Χάρακας Νο 34: Γενική επιστράτευση

Η ιστορία γράφεται μέσα από γεγονότα που χαρακτηρίζουν την κάθε εποχή και από τις αιτίες και τα αποτελέσματα αυτών, τα οποία ο κάθε ιστορικός «βλέπει» και καταγράφει. Παράλληλα, υπάρχουν και οι χρονικογράφοι, οι οποίοι ασχολούνται με μικρότερης κλίμακας συμβάντα και με την καθημερινότητα προσώπων, που ναι μεν άσημα για την ιστορία, σημαντικά δε για την εξέλιξη των καιρών.
Έναν τέτοιο χρονικογράφο, ανακαλύψαμε στην έρευνά μας για την εποχή, στην οποία θα αναφερθούμε σήμερα. (Εάν νομίζετε ότι περάσαμε τις γιορτές τρώγοντας, πίνοντας και ρεμπελιάζοντας, κάνετε μεγάλο λάθος. Ε, λοιπόν, κάναμε ιστορική έρευνα. Και ιδού τα αποτελέσματα). Ο χρονικογράφος αναφέρεται ως Ο Χάρακας, ο οποίος έζησε και έγραψε γύρω στο 170 με 150 π.χ.
Πριν όμως παραθέσουμε τα γραπτά του, ας δώσουμε τα ιστορικά στοιχεία της εποχής εκείνης, όπως καταμαρτυρούνται από τους συγχρόνους του ιστορικούς. Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια περίοδο οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής παρακμής. Οι μεγάλες πόλεις Αθήνα, Σπάρτη, Θήβα έχουν χάσει την δύναμή τους. Στην Μακεδονία οι απόγονοι του Αλέξανδρου είναι ασημαντότητες. Έτσι δημιουργούνται συμπολιτείες (καλή ώρα σαν τις δικές μας περιφέρειες) ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις επεκτατικές και κυριαρχικές διαθέσεις της Ρώμης (από τότε ξεκίνησαν τα «Θέματά» μας με τη Φραγκιά). Η πιο ισχυρή συμπολιτεία ήταν η Αχαϊκή, η οποία ανέλαβε εργολαβικά να σώσει κι όλες τις άλλες από την υποδούλωση στην Ρώμη (θα λέγαμε σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση). Αρχηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας ήταν εκείνη την περίοδο ο περίφημος Καλλικράτης, στρατιωτικός φιλόδοξος κα ιντριγκαδόρος. Τώρα πλέον γνωρίζουμε ότι υπήρξε και δοσίλογος. Ήρθε λοιπόν σε συνεννόηση με την Ρώμη και συγκεκριμένα με τον Ρωμαίο στρατιωτικό ΔΝΤούνιους και υπέγραψαν το περίφημο mnemonium anef oron paradocius. Ακολούθησαν πολλές «στημένες» μάχες με αποκορύφωμα την γνωστή σε όλους μάχη της Πύδνας, όπου ο Περσέας, βασιλιάς της Μακεδονίας, έφαγε τα μούτρα του και από τότε γίναμε προτεκτοράτο της Ρώμης.
Σ΄ αυτό το γενικό ιστορικό πλαίσιο διαδραματίζονται τα γεγονότα που μας εξιστορεί ο χρονικογράφος της εποχής Ο Χάρακας. Στην περιοχή της γεννέτηρας του Αλεξάνδρου πλέον γίνονταν σκληρές αναμετρήσεις για την επικράτηση των πιο ικανών παρατάξεων, προκειμένου να κυβερνηθεί η Μακεδονία. Ουδείς μπορούσε να είναι άξιος συνεχιστής του Φιλίππου, αλλά ούτε και τέτοιος κατακτητής όπως ο Μέγας Αλέξανδρος. Με τα πολλά λοιπόν, βρέθηκε για λίγο να είναι επικρατέστερος ο αρχιστράτηγος Ψωμιάδης, αφού βροντοφώναζε για την αναγκαιότητα της συνέχισης της Μακεδονικής δυναστείας και αν και ο ίδιος με ρίζες όχι Μακεδονικές αλλά ποντιακές, κατάφερε να πείσει ως ο Μακεδονικότερος των Μακεδόνων.
Στα πέριξ της Βεργίνας, τρεις τοπικοί στρατηγοί είχαν υπερισχύσει. Στην περιοχή της Νάουσας ο Καραμπάτσος (λέγεται ότι τα κατάφερε έχοντας μέσον του μαθητές του Αριστοτέλη). Στη Βέροια, η Χαρούλα (που αν και κατάγονταν από το σόι της Ολυμπιάδος, είχε αρχίσει εμφανώς να προτιμάει τον Ρωμαϊκό τρόπο ζωής, όπως τα λουκούλεια γεύματα). Και στο Ρουμλούκι, ο Δον, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, για τον οποίο Ο Χάρακας γράφει: «..άνθρωπος μονομανής. εργασιομανής, όχι ιδιαίτερα κοσμικός, πείσμων, οξύνους αλλά με χαοτικό λόγο, αριθμομνήμων, σχολαστικός και τελειομανής». Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τον βοήθησαν να κυριαρχήσει, με την ελπίδα ότι στον πόλεμο με αντίπαλο τον Καλλικράτη θα μπορούσε να ηττηθεί αξιοπρεπώς, εξασφαλίζοντας καλύτερους όρους και συνθήκες διαβίωσης για τους Ρουμλουκιώτες.
Μια περικοπή από τον Ο Χάρακας περιγράφει τις πρώτες μέρες των ετοιμασιών για την πρώτη μάχη με τον Καλλικράτη.
«Ο αρχιστράτηγος Δον είναι πολύ σκεπτικός τρεις μέρες τώρα αφότου πήρε τον χρησμό του Μαντείου «Του Καλλικράτη θα υπερισχύσεις εάν δεήσεις». Δεν μπορεί να καταλάβει το νόημα αυτού του σκοτεινού χρησμού. «Τι εννοεί με το «εάν δεήσεις»;Μήπως να αρχίσω τις δεήσεις; Και ποιον να παρακαλέσω; Τους Θεούς; Τον Καλλικράτη να με λυπηθεί; Κανέναν άλλον; Μα το Δία, θα τρελαθώ». Αυτή τη σκοτούρα ενώ είχε στο κεφάλι του, έδωσε εντολή να ξεκινήσουν οι σπονδές στους Θεούς (σε όλους ανεξαιρέτως, ακόμη και σε νεόφερτους Ρωμαϊκούς, τόσο θεοσεβούμενος ήταν). Και επειδή ο ναός βρίσκονταν και δίπλα στο διοικητήριο, πετάγονταν τρεις και λίγο για δεήσεις. Αυτό γίνονταν μια βδομάδα τώρα μα και πάλι ο Δον φαίνονταν ανικανοποίητος. «Όχι, δεν εννοούσε δεήσεις το Μαντείο. Όταν θα ισχυροποιήσω τη θέση μου θα απαιτήσω να δίνουν μόνο κυριολεκτικές μαντείες. Α! Μα ναι, αυτό είναι. Εννοούσε να δεήσω, δηλαδή επιτέλους να ξεκινήσω. Αυτό είναι, ας αρχίσω». Σήκωσε τα μανίκια του χιτώνα του και κάλεσε τους πέντε στρατηγούς του. Τον Βένιο τον ορεινό, τον Στέργιο τον πεδινό, τον Άνδριο τον Πλατύ, τον στρατηγό Γκαβαρδίνιο και αυτόν που όρισε ως αντιστράτηγο, τον Κούγκα τον Γιδιώτη. Χωρίς καν να περιμένει να τελεστεί το εθιμικό του ορισμού τους, ανέθεσε στον καθένα τα χρέη τους. Οι τρεις πρώτοι Βένιος ,Στέργιος και Άνδριος αποχώρησαν βιαστικά με τα άρματά τους. Ο αντιστράτηγος, αν και με μεγάλη πείρα σε μάχες, έδειξε να χάνει την ψυχραιμία του, όταν ο Δον του ανακοίνωσε ότι είχαν να αναμετρηθούν με τον Καλλικράτη. Ο μόνος ο οποίος φάνηκε να βρίσκεται στα νερά του ήταν ο στρατηγός Γκαβαρδίνιος. Το μάτι του άστραψε και ένα γελάκι κρυφόπαιξε κάτω από το επιβλητικό του μουστάκι. Επιτέλους, ήνεγκεν η ώρα της δράσης. Μικροκαμωμένος μεν, σβέλτος δε, ανέλαβε αμέσως υπηρεσία. Τα καθήκοντά του ήταν πολλά αλλά το καλύτερό του ήταν η διοίκηση του στρατεύματος και το εθιμοτυπικό. Του ξέφυγε ένα Ave Δον και με μια στρατιωτική υπόκλιση ξεκίνησε αμέσως δουλειά. Και επειδή ήταν περασμένη η ώρα και οι μόνοι που βρίσκονταν στο διοικητήριο ήταν οι καθαριστές ξεκίνησε με τις πρώτες του οδηγίες προς αυτούς «από αύριο το εγερτήριο θα σημαίνει 6 πμ και η αναφορά θα γίνεται στις 7 ακριβώς. Κύριοι σημάνατε γενική επιστράτευση. Ο εχθρός είναι προ των πυλών».
Οι επόμενες μέρες κύλησαν εφιαλτικά για όλους. Σχέδια επί σχεδίων καταστρώνονταν στο διοικητήριο από τον αρχιστράτηγο Δον και το επιτελείο του. Ο Δον επέτρεπε μόνη διακοπή αυτή του μεσημεριανού φαγητού. Το σιωπητήριο καταργήθηκε αφού απαγορεύονταν καθολικά ο ύπνος. Όλοι πλέον κοιμόταν με βάρδιες κι ακόμη και οι αξιωματικοί φυλούσαν γερμανικό νούμερο. Τα άλογα ήταν κι αυτά με βάρδιες ζεμένα στα άρματα κα οι σαρισοφόροι δεν αποχωρίζονταν τη σάρισα και την ασπίδα τους ούτε στον ύπνο. Ο δε στρατηγός Γκαβαρδίνιος πριν την πρωινή αναφορά και πριν και στο τέλος της πρωινής γυμναστικής τους έβαζε να φωνάζουν την ιαχή «θα, θα τον πάρουμε, εμείς θα τον τουμπάρουμε. Φυλάξου Καλλικράτη σου βγάζουμε το μάτι.»
Επειδή Ο Χάρακας είναι αρκετά δυσανάγνωστος, καταφέραμε μόνον αυτές τις λίγες περικοπές να διαβάσουμε. Υποσχόμαστε όμως ότι όταν ολοκληρώσουμε την ανάγνωση θα σας παραθέσουμε τη συνέχεια του χρονογραφήματος ως και την τελική έκβαση των μαχών.

