Χαρακιά Νο 26: «Ήτανε μια φορά ένας αδέσμευτος τύπος…..»

Είμαι μες στα νεύρα. Γενικώς είμαι ψύχραιμος άνθρωπος. Δεν μπορώ όμως ν΄ αντέξω την βλακεία και την υποκρισία. Αυτά τα δυο με θυμώνουν πολύ. Διάβαζα λοιπόν σήμερα τοπικές εφημερίδες. Όταν έφτασα στον «ανεκπαίδευτο» του «Τα Λέμε» έγινα πυρ και μανία. Εκ των προτέρων να πω ότι ούτε ξέρω, ούτε θέλω να μάθω κι ούτε και που με νοιάζει ποιος είναι πίσω απ΄ αυτό το ψευδώνυμο. Και πολύ καλά κάνει και γράφει με ψευδώνυμο. Άλλωστε κι εγώ έτσι γράφω. Και αυτό διότι το ψευδώνυμο μου εξασφαλίζει το απαρατήρητο όταν κινούμαι έξω. Δηλαδή, εάν ήξεραν όλοι ποιος είμαι, δεν θα μπορούσα να αποφύγω αθέλητες ή ηθελημένες παρεμβάσεις του στυλ «καλά ρε μαλάκα τι έγραψες για μένα» ή «για ρίτχτου τα αυτονών…» Γι’ αυτό και επιλέγω την ανωνυμία. Και όχι γιατί, όπως αφελώς και κοντόφθαλμα κάποιοι πιστεύουν ότι έτσι μπορώ στο απυρόβλητο να λέω ό,τι θέλω. Λέω αυτό που θέλω, ελπίζοντας κομψά και με στυλ, και όποιος έχει αντίρρηση για τα λεγόμενά μου μπορούμε ευχαρίστως δημόσια να λεξιφουλκήσουμε.
Να ξαναγυρίσω όμως στον «ανεκπαίδευτο» και να του πω ότι χορεύοντας και ο ίδιος τον προεκλογικό χορό, (παίρνοντας δηλαδή εμφανώς θέση με ποιον είναι και ποιον δε γουστάρει) να μην παραδίδει μάθημα ανεξαρτησίας λόγου και ήθους. Να, αυτές οι παπαριές είναι που με εξοργίζουν. Και για να το κάνω πιο λιανά και για όσους δεν κατάλαβαν, αναφέρομαι στην αποστροφή που λέει ότι ο τάχα αδέσμευτος τύπος, που είναι λιγούρης, πληρώνεται για τα δημοσιεύματά του και ότι είναι αχάριστος που οι άλλοι τον είχαν οικότροφο. Τώρα εγώ θα ονοματίσω πρόσωπα και πράγματα διότι ουδόλως κολώνω να πω ονόματα. Υπονοεί λοιπόν ο «ανεκπαίδευτος» ότι ο Δημητριάδης πληρώνει τον Μόχλα για δυο τρεις μήνες να βγάζει την εφημερίδα γι αυτόν. Επίσης λέει ότι ενώ ο Γκιόνογλου τον είχε οικότροφο για τόσα χρόνια αυτός φάνηκε αχάριστος και τώρα πλέον δεν τον στηρίζει. Ειρήσθω εν παρόδω, την ίδια άποψη με επίσης καλυμμένα μισόλογα, εξέφρασε προ ολίγων ημερών και ο Αργυρίου στην εφημερίδα του, απειλώντας κιόλας ότι θα ανοίξει το στόμα του (Τώρα μη βγει κανείς απ΄ αυτούς και πει ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται κι εμείς δεν είπαμε ονόματα και τέτοια. Αυτά τα βλακώδη τετριμμένα σε άλλους όχι σε μένα).
Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους και να τα πούμε με το όνομά τους. Πρώτον, ας μου υποδείξει κάποιος μια εφημερίδα, έναν δημοσιογράφο σε επίπεδο τοπικό, πανελλήνιο ή παγκόσμιο που και να σκέφτεται και να γράφει ως κομπιούτερ. Χωρίς δηλαδή να δίνει το προσωπικό του στίγμα, να αποτυπώνει τα δικά του πιστεύω ακόμα και όταν κάνει ρεπορτάζ για ληστεία. Ένα κόμμα, ένα θαυμαστικό και είναι αρκετό όχι μόνο να εκφράσει την δική του οπτική γωνία αλλά και ν΄ αλλάξει όλο το νόημα. Επομένως, για μένα, a priori δεν υπάρχει αντικειμενική δημοσιογραφία, όπως δεν υπάρχει ούτε αντικειμενική ιστοριογραφία και επομένως ο αδέσμευτος τύπος για όποιον τον ευαγγελίζεται είναι απλώς είτε ουτοπικός ρομαντισμός είτε βλακεία είτε αυταπάτη. Ο δημοσιογράφος είναι δεσμευμένος στις ιδέες του, στις αντιλήψεις του, στα πιστεύω του. Και ο καλός δημοσιογράφος (εάν υπάρχει) είναι αυτός που ενώ θα παραδεχτεί όλες αυτές τις δεσμεύσεις θα προσπαθήσει ενδυόμενος τον ρόλο του να κάνει όσο πιο καλά μπορεί τη δουλειά του. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι ψωνάρα ή μεγαλομανής (και μάλλον οι περισσότεροι τέτοιοι είναι).
Δεύτερον, για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και αφού συμφωνήσαμε στην προηγούμενη παραδοχή, όποιος αισθάνεται αδέσμευτος και όλα τα αφελή επίθετα με το στερητικό άλφα πρώτος το λίθο βαλέτω. (Μόνο παρακαλώ όχι με μισόλογα μα ευθαρσώς για να δούμε μετά το κότσια και το μπόι του καθένα).
Τρίτον, δεν ήξερα ότι όποιος δημοσιογράφος υποστηρίζει κάποιον (και καλώς, ξαναλέω, κάνει) υπογράφει και συμφωνητικό ότι ες αεί θα τον εγκρίνει και θα ΄ναι μαζί του.
Ο Μόχλας απ΄ όσο γνωρίζω είναι παντρεμένος ήδη. Δεν ήξερα ότι παντρεύτηκε και τον Γκιόνογλου και μάλιστα με προγαμιαίο συμβόλαιο για το οποίο τώρα κατηγορείται ότι δεν το τήρησε. Η μόνη περίπτωση για την οποία τα Γκιονογλάκια θα μπορούσαν να τον ψέξουν θα ήταν εάν τους ζητούσε εκβιαστικά χρήματα για να τους στηρίξει και ενώ αυτοί θα αρνούνταν εκείνος θα πήγαινε με τον Δημητριάδη. Αυτό το ξέρω με βεβαιότητα ότι δεν έγινε, όπως το ξέρουν κι αυτοί, γι’ αυτό άλλωστε και αναρωτιούνται τι έπαθε ο Μόχλας και τους παράτησε. Μήπως απλώς δεν σας γουστάρει πια; Ούτε εσάς ούτε τα κολλητηλίκια σας; Τώρα γιατί δεν σας γουστάρει, αυτό δεν το ξέρω. Μήπως όμως γιατί βλέπει άλλον πιο κατάλληλο για δήμαρχο; Φαντάζομαι όμως ότι μπορείτε να τον ρωτήσετε εάν τόσο πια σας στεναχώρησε και σας λείπει.
Τέταρτον, δεν ήξερα ότι οι εφημερίδες,τα ραδιόφωνα και τα κανάλια προεκλογικά είναι ευαγή ιδρύματα που χωρίς χρήματα διαφημίζουν τους υποψήφιους. Φυσικά και οι υποψήφιοι πληρώνουν και πρέπει να κόβονται και αποδείξεις μάλιστα για την διαφήμισή τους και την προβολή τους. Μήπως να δω τους υποψήφιους και τους δημοσιογράφους να μου μοστράρουν εαυτούς αθώες περιστερές ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα; Τώρα, εάν δεν κόβονται αποδείξεις τότε τα παράπονα στον ΣΔΟΕ.
Πέμπτον, οι υποψήφιοι να μην μου κλαίγονται ότι τάχα μου δεν προβάλλονται επαρκώς και εγκαίρως εάν προτιμούν τα γραφεία τύπου τους να κοιμούνται. Δεν τους φταίνε τα έντυπα αλλά η ανοργανωσιά τους και η ολιγωρία τους.
Αυτά τα ολίγα και ξεκάθαρα λόγια, έτσι για να μην ξανακούσω παπαριές και συγχίζομαι. Να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και για όσους δεν συμφωνούν, εδώ είμαι να γουστάρουμε μια λεξημαχία, το καλύτερό μου.


