Έχω πολύ καιρό να γράψω. Όχι καλέ, δεν με έκοψε ο Χάρης επειδή τον φόρτωσα μηνύσεις από αξιοσέβαστους, σοβαρούς Πασόκους. Αλλά με όλες αυτές τις αμαρτίες τους, που μας επέβαλλε το Πασόκ να πληρώσουμε, μου κόπηκε κάθε χιουμοριστική διάθεση. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά πλέον για να τα αντιμετωπίζουμε μόνο με το χιούμορ. Έτσι λοιπόν ένα κράμα κινητοποιήσεων, απαξίωσης, χιούμορ και σαρκασμού που καταφέρνει να γελοιοποιεί τους κυβερνητικούς καραγκιόζηδες χωρίς όμως να τους δίνει την ευκαιρία να μπορούν να κατηγορήσουν κανέναν για βία ή ό,τι άλλο σκαρφίζεται η επαπειλούμενη πολιτική τους ύπαρξη, είναι ό,τι πρέπει.
Ιδιαίτερα αριστοαρχιτεκτονικό το «φτύσιμο» του Σηφουνάκη τις προάλλες. Μιλούσε από του βήματος. Απλώνουν οι καλοί σου τότε τα πανό μπροστά του και τον «σκεπάζουν». Και αντί εκείνος να σταματήσει, όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος, εάν προσπαθούσαν κάποιοι να τον εξευτελίσουν έτσι, εκείνος λοιπόν, συνέχισε το λόγο του «φτυμένος» και ξεφτιλισμένος σα να μη συμβαίνει τίποτα. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους αντίδρασης στο πανικόβλητο Πασόκ.
Είναι το στυλ «α, δε σας πήρα είδηση». Αυτό είναι το στυλ των κατεξοχήν χοντρόπετσων Πασόκων. Όχι, κουφοί δεν είναι. Είναι γενικότερα αναίσθητοι. Ο «άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε» είναι έτερος τύπος του Πασόκ. Είναι αυτός που προσπαθεί να αποφύγει το όλο θέμα. Αντιπροσωπευτικότερο δείγμα αυτής της κατηγορίας οι άβουλοι βουλευτές του Πασόκ. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο βουλευτής Γικόνογλου τις προάλλες στη συγκέντρωση για το κλείσιμο του γυμνασίου στη Μαρίνα. Όταν ήρθε η σειρά του είπε ότι τώρα δε μπορεί να το συζητήσει το θέμα γιατί βιάζεται, έχει να πάει και σ΄άλλη τέτοια συγκέντρωση. Φαίνεται μπέρδεψε τις συγκεντρώσεις με τους γάμους και τα πανηγύρια. Ξέρετε, εκεί που οι βουλευτές παρίστανται ίσα για να τσουγκρίσουν ποτήρια και να σφίξουν χέρια και μετά βιαστικά φεύγουν γιατί έχουν και σε άλλες εκδηλώσεις να κάνουν εμφάνιση.
Άλλος τύπος είναι αυτός του «δεν ξέρω τι μου γίνεται». Εδώ ο Πασόκος επειδή δεν ξέρει τι να κάνει και τι να πει υπακούει τυφλά στις άνωθεν εντολές και αποδεικνύεται Παπανδρεϊκότερος του Παπανδρέου προκειμένου να τύχει και τον ευσήμων αύριο μεθαύριο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο άλλος Πασόκος βουλευτής Ημαθίας Τόλκας στην ίδια συγκέντρωση. Με περισσή παρρησία και απαράμιλλο θάρρος (μπράβο, μπράβο) είπε τη γνώμη του. (Μη ρωτάτε τα αυτονόητα. Είπαμε, η γνώμη αυτής της κατηγορίας είναι το επίσημο δόγμα του Πασόκ). Βέβαια, μη ξεχνώντας και τα ψηφαλάκια του, τόνιζε και ξανατόνιζε τη συνεισφορά του στον αγώνα των ψηφοφόρων του. «Τι έκανα εγώ για σας; Τόσα τηλέφωνα, ραντεβού και επαφές με το γ ραφείο της υπουργού και της υφυπουργού». Συγνώμη Άγγελε, βουλευτή σε βγάλαμε όχι γραμματέα να κλείνεις ραντεβού. Εάν θέλαμε τηλεφωνική σύνδεση με την υπουργό θα παίρναμε το 11888!
