Xαρακιά Νο21: Το στοίχημα, Ζητείται αντι, Το απουσιολόγιο

Καλέ τι φταίω εγώ; Επειδή δηλ. έλεγα την προηγούμενη φορά για δημάρχους και βρομιές και να βγούμε να τα πούμε όλα όσα ξέρουμε, νομίζετε ότι ευθύνομαι για τον δήμαρχο που ζήτησε και πήρε (;) 35.000€; (ακριβώς γιατί; για μίζα; για υπόσχεση ότι και στο νέο δήμο αυτός θα παίρνει πάλι τα έργα; ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί. Ο εισαγγελέας μάλλον θα το πει). Ξέρετε ποιος ευθύνεται για τα αποκαλυπτήρια; Το ΔΝΤ. Μάλιστα, το ΔΝΤ. Ξέρετε που λένε «η φτώχεια φέρνει γκρίνια». Άμα ήταν παχιές οι αγελάδες θα τα έβρισκαν τα παιδιά. Τώρα όμως που οι εποχές είναι δύσκολες, τα ευρώ είναι υπολογίσιμα και δεν τα χαρίζουμε στους δημάρχους χωρίς δεύτερη κουβέντα και χωρίς παζάρια.
Πάντως, αυτός ο δήμαρχος πρέπει πολύ να έχει ταραχτεί (ή μήπως όχι, γιατί δύσκολα ταράζεται;) Είμαι πολύ περίεργος να δω την συνέχεια του πολιτικού αυτού reality. Τι θα κάνει ο δήμαρχος; Θα βγει και θα απαντήσει; Και αν ναι, τι θ΄ απαντήσει; Θα σφυρίξει αδιάφορα («δεν ξέρω για ποιον μιλάτε»); Θα κάνει δημόσιο χαρακίρι από ευθιξία; Θα βολευτεί πίσω από την ανωνυμία («δεν δημοσιεύτηκαν ονόματα ακόμα, ευτυχώς θεούλη μου»;)
Πριν, η ανωνυμία ήταν κουκουλοφόροι που λασπολογούσαν. Τώρα, η ανωνυμία τι είναι; Τώρα η ανωνυμία μια χαρά βολεύει. Μη μου πείτε και σεις τώρα να σας πω ποιος είναι ο δήμαρχος ο περί ου ο λόγος. Μια χαρά όλοι ξέρουμε ποιος είναι.
Και οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι τι θα κάνουν; Θα δηλώσουν παραίτηση λόγω ευθιξίας; Θα κάνουν ότι δεν πήραν χαμπάρι; Αναρωτιέμαι εάν υπάρχουν και για δημοτικούς συμβούλους ανάλογες δοσοληψίες. Μάλλον ήρθε η ώρα να σταματήσουμε πια να είμαστε συνένοχοι στο έγκλημα. Όποιος ξέρει, να βγαίνει και να λέει. Όχι αγαπητοί μου. Ούτε ρουφιανιά είναι, ούτε λασπολογία, ούτε κουκουλοφόροι, ούτε τίποτα. Το να λες τα πράγματα με τ΄ όνομά τους και να λες την αλήθεια είναι υπευθυνότητα. Και όπως κάποιοι θα επικαλεστούν τον Γκαίμπελς έτσι κι εγώ επικαλούμε τη παροιμία «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Ξεχωρίζει η αλήθεια απ΄ το ψέμα διότι βοηθάει και το φως («ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον»).
Αυτά και ως απάντηση για την ευκολία μου να τους παίρνω στα κέρατα όλους εγώ σαν να ήμουν αναμάρτητος. Είμαι αναμάρτητος, διότι ούτε δημόσιο πρόσωπο είμαι, ούτε πολιτικός, ούτε διαχειρίζομαι δημόσιο χρήμα (αφήστε τώρα που λόγω ανέχειας δεν διαχειρίζομαι κανένα χρήμα).
Για όλα αυτά τα σενάρια δέχομαι στοιχήματα. Η επίσημη πρόταση του Χάρακα είναι το χαρακίρι (χάρακας είμαι, τι άλλο να προτείνω;). Να βγει ο δήμαρχος να επιβεβαιώσει τα όσα λέγονται και να παραιτηθεί από επικεφαλής του ψηφοδελτίου του. (Σε μια τέτοια περίπτωση θα χαρούν σίγουρα δυο, αφού εποφθαλμιούν τη θέση για το μέλλον).
Επειδή δεν θέλω όμως να σας φάω τα λεφτά, δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος εγώ, καλύτερα μην ποντάρετε σ΄ αυτό, αν και παίζει ως αουτσάιντερ και σας δίνω 1 προς 100.

Ρε τον καημένο τον Μπόλαρη τι έπαθε. Χωρίς πλάκα, έχω αρχίσει να τον λυπάμαι. Μα να μην μπορεί να βρει αντιπεριφερειάρχες και συμβούλους; Έφαγε ένα φτύσιμο προχτές στην Αλεξάνδρεια, απαπαπα. Μα είναι δυνατόν να σου προτείνει το κόμμα της κυβέρνησης να γίνεις αντιπεριφερειάρχης και συ να αρνείσαι; Έχουν συμβεί ποτέ στο παρελθόν τέτοια πράγματα; Σοβαρός άνθρωπος, έμαθα, ο Μπόλαρης απευθύνθηκε πρώτα στους σοβαρούς Πασόκους. Οι σοβαροί Πασόκοι επειδή θέλουν να εξακολουθήσουν να είναι σοβαροί και αρτιμελείς αρνήθηκαν. Τώρα ο άγιος Μπόλαρης (η ανακήρυξή του ως αγίου θα γίνει το βράδυ των εκλογών) τι να κάνει; Ζορίζεται που δήλωσε και ότι δεν θέλει μπάζα. Εν τω μεταξύ η χλέμπα του Πασόκ διαγκωνίζεται ποιος να πρωτογλείψει, να πρωτοσυκοφαντήσει και να πρωτοδημιουργήσει εντυπώσεις με την ελπίδα ότι σιγά σιγά μετά από τις πόρτες που θα φάει ο Μπολαρης θα φτάσει επιτέλους και σ΄ αυτούς. Άγιε- Μπόλαρη έχεις κι άλλη επιλογή. Να εγκαταλείψεις κι εσύ. Βαρύ είναι, δε λέω, αλλά είν΄ το μόνο αξιοπρεπές αφού δεν μπορείς να κάνεις ψηφοδέλτιο. Αν πάλι πρέπει ντε και καλά να το πιεις το ποτήριον τούτο, τότε τι να σου πω. Βοήθειά σου.

Έτσι εξηγούνται όλες οι παρουσίες και απουσίες τις προάλλες από το πάρτι του Αταράξ. Οι γραμματείς και φαρισαίοι του ΠΑΣΟΚ ούτε που φάνηκαν (τι να σου κάνω δεν είσαι επίσημος στηριγμένος). Αυτοί οι κομματικοί που φάνηκαν ήταν για να δηλώσουν στήριξη του κόμματος στον Αταράξ (Γκιόνογλου); Όχι. Αφού είπαμε δεν έχει επίσημη στήριξη. Τότε; Ήρθαν γιατί ελπίζουν την θέση που λέγαμε πριν. Και επειδή ο Χάρακας στηρίζει και χρίζει για αντιπεριφερειάρχισσα την κ. Θούλη Σιδηροπούλου (εφεξής πριγκίπισσα, αφού η ίδια αυτοσυστήνεται έτσι, εμείς δε θα της χαλάσουμε το χατίρι). Λέω λοιπόν ότι η Πριγκίπισσα Θούλη (συγνώμη, σοσιαλίστρια δεν είσαι; Οι πρίγκιπες και πριγκίπισσες σε μοναρχικά καθεστώτα δεν είναι; Μπερδεύτηκα. Τέλος πάντων, αφού θες μοναρχοσοσιαλισμό εγώ δεν έχω αντίρρηση. Πριγκίπισσα λοιπόν). Λέω λοιπόν ότι η Πριγκίπισσα Θούλη λάμπρυνε με την θεϊκή της παρουσία το πάρτι του Αταράξ για να υπενθυμίσει στον ίδιο και σε κολλητούς της δημοτικούς συμβούλους και νυν υποψήφιους ότι «το΄να χέρι νίβει τ΄ άλλο». Πες βρε Κωστή και συ Γιάννη μια καλή κουβέντα για την Πριγκίπισσα Θούλη. Στο όνομα της παλιάς σας φιλίας. Έχετε πιει,έχετε φάει μαζί.Τώρα η Πριγκίπισσα Θούλη σας χρίζει (πριγκίπισσα είναι ότι θέλει κάνει. Χρίζει, ξεχρίζει κι άμα την αγνοείτε αστράφτει και απειλεί θεούς και δαίμονες και λογαριασμό δε δίνει). Μη φανείτε λοιπόν αγνώμονες. Καταλαβαίνετε ότι εάν πείτε τον καλό σας τον λόγο και γίνει αντι, τότε θα είστε όχι δημοτικοί σύμβουλοι, μα ιππότες παρά τη Πριγκίπισσα. Ωρέ μεγαλεία. Κάτι σαν την μαμά- Ραγκού (Ραγκούσης) στο πιο περιφερειακό του. Βεβαίως λοιπόν και στηρίζει η Πριγκίπισσα Θούλη το ψηφοδέλτιο του γενναίου ιππότη του ΠΑΣΟΚ Μπαμπούξινου- Αταράξ. Ο άγιος- Μπόλαρης είναι ενημερωμένος; Γρήγορα να υποβάλει τα σέβη του στην Πριγκίπισσα Θούλη και να της φορέσει το αντι-δαχτυλίδι. Δεν αφήνουμε ποτέ μια πριγκίπισσα να περιμένει. Ντροπή. Την έχουν φάει οι επαφές και τα πήγαινε έλα. Και σε τέτοιους δύσκολους καιρούς πληρώνει και ταξί. Αίσχος. Το ΠΑΣΟΚ της οφείλει και ήρθε η ώρα να της ανταποδώσει τις θυσίες και τους αγώνες που έχει κάνει η Πριγκίπισσα Θούλη για όλους τους πασοκοαχάριστους.

