Xαρακιά 6: Love story, ξινίλες, αγώνες σούμο

Όταν άκουγα τον Τασιόπουλο να είναι τόσο γλυκός και τρυφερός με τον Αλεξόπουλο, προς στιγμήν σκέφτηκα “κοίτα να δεις πως αγαπιούνται μεταξύ τους μερικοί δεξιοί” (άλλοι πάλι όχι). Αμέσως όμως συνήλθα και είπα “μα ο Τασιόπουλος είναι ΠΑΣΟΚ”.
Θέτω λοιπόν το ερώτημα: γιατί Τασιόπουλος loves Αλεξόπουλο; Και επειδή ο Τασιόπουλος είναι μια γριά παμπόνηρη καραβάνα έχω κάποια σενάρια να προτείνω για απάντηση, όπως:
Σενάριο 1:
Ο Τασιόπουλος την “πέφτει” στον Αλεξόπουλο με την προσδοκία ότι ο sir (εξαιτίας της ευγένειας, του τακτ, της γενναιοδωρίας). Νομίζω γενικώς ότι είναι τύπος που αρκετοί τον γουστάρουν. -Για την γυναίκα του δεν ξέρω πόσο τον γουστάρει, ας πούμε λόγο της απλοχεριάς του;), με την “προσδοκία λοιπόν ο sir να τον συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο. Ναι, αλλά ο sir το είπε κατηγορηματικά πως δεν ενδιαφέρεται για δημαρχιλίκι. Μήπως η παμπόνηρη καραβάνα ξέρει κάτι που ούτε οι δεξιοί δεν ξέρουν; Ας πούμε ότι ο sir θα υποκύψει τελικά στον ψυχολογικό εκβιασμό του Αρχάγγελου (Χαλκίδη) (θυμάστε; Σημαντικά πρόσωπα θα προταθούν θέλουν δε θέλουν και άμα θέλουν ας μη δεχτούν). Αλήθεια, πως να την πήρε ο sir όλη αυτή την επίθεση θαυμασμού;
Σενάριο 2:
Η γριά παμπόνηρη καραβάνα είναι σίγουρος ότι έτσι κι αλλιώς ο sir δεν θα “κατέβει”. Επομένως το μέλι έσταζε για να τσιμπήσει ο Μπαμπούκος ο ξινός (παρακάτω θα εξηγήσω το ξινός) και να του κάνει πρόταση συνεργασίας και αντιδημαρχίας (;). Και γιατί να τσιμπήσει ο Μπαμπούκος ο ξινός; Διότι η γριά παμπόνηρη καραβάνα από τη μια τον χαρακτηρίζει “παλιό φθαρμένο υλικό” (μήπως κιόλας υπονοεί ότι μπορεί να γίνει “νέο άφθαρτο υλικό” εάν κι άλλα ονόματα αναμειχθούν πέραν των γνωστών ας πούμε το δικό του, επομένως από τη νέα μείξη κάτι νέο θα μπορούσε να προκύψει;).
Ταυτόχρονα όμως αφήνει και μια απειλή έτσι να σεργιανάει στον αέρα, του τύπου “περισσότερο γουστάρω τους δεξιούς (έτσι γενικώς, επομένως και τον Δον, ίσως, μπορεί). Αλλά αφήνει και πόρτα ανοιχτή στον Δον ή στον sir, αφού δηλώνει απερίφραστα ότι δεν γουστάρει το “παλιό φθαρμένο υλικό”. Οπότε, τι να σου κάνει κι αυτός θα κάνει πέτρα την καρδιά του και θα στηρίξει τους δεξιούς (που μπορούν και να του υποσχεθούν την καρέκλα).
Σενάριο 3
Ένας παλιός, έμπειρος, τίμιος, αξιοσέβαστος μαχητής των κοινών, αποφασίζει να κάνει την υπέρβασή του (διότι ως γνωστόν “τα στερνά τιμούν τα πρώτα”) να πει τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς υστεροβουλία και δεύτερες σκέψεις και άι σιχτίρ, σ΄ όποιον αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε. Αυτό το τρίτο σενάριο μου φαίνεται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Έτσι όμως για να υπάρχει και τρίτος δρόμος, ας είναι.
Αναρωτιέμαι πως πήγε τελικά ο Μπαμπούκος ο ξινός στη συνέλευση της Α.Ε Αλεξάνδρεια τις προάλλες. Τώρα εσείς θ΄ αναρωτιέστε γιατί να μην πήγαινε. Δώστε βάση λοιπόν. Θα προσπαθήσω να περιγράψω τη σκηνή όσο καλύτερα μπορώ. Η διοίκηση της ομάδας καλεί τον Μπαμπούκο τον ξινό να παρευρεθεί στη συνέλευση. Ο Μπούξινος (χαϊδευτικό του Μπαμπούκου του ξινού) ρωτάει εάν κάλεσαν και τον Δον Δημητριάδε. Όταν του είπαν ναι, γύρισε από την άλλη μεριά, χτύπησε το πόδι στο πάτωμα δυο τρεις φορές με πείσμα κι αφού αναφώνησε “τότε και εγώ δεν έρχομαι, δεν έρχομαι, δεν έρχομαι” έκλεισε τη μύτη του και κράτησε την αναπνοή του. Η διοίκηση τότε τι να κάνει; Μη σκάσει κιόλας και το ΄χει βάρος στη συνείδησή της άρχισε να τον καλοπιάνει τάζοντάς του καραμέλες, σοκολάτες, παγωτά. Ο Μπούξινος όμως εκεί. Ήδη είχε αρχίσει να κοκκινίζει. Τότε η διοίκηση “τα πήρε”, πιάνει ένα ξύδι και τον λούζει στο πρόσωπο. Ο Μπούξινος ξινιστηκε τόσο πολύ που αναγκάστηκε να πάρει αναπνοή. Στην ανάμνηση και μόνο του ξυδιού, αποφάσισε να πάει και μάλιστα να καθίσει ακριβώς δίπλα στον Δον και ανάμεσα στη συντροφιά του δαχτυλιδιού. Όλοι ήταν περιχαρείς. Ο Μπαμπούκος ο ξινός έχει μια ξινισμένη έκφραση που είναι σα να λέει “μα καλά, τόσο μαλάκας είμαι, τι άλλο θα κάνω για να βγω δήμαρχος;” Και επειδή άλλο δεν κρατιόταν τους είπε φόρα παρτίδα ότι εάν αυτός είναι δήμαρχος θα συνεχίσει να τους βοηθάει. Δηλαδή να υποθέσουμε ότι εάν είναι αντιπολίτευση και προτείνει ο Δον ως δήμαρχος να βοηθήσει την ομάδα ο Μπαμπούκος ο ξινός θα αρνηθεί τη βοήθεια του δήμου διότι δεν θα πιστωθεί αυτός την καλή πράξη;
Λοιπόν Μπαμπούξινε, πριν να ανοίξεις το στόμα σου εφεξής να σκέφτεσαι καλά τι θα λες. Δεν είδες τον Δον τι είπε; Δεσμεύτηκε χωρίς προϋποθέσεις, άσε που θα φροντίσει και τις αθλητικές υποδομές. Προτείνω να τον έχεις ως πρότυπο. Για να μην σου θυμίσω και σε στεναχωρήσω τις πρόσφατες κινήσεις του Δον (πχ Αγία Κυριακή, ειδικό σχολείο).
Φαντάζομαι τώρα καταλάβατε όλοι από που εμπνεύστηκα το Μπαμπούκος ο ξινός και επί το χαϊδευτικότερον, Μπαμπούξινος.