Μια άλλη κατηγορία είναι αυτή του «τρελός δεν είμαι, πονηρός όμως είμαι, ό,τι θέλω λέω». Σωστά το μαντέψατε. Εδώ ένας είναι ο αρχηγός, αυτός ο Πάγκαλος. Πρόκειται για τον γενναίο σοσιαλιστή που έχοντας κάνει αγώνες και αγώνες δε μασάει και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι, αυτός δε χαϊδεύει αυτιά ακόμα κι όταν αυτό μπορεί να τον λούσει με γιαούρτια. Επιμένει στις «σοσιαλιστικές» του αρχές και σαν πρωτεργάτης του κινήματος ορμάει και αποκαλύπτει τις σκοτεινές δυνάμεις που υποκινούν συμπεριφορές οι οποίες θα φέρουν την πολιτική ανωμαλία στη χώρα. Και πολιτική ανωμαλία ίσον δικτατορία και δικτατορία συν Αριστερά ίσον νάτη νάτη έρχεται η δικτατορία του προλεταριάτου. Φευ, οι δημοκράτες Πασόκοι θα συρθούν στα κελιά της Μακρονήσου αφού πρώτα ο Τσίπρας θα τους ανακρίνει στης Κουμουνδούρου. Ενώ στα υπόγεια του Περισσού η Αλέκα αυτοπροσώπως, ως νέος Στάλιν, θα μαστιγώνει τα σοσιαλιστικά παλικάρια μέχρι να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίας.
Σειρά έχει ο τύπος «δε πα να λέτε εσείς, εμείς κάνουμε τη δουλειά μας». Εδώ το μοντέλο είναι ο Παπακωνσταντίνου. Ντούρασελ στις επιταγές του μνημονίου και του ΔΝΤ, έχει βουλώσει, μάτια, αυτιά και προχωρά ακάθεκτος μέχρι τελικής δικής μας πτώσεως.
Ο τύπος του «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Εδώ ανήκουν οι Διαμάντω, Λοβέρδος, μαμά Ραγκού κλπ υπουργοί. Είναι τα νομοσχέδια αστραπή. Για πότε γίνεται η διαβούλευση, για πότε τα ψηφίζουν, για πότε μας καταργούν ούτε και που προλαβαίνουμε να πάρουμε χαμπάρι. Δε μπορεί, σου λέει, θα παραιτηθούν. Θα τους ζαλίσουμε και θα χάσουν τον μπούσουλα. Βομβαρδισμός νόμων, νομοσχεδίων, διευκρινιστικών εγκυκλίων. Παραδίνομαι. Δεν ξέρω ποια τι μου γίνεται. Από πού να φυλαχτώ. Σε ποια πορεία να πρωτοπάω. Έχω και μια ηλικία, θα με συγχωνεύσετε πριν την ώρα μου.
Ένας άλλος τύπος είναι ο «εγώ είμαι αριστερός εσύ ποιος είσαι;». Εδώ έχει πλάκα το πράγμα, Πρόκειται για τις περιπτώσεις Πασόκων που έχουν καταλάβει ότι είναι μέλη ενός νεοφιλελεύθερου χουντοσοσιαλιστικού κόμματος και στην προσπάθειά τους να επαναπροσδιορίσουν την ιδεολογική τους ταυτότητα αυτοσχεδιάζουν. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό χθες το πρωί του Σκανδαλίδη. Λίγο πολύ μας είπε σκανδαλωδώς ότι η αριστερά δεν είναι αριστερά και ότι το Πασόκ μπορεί και θα κάνει το big bang εμπνέοντας τους σκεπτόμενους αριστερούς πέρα και πάνω από κόμματα και τάξεις. Όπα, όπα σύντροφε πήρες φόρα και ως πολιτικά ημιμαθής που είσαι (όπως άλλωστε όλοι εκεί στο Πασόκ. Διότι εάν ήσασταν αριστεροί δε θα ήσασταν Πασόκ) προτείνεις και φαντάζεσαι μια αριστερά υπερταξική. Εγώ λέω και λαϊκιστικοφιλελεύθερη. Να το κάνετε και μόδα, να τυπώστε και καπελάκια, θα σας πάνε πολύ. Εκτός αυτών την καινοτόμων προτάσεων περί νέων μανιφέστων έχουμε και την προσπάθεια επανασύνδεσης του νεοφιλελεύθερου Πασόκ με τον σοσιαλιστικό του κόσμο που στην πορεία τον έχασε. Εδώ θέλω να παραμείνετε σοβαροί και να μη γελάσετε. Την αποστολή αυτή ανέλαβε ο Καρχιμάκης. Δείτε το σας λέω σοβαρά. Ήταν πολύ καλή η επιλογή. Ο γραμματέας του Πασόκ συνδυάζει το χτες με το σήμερα. Το χτες είναι το Πασόκ της ρεμούλας και του «αυτοί τα φάγανε» μιας και ακόμα και τώρα έχει το θράσος να υπερασπίζεται και να προάγει το βόλεμά του στο δημόσιο ακολουθώντας έτσι τη μακραίωνη παράδοση του Πασοκικού ρουσφετιού. Από την άλλη, έχει την εμπιστοσύνη του προέδρου Γιωργάκη ο οποίος τον επέλεξε να διαποτίσει τα μέλη του Κινήματος με τη νέα εποχή, με τα νέα ήθη που τελικά είναι τα παλιά γνωστά ανήθη.