ΥΓ: Βρίσκομαι μέσα στο πλήθος του Δον. Μια κυριούλα ηλικιωμένη μοιράζει κάρτες (ξέρετε, αυτές των υποψήφιων. Αλήθεια, γιατί τις μοιράζουν;) Παίρνω μια και βλέπω τη φωτογραφία. Σκέφτομαι, η μάνα «τρέχει» για την κόρη. Σε λίγο η κυριούλα χαιρετάει να φύγει γιατί λέει ότι έχει νομαρχιακό συμβούλιο. Αμάν. Έτοιμος ήμουν να της πω «καλή επιτυχία στην κόρη σας». Δε φτάνει που με μπερδεύετε μ΄ αυτά που λέτε, είναι ανάγκη και να κυκλοφορείτε είκοσι χρονών νεότερες φωτογραφίες σας; Στο παραβάν δε θα είμαστε σίγουροι ποιον σταυρώνουμε. Είναι αυτός που μου μίλησε ή είναι αυτός της φωτογραφίας που μοιάζει όμως με κείνον τον άλλον που είδα προχτές στη συγκέντρωση, και πως λένε τον έναν και πως τον άλλον;

ΥΓ1: Μπράβο Δον. Και νέο κόσμο είδα και δεν σου ξέφυγε τίποτε για «περισσεύματα». Άκου όμως, επειδή εσύ είσαι ακάματος (μα τι παίρνεις βρε χριστιανέ μου) εμείς έχουμε όρια στις αντοχές μας. Την άλλη φορά θα μιλήσεις μισή ώρα το πολύ. Αλλιώς θα μας ξεκάνεις όλους και από το μνήμα δεν θα μπορούμε να σε ψηφίσουμε.

ΥΓ2: Μα καλά βρε Δον τον θεό σου δεν έχεις. Έκανες πρόταση στην Ρόζα Λουξεμπουργκ (τη γυναίκα σου εννοώ Χάρη) για σύμβουλο; Αλήθεια, τι σου απάντησε; «όχι ευχαριστώ, θα τρίξουν τα κόκαλα του Μάρξ»; Πάλι φτηνά τη γλύτωσες. Διότι τον Καφτεράνη όταν της είπε για αντιδημαρχία τον κάλεσε σε μονομαχία για να ξεπλύνει την «προσβολή» που της «έκανε».

ΥΓ3: Επιβλητική ήταν η είσοδος του Δημάδη του Σάκη (προσοχή, όχι του Τάκη). Είστε δίδυμοι με τον Τάκη ή κάνω λάθος; Τι να ψηφίσει κι αυτή η οικογένειά σας τώρα; Δεν είστε ούτε καν στην ίδια παράταξη. Ήταν και τ΄ αδέρφια Μίλιμπαντ, αλλά ήταν στο ίδιο κόμμα. Ψήφισε κι η μάνα τη γυναίκα υποψήφια και γλύτωσε τη γκρίνια. Με σας τι να κάνουν τώρα;

ΥΓ4: Θα μας κόψουν το τσιγάρο και στο αυτοκίνητο. Μήπως να μας κόβατε και το χέσιμο; Θα κάνουμε οικονομία και στο χαρτί υγείας. Αλλά τι λέω, το χέσιμο έτσι κι αλλιώς πάει αφού δεν έχουμε να τρώμε πια. Κάθε τρεις μέρες κι άμα.

ΥΓ5: Δε θέλω να σε αγχώσω Μπόλαρη, αλλά 38 και σήμερα. Ίσα που προλαβαίνεις.

Χάρακας Νο20: Ο εξωγήινος, Θέλω να τα ξέρω όλα, Το φαίνεσθαι και το είναι, Για αστραφτερά χέρια

Κάποτε ήταν ένας αστροναύτης που έλειπε χρόνια σε διαγαλαξιακό ταξίδι. Είχε κάνει πολλά φιλαράκια στους διάφορους πλανήτες που επισκέπτονταν. Όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής στη Γη πήρε μαζί του κι έναν κολλητό του εξωγήινο για να του ανταποδώσει την φιλοξενία. Στο δρόμο, του έμαθε γήινα για να συνεννοείται. Αφού προσγειώθηκαν, ο πρόεδρος της Γης τους κάλεσε για φαγητό. Όταν έφτασαν στην σάλα φαγητού τους είπαν να καθίσουν πάνω στα τραπέζια. Οι καρέκλες ήταν στρωμένες με φαγητά. Ο εξωγήινος σάστισε.
-Μα εσύ μου είπες ότι κάθεστε στις καρέκλες και τρώτε στα τραπέζια.
- Ναι, όταν έφυγα έτσι το είχαμε. Μην αγχώνεσαι όμως. Τα κάνουμε αυτά εμείς η γήινοι. Αλλάζουμε τις έννοιες των λέξεων, τις χρήσεις των αντικειμένων κλπ. Για να μην μπερδεύεσαι, ακολούθα και κάνε ότι κάνουν και λένε οι πολλοί. Γρήγορα θα συνηθίσεις. Δεν είναι τίποτα.
Τις επόμενες μέρες ο αστροναύτης άφησε τον εξωγήινο μόνο του. Είχαν πεθάνει όλοι οι γνωστοί και συγγενείς του λόγω της διαφοράς χρόνου και έπρεπε να γνωρίσει νέους ανθρώπους. Ο εξωγήινος όπου κι αν πήγαινε τους κοιτούσε όλους σαν ούφο. Όχι μόνο δεν ίσχυε τίποτε απ΄ αυτά που του είχε μάθει ο φίλος του αλλά κι αυτά τα καινούργια που μάθαινε άλλαζαν πολύ γρήγορα χωρίς να καταλαβαίνει το γιατί και το πώς. Κάτι που όλοι οι άλλοι λες και ήταν συνεννοημένοι το δέχονταν αμέσως. Στην πρώτη του συνέντευξη για τις εντυπώσεις του από τη Γη είπε: «Είναι τρελοί αυτοί οι γήινοι. Άλλα λένε, άλλα εννοούν κι άλλα κάνουν». Έτσι οι εξωγήινοι επιστήμονες αποφάνθηκαν ότι σ΄αυτό οφείλεται η στασιμότητα στην εξέλιξη των γήινων και όλα τους τα προβλήματα.

