου φαίνεται ότι είμαστε από τις πλέον τελευταίες πόλεις που ακόμα δεν αναπλαστήκαμε. Φαίνεται αργήσαμε. Πώς να αναπλαστείς άμα δεν έχεις πρώτα πλαστεί; Αφήστε που αυτό με τα έργα μου θυμίζει αυτό που λέγανε «ο Παπαδόπουλος όμως μας έκανε δρόμους». Ε, αφού όλες οι άλλες χώρες είχαν άσφαλτο χρόνια πριν και μεις είχαμε ακόμα χωματόδρομους όποιος και να ΄ταν θα τους έκανε τους δρόμους έστω κι από ντροπή. Μόνο η χούντα ήξερε τι είναι άσφαλτος; Ή χρειάζονταν να έχουμε χούντα για να κάνουμε δρόμους; Κοντολογίς αγαπητοί, για να χαρώ, κάντε μου σήμερα κάνα έργο του αύριο. Και επειδή δεν προλαβαίνετε σ΄ ένα μήνα να κάνετε τίποτα, τουλάχιστον τάξτε μου για να εντυπωσιαστώ. Αλήθεια, γιατί αυτό το κάλεσμα Αταράξ προς εμάς να σου δώσουμε ιδέες για έργα; Εξαιτίας της pasokikηs μόδας του όλα στο internet; Εξαιτίας του να δώσουμε μια νότα «πάμε μαζί για το αύριο» και τέτοια γλυκανάλατα; Ή σου τελειώσαν οι ιδέες και είπες μπας και ψαρέψεις τίποτα φρέσκο;
ΥΓ: Υποκλίνομαι κ. Λάσκη. Τούτο δεν ήταν επιστολή. Ήταν «που σε σφάζει και που σε πονεί». Φαντάζομαι δεν περιμένεις απάντηση. Δεν ταράζεται ο Αταράξ με τίποτα.
ΥΓ1: Κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι, καλό θα ήταν να γυρίστε τα ρολόγια σας τρεις μήνες πίσω. Την 1η Ιανουαρίου είναι που αλλάζετε στρατόπεδα. Ακόμα τώρα είσαστε εκεί που σας ψήφισε ο κόσμος για να είστε. Την επόμενη φορά θα πάρω απουσίες.
ΥΓ2: Κύριοι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, γιατί σαν πρόβατα ακολουθείτε ό,τι παπαριά κάνει κάποιος; Σε τι ακριβώς εξυπηρετούν οι καρτούλες που μοιράζετε; Και τα βιογραφικά σας γιατί τα δημοσιεύετε; Να σας ψηφίσουν θέλετε όχι να σας πάρουν στη δουλειά.
Κοντεύει ο καιρός. Ένα μήνας ακριβώς απέμεινε. Ποιον θα ψηφίσουμε; Ποιον θα βάλουμε δερβέναγα στο κεφάλι μας; Εγώ δε μπορώ να ξέρω τι θα ψηφίσετε εσείς. Αρχίζω όμως να ξέρω τι θα ψηφίσω εγώ. Αποφάσισα λοιπόν να σας το εξομολογηθώ. Όχι όμως σήμερα. Θέλω να κατασταλάξω πρώτα. Γιατί να μην το πω; Εδώ οι υποψήφιοι αλλάζουν γνώμη πιο γρήγορα απ΄ ότι αλλάζουν βρακί.
Κι εγώ που είμαι ένας απλός πολίτης δεν έχω το δικαίωμα να πω την προτίμησή μου; Μπα.
Άλλο αν ήμουν δημοσιογράφος. Αν ήμουν δημοσιογράφος θα έπρεπε να είμαι αντικειμενικός, αδέκαστος, υπεράνω, να κρατάω ίσες αποστάσεις. Ευτυχώς θεέ μου που δεν είμαι κάτι τόσο δύσκολο. Πάντως, εγώ αλήθεια τους θαυμάζω πολύ. Πώς τα καταφέρνουν; Τέτοια ακεραιότητα χαρακτήρα. Ανοίγεις εφημερίδες, ακούς ραδιόφωνα, τηλεοράσεις κι ούτε μπορείς καν να υποψιαστείς εάν έστω βαθιά μέσα τους μπορεί έστω και κάποιον να συμπαθούνε. Αφού είμαι βέβαιος ότι και στις εκλογές ρίχνουν λευκό γιατί δεν μπορούν να παραβούν την αρχή των ίσων αποστάσεων. Αχ πως θα ‘θελα να ήμουν μικρός και να ‘λεγα «όταν θα μεγαλώσω θέλω να γίνω δημοσιογράφος».