Ο τύπος του «αφήστε τα παιδιά να με πλησιάσουν» είναι αυτός της μοναδικής κατηγορίας του ενός. Όχι, δεν πρόκειται για τον Ιησού. Ο Γιωργάκης είναι. Σε κάθε του εμφάνιση περιφρουρείται από διμοιρίες των ΜΑΤ που ενώ εκείνος θέλει το διάλογο με τους διαδηλωτές, εκείνοι τους τσακίζουν στο ξύλο και δεν αφήνουν το λαό να πλησιάσει τον αρχηγό. Αφού τους τελειώσουν τα πολεμοφόδια χημικών και κρότου λάμψης τότε ο καλός αρχηγός νουθετεί το λαό «χαζούληδες, συνταχθείτε μαζί μας, οι διαδηλώσεις είναι passé, ελάτε κοντά μας, μην αντιστέκεστε, είναι ανώφελο, τζάμπα τις τρώτε. Αλλιώς, με αναγκάζετε να περιορίσω τη δημοκρατία για να την προστατεύσω. Τα τελευταία λόγια ειπώθηκαν πραγματικά στη Γερμανία που τον γιουχάισαν. Αλήθεια, οι Χούντες αυτή την ομαλότητα δεν επικαλούνται για να επιβάλουν τις δικτατορίες;
Φαντάζομαι ότι ο κατάλογος των Πασοκικών τύπων αντίδρασης δεν τελειώνει εδώ. Παρακαλώ πολύ, στείλτε μου ιδέες σας για να τον συνεχίσουμε.
ΥΓ: Για όσους με κατηγορήσουν για εμπάθεια να τους απαντήσω προκαταβολικά ότι αν ήταν εμπάθεια θα ήταν εύκολο να απαντηθούν όλα τα παραπάνω επί της ουσίας από τα Πασοκικά παπαγαλάκια (να μια ακόμα κατηγορία που λησμόνησα να καταγράψω, αλλά που είναι τόσο οικεία και αναγνωρίσιμη από όλους που δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση). Όλη αυτή η δυσφορία λοιπόν δεν εκφράζεται μόνο από μένα ή το συγκεκριμένο blog.Είναι μια αντίδραση που εκφράζεται με πολλούς τρόπους από όλους όσοι νιώθουμε, βλέπουμε και καταλαβαίνουμε ότι το πράγμα δεν πάει άλλο. Θυμίζω βέβαια ότι το Πασόκ είναι στην κυβέρνηση. Με ποιόν να τα βάλω; Με το γείτονα;
Ωστόσο, λυπάμαι όλους όσους ψήφισαν το Πασόκ και προδόθηκαν. Όσοι από αυτούς εξακολουθούν ακόμη να τρέφουν ελπίδες και δεν έχουν αποχωρήσει, ας προσπαθήσουν να βλέπουν κι όχι μόνο να κοιτούν. Άλλωστε, εάν καταλάβεις το λάθος σου και το διορθώσεις είναι ΟΚ.