Συνήθως ισχύει η παροιμία «ή στραβός είν΄ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζω». Όταν όμως ακούω και παρακολουθώ τους πολιτικούς τότε είναι ο γιαλός στραβός. Παρά όμως την ισχυρή μου πεποίθηση ότι δεν είμαι εγώ που στραβά αρμενίζω νιώθω όλο και περισσότερο εξωγήινος.
Π.χ. Σήμερα κοιμάμαι και ξέρω ότι η κ. Γραμματικού είναι νομαρχιακή σύμβουλος με το ΠΑΣΟΚ. Αύριο ξυπνάω και η ίδια κυρία μπαίνει στο ψηφοδέλτιο του δεξιού (με το χρίσμα και βούλα) Τσαβδαρίδη. Σήμερα κοιμάμαι και ξέρω ότι η Ίλια Ιωσηφίδου είναι σοσιαλίστρια. Αύριο ξυπνάω και την βλέπω αγκαλιά με το ΛΑΟΣ. Σήμερα κοιμάμαι και ξέρω ότι ο Χαλκίδης είναι βουλευτης της ΝΔ και πρέπει να στηρίζει τους χρισμένους από το κόμμα του. Αύριο ξυπνάω και τον βλέπω αγκαζέ με τον Γκιόνογλου ο οποίος είναι πιο ΠΑΣΟΚ κι από τον Γιωργάκη αλλά το κρατάει κρυφό κλπ, κλπ, κλπ.
Αποφασίστε λοιπόν κύριοι με ποιο πλευρό θέλετε να ξυπνάτε κάθε πρωί και παραμείνετε σταθεροί παρακαλώ. Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά γιατί έχω αρχίσει να έχω άγχος. Κάθε πρωί που ξυπνάω τρέχω στα ράδια και στις TV να δω αν τα πράγματα είναι όπως τ΄ άφησα χτες πριν πάω για ύπνο ή όχι. Επίσης σας παρακαλώ να με ψιλιάζετε. Είμαι και σε κρίσιμη ηλικία. Θα πάθω τίποτα και θα το΄χετε βάρος. Τώρα, εάν δεν μπορείτε να κάνετε ούτε το ΄να ούτε τ΄ άλλο, ε, τότε να μου εξηγείτε κάποια πράγματα και γω άμα ξέρω από πριν θα συμφωνώ. Δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Αρκεί όμως να μου το ΄χετε πει από πριν. Για παράδειγμα, ας μου λέγες Γιωργάκη ότι αυτά τα λεφτά που έλεγες ότι υπάρχουν για να σε ψηφίσω, εννοούσες ότι τα έχει το ΔΝΤ και θα μας τα δώσει με το μνημόνιο. Έτσι μάλιστα. Να το συζητήσουμε και ίσως και να το δεχτώ. Αλλά όχι να μου τους «φορέσεις» χωρίς να μου το πεις και χωρίς να με ρωτήσεις. Διότι, εάν κατάλαβες, θέλω να με ρωτάνε σε ότι με αφορά κι όχι να μου επιβάλλουν λύσεις. Θέλω να ξέρω ότι όταν λέμε επίσημο τραπέζι θα στρώνουμε τις καρέκλες με την ψηλή πλάτη, τραπέζι για ουζα , την ψάθινη καρέκλα, τραπέζι για τσάι, το σκαμπό. Δεν έχω καμιά αντίρρηση. Αλλά να το πείτε να το ξέρω. Αλλιώς θα παραφρονήσω. Δεν με λυπάστε; Κι εγώ δεν είμαι ο εξωγήινος να μπορώ να φύγω και να πάω κάπου αλλού. Είμαι ο αστροναύτης που ντε και καλά πρέπει να προσαρμοστώ.

Υπάρχει και κάτι ακόμη που εγώ δεν καταλαβαίνω και όλοι οι άλλοι φαίνεται να καταλαβαίνουν και να συμφωνούν. Λέω για την υπόθεση του δημοσιεύματος της Χώρας. Όλοι έγραψαν, είπαν ότι αυτά τα πράγματα είχαν ειπωθεί τότε από δημοτικούς συμβούλους, ο κόσμος τον ψήφισε ξανά, όλα ήταν νόμιμα, γι΄ αυτό τι χρειάζονται τώρα όλα αυτά. Εγώ λοιπόν λέω ότι χρειάζονται. Κι όχι για να αποδοθούν ποινικές ευθύνες, αλλά ηθικές ευθύνες. Και η γυναίκα και ο Καίσαρας και όλο του το σόι πρέπει και να φαίνονται αλλά και να είναι εντάξει. Οι πολιτικοί νοιάζονται μόνο για το φαίνεσθαι. Σιγά να μην δεν φροντίζουν να είναι όλα νομότυπα όταν πρόκειται για «δουλειές». Δεν είναι χαζοί. Καθόλου μάλιστα. Εμείς όμως τι είμαστε όταν περιμένουμε πρώτα να δούμε τι λένε τα πορίσματα που εξετάζουν τα νόμιμα; Εγώ λέω ότι είμαστε το ίδιο αλλοτριωμένοι με αυτούς που κλέβουν και δεν πιάνονται. Διότι όταν ξέρουμε όλοι ότι κάποια πράγματα γίνονται και «φωνάζουν» ότι έχουν γίνει, αλλά απλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις, τότε δεν είναι το ζήτημα στο ότι μένει ρετσινιά και Γκέμπελς και αηδίες. Τότε απλώς όλοι ξέρουμε και αποσιωπούμε, ενώ κανονικά θα ‘πρέπε να το καταδικάσουμε. Τέτοιες συμπεριφορές δείχνουν το ήθος του ανδρός. Αλλιώς, αν μου θέλει ο κάθε πολιτικός να είναι και καθαρός κι όχι μόνο να φαίνεται, τότε να απέχει και με οποιονδήποτε έμμεσο τρόπο από ύποπτες διαδικασίες. Κι άμα δεν θέλουν να τους λασπολογούν να μην ανακατεύονται ευθύς εξ αρχής με λάσπες και σκατά.
Α, και να μην ξεχάσω και το άλλο. Οι άνθρωποι συνήθως έχουμε συνέπεια και στις συμπεριφορές μας και στις αρχές μας και στο ήθος μας. Αν μια φορά είσαι μαλακούλης, κλεφτρούλης και πασαλειμματίας, ε, το πιθανότερο είναι να ξαναγίνεις. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι μπορεί ένας πολιτικός να παρασύρεται κάθε φορά, αν ο ίδιος δεν το θέλει. Διότι όποιος παρασύρεται, όταν το καταλάβει, βγαίνει και το λέει και επανορθώνει. Όπως επίσης δεν δέχομαι ότι μεμπτή είναι μια συμπεριφορά όταν αφορά σε κάτι «μεγάλο» ενώ τα «μικρά», ε, «μικρά» και συνηθισμένα είναι και θα τα παραβλέψω. Το θέμα δεν είναι το μέγεθος της ατιμίας, αλλά το αν είσαι άτιμος ή όχι.
Κι όταν βγαίνουν και σε κατηγορούν, σταμάτα τους Ξανθοπούλειους θεατρινισμούς, του τύπου «με λασπολογούν οι γνωστοί κουκουλοφόροι και με τι μούτρα θα αντικρίσω την οικογένειά μου» κι απάντα επί της ουσίας και με συγκεκριμένα στοιχεία, ένα, δύο, τρία. Οι εκθέσεις ιδεών περί Γκαιμπελισμού μόνο για εντυπώσεις είναι και πλέον εμένα προσωπικά όχι μόνο δεν με πείθουν, αλλά μου προκαλούν και αηδία.

