Xάρακας Νο32: "Θέλεις να γίνουμε φίλοι;"

Ακούω συχνά από τα παιδιά μου για τους φίλους τους. Λένε ότι παίζουν μαζί, ότι αλληλοϋποστηρίζονται, ότι δεν θέλουν να τους στεναχωρούν, ότι τους ενθαρρύνουν, ότι έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, ότι νοιάζονται γι΄ αυτούς. Νιώθω χαρά και περηφάνια όταν μέσα στην καθημερινότητα τους ακούω να μιλάνε για τους φίλους τους, ορίζοντας έτσι τι είναι φιλία και πόσο πολύτιμη είναι.
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ακόμη κι αν είναι να μην αποκτήσουν τίποτα άλλο στη ζωή τους, αρκεί να έχουν φίλους, λίγους, διαλεχτούς, καρδιακούς. Γιατί θαρρώ ότι φίλους αληθινούς μόνο λίγους μπορούμε να έχουμε. Μετά είναι οι γνωστοί, που είναι σίγουρα πιο πολλοί, μα φίλοι δεν είναι. Συνάμα θλίβομαι όταν διαπιστώνω ότι πολλοί άνθρωποι νομίζουν τους γνωστούς για φίλους. Α, μα η διαφορά είναι ξεκάθαρη. Ο φίλος είναι εκεί, διαθέσιμος για σένα, να ακουμπάς απάνω του. Είναι αυτός που ξέρει τα μυστικά σου και τα σέβεται και τα κουβαλά για σένα. Είναι αυτός που θα σε μαλώσει τρυφερά όταν σε δει να ξωκύλεις για να σε συνεφέρει. Είναι αυτός που στον πόνο σου θα πονέσει και θα συμπονέσει και θα σε στηρίξει. Αυτός που θα σε υπερασπιστεί και θα καμαρώσει για σένα. Αυτός που θα σε κρίνει δίχως να σε κατακρίνει. Που θα σου κλείσει το μάτι και θα σου πει προχώρα. Που τη χαρά σου θα σου την κάνει γιορτή για να την ευχαριστηθείς.
Ο λόγος που γράφω σήμερα δεν είναι για να πω τι είναι η φιλία. Ξέρουμε όλοι μέσα μας τι είναι ο φίλος. Γράφω σήμερα για να πω τι δεν είναι φιλία. Ή μάλλον καλύτερα ότι η εικονική φιλία του facebook προσβάλλει την έννοια της φιλίας.
Διάβαζα λοιπόν τις προάλλες ότι ένας από τους σχεδιαστές του facebook έκανε ήδη ένα νέο δίκτυο το οποίο έχει όριο φιλιών τους 50. (τώρα, γιατί δεν είναι 40 ή 60 το όριο, δεν το κατάλαβα). Λέει λοιπόν ότι οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν σχέσεις μέχρι με 50 άλλους. Ενώ το όριο των 5.000 που έχει το facebook θεωρείται ότι είναι υπερβολικό και άρα δυσλειτουργικό. Σώπα. Και εγώ που νόμιζα ότι έβαλαν όριο τους 5.000 για να εκλέξουν τον πιο δημοφιλή και αξιαγάπητο φίλο στον διαδικτυακό κόσμο. Αφήστε που το όριο στην ουσία είναι unlimit διότι μόλις το φτάσεις, κάνεις κι άλλο προφίλ και αρχίζει το κοντέρ από την αρχή.
Βέβαια, αυτοί που έχουν οικονομικά οφέλη (προγραμματιστές, κατασκευαστές, διαφημιστές) καλά κάνουν και ασχολούνται με όλα αυτά τα δίκτυα. Ο κόσμος όμως που κάνει «φιλίες» στο facebook τι στο διάολο κίνητρο έχει και το κάνει; Θα μου πείτε δεν έχουν όλοι τους ίδιους λόγους. Εντάξει. Ας υποθέσουμε λοιπόν κάποιους λόγους κι ας παραθέσουμε τους αντίλογους.
«Θέλω να βρω άντρα/γυναίκα».
Εσύ θέλεις, οι άλλοι όμως θα σε θέλουν; Πίσω από ένα ονομα και μια φωτογραφία πόση αλήθεια υπάρχει; Ή εσύ ή ο άλλος ή και οι δυο μαζί μάλλον κάποιο κουσουράκι θα ΄χετε για να μη μπορείτε να κάνετε σχέσεις στον πραγματικό κόσμο face to face και προτιμάτε το διαδικτυακό κόσμο του facebook. Αν όμως είσαι τόσο απελπισμένος μπορείς να το ρισκάρεις και καλή τύχη.