ΥΓ: Και να και κάτι που συνηγορεί όλη την παραπάνω επιχειρηματολογία μου. Η αυθεντικότητα που ο Λαϊκούρας αντιμετωπίζει τους ξινισμένους υποψήφιους. Σε πολλές αναρτήσεις του λοιπόν λέει: «Δεν ήξερα που θα σας ρωτήσω και ποιον θα προβάλω. Προβάλω όποιον γουστάρω¨. Και εγώ σε γουστάρω Λαϊκούρα ακριβώς γιατί δεν είσαι δήθεν.

Υ.Γ 1: Δεν σας προτείνω σταυρούς για συμβούλους. Όλοι πολύ καλά γνωριζόμαστε σε τούτο δω το μικρό μέρος που ζούμε. Και τα ρεμάλια και τα καλά παιδιά γνωστά τους πάσι είναι. Άλλωστε, άσπρος κώλος μαύρος κώλος στο γιαλό φαίνεται. Και κοντός ψαλμός αλληλούια. Καλή τύχη παιδιά.

ΥΓ 2: Παρακαλώ πολύ όταν θα χρησιμοποιείτε ατάκες μου να αναφέρετε και ότι το λέει ο «Χάρακας». Για να μην πω ότι είναι κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας το να μην αναφέρεις τις πηγές, είναι αν μη τι άλλο άκομψο να θες να περνιέσαι για έξυπνος με την εξυπνάδα του άλλου.

ΥΓ 3: κ. Γιαννουλάκη, μεγάλος ο πόνος σας και μικρά τα λόγια μου. Κουράγιο σε σας και στην οικογένειά σας.