ΥΓ1: Επειδή τα γιαούρτια κάνουν καλό στην επιδερμίδα, ας περάσουμε σε κάτι άλλο. Μια καλή ιδέα είναι αυτή του νέου συνθήματος:
«Οι υπουργοί δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στο δρόμο, στο δρόμο, μπορείς να τους φτύσεις». Προτείνω εκείνο το απαξιωτικό φτύσιμο, όταν περνάει ο άλλος κι εσύ φτύνεις στο κατόπι του. Δεν καταδέχεσαι ούτε στα μούτρα να τον φτύσεις.
Ιδιαίτερα αριστοαρχιτεκτονικό το «φτύσιμο» του Σηφουνάκη τις προάλλες. Μιλούσε από του βήματος. Απλώνουν οι καλοί σου τότε τα πανό μπροστά του και τον «σκεπάζουν». Και αντί εκείνος να σταματήσει, όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος, εάν προσπαθούσαν κάποιοι να τον εξευτελίσουν έτσι, εκείνος λοιπόν, συνέχισε το λόγο του «φτυμένος» και ξεφτιλισμένος σα να μη συμβαίνει τίποτα. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους αντίδρασης στο πανικόβλητο Πασόκ.
Είναι το στυλ «α, δε σας πήρα είδηση». Αυτό είναι το στυλ των κατεξοχήν χοντρόπετσων Πασόκων. Όχι, κουφοί δεν είναι. Είναι γενικότερα αναίσθητοι. Ο «άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε» είναι έτερος τύπος του Πασόκ. Είναι αυτός που προσπαθεί να αποφύγει το όλο θέμα. Αντιπροσωπευτικότερο δείγμα αυτής της κατηγορίας οι άβουλοι βουλευτές του Πασόκ. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο βουλευτής Γικόνογλου τις προάλλες στη συγκέντρωση για το κλείσιμο του γυμνασίου στη Μαρίνα. Όταν ήρθε η σειρά του είπε ότι τώρα δε μπορεί να το συζητήσει το θέμα γιατί βιάζεται, έχει να πάει και σ΄άλλη τέτοια συγκέντρωση. Φαίνεται μπέρδεψε τις συγκεντρώσεις με τους γάμους και τα πανηγύρια. Ξέρετε, εκεί που οι βουλευτές παρίστανται ίσα για να τσουγκρίσουν ποτήρια και να σφίξουν χέρια και μετά βιαστικά φεύγουν γιατί έχουν και σε άλλες εκδηλώσεις να κάνουν εμφάνιση.
Άλλος τύπος είναι αυτός του «δεν ξέρω τι μου γίνεται». Εδώ ο Πασόκος επειδή δεν ξέρει τι να κάνει και τι να πει υπακούει τυφλά στις άνωθεν εντολές και αποδεικνύεται Παπανδρεϊκότερος του Παπανδρέου προκειμένου να τύχει και τον ευσήμων αύριο μεθαύριο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο άλλος Πασόκος βουλευτής Ημαθίας Τόλκας στην ίδια συγκέντρωση. Με περισσή παρρησία και απαράμιλλο θάρρος (μπράβο, μπράβο) είπε τη γνώμη του. (Μη ρωτάτε τα αυτονόητα. Είπαμε, η γνώμη αυτής της κατηγορίας είναι το επίσημο δόγμα του Πασόκ). Βέβαια, μη ξεχνώντας και τα ψηφαλάκια του, τόνιζε και ξανατόνιζε τη συνεισφορά του στον αγώνα των ψηφοφόρων του. «Τι έκανα εγώ για σας; Τόσα τηλέφωνα, ραντεβού και επαφές με το γ ραφείο της υπουργού και της υφυπουργού». Συγνώμη Άγγελε, βουλευτή σε βγάλαμε όχι γραμματέα να κλείνεις ραντεβού. Εάν θέλαμε τηλεφωνική σύνδεση με την υπουργό θα παίρναμε το 11888!