«Θέλω μια σχέση για cyber sex».
Φίλε μου, καλύτερα σκέψου γιατί δεν σου φτάνει ή γιατί δεν έχεις real sex. Άλλωστε μη ξεχνάς ότι και το cyber sex είναι κι αυτό χειροκίνητο sex (για να το πω κομψά). Οπότε, τι ΄χες Γιάννη, τι ΄χα πάντα.
«Θέλω να ξαναβρώ παλιούς γνωστούς, συμμαθητές, μακρινούς συγγενείς κλπ».
Βρε χρυσέ μου, εκείνοι θέλουν να σε ξαναβρούν; Κι άντε ας πούμε ότι θέλουν και τους ξαναβρήκες. Ε, και; Θα πείτε ένα «γεια, τι χαμπάρια; καλά» και μετά «see you later” και that’s all. Με άλλα λόγια, αν ήθελες να τους βρεις τόσα χρόνια ήδη θα το είχες κάνει. Το ό,τι δεν είχατε επαφές μάλλον σημαίνει ότι δεν θέλατε να είχατε. Ή μπορεί τώρα που θα βρεθείτε να γίνει ό,τι γίνεται ας πούμε στα reunions. Συναντάμε παλιούς συμμαθητές. Αγκαλιαζόμαστε, θυμόμαστε, στο τέλος της βραδιάς αποχαιρετιόμαστε με υποσχέσεις να μη χαθούμε, και από αύριο ξαναχανόμαστε μέχρι την επόμενη μάζωξη. Γι΄ αυτό σου λέω, μη το παίρνεις προσωπικά. Το facebook δεν σου εγγυάται καμιά επανένωση.
«Θέλω να παίζω παιχνίδια με άλλους».
Δεν θέλω να σε προσβάλλω, μα είμαστε σοβαροί; Είναι δυνατόν να αρμέγεις εικονικές αγελάδες; Μήπως να βρεις ν΄ ασχοληθείς με κάτι πραγματικά παραγωγικό;
«Θέλω μέσα από την δικτύωση να διακινώ ιδέες και προβληματισμούς».
Πολύ προβληματισμένος μου φαίνεσαι εσύ. Άμα είσαι τόσο κοινωνικά ανήσυχος γιατί δεν συμμετέχεις σε κάνα forum να ανταλλάσεις απόψεις; Ή μήπως θέλεις να αντιστέκεσαι και να αγωνίζεσαι; Λυπάμαι που θα στο πω, μα οι αγώνες γίνονται στους δρόμους. Το πληκτρολόγιο, δε λέω, είναι σίγουρα πιο ασφαλές. Κάτσε λοιπόν σπιτάκι σου και εάν θες αγώνα δες κάνα ματς στην τηλεόραση. Εκτός κι αν το θεωρείς κοινωνική αντίσταση και προβληματισμό, ο καθένας να σου «γράφει» στον τοίχο σου ό,τι παπαριά του κατέβει. Εάν είναι έτσι, μπαρδόν και με το καλό να πάρετε και αντιστασιακή σύνταξη.
«Βαριέμαι στη δουλειά και με το facebook περνάει η ώρα».
Κανονικά δεν θα ΄πρεπε καν να το ξεστομίσεις. Είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχω αντίλογο, αλλά βρε παιδάκι μου δε λέγονται έτσι αυτά.
«Έχω αϋπνίες και με βοηθάει να βγάζω τις νύχτες».
Κοίτα, υπάρχουν και χάπια για τις αϋπνίες. Πρώτα πήγαινε σε κάνα γιατρό. Ένα φυσικό χαλαρωτικό είναι και το σεξ. Α, κατάλαβα. Ούτε απ΄ αυτό δεν έχει. Ε, τι να σου πω; Μέτρα προβατάκια. Για πες μου όμως, το πρωί δεν κοιμάσαι; Πως τη βγάζεις την άλλη μέρα;
«Θέλω να κάνω καινούργιους φίλους».
Εσύ μάλλον δεν έχεις καταλάβει τίποτα μέχρι τώρα. Να στα ξαναπώ λοιπόν σύντομα. Επειδή σε δέχονται ως φίλο δε σημαίνει ότι είσαστε φίλοι. Η φιλία είναι άλλο πράγμα (ξαναγύρνα στην αρχή του κειμένου). Ούτε καν γνωστοί δε γίνεστε, διότι η προϋπόθεση του γνωστού είναι το γνωρίζω. Πως γνωρίζεις έναν άνθρωπο μέσα από το προφίλ του; Άμα ακόμα δεν κατάλαβες, δε μπορώ να κάνω τίποτε άλλο για σένα. Θέλεις να πιστεύεις ότι όλοι αυτοί οι άγνωστοι στο facebook είναι φίλοι σου; ΟΚ. Εγώ χατίρια δε χαλάω. Πετάει ο γάιδαρος, πετάει. «Θέλω να επικοινωνώ με τους φίλους μου».
Αυτό μάλλον για διαφημιστικό σλόγκαν μου ταιριάζει καλύτερα. Τέλος πάντων. Ας το εξετάσουμε σοβαρά. Κάποιος γνωστός μου μού μετέφερε την εξής στιχομυθία που είχε με έναν συνάδελφό του στη δουλειά.
-Θέλεις να γίνουμε φίλοι στο facebook;
-Γιατί, δε φτάνει που βλεπόμαστε κάθε μέρα στη δουλειά;
Με άλλα λόγια, η επικοινωνία όταν υπάρχει δια της φυσικής οδού, δεν χρειάζεται αλλιώς. Ευθύς εξ αρχής όμως διαφωνώ για το αν είναι επικοινωνία αυτή μέσω του facebook. Πρώτα πρώτα με τους φίλους σου προτιμάς να επικοινωνείς ζωντανά. Να βγείτε για καφέ, για ποτό, για να σχολιάστε αυτούς που θα βλέπετε γύρω σας, να κουτσομπολέψτε, να σας φυσήξει καθαρός αέρας, να ξελαμπικάρετε.
Η φιλία χρειάζεται τη φυσική παρουσία του άλλου. Έχεις κάτι που σε στεναχωρεί και θέλεις να το μοιραστείς με τον φίλο σου κοιτάζοντάς τον στα μάτια, ακούγοντας τη φωνή του, αγγίζοντάς τον για παρηγοριά. Έπειτα, η επικοινωνία δε γίνεται μόνο με λόγια. Γίνεται με κινήσεις, με βλέμματα. Γίνεται με όλες τις αισθήσεις. Επικοινωνία είναι και οι παύσεις. Πάντα αναρωτιόμουν μέχρι ο άλλος να σου απαντήσει, αυτή η σιωπή στο πληκτρολόγιο τι μπορεί να σημαίνει; Είναι περισυλλογή ή είναι «έχω ένα κατούρημα. Λέγε εσύ και επιστρέφω και γω σε λίγο»;
Μια μέρα σε ένα καφέ συζητούσαν δυο κοπελίτσες. Η μια τα είχε με τον φίλο της γιατί της είχε κάνει πολλά. Έλεγε λοιπόν, «και του είπα στο τηλέφωνο ότι θα του τα πω καλύτερα στο facebook». Ήθελα πολύ εκείνη την ώρα να μπορούσα να της πω ότι ο καυγάς θέλει ζωντανό αντίπαλο. Να του αστράψεις και καμιά. Άλλωστε, συνήθως τα ερωτικά καβγαδάκια καταλήγουν σε ένα πολύ καλό σεξ.
Όσο για τις αφιερώσεις των τραγουδιών, δεν ξέρω τι κάνετε εσείς, πάντως εγώ γουστάρω τα τραγούδια τα αφιερωμένα να τα τραγουδώ παρέα με τους φίλους, να λιγώνομαι ακούγοντας και κοιτώντας τον άλλον στα μάτια, ακούγοντας και αγκαλιάζοντας το ταίρι μου και αν πρόκειται για ζεϊμπεκιά, χορεύοντας και χτυπώντας παλαμάκια.
Όπως σίγουρα θα καταλάβατε ο Χάρακας ούτε έχει, αλλά ούτε και ποτέ, λόγω αρχών, θα αποκτήσει facebook. Όσοι από σας ανήκετε στους αρνητές, αντισταθείτε. Όσοι πάλι από σας έχετε facebook, ε, τι να κάνουμε, ουδείς τέλειος. Είναι και η κρίση τώρα. Που να έχεις και έξοδα για καφέδες. Ο.Κ. Δε θα μαλώσουμε γι΄ αυτό.