Όλο άγχη μου δημιουργούν αυτοί οι πολιτικοί. Μα για καλό άρχισα να γράφω τον Χάρακα; Να, ορίστε, για παράδειγμα ο ξάδερφος του Μπαμπούκου του ξινού, ο Θανασούκος. Μου δημιουργεί ένα άγχος κάθε φορά που τον βλέπω. Σκέφτομαι τώρα θα σκάσει, ύστερα θα σκάσει. Ούτε να μου περνάει από το μυαλό δε θέλω, να βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι για φαγητό. Όλο και θα απομακρύνω την καρέκλα μου τσουκ τσουκ απ΄ αυτόν. Διότι άνθρωπος είμαι. Κι αν έτσι όπως τρώω με το πιρούνι, κατά λάθος κάνω μια κίνηση και τον τσιμπήσει το πηρούνι και τον σκάσω; Άπα πα πα. Αφήστε που τις προάλλες είδα έναν εφιάλτη. Έσκαγε λεει σαν μπαλόνι και πετάγονταν στον αέρα συκώτια, καρδιές, εγκέφαλος, σπλήνες, έντερα. Το στομάχι του προσγειώθηκε στο κεφάλι μου. Τότε ξύπνησα έντρομος. Μπρρρρρ. Και για να συνέλθω από τον εφιάλτη σκέφτηκα κάτι άλλο. Αρχίζει λέει η συνεδρίαση του Ε.Σ του ΠΑΣΟΚ. Ο Θανασούκος, ο Παγκάλαρος και μερικοί άλλοι, έτσι για να περάσει η ώρα αρχίζουν στο δούλεμα το εμ-βλημα του ΕΣ του ΠΑΣΟΚ. Ότι είναι σίγουρο ότι στις επόμενες εκλογές θα είναι υποψήφια. Κάποια στιγμή όμως αρχίζουν να βαριούνται με την ψωνάρα. Τότε ο Παγκάλαρος ρίχνει την ιδέα. “Θανασούκο σε πάω έναν γύρω, τι λες;” Σε δυο τρια λεπτά όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους γύρω από τον πάντα έτοιμο αγωνιστικό χώρο. Μόνο το εμ-βλημα του ΕΣ του ΠΑΣΟΚ είναι λίγο πιο πέρα αφού βρίσκεται στη μέση ενός παραληρήμματος εξουσίας- δύναμης- πλούτου, έτσι χάνει πάλι την επαφή με την πραγματικότητα Αλλά κανείς δεν έχει προσέξει την απουσία της. Τώρα, στον αγωνιστικό χώρο προσέρχονται οι δυο σουμο, Παγκάλαρος και Θανασούκος. Ο αγώνας τελειώνει με νικητή τον Παγκάλαρο. Αυτοί οι αγώνες έχουν πάντα τον ίδιο νικητή, όπως τα αβγά των πολιτικών το Πάσχα που σπάνε όλα τ΄ άλλα, ένα τέτοιο πράγμα. Ανακοινώνεται ο νικητής και έτσι πανηγυρικά λύεται μια ακόμα συνεδρίαση του ΕΣ του ΠΑΣΟΚ.
Αχού τι μας βρήκε! Δεν τα μάθατε; Χάθηκε η κάλπη της ΟΝΝΕΔ κι από τότε έχασα τον ύπνο μου. Τι σκασίλα κι αυτή θεέ μου. Σας θερμοπαρακαλώ, όποιος γνωρίζει οτιδήποτε για την αγνοούμενη κάλπη να με πληροφορήσει αμέσως. Τη βρήκαν; Σε τι κατάσταση ήταν; Κινδύνευσε; Σώθηκε; Τώρα είναι καλά στην υγεία της; Μα καλά, είναι άνθρωπος η κάλπη; Όχι. Αλλά αν ήταν θα εξαφανιζόταν μη αντέχοντας τις ΟΝΝΕΔίτικες ανεγκεφαλιές.

ΥΓ1: Παρακαλώ και πάλι, εάν θέλετε τα σχόλιά σας να δημοσιεύονται,οπωσδηποτε να τα υπογράφετε κι όπως εσείς θέλετε (ψευδώνυμο, αληθινό όνομα ή ό,τι άλλο). Είναι απαραίτητο να είναι ενυπόγραφα για τους λόγους που εξήγησα στη Χαρακιά 2.
Όσοι θέλετε μια επικοινωνία με τον Χάρακα αλλά χωρίς να δημοσιευτεί, στείλτε mail στο moxlasx@freemail.gr και θα λάβετε και απάντηση στο e-mail σας, εάν το επιθυμείτε.

ΥΓ2: Ξεκαθαρίζω ότι ο Χάρακας κάνει σάτιρα κυρίως και πρωτίστως. Τώρα, εάν καταφέρει να προβληματίζει κιόλας, μακάρι. Εάν κάποιοι από τους οποίους χαρακώνει δεν αντιλαμβάνονται το χιούμορ, λυπάμαι γι αυτό. Ως γνωστόν, το χιούμορ είναι ίδιον μόνο των ευφυών ανθρώπων.

Άντε γεια, αρκετά για σήμερα. Αύριο, μεθαύριο υπόσχομαι να ασχοληθώ πιο σοβαρά με τον Θανασούκο τον σούμο. Σίγουρα όμως για αύριο σας έχω μια γνωριμία – έκπληξη. Επιπλέον όταν θα κατορθώσω να καταλάβω την διαδικασία του χρίσματος στο ΠΑΣΟΚ θα σας ενημερώσω για τα καθέκαστα.