Ευτυχώς όμως, σοβαρά πλέον μιλώντας, είμαι μεγάλος και ήδη διάλεξα άλλο επάγγελμα. Έτσι δεν είμαι υποχρεωμένος ούτε δεοντολογίες και τρίχες κατσαρές να τηρώ, ούτε τάχα μου αντικειμενικός να είμαι. Διότι, να σας το πω κι αλλιώς κύριοι δημοσιογράφοι. Είναι φως φανάρι ποιος υποστηρίζει ποιον. Και καλώς κάνει και τον υποστηρίζει. Διότι η αντικειμενικότητα είναι ασύμβατη με τον άνθρωπο μιας που είμαστε εξ ορισμού και απ’ τη φύση μας υποκειμενικότητες. Λέω λοιπόν ότι όλες οι δεοντολογικές αρχές που τάχα μου ακολουθείτε είναι δικαιολογίες που ανακάλυψαν κάποιοι πολύ έξυπνοι του συναφιού σας ώστε να αποφεύγετε κατά καιρούς και κατά περιστάσεις το λιντσάρισμα. Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται το δημόσιο κουτσομπολιό να βαφτίζεται όχι απλώς επάγγελμα αλλά λειτούργημα; Θέλω να πιστεύω ότι πλέον αντιλαμβάνεστε και σεις ότι δεν μασάμε πια εύκολα. Γι’ αυτό άδικος ο κόπος να μας το παίζετε παρθένες. Θα΄θελα, ίσως σε μια άλλη ζωή, να πάψει και αυτού του είδους η υποκρισία των δημοσιογράφων. Μένοντας λοιπόν συνεπής στις αρχές μου, του να τα λέω όλα με το όνομά τους, θα σας πω και ποιον θα ψηφίσω και γιατί. Και τι στον κόσμο να βγει και ένας δημοσιογράφος και να πει «ως δημοσιογράφος οφείλω να σας τους παρουσιάσω όλους, ως όμως τάδε υποστηρίζω αυτόν γι΄ αυτόν και για κείνον το λόγο». Μη βιαστείτε να πείτε τίποτα. Αυτό κάνουν πρωτοκλασσάτες εγγλέζικες εφημερίδες παραμονές εκλογών. Ε ,ναι. Τώρα με πιάσατε. Γι’ αυτό θα το κάνω. Διότι κατά βάθος είμαι ψωνάρα, το κρυφό μου όνειρο ήταν πάντα να γράφω στους Times κι όχι στα Χρονικά. Sorry Χάρη.
Μας ψόφησαν οι δήμαρχοι με τις εξαγγελίες και τις εγκρίσεις των έργων. Εγώ τώρα γιατί πρέπει να χαίρομαι; Διότι δεν θα προλάβει να στοιχειώσει το γιαπί του Πνευματικού Κέντρου; (στο τσακ είναι). Ή ότι θα πίνουμε καλό νερό (να μην πίνουμε δηλαδή; Χωρίς νερό ο άνθρωπος δεν ζει). Ή ότι θα μπορούν οι τυφλοί να περπατάνε με ασφάλεια στο δρόμο;(Μέχρι τώρα τους είχαμε για να τους πατάνε τ΄αυτοκίνητα). Με συγχωρείτε αξιοσέβαστοι δήμαρχοι. Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια έργα έπρεπε ήδη να τα ΄χετε κάνει όχι χθες αλλά παραπροχθές. Επομένως, εγώ καθόλου δεν χαίρομαι που έργα που έπρεπε ήδη να έχουν γίνει παραπροχθές, εγκρίνονται σήμερα και δεν ξέρω εάν θα τελειώσουν αύριο (έγκριση δεν σημαίνει και αποπεράτωση. Μην μπερδευόμαστε). Άλλωστε τα αυτονόητα κάνετε. Όποιος κι αν είναι δήμαρχος όλο και κάποιο αυτονόητο έργο θα κάνει. Ξέρετε εσείς πολλές πόλεις στην Ελλάδα που να μην είναι ένα σημαντικό μέρος της πόλης αναπλασμένο; Μου φαίνεται ότι είμαστε από τις πλέον τελευταίες πόλεις που ακόμα δεν αναπλαστήκαμε. Φαίνεται αργήσαμε. Πώς να αναπλαστείς άμα δεν έχεις πρώτα πλαστεί; Αφήστε που αυτό με τα έργα μου θυμίζει αυτό που λέγανε «ο Παπαδόπουλος όμως μας έκανε δρόμους». Ε, αφού όλες οι άλλες χώρες είχαν άσφαλτο χρόνια πριν και μεις είχαμε ακόμα χωματόδρομους όποιος και να ΄ταν θα τους έκανε τους δρόμους έστω κι από ντροπή. Μόνο η χούντα ήξερε τι είναι άσφαλτος; Ή χρειάζονταν να έχουμε χούντα για να κάνουμε δρόμους; Κοντολογίς αγαπητοί, για να χαρώ, κάντε μου σήμερα κάνα έργο του αύριο. Και επειδή δεν προλαβαίνετε σ΄ ένα μήνα να κάνετε τίποτα, τουλάχιστον τάξτε μου για να εντυπωσιαστώ. Αλήθεια, γιατί αυτό το κάλεσμα Αταράξ προς εμάς να σου δώσουμε ιδέες για έργα; Εξαιτίας της pasokikηs μόδας του όλα στο internet; Εξαιτίας του να δώσουμε μια νότα «πάμε μαζί για το αύριο» και τέτοια γλυκανάλατα; Ή σου τελειώσαν οι ιδέες και είπες μπας και ψαρέψεις τίποτα φρέσκο;
ΥΓ: Υποκλίνομαι κ. Λάσκη. Τούτο δεν ήταν επιστολή. Ήταν «που σε σφάζει και που σε πονεί». Φαντάζομαι δεν περιμένεις απάντηση. Δεν ταράζεται ο Αταράξ με τίποτα.
ΥΓ1: Κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι, καλό θα ήταν να γυρίστε τα ρολόγια σας τρεις μήνες πίσω. Την 1η Ιανουαρίου είναι που αλλάζετε στρατόπεδα. Ακόμα τώρα είσαστε εκεί που σας ψήφισε ο κόσμος για να είστε. Την επόμενη φορά θα πάρω απουσίες.
ΥΓ2: Κύριοι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, γιατί σαν πρόβατα ακολουθείτε ό,τι παπαριά κάνει κάποιος; Σε τι ακριβώς εξυπηρετούν οι καρτούλες που μοιράζετε; Και τα βιογραφικά σας γιατί τα δημοσιεύετε; Να σας ψηφίσουν θέλετε όχι να σας πάρουν στη δουλειά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