Μια άλλη κατηγορία είναι αυτή του «τρελός δεν είμαι, πονηρός όμως είμαι, ό,τι θέλω λέω». Σωστά το μαντέψατε. Εδώ ένας είναι ο αρχηγός, αυτός ο Πάγκαλος. Πρόκειται για τον γενναίο σοσιαλιστή που έχοντας κάνει αγώνες και αγώνες δε μασάει και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι, αυτός δε χαϊδεύει αυτιά ακόμα κι όταν αυτό μπορεί να τον λούσει με γιαούρτια. Επιμένει στις «σοσιαλιστικές» του αρχές και σαν πρωτεργάτης του κινήματος ορμάει και αποκαλύπτει τις σκοτεινές δυνάμεις που υποκινούν συμπεριφορές οι οποίες θα φέρουν την πολιτική ανωμαλία στη χώρα. Και πολιτική ανωμαλία ίσον δικτατορία και δικτατορία συν Αριστερά ίσον νάτη νάτη έρχεται η δικτατορία του προλεταριάτου. Φευ, οι δημοκράτες Πασόκοι θα συρθούν στα κελιά της Μακρονήσου αφού πρώτα ο Τσίπρας θα τους ανακρίνει στης Κουμουνδούρου. Ενώ στα υπόγεια του Περισσού η Αλέκα αυτοπροσώπως, ως νέος Στάλιν, θα μαστιγώνει τα σοσιαλιστικά παλικάρια μέχρι να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίας.
Σειρά έχει ο τύπος «δε πα να λέτε εσείς, εμείς κάνουμε τη δουλειά μας». Εδώ το μοντέλο είναι ο Παπακωνσταντίνου. Ντούρασελ στις επιταγές του μνημονίου και του ΔΝΤ, έχει βουλώσει, μάτια, αυτιά και προχωρά ακάθεκτος μέχρι τελικής δικής μας πτώσεως.
Ο τύπος του «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Εδώ ανήκουν οι Διαμάντω, Λοβέρδος, μαμά Ραγκού κλπ υπουργοί. Είναι τα νομοσχέδια αστραπή. Για πότε γίνεται η διαβούλευση, για πότε τα ψηφίζουν, για πότε μας καταργούν ούτε και που προλαβαίνουμε να πάρουμε χαμπάρι. Δε μπορεί, σου λέει, θα παραιτηθούν. Θα τους ζαλίσουμε και θα χάσουν τον μπούσουλα. Βομβαρδισμός νόμων, νομοσχεδίων, διευκρινιστικών εγκυκλίων. Παραδίνομαι. Δεν ξέρω ποια τι μου γίνεται. Από πού να φυλαχτώ. Σε ποια πορεία να πρωτοπάω. Έχω και μια ηλικία, θα με συγχωνεύσετε πριν την ώρα μου.
Ένας άλλος τύπος είναι ο «εγώ είμαι αριστερός εσύ ποιος είσαι;». Εδώ έχει πλάκα το πράγμα, Πρόκειται για τις περιπτώσεις Πασόκων που έχουν καταλάβει ότι είναι μέλη ενός νεοφιλελεύθερου χουντοσοσιαλιστικού κόμματος και στην προσπάθειά τους να επαναπροσδιορίσουν την ιδεολογική τους ταυτότητα αυτοσχεδιάζουν. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό χθες το πρωί του Σκανδαλίδη. Λίγο πολύ μας είπε σκανδαλωδώς ότι η αριστερά δεν είναι αριστερά και ότι το Πασόκ μπορεί και θα κάνει το big bang εμπνέοντας τους σκεπτόμενους αριστερούς πέρα και πάνω από κόμματα και τάξεις. Όπα, όπα σύντροφε πήρες φόρα και ως πολιτικά ημιμαθής που είσαι (όπως άλλωστε όλοι εκεί στο Πασόκ. Διότι εάν ήσασταν αριστεροί δε θα ήσασταν Πασόκ) προτείνεις και φαντάζεσαι μια αριστερά υπερταξική. Εγώ λέω και λαϊκιστικοφιλελεύθερη. Να το κάνετε και μόδα, να τυπώστε και καπελάκια, θα σας πάνε πολύ. Εκτός αυτών την καινοτόμων προτάσεων περί νέων μανιφέστων έχουμε και την προσπάθεια επανασύνδεσης του νεοφιλελεύθερου Πασόκ με τον σοσιαλιστικό του κόσμο που στην πορεία τον έχασε. Εδώ θέλω να παραμείνετε σοβαροί και να μη γελάσετε. Την αποστολή αυτή ανέλαβε ο Καρχιμάκης. Δείτε το σας λέω σοβαρά. Ήταν πολύ καλή η επιλογή. Ο γραμματέας του Πασόκ συνδυάζει το χτες με το σήμερα. Το χτες είναι το Πασόκ της ρεμούλας και του «αυτοί τα φάγανε» μιας και ακόμα και τώρα έχει το θράσος να υπερασπίζεται και να προάγει το βόλεμά του στο δημόσιο ακολουθώντας έτσι τη μακραίωνη παράδοση του Πασοκικού ρουσφετιού. Από την άλλη, έχει την εμπιστοσύνη του προέδρου Γιωργάκη ο οποίος τον επέλεξε να διαποτίσει τα μέλη του Κινήματος με τη νέα εποχή, με τα νέα ήθη που τελικά είναι τα παλιά γνωστά ανήθη.