Μωρέ τι σοβαρές αποκαλύψεις μας έκανε ο Πάγκαλος. Γιατί ανοίξαμε σα χάνοι το στόμα; Δεν ξέραμε για τα κομματικά ρουσφέτια; Δεν ξέρουμε ότι ένας στους τρεις δημόσιους υπάλληλους ξύνεται γιατί δεν έχει τι να κάνει; Δεν ξέρουμε ότι το ξερό μας το κεφάλι φταίει και φτάσαμε σ΄ αυτά τα χάλια; Τι καινούργιο μας είπε ο Πάγκαλος που δεν το ξέραμε; Όλα τα ξέραμε κι ακόμα περισσότερα, αλλά επειδή είναι αυτονόητα δεν κάνει να τα λέμε. Τώρα βέβαια πρέπει να σας πω γιατί τα λέει τώρα κι όχι προχτές. Και προχτές τα ξερε. Αλλά να, χτες σήμανε το καμπανάκι της αναχώρησής του από τούτο το μάταιο κόσμο. Ήρθε λοιπόν ο αρχάγγελος να τον πάρει ξεχνώντας ότι είναι πολιτικός. Τον άρχισε λοιπόν ο Πάγκαλος στις πολιτικές σοφιστίες «έχω μικρό παιδί, έχω γυναίκα υποψήφια δήμαρχο, άσε με για μετά τις εκλογές». Ενέδωσε κι αρχάγγελος στο ψηστήρι και τον άφησε. Το πρωί ο αρχισούμο (Πάγκαλος) ασθμαίνοντας αποφάσισε ν’αρχίσει να λέει με τ΄όνομά τους όσα εδώ και χρόνια ξέρει (και όλοι ξέρουμε) για να προλάβει πριν τα τινάξει. Να μη λένε οι επερχόμενες γενιές «πολύ έξυπνος ο Πάγκαλος, αλλά μούφα στις βρομιές». Βιάζεται να καθαρίσει τ΄όνομά του και για να τον υπολογίζει και να τον φοβάται κι ο Γιωργάκης που εσχάτως τον έφτυσε. Ο αρχισούμο λοιπόν τον κώλο του κοιτάει. Δεν τον έπιασε καμιά κρίση ειλικρίνειας. Εμείς όμως γιατί το κάνουμε θέμα το αυτονόητο να βγαίνεις και να τα λες; Δεν ξέρω για σας, για μένα όμως ξέρω γιατί δεν βγαίνω να καταγγείλω βρομιές Διότι δεν έχω αποδείξεις. Αν ο Πάγκαλος λέει τα αυταπόδεικτα, αυτά δηλαδή που δεν χρειάζονται αποδείξεις, τότε όλοι θα λένε «τσ΄, τσ΄, τσ΄, κοίτα να δεις τι κάνουν». Αν το πω όμως εγώ, θα με φωνάξει ο εισαγγελέας και θα με κατηγορήσει, γιατί δεν θα ΄χω αποδεικτικά στοιχεία και «πω πω συκοφαντίες» φάε και μια καλή μήνυση για να μην το ξανακάνεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα και τέτοιοι «κύριοι» και «κυρίες» που κάνουνε «δουλειές», μας ζητάνε να τους ξαναψηφίσουμε. Ναι, να τους ξαναψηφίσουμε διότι πράγματι αυτοί έχουν την εμπειρία να κάνουν δουλειές χωρίς ίχνη. Έτσι τα χέρια μένουν καθαρά.

ΥΓ: Τσιάπλα και τα βαμβάκια σκουλήκι είχαν και είδες τι έπαθαν.
ΥΓ1: Εμίρη θα μοιράζεις και ρολόγια;
ΥΓ2: Μπόλαρη κάνε ψηφοδέλτιο γιατί σε κάνα μήνα τελειώνουν οι εκλογές. Εν ανάγκη βάλε και μπάζα βρε αδερφέ. Αυτό σε πείραξε τώρα.
ΥΓ3: Δον, μην ακούσω κι από σένα την Τετάρτη «δεν περισσεύει κανείς» θα κάνω εμετό.
ΥΓ4: Τσαβδαρίδη, τα κορίτσια με τις τουαλέτες τα πήγες μετά σε γάμο ή στα μπουζούκια;
ΥΓ5: Γκιουρτζή, το φιλαράκι σου τον Γκυρίνη που τον έχεις;
ΥΓ6: Θανασούκο (Γικόνογλου) τα νταηλίκια για τον ξάδερφο να τα κάνεις αλλού. Αλλιώς, μόνο πόρτα θα τρως. Σαν τι νομίζεις ότι είσαι;
ΥΓ7: Μπαμπούξινε- Αταράξ (Γκιόνογλου) μας πήρε η μπόχα της μουχλίλας του ψηφοδελτίου. Είναι που δεν ενδιαφέρεται κανένας καινούργιος ή που δεν ταράζεσαι και άσε που να τρέχεις τώρα γι’ άλλους:

Χαρακιά Νο19: Χρίσματα- στηρίγματα, Χάνουν - κερδίζουν, Ετεροπρόταση για αντί

Πέρασε πολύς καιρός, δε λέω. Όμως τέτοια μπερδεμένα πράγματα θέλουν το χρόνο επεξεργασίας τους. Λέω για την διαφορά χρίσματος, στήριξης, ανεξαρτησίας. Λοιπόν, μετά από πολύ σκέψη νομίζω ότι το πράγμα το ξεκαθάρισα. Γιατί λοιπόν στήριξη κι όχι χρίσμα; Και τι ρόλο παίζουν οι ανεξάρτητοι του ΠΑΣΟΚ; Ας τα παραθέσουμε ένα ένα. Πριν όμως, ας σκεφτούμε ότι το όλο σκεπτικό του ΠΑΣΟΚ στηρίζεται στην παραδοχή ότι «πάμε για σίγουρο φούντο σ΄ αυτές τις εκλογές». Πως λοιπόν να περισώσουν ότι μπορούνε;
Κάπως έτσι:
1. Εάν δώσω χρίσμα, θα ψηφίσουν τον χρισματούχο μόνο οι ορκισμένοι ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι είναι πλέον αμελητέα ποσότητα σε βαθμό που να γνωριζόμαστε όλοι με τα μικρά μας ονόματα.
2. Εάν δώσω χρίσμα, ο χρισματούχος δεν θα καταφέρει να σχηματίσει ψηφοδέλτιο. Αραίωσαν και οι χαζοί πια.
3. Εάν δώσω στήριξη, αφήνω περιθώρια να μπούμε κι άλλοι. Όσοι πιστοί προσέλθετε.
4. Εάν δώσω στήριξη, στις τηλεοράσεις βάφω πάλι με πράσινο τους στηριγμένους, οπότε τις εντυπώσεις τις κερδίζω.
5. Εάν δώσω στήριξη, άμα οι στηριγμένοι χάσουν, η ευθύνη είναι μόνο δική τους αφού ήταν μόνο στηριγμένοι κι όχι χρισμένοι (δηλ. κομματικοί εκπρόσωποι). Εγώ, το ΠΑΣΟΚ δεν φέρω καμιά ευθύνη.
6. Σε όσους δήμους το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι δε δίνω ούτε τη στήριξη που μου ζήτησαν. Έτσι, απ΄ τη μια τους δίνω μια τελευταία ευκαιρία να μαζέψουν ως ανεξάρτητοι τη σάρα και τη μάρα από παντού. Κι απ΄ την άλλη, επειδή ακόμη κι έτσι πάλι θα φανε τα μούτρα τους, εγώ δε θέλω ούτε να τους ξέρω, οπότε γλιτώνω το ρεζίλεμα.

Έτσι σκέφτηκε το ΠΑΣΟΚ. Η λογική του ήξεις αφήξεις στην πολιτική είναι σωτήρια όταν σφίγγουν τα πράγματα. Επομένως, οι λέξεις κάνουν την διαφορά. Και τις εννοιολογικές διαφορές των λέξεων τα κόμματα τις θυμούνται πάλι μόνο όταν ζορίζονται. Αλλιώς τις καταργούν και μια λέξη μπορεί να έχει ξαφνικά πολλές έννοιες, πάλι βέβαια κατά το δοκούν. Όλα αυτά βέβαια δεν τα σκέφτηκε ο Γιωργάκης (ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές). Τα σκέφτηκε ο Ραγκούσης που είναι η μαμά που για όλα σκέφτεται και προβλέπει (εφεξής θα τον αποκαλούμε μαμά- Ραγκού), αφού βέβαια συνεδρίασε η Διαμάντω με προφέσσορες εννοιολόγους- γλωσσολόγους (όλα επί ΠΑΣΟΚ γίνονται επιστημονικά).

Ας φέρουμε τώρα τα παραπάνω στα καθ΄ ημάς. (Σήμερα σοβαρέψαμε και θα κάνουμε σοβαρές πολιτικές αναλύσεις. Ουάου!). Για να μην μπερδευτούμε θα χωρίσουμε τους υποψήφιους σε στήλες «Χάνω- Κερδίζω- Κρατάω».

Αταράξ (Γκιόνογλου)

Κερδίζει:
*Τους αδελφούς Χαλκίδη,
Κρατάει:
*Όσους δεξιούς είχε, εκτός από….
*Όσους ψήφισαν κάποιους από τους παλιούς του συμβούλους (έτσι κι αλλιώς τους είχε).
*Στελέχη του ΠΑΣΟΚ που φεύγουν από τον Δον ή κάποια στελέχη (π.χ. Χατζίδης, την έκανες τη μαλακία πάλι).
Χάνει:
*Τους δεξιούς του Χαλκίδη οι οποίοι κάκιωσαν διότι ο Χαλκίδης προτίμησε τους δεξιούς του Γκιόνογλου.
*Τους ορθόδοξους Πασόκους (αφού δεν πήρε επίσημη στήριξη Πασόκ).
*Όσους Πασόκους τον ψήφισαν και τώρα δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν.
*Τον Κούγκα και τους δικούς του.

Δον (Δημητριάδης)

Κερδίζει:
*Τους δεξιούς του Χαλκίδη (από πείσμα στον Χαλκίδη).
*Τους ΝΔ (έχει το επίσημο χρίσμα).
*Μερικούς Πασόκους (π.χ. στην Κορυφή κλπ).
Κρατάει:
*Κόσμο του ΠΑΣΟΚ που τον είχε ψηφίσει.
Χάνει:
*Μερικούς ΝΔ (δε βαριέσαι).
*Μερικά στελέχη Πασόκους.
*Το ΚΚΕ από το Πλατύ (ας όψεται ο Αλευράς).

Τσιάπλας, ο θρεμμένος

Κερδίζει:
*Κόσμο από το ΠΑΣΟΚ που κωλύεται να ψηφίσει Δον και δεν γουστάρει πλέον Αταράξ.
*«Ορθόδοξα» στελέχη ΠΑΣΟΚ, π.χ. τρόικα (Κου-Ρε-Ντα).
*Την αποχή λόγω αγανάκτησης για τους δυο μονομάχους.
Κρατάει:
*Το σόι το Συριζαίικο.
*Κάνα ξεχασμένο της Πρωτοβουλίας.
Χάνει:
*Όταν πρώτα μιλάει και μετά σκέφτεται ή κάνει ψηφοδέλτιο- μαυσωλείο- σούπα.

Αλευράς, ο δεν θέλει να τον λένε ΚΚΕ αλλά είναι ΚΚΕ

Κερδίζει:
*Κάνα ξεχασμένο
Κρατάει:
*Το ΚΚΕ
Χάνει:
*Αστειεύεστε; Χάνονται ψήφοι του ΚΚΕ; Μόνο εάν πεθάνεις δικαιολογείσαι απών.

Συμπέρασμα:
Κουράγιο Αταράξ. Λίγος καιρός ακόμη έμεινε. Μετά θα κάθεσαι στην ησυχία σου. Κανένας δεν θα τολμά να σε ταράξει.
Ο Δον έχει το σίγουρο προβάδισμα.
Ο Τσιάπλας ο θρεμμένος στο βιράζ κάνει ρελάνς και πλασάρεται πίσω από το Δον. Πάνε για δεύτερη Κυριακή;
Ο Αλευράς που δεν θέλει να τον λένε ΚΚΕ κλπ είναι φορτωμένος με το σφυρί και το δρεπάνι και δεν μπορεί μ΄ αυτό το βάρος, πάρα μόνο να συμμετέχει στην κούρσα εξασφαλίζοντας την τελευταία θέση.

Προς κ. Μπόλαρη

Αξιότιμε κ. Μπόλαρη,
γνωρίζοντας την πρόθεσή σας να καταρτίσετε ψηφοδέλτιο που θα απαρτίζεται από την αφρόκρεμα της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας της Περιφέρειάς σας και όχι από μπάζα, έχουμε να σας προτείνουμε το πλέον αξιόλογο άτομο στο ν. Ημαθίας για τη θέση του αντιπεριφερειάρχη. Πρόκειται για την κ. Θούλη Σιδηροπούλου. Οι λόγοι που την προτείνουμε είναι οι εξής:
1. Είναι διαθέσιμη αφού πάντα δήλωνε στρατιώτης του κινήματος.
2. Της το οφείλει το ΠΑΣΟΚ αφού στις βουλευτικές εκλογές δεν την πρότεινε για υποψήφια βουλευτή.
3. Είναι διακαής της πόθος να υπηρετήσει από κάποια θέση το κίνημα και να προσφέρει στον ελληνικό λαό.
4. Όταν επιθυμεί κάτι πολύ προσφέρεται ψυχή τε και σώματι.
5. Είναι μια κουκλάρα.
6. Έχει ένα χαμόγελο που «σκοτώνει».
7. «Γράφει» στο φακό.
8. Είναι αμέμπτου ηθικής.
9. Έχει «καθαρά χέρια».

Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνουμε την κ. Θούλη Σιδηροπούλου ως υποψήφια αντιπεριφερειάρχη Ημαθίας, προκειμένου με τον στιβαρό της πολιτικό λόγο και με εφαλτήριο τους αγώνες της κατά το παρελθόν, μόνο αυτή να σώσει την Ημαθία.
Άλλωστε τους παραπάνω άκρως πολιτικούς λόγους επικαλούνται οι χιλιάδες φίλοι της αλλά και η ίδια διαφημίζει (facebook, laikoyra). Τους λόγους αυτούς συνυπογράφουμε κι εμείς.
Θούλη για αντί
κι όλα τα λεφτά μαζί.

Με εκτίμηση
και ευχές για επιτυχία
Χάρακας

Ά ρε Θούλη, πριγκίπισσα, μπορεί στις άλλες εκλογές να μη σε κάναμε βουλευτίνα τώρα όμως θα σε κάνουμε αντί.Θεά εσύ, τι νόμιζες, έτσι θα σ΄ αφήναμε; Δικό μας κορίτσι είσαι, δεν θα σε παινέψουμε; Θα ξεχάσουμε εμείς πόσα μας πρόσφερες; Ήρθε η ώρα να ανταποδώσουμε. Όχι μόνο σε στηρίζουμε, αλλά μέχρι τις εκλογές, μη σου πω ότι θα σε παντρέψουμε κι όλας. Σου ΄χω έναν πρίγκιπα! Μούρλια.


Υ.Γ.: Κουκλίτσα η εφημερίδα Χάρη. Να την πάτε στα καλλιστεία. Υιοθετώ ανεπιφύλακτα την ρήση του Αναποδου Χρόνου (σελίδα 2) «σουρταφερτισμός» Προτείνω να γίνει πολιτικός όρος και να χαρακτηρίσει αυτές τις εκλογές. Σούρτα – φέρτα οι υποψήφιοι.
Υ.Γ.1: Ίλια κορίτσι μου, γιατί εξακολουθείς να καπηλεύεσαι την λέξη πολίτης; Δεν είσαι «Κίνηση Πολιτών» είσαι «κίνηση Ίλιας με πολίτες από παντού» αρκεί να μαζέψεις πολλούς. Εσύ διακρίσεις δεν κάνεις. Ήθελα να’ξερα εάν σου κάθονταν η στήριξη του ΠΑΣΟΚ στον ΛΑΟΣ τι θα’λεγες; Δεν σε παίζω, εγώ είμαι σοσιαλίστρια και δεν έχω σχέση με ακροδεξιούς;
Υ.Γ.2: Προς δήμαρχο Ν. Υόρκης. Εγώ προτείνω τώρα, αφού απαγορεύσατε το κάπνισμα και σε όλους τους ανοιχτούς χώρους, να το απαγορεύσετε και στα σπίτια. Ο μόνος χώρος που θα επιτρέπεται να είναι η τουαλέτα. Κάτι τέτοια ακούω και τρελαίνομαι. Οργανωθείτε, ενωθείτε και αντισταθείτε καπνιστές όλου του κόσμου. «Νο pasaran».
Υ.Γ.3: Ωραιότατοι οι ζουρνάδες των διαλειμμάτων στο ράδιο Αλεξάνδρεια. Να το καθιερώσετε παιδιά.

Χάρακας Νο18: Το μεγάλο συνοικέσιο

Σήμερα βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω την υπερπαραγωγή των studios “ΠρωτΑναΔιασΠασο” (Πρωτοβουλία Αλεξάνδρειας να Διασπάσουμε το ΠΑΣΟΚ) “ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΟ” σε σκηνοθεσία: Χάρακας, σενάριο: Χάρακας, βασισμένο σε ένα έργο της Πρωτοβουλίας Πολιτών Δήμου Αλεξάνδρειας.
Διανομή: xronika05.blogspot.com
Πρωταγωνιστούν: ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ, τέως και νυν Πασόκοι.
Gueststars: Ανένταχτοι αριστεροί.
Έκτακτη συμμετοχή: ο υποψήφιος του ΚΚΕ.
Κομπάρσοι: διάφοροι των οποίων τα ονόματα δεν γνωρίζουμε.

Σκηνή 1η

(Τετάρτη βράδυ
Σε δημόσια θέα μαζεύονται άντρες και γυναίκες. Τους φέρνει εκεί η ανάγκη. Η ζωή τους δύσκολη. Η ανέχεια, μέρα με τη μέρα μεγαλύτερη. Οι αφεντάδες τώρα πια ούτε τάζουν ούτε τους δίνουν. Τα παιδιά στα σπίτια κλαίνε και πεινάνε. Πρέπει να βρεθεί μια λύση.
Μια τελευταία ευκαιρία είναι να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να προτάξουν τα στήθη τους στους αφεντάδες. Συμφωνούν να γίνουν ένα. Και ο τρόπος είναι να συμπεθεριάσουν. Έχουν μια κόρη διαλεχτή, μια χαμηλοβλεπούσα. Φτωχή, πλην όμως τίμια και μοσχαναθρεμένη,
ουχί με πλούτη και λεφτά μον’ με δόξα και καμάρι. Σκύβει κεφάλι, και ζυγό μονάχα περιμένει)

-Ορέ σε ποιόν να την εδώκουμε τούτη την περδικούλα;
Που όμοιά της δεν εγίνηκε μέσα στην πλάση ούλη;
Τηράτε την πως καρτερεί μ’ υπομονή μεγάλη.


(Τρία τα λεβεντόπαιδα ξεχίμηξαν εμπρός τους. Τα δυο από σόι δυνατό μα αποκληρωμένα. Το τρίτο ορμάει μπροστά, με τη γροθιά σφιγμένη).


-Αρχίστε ορέ να σας ιδώ, το λέει η καρδιά σας;

-Συρίζο, κύρη ξακουστέ,
εγώ είμαι που τη θέλω.
Μα έλα ντε που δεν τόξερα.
Έστειλα στ΄ αφέντη προξενιό και τώρα τι να κάμω;
Καρτέρα λίγο, κι ύστερα, εμένα να διαλέξεις.


(Το σόι το Συριζαίϊκο κοιτάχτηκε στα μάτια. Οι γέροντες απέστρεψαν το βλέμμα τους με βιάση. Όλοι σκεφτήκαν μονομιάς “είπαμε να τη δώκουμε, μα όχι δεύτερο χέρι”).


-Κάντε ορέ πίσω να διαβώ.
Εγώ θα τη ζητήσω.
Στο ΄να μου χέρι το σφυρί και στ΄ άλλο το δρεπάνι.
Μ΄ αυτά αντρίκια πολεμώ
κι έτσι θε να σας θρέψω.
Δεν υποκύπτω στο ζυγό τ΄ αφέντη το μεγάλο.

-Καλά τα λες παλίκαρε
και θέλουμε εσένα.
Μα πίκρανες μας άλλοτε
και συ κι η φαμελιά σου.
Φοβούμαστε κι την κοντοσυγγενολογιά.
Σαν είμαστε απ΄ το ίδιο πάππο,
τι γόνους θα μας βγάλετε;
Μην είν΄ και πειραγμένα.
Συγχώρα μας και πάγαινε κι ώρα καλή στο δρόμο.
-Εγώ Συρίζο κύρη μου, εγώ θα την επάρω.
Έχω τα γρόσσια τα πολλά
κρυμμένα στο σεντούκι
γι΄ αυτό το λόγο μόνο δα
για να σας θρέψω ούλους.
Δως τη μου κύρη δώς τη μου και δεν το μετανοιώνεις.
Κορώνα στο κεφάλι μου εγώ θα την εβάλω.
Και τσ΄ αφεντάδες ούλνουδες
γι΄ αυτή θα αποκάμω.

-Ορέ, για να σε δω καλύτερα
εσένα τον θρεμμένο.
Εσύ δεν είσαι που ζητάς νύφες εδώ ολούθε;
Βιάση, δεν θέλει η δουλειά.
Είναι κανένας άλλος;

-Εγώ είμαι γέρος για παντρειά,
μα σκέψου με και μένα,
σαν άλλον δε βρεις καλύτερο
σε με να την εδώκεις.

-Γέρο, κάτσε στη μεριά,
που θες την αφρατάδα.
Κι αν είν΄ να μείνεις με καϋμό, καμιά γριά σε δίνω.
Αφκέτε μας να ξέρουμε για μέχρι το φεγγάρι.
Μον΄ γάμος δεν εγίνεται
χωρίς πολλά μπρατίμια.

-Εγώ Συρίζο κύρη μου, εγώ ΄χω και μπρατίμια.
-Καλά θρεμμένε, άσε με.
Να το σκεφτώ και λέμε.


(Παράμερα στεκότανε σπιούνοι του αφέντη γιατί και κείνος ήθελε τη νύφη να την πάρει).


Σκηνή 2η

(Το σόι το Συριζαίϊκο μέχρι την άλλη Τετάρτη φυσούσε, ξεφυσούσε κι απόφαση δεν έπαιρνε. Κάποιοι λέγαν καλύτερη η πείνα, παρά να δώσουν το κορίτσι που είναι μικρό ακόμα. Ανήμερα της γιορτής του γιού του προύχοντα Συρίζου, φάνηκε ο θρεμμένος νιος, στο κονάκι. Τα δυο παλικάρια στον πίσω οντά δώσανε τα χέρια και γίνηκαν αδέλφια. Τις επόμενες μέρες καυγάδες είχανε πολλούς. Ο προύχοντας Συρίζος άκουγε από το γιό του παινέματα για τον θρεμμένο νέο. Οι αδερφές της νύφης αντιστέκονταν και λέγανε ότι είναι μικρή ακόμα. Η φίλη της η καρδιακή, σουφραζέτα εξ Ευρώπας, την συμβούλευε να διαλέξει αυτή από έρωτα. Ο προύχοντας Συρίζος την παραμονή κάλεσε μόνο την οικογένεια. Όσο κι αν αγαπούσε την κόρη του, έπρεπε να σκεφτεί και τις υποχρεώσεις του, στους κολίγους του υποστατικού του, που εξαθλιώνονταν μέρα με τη μέρα. Έτσι έδωσε, με βαριά καρδιά, υπόσχεση στο γιο του να δεχτεί).


Σκηνή 3η

(Την Τετάρτη το βράδυ πήγαν να δώσουν το κορίτσι. Σαν είδε ο προύχοντας Συρίζος τη σάλα να γεμίζει με το σόι του γαμπρού τον ζώσανε τα φίδια. Να σώσει τα προσχήματα το ΄βαλε στο μυαλό του. Καθίσαν στο τραπέζι ο προύχοντας, ο γιος κι η φιλενάδα).


-Καλώς ορίσατε ορέ
ξανά στο σπιτικό μου.
Την κόρη τη χιλιάκριβη
τη μοσχαναθρεμμένη
θα δώκω τ΄ αποφάσισα
σ΄ όποιον μου την προσέχει.

(Χλωμιάσανε οι συγγενείς κι ο νιος που ήταν θρεμμένος).

-Θα την προσέχω εγώ καλά.
Το’πα και θα το κάμω.
Ό,τι κι αν θέλεις λέω ναι
και πίσω δε θα κάνω.
Μον΄ δώστη μου
και δεν μπορώ
άλλο να περιμένω.

-Τη φίλη μου την καρδιακιά
σε σένα δεν αφήνω,
παρά μονάχα
θε να μου πεις
εσύ κι όλο το σόι,
πως θα ΄ναι αυτή
που ορίζει εσέ.
Κι αν δε σε θέλει,
μπορετό
είναι και να σ΄ αλλάξει.

-Μα, φιλενάδα της καλή,
αυτά, εις τας Ευρώπας.
Εδώ, είναι ο κύρης που μιλά
κι ο κύρης δεν αλλάζει.
Μ΄ αν είναι κι επιμένετε
και τούτο θα το δούμε,
κατά το πως μπορεί να γίνεται,
μετά από το γάμο.


-Ε! για βαστάτε ορέ,
πολλά είναι τα λόγια.
Εγώ είμαι ο μεγάλος αδερφός
του νιου μας του θρεμμένου.
Πολλά δεν είν΄ τα λόγια μου,
με ξέρετε νομίζω.
Αν είν΄ όλα αυτά
ο γάμος να μη γίνει,
ειπέτε το,
γιατί αλλιώς εγώ θαρρώ πως είναι.
Και συ ξένη κυρά
στα τώρα μας και δω μας
αφκέ μας και δείξ΄ αλλού μυαλό
σε κείνους που δεν έχουν.
Σαράντα χρόνια φούρναρης
εγώ ψωμιά έχω ψήσει
και συ δεν ήρθες τώρα δα,
την τέχνη μου ν΄ αλλάξεις.

-Εγώ λέω ν΄ αφήκουμε
τον κύρη να μιλήσει.
Στο λέω εγώ,
ο άλλος αδερφός,
κύρη, τώρα περπάτησέ το,
να πάμε να ΄τοιμάσουμε γλέντι γερό, μεγάλο.
Τα ρούχα μας να ράψουμε,
μπρατίμια για να ρθούνε.

-Πατέρα να τελειώνουμε,
έλα, ξεστόμισέ το.

-Άιντε ορέ,
να σύρετε, να πάτε να καλνάτε.
Σύρετε τώρα σύρετε
να πάτε συχαρίκια.
Την κόρη τη μονάκριβη
την χαμηλοβλεπούσα,
εγώ απόψε έδωκα στο νέο το θρεμμένο,
όπ΄ είν΄ απ΄ σπίτι αρχοντικό
και κει θε να γυρίσει,
σαν δύναμη του δώκω εγώ,
με το καλό μ’ κορίτσι.


Σκηνή 4η

(Στο κονάκι του αφέντη)

-Αχός βαρύς ακούγεται
πολλά ντουφέκια πέφτουν.
Μη να σε γάμο ρίχνονται
μη να σε πανηγύρι;

-Μηδέ σε γάμο ρίχνονται,
μηδέ σε πανηγύρι.

- Αφέντη μου, την έδωκε ο προύχοντας Συρίζος

-Σε ποιόν μωρέ;
Τώρα να τον εσφάξω.

-Αφέντη μου το αίμα σου
πώς να το χύσεις χάμω;

-Τι λέτε;
Καθαρίζετε τα λόγια,
ορέ σκύλοι.

-Στον αδερφό σου το μικρό,
τον ένα τον θρεμμένο.
Μαζί κι από κοντά οι άλλοι αδερφοί σου.
Τους έδιωξες και τώρα πια
εκδίκηση γυρεύουν.

-Ορέ κακό
τον δύσμοιρο εμένα που με βρήκε.
Τι θε να κάνω τώρα πια;
Μιλάτε ορέ διαόλοι.

-Αφέντη, άσε μας ταχιά
να δούμε τι θα γίνει.
Μπρατίμια πρέπει να βρεθούν
ο γάμος για να γίνει.

-Αλί στη μοίρα την κακιά,
τρεχάτε και βαστάτε,
τους μπράτιμους απ΄ το λαιμό κρατάτε να μη φύγουν.
Αλλιώς θα έβρει μαύρο κακό
και σας και κείνους ούλνους.

ΤΕΛΟΣ


Υ.Γ.: Χάρη μας δεν ήξερα ότι είσαι παντρεμένος με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Πολύ θα της ταίριαζε ως στέκι το Μπαρούτι. Της αφιερώνω το “avanti popolo”.
Υ.Γ.1: Το καινούργιο υπουργείο ονομάζεται Υγείας, Διατροφής και Άθλησης. Δηλαδή, υγείας διότι φροντίζει την υγεία μας και τα λεφτά του κόβοντάς μας το τσιγάρο. Διατροφής, διότι με τα λεφτά που έχουμε θα τρώμε μόνο μεσογειακά (όσπρια, λαδερά και κάθε δεκαπέντε μια ίνα κρέας) και άθλησης, διότι με τόσο ακριβό πετρέλαιο θέρμανσης θα χοροπηδάμε για να ζεσταθούμε τις κρύες μέρες του χειμώνα. Αλλά όλα αυτά για το καλό μας. Χίλια ευχαριστούμε.
Υ.Γ.2: Φίλιππος, Μέγας Αλέξανδρος, Ολυμπιάδα, Χαρούλα, Ψωμιάδης. Στον επόμενο υποψήφιο οι αρχαιολογική υπηρεσία και ο δήμος να ζητήσουνε ενοίκιο για τα σκηνικά. “Η Μακεδονία είναι ελληνική” ούτε και που με νοιάζει και Κογκολέζικη να είναι, μήπως θα μετακομίσω;

Χαρακιά Νο17: Πολιτικός πολιτισμός: η λύση για την κακοσμία, εγέννετο Φως, Καμικάζιteam, Ζητείται πατρονίστας

Εάν περιμένατε ν΄ ασχοληθώ με τον Αταράξ (Γκιόνογλου) που ανακοίνωσε την κάθοδο των δυσμοιρίων του, κάνετε μεγάλο λάθος. Σιγά να μη. Έβλεπα το βίντεο και χασμουριόμουν. Προβλέψιμα λόγια. Γνωστές ατάκες. “Όλοι μαζί..., ελάτε..., ενωμένοι...., για ένα καλύτερο αύριο..., το περιβάλλον..., δεν περισσεύει κανείς..., κλπ”. Αυτά λένε όλοι, αυτά είπε κι αυτός. Βαριόταν όμως τόσο πολύ, που βαρέθηκα κι εγώ να τον βλέπω να βαριέται και δεν το είδα μέχρι τέλους. Για να μην τον αδικώ όμως, θα πω ότι γέλασα κιόλας. Ε, δεν ξέρετε πότε; Αφού και σεις εκεί γελάσατε. Ναι, αυτό το σημείο εννοώ. Όταν είπε για πολιτικό πολιτισμό. Εννοιοπλάστες οι Πασόκοι όταν τα βρίσκουν σκούρα. Θυμούνται ότι διαθέτουν μια ανωτερότητα, απαξιούν να ασχολούνται με το διαταύτα, παθαίνουν πολιτική αμνησία (επιλεκτικά όμως) και γενικώς παίρνουν ένα υφάκι του στυλ “πολύ μπρουτάλ είσαστε εσείς έτσι που φωνασκείτε. Εμείς, κοιτάξτε μας, μιλάμε χαμηλόφωνα, χαμογελάμε με κατανόηση στις επιθέσεις σας και αλήθεια, δεν ενθυμούμαστε καλώς για πιο θέμα ακριβώς διαρρυγνύεται τα ιμάτιά σας αγαπητοί; Ελάτε κύριοι, πολιτικός πολιτισμός παρακαλούμε πολύ. Όταν όμως είναι στην αντιπολίτευση τότε ξέρετε ε; Σκυλιά λυσσασμένα. Οι “αριστεροί” που τους πνίγει το δίκιο τους, ε, και δεν γίνεται να μην τσιρίζουν σας υστερικές θείτσες. Απατημένες γυναικούλες την ώρα που πιάνουν τον σύζυγο (την καρέκλα της εξουσίας) στα πράσα με την γκόμενα και ορμάνε να της βγάλουν το μαλλί τρίχα τρίχα. Ή στο πιο μπρουτάλ, χτυπάνε τα χέρια στο τραπέζι ζητώντας πίσω δικαιωματικά την εξουσία που μόνο σ΄ αυτούς ταιριάζει. Ε, λοιπόν πάντα πίστευα ότι οι Πασόκοι διακατέχονται απ΄ ένα αίσθημα κατωτερότητας απέναντι στους δεξιούς διότι ακόμη δεν τους φτάσανε χρονικά σε σούμα εξουσίας, αλλά και γιατί οι δεξιοί έχουν και αστούς που τους κάνουν να νιώθουν χωριάτες αφού προσπαθούν να φερθούν αστικά αλλά παραμένουν μικροαστοί. Κόμπλεξ νιώθουν και απέναντι στους αριστερούς που πάντα αυτοί τους κοιτούσαν με λύπη ως ρέπλικές τους, αφού ενώ αυτοβαφτίστηκαν σοσιαλιστές δεν τα κατάφεραν ποτέ να ανήκουν στους αριστερούς. Θυμάμαι με τι καμάρι προσφωνούνταν μεταξύ τους “σύντροφοι” τότε που ο Αντρέας τους ξεγέλασε ενδύοντάς τους τον μανδύα του αριστερού. Θυμάμαι όμως επίσης με τι περιφρονητικές ματιές τους έλουζαν οι αριστεροί όταν άκουγαν αυτές τις προσφωνήσεις. Το βλεμμα τους έλεγε “Συγχωρέστε τους Μαρξ- Λένιν- Στάλιν, ου γαρ οίδασι τι λέγουσι”. Και μετά από τόσα χρόνια, εξασκημένοι πια, τη μια να γίνονται δεξιοί την άλλη αριστεροί, κατά πως βολεύει, αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει η έκκληση πολιτικός πολιτισμός. Κάνω την πάπια γιατί δε με παίρνει. Αυτό σημαίνει. Δεν σκαλίζω τα άπλυτά σου για να μην σκαλίσεις τα δικά μου, που ξέρω τι σκατίλα βρωμάνε. Άστα να πάνε. “Θα σου κλείσω το στόμα με χίλια φιλιά κι ας παν στην ευχή τα παλιά”. Αφιερωμένο εξαιρετικά.

“Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει”. Γενικώς δεν χρησιμοποιώ υβριστικές λέξεις αλλά είναι η μόνη παροιμία που τους ταιριάζει γάντι και άλλωστε πρόκειται για έκφραση λαϊκής θυμοσοφίας, οπότε μου επιτρέπετε ελπίζω. Ο λόγος για την Δημοκρατική Αριστερά. Και επειδή δεν ξέρω εαν θα με διαβάσει ο Κουβέλης θα απευθυνθώ σε σας, αγαπητέ κατά τα άλλα Χάρη, ως τοπικού εκπροσώπου της Δ.Α. Στην αρχή λοιπόν μας προϊδεάσατε ή καλύτερα προλειάνατε το έδαφος με πολιτικολογικές αρλούμπες του στυλ “οι εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης δεν είναι για μας καταδίκη του μνημονίου”. Συγνώμη, είστε κάτοικος Βελγίου; Έχουμε καντόνια και δεν το ξέρω; Οι δημαρχαίοι και οι νομαρχαίοι μας δεν είναι επαίτες κρατικών επιδοτήσεων, δανείων, προγραμμάτων κλπ; Όσο λοιπόν Χάρη μας ζητάει η τοπική αυτοδιοίκηση (ο θεός να την κάνει αυτο-διοίκηση) λεφτά από το κράτος και όσο το ΔΝΤ θα μειώνει τα γρόσια, τόσο θα πρέπει να νοιάζεται η Τ.Α για το μνημόσυνο (μνημόνιο). Φυσικά, όλα αυτά τα ξέρετε. Μάλλον όμως δεν ξέρετε ότι γίναμε επιτέλους καχύποπτοι στις μεθοδεύσεις των πολιτικών. Ξυπνάμε τα βόδια σιγά σιγά και τους παίρνουμε χαμπάρι. Δε λέω, καλά το χειρίζεται ο Φωτάκης. Δεν θα κάνει βεβιασμένες κινήσεις όπως ο Μπίστης και η Δαμανάκη που δεν κρατιόταν τα παιδιά. Αυτός τώρα θέλει να παίζει πιο ρυθμιστικό ρόλο στην εξουσία. Θέλει να τον πάρει πιο στα σοβαρά ο Γιωργάκης. Κάνει κόμμα πρώτα και τώρα ζητάει συνεξουσία. Προτείνει δημάρχους (Καμίνης, Μπουτάρης). Ξέρει το ζόρι του Γιωργάκη (ότι κανένας Πασόκος δεν θέλει να περπατήσει στις αστικές αγορές και γειτονιές ζητώντας ψήφο γιατί ρισκάρει την σωματική του ακεραιότητα). Ο Γιωργάκης αφού, ακόμα κι αν φοβέρισε τους δικούς του με ανασχηματισμό δεν κατάφερε να τους πείσει να γίνουν καμικάζι (αποστολές αυτοκτονίας) είπε να δεχτεί ευγενικά την προσφορά του Φωτάκη. Ολόψυχα σου εύχομαι Χάρη να διαψευσθώ. Χλωμό το βλέπω όμως. Εσύ;

Όσο η dream team έλεγε μπριτς στον Κύριο τρεις μέρες τώρα, ένα χέρι υψώνονταν και φώναζε: “Κύριε, κύριε, κύριε, εδώ κύριε, εγώ θέλω κύριε, εγώ δέχομαι κύριε”. Ο κύριος γύρισε και σκέφτηκε “ωχ, πάλι η τρελή. Θα κάνω ότι δεν ακούω”. Το χέρι επέμενε. “Μα, δεν μ΄ ακούει; Αλλά δεν με βλέπει κιόλας; Φοράω έντονα χρώματα, έχω βαμμένα έντονα τα μαλλιά και πάντα στις συνεδριάσεις έρχομαι πρώτη πρώτη να πιάσω καλή θέση μπροστά μπροστά”. Την τρίτη μέρα όμως, ο Κύριος κατάφερε και δημιούργησε την καμικάζιteam.
Ξεπροβοδίζοντας τους, είπε στον αρχηγό της ομάδας: “Καλό κουράγιο. Εσύ, μπορεί να κατασπαραχθείς πρώτος, αλλα θα σε ανακηρύξω την επόμενη Άγιο Πασοκομάρτυρα. Και για να σου απαλύνω το μαρτύριο, σου έχω έτοιμη μια αυτοπροτεινόμενη για αντιπαραστάτησα. Πάρτην σε παρακαλώ. Στο ζητώ σαν τελευταία προσωπική χάρη. Και συ θα βολευτείς, που να βρεις τόσο κόσμο, δεν είδες εγώ τι ζόρι τράβηξα; Και εγώ θα γλυτώσω την εμμονή της να μπει κάπου. Αυτήν θα την χρεώσουμε ως παράπλευρη απώλεια. Τους άλλους αντιπαραστάτες για να τους πείσεις να δεχτούν να τους υποσχεθείς ότι θα ανακηρυχθούν Όσιοι Πασοκομάρτυρες. “Αυτός είναι ο βίος του Αγίου Πασοκομάρτυρα Μπόλαρη του οποίου την κατασπάραξη εορτάζει έκτοτε το ΠΑΣΟΚ κάθε 8η Νοεμβρίου. Η γάτα που τον κατασπάραξε ονομάζονταν Ψωμιάδης. Στην μνήμη του αφιερώνουμε το τραγούδι που λέει “...που το πάτε το παιδί, χελιδόνι σε κλουβί, που το παν το παληκάρι...”.
Από τους αντιπεριφερειάρχες που ανακηρύχθηκαν όσιοι, χωρίς όμως ημερομηνία μνήμης τους, κάποιοι αυτοπροτάθηκαν, όπως στην Πιερία και κάποιοι πείστηκαν δεν γνωρίζουμε πως.
Η παράπλευρη απώλεια χρησιμοποιήθηκε στην Ημαθία. Κανείς όμως δεν θυμάται το όνομά της, ούτε κανείς θυμάται σε ποια θέση χρησιμοποιήθηκε. Αντιπεριφερειάρχισα, απλή σύμβουλος ή ξανά αναγκαστική λύση ποσόστωσης; Κανείς δεν θυμάται κι ούτε κανείς νοιάζεται να μάθει τώρα πια.

Την φρεσκαδούρα σας την κράτησα για το τέλος. Λέγεται Πρωτοβουλία Πολιτών Αεξάνδρειας. Να υποθέσω ότι το εννοείτε κιόλας παιδιά; Δηλαδή πρώτα η βούληση των πολιτών; Πως θα γίνει αυτό ακριβώς; Καλά ντε. Θα ΄ρθω να τ΄ ακούσω από κοντά την Τετάρτη. Μη δω όμως αραχνιασμένες φάτσες. Θέλω κάτω των 30 ετών παρουσίες, περιμένουμε κάτι πρωτοποριακό από σας. Μη μας απογοητεύσετε. Διότι θα απογοητευτούμε εαν δούμε γνωστά και μη εξαιρετέα πρόσωπα να εκμεταλλεύονται συγκυρίες για προσωπικές τους φιλοδοξίες. Τότε θα πούμε: πολύς ντόρος για το τίποτα. Μια από τα ίδια κι αυτοί. Η διαφορά ήταν στο ότι το πασπάλισαν με προοδευτικόσκονη. Γιατί, αν είναι έτσι, και σας νοιάζουν και σας μόνο τα κουκιά, ε, τότε αφήστε μας και μας στα τετριμένα μας και πάτε και σεις σπιτάκι σας για κάνα τσαγάκι. Λυπάμαι που θα σας στεναχωρήσω, μα οι ανατροπές δεν γίνονται από κουρασμένους μεσήλικες. Αυτοί φοράνε ήδη τα ραμμένα κοστούμια τους. Εμείς περιμένουμε να ραφτούν καινούργια μοντελάκια. Χρειάζεται νέος πατρονίστας κι όχι νέος πάτρονας.