ΥΓ: Πριν ακόμα γκρεμιστεί το τείχος του Βερολίνου κι όταν ακόμη υπήρχε το ανατολικό μπλόκ, έτυχε, καθώς περίμενα ένα βράδυ στα σύνορα Τσεχοσλοβακίας- Γερμανίας, να προσπαθεί να περάσει λαθραία τα σύνορα κάποιος ανατολικός. Υπήρχαν και από τις δυο μεριές των συνόρων φράχτες με συρματόπλεγμα. Ανάμεσά τους ένα κομμάτι γης οργωμένο. Αναστατωθήκαμε όλοι ακούγοντας τα σκυλιά να γαυγίζουν και παρακολουθήσαμε, παρ΄ όλες τις προσπάθειες των φρουρών να μας απομακρύνουν τείνοντας μας τα όπλα τους, το μέρος να φωτίζεται σα μέρα από τους προβολείς και να κηνυγάνε τον φυγά τα σκυλιά με τους φρουρούς, που πυροβολούσαν στον αέρα και του φώναζαν. Αυτή η εικόνα μου ήρθε στο μυαλό όταν έμαθα για τους «δημοκρατικούς» και «ανθρωπιστικούς» σχεδιασμούς του Παπουτσή για τον φράχτη. Μόνο κ. Παπουτσή μας να προσέχετε, διότι οι φράχτες έχουν και παλούκια. Κι ως γνωστόν, όποιος πηδάει …πολλά παλούκια….

ΥΓ1: Η πρόταση του Χάρακα για το μεταναστευτικό είναι η εξής: Να κάνουμε δυο φράχτες σαν αυτούς που περιέγραψα, το κενό ανάμεσα να αποτελεί ουδέτερη ζώνη. Εκεί να συγκεντρώνονται οι μετανάστες. Επειδή ο χώρος δεν θα ανήκει πουθενά, δεν θα έχουμε προβλήματα με τα Δουβλίνα της Ε.Ε. Για να χορταίνουν οι πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι μετανάστες και πρόσφυγες τηλεοπτικά κανάλια θα τους ταϊζουν και θα τους ποτίζουν με αντάλλαγμα να παρακολουθούμε το νέο ριάλιτι «μετανάστης ζητά πατρίδα». Έτσι, και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα γεμάτη. Επιπλέον, δεν θα κινδυνεύουν να φαγωθούν οι γάτες και οι σκύλοι της πατρίδος μας. Αλήθεια, πολύ γρήγορα κ. Καμίνη ξεχάσατε την πρόσφατη θητεία σας ως συνήγορος του πολίτη. Ο δημοτικός σας σύμβουλος Αποστολόπουλος δεν είπε «Οι μετανάστες...κλέβουν και τρώνε σκύλους και γάτες… γίνεται μια προσπάθεια με το τείχος στον Έβρο, να σταματήσει αυτό»; Αλλά βέβαια, ήσασταν συνήγορος του πολίτη, όχι του μετανάστη και του πρόσφυγα. Τώρα που ο Παπουτσής θα δώσει πολιτικό άσυλο στους πολιτικούς πρόσφυγες (το ανέκδοτο της χρονιάς) τότε θα γίνουν πολίτες και μόνο τότε θα μπορούν να έχουν δικαιώματα. Υπάρχουν μόνο πολίτες του ελληνικού κράτους. Για πολίτες του κόσμου, ανθρώπους με στοιχειώδη δικαιώματα, έχετε ακούσει καθόλου;

ΥΓ 2: Σε κάποιον προηγούμενο Χάρακα είχα γράψει ότι η δικαιοσύνη να είναι τυφλή μα όχι στραβή. Τώρα θα προσθέσω να μην είναι και ανόητη. Το γεγονός ότι σε όλα τα Λύκεια της Ελλάδας οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου δεν πατάνε στο σχολείο την άνοιξη, εξαντλώντας όλες τις απουσίες δικαιολογημένες και αδικαιολόγητες ουδείς το γνωρίζει; Κι άιντε η δικαιοσύνη ζει εκτός τόπου και χρόνου, ο διευθυντής που έγινε σύμβουλος δε γνωρίζει ότι στα παιδιά δε φτάνει ούτε το 24ωρο για διάβασμα παραμονές εξετάσεων και είναι πιο απαραίτητο το φροντιστήριο και όχι το σχολείο για την επιτυχία στις εξετάσεις;
Απορώ πως της πανέξυπνης δικαιοσύνης μας της ξέφυγαν οι μαθητές και δεν τους τιμώρησε κι αυτούς. (Δείτε σχετική ανάρτηση στα Χρονικά για το 2ο Λύκειο Γιαννιτσών).

ΥΓ3: Προς δήμαρχο Δον και Αντιστρατήγους και στρατηγό: Μήπως θα βόλευε περισσότερο να μην κοιμάστε και καθόλου; Ή στην χειρότερη, κάνα ράντσο εκεί δα;

ΥΓ4: Στρατηγέ μας (δε χρειάζεται να αναρωτιέστε σε ποιον αναφέρομαι. Από δω και πέρα στρατηγός είναι μόνο ένας, ο στρατηγός Γκαβαρδίνας), στρατηγέ μας τι σας έφταιξαν τα ανθρωπάκια (οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί του στρατού και της αστυνομίας) και τους βάζατε σε σειρά τραβολογώντας τους, στο κολυμβητήριο τα Φώτα; Ούτε τα εξαπτέρυγα γλύτωσαν απ΄ την αράδα. Το νου σας πάτερ, την επόμενη φορά μην είναι η σειρά σας.

ΥΓ5: Α, και καλή χρονιά!