Ο τύπος του «αφήστε τα παιδιά να με πλησιάσουν» είναι αυτός της μοναδικής κατηγορίας του ενός. Όχι, δεν πρόκειται για τον Ιησού. Ο Γιωργάκης είναι. Σε κάθε του εμφάνιση περιφρουρείται από διμοιρίες των ΜΑΤ που ενώ εκείνος θέλει το διάλογο με τους διαδηλωτές, εκείνοι τους τσακίζουν στο ξύλο και δεν αφήνουν το λαό να πλησιάσει τον αρχηγό. Αφού τους τελειώσουν τα πολεμοφόδια χημικών και κρότου λάμψης τότε ο καλός αρχηγός νουθετεί το λαό «χαζούληδες, συνταχθείτε μαζί μας, οι διαδηλώσεις είναι passé, ελάτε κοντά μας, μην αντιστέκεστε, είναι ανώφελο, τζάμπα τις τρώτε. Αλλιώς, με αναγκάζετε να περιορίσω τη δημοκρατία για να την προστατεύσω. Τα τελευταία λόγια ειπώθηκαν πραγματικά στη Γερμανία που τον γιουχάισαν. Αλήθεια, οι Χούντες αυτή την ομαλότητα δεν επικαλούνται για να επιβάλουν τις δικτατορίες;
Φαντάζομαι ότι ο κατάλογος των Πασοκικών τύπων αντίδρασης δεν τελειώνει εδώ. Παρακαλώ πολύ, στείλτε μου ιδέες σας για να τον συνεχίσουμε.
ΥΓ: Για όσους με κατηγορήσουν για εμπάθεια να τους απαντήσω προκαταβολικά ότι αν ήταν εμπάθεια θα ήταν εύκολο να απαντηθούν όλα τα παραπάνω επί της ουσίας από τα Πασοκικά παπαγαλάκια (να μια ακόμα κατηγορία που λησμόνησα να καταγράψω, αλλά που είναι τόσο οικεία και αναγνωρίσιμη από όλους που δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση). Όλη αυτή η δυσφορία λοιπόν δεν εκφράζεται μόνο από μένα ή το συγκεκριμένο blog.Είναι μια αντίδραση που εκφράζεται με πολλούς τρόπους από όλους όσοι νιώθουμε, βλέπουμε και καταλαβαίνουμε ότι το πράγμα δεν πάει άλλο. Θυμίζω βέβαια ότι το Πασόκ είναι στην κυβέρνηση. Με ποιόν να τα βάλω; Με το γείτονα;
Ωστόσο, λυπάμαι όλους όσους ψήφισαν το Πασόκ και προδόθηκαν. Όσοι από αυτούς εξακολουθούν ακόμη να τρέφουν ελπίδες και δεν έχουν αποχωρήσει, ας προσπαθήσουν να βλέπουν κι όχι μόνο να κοιτούν. Άλλωστε, εάν καταλάβεις το λάθος σου και το διορθώσεις είναι ΟΚ.
ΥΓ1: Επειδή τα γιαούρτια κάνουν καλό στην επιδερμίδα, ας περάσουμε σε κάτι άλλο. Μια καλή ιδέα είναι αυτή του νέου συνθήματος:
«Οι υπουργοί δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στο δρόμο, στο δρόμο, μπορείς να τους φτύσεις». Προτείνω εκείνο το απαξιωτικό φτύσιμο, όταν περνάει ο άλλος κι εσύ φτύνεις στο κατόπι του. Δεν καταδέχεσαι ούτε στα μούτρα να τον φτύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου