Καταγγέλλω τον αγαπητό (κατά τα άλλα) Χάρη Καφτεράνη για τις προβοκατόρικες ερωτήσεις που έκανε σήμερα στη συντρόφισσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (τη γυναίκα σου εννοώ Χάρη Μόχλα).
Συγκεκριμένα, ο Χάρης Καφτεράνης γνωστός και αγαπητός (κατά τα άλλα) δημοσιογράφος, σήμερα στη βδομαδιάτικη ραδιοφωνική εκπομπή του στο ράδιο Αλεξάνδρεια, προκάλεσε επανειλημμένες φορές τη συντρόφισσα να τον πείσει να γίνει αριστερός.
Η συντρόφισσα κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να του δώσει, σε ασφυκτικά περιορισμένο χρόνο, εντατικά μαρξιστικά μαθήματα, πλην όμως απέτυχε παταγωδώς στον προβιβασμό του αγαπητού (κατά τα άλλα) Χάρη Καφτεράνη, ο οποίος παραμένει προβληματισμένος μεν, αμετανόητος δε Πασοκτσής και γι αυτό μετεξεταστέος. Ε, τι να σου κάνει κι η συντρόφισσα, δεν είναι κι ο Τσίπρας.
Να σημειωθεί ότι στους άλλους δυο καλεσμένους του, απηύθυνε τις εύκολες ερωτήσεις, ξέρετε, για την επικαιρότητα, ενώ στη συντρόφισσα (αλίμονο, που παίζει στα δάχτυλα την επικαιρότητα, με τόση προετοιμασία αποβραδίς), από τη μεγάλη συμπάθεια που της έχει, κόντεψε να την κλατάρει με ερωτήσεις για το ποιο μαγικό φίλτρο να πιω να κοιμηθώ Βενιζέλος και να ξυπνήσω Τσε.
Ο Χάρακας απαιτεί την αποκατάσταση της συντρόφισσας παντί τρόπω (εκατό μετάνοιες, χίλιες συγνώμες σε τρεις τουλάχιστον γλώσσες, εκ των οποίων η μια οπωσδήποτε κουβανέζικα, κοινοποίηση συγνώμης στην είσοδο του μαυσωλείου του Λένιν κλπ).
Σύμπασα η αριστερή κοινή γνώμη αναρωτιέται σήμερα, ποιους δόλιους σκοπούς εξυπηρετεί μια τέτοια προβοκατόρικη συνέντευξη. Πρόκειται μήπως για Πασοκικό δάκτυλο που οσμώμενος την μεγάλη αντικαπιταλιστική ανατροπή που έρχεται από τ΄ αριστερά θέλει για άλλη μια φορά να ταΐσει την συριζαίικη κατσίκα ταραμά και να ξαναναστήσει τα πράσινα (άλογα) ιδεώδη;
Αίσχος, ποταποί βρωμοπασόκοι.
Εκεί, εκεί,
να μείνετε εκεί,
στη Β΄ Εθνική,
μαζί με τους φασίστες και την ψηλή.
ΥΓ1 Στον αγαπητό (κατά τα άλλα) Χάρη Καφτεράνη αφιερώνω το γνωστό άσμα "η μπαλάντα του κυρ Μέντιου". Έ, και μέχρι "να 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς" που μάλλον αργεί, ας λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα.
Στη συντρόφισσα (για παρηγοριά) αφιερώνω μια νέα εκδοχή του παραμυθιού των Γκριμ "Χάνσελ και Γκρέτελ" και είθε οι Μερκοζί, παρασυρμένοι από τα γλειφιτζούρια του ΔΝΤ, να πέσουν πάνω στην καλή μάγισσα (εργατική τάξη) και τους κάνει με τα κρεμμυδάκια.
Και ως να συμβούν όλα αυτά, χαιρετώ τον πολύ πολύ αγαπητό (κατά τα άλλα) Χάρη Καφτεράνη, ξέροντας ότι ανήκει σε μας που γνωρίζουμε κι εκτιμούμε το συγκρουσιακό χιούμορ.
ΥΓ2 Επί τη ευκαιρία να πω ότι πολύ μου άρεσε ο Άγγελος (ο Τόλκας ντε) που κάνει τα αδύνατα δυνατά, όταν κι αν αγοράσουν οι Αμερικανοί (αυτό δηλαδή τώρα είναι καλό;) την ΕΝ.ΚΛΩ., να δουλέψει και το εργοστάσιο της Νάουσας. Ε, κι ας απολυθούν βρε αδελφέ τα 2/3 των εργατών. Σε τέτοιες λεπτομέρειες θα κολλήσουμε;
ΥΓ3 Προς αντιπαθέστατο Χρυσοχοϊδη,
μήπως να μην μας πρήζεις και να πέσεις στο βαθύ πηγάδι του Πασόκ να πνιγείς, να μετράμε έναν λιγότερο; Τα αρχηγιλίκια σε μάραναν.
ΥΓ4 Αυτόν τον Παπαδήμο γιατί δεν μπορώ να τον συνηθίσω και κάθε φορά που τον βλέπω θέλω και λίγα λεπτά να συνειδητοποιήσω ότι είναι ο πρωθυπουργός; Θα με πάρει πολύ καιρό ακόμη να μην μπορώ να τον αναγνωρίσω; Είναι σοβαρή πάθηση, γιατρέ, η ολική αδυναμία αναγνώρισης του Παπαδήμου; Ή μήπως είναι ένδειξη ότι χαίρω άκρας πολιτικής υγείας;
Αλήθεια, άμα τον γιουχάρουν, αυτός θα κατασχέσει ολονών μας τα σπίτια για παραδειγματισμό; Αν μου πει κάποιος ότι ζω σε δικτατορία θα βγω στο βουνό, να το ξέρετε.
ΥΓ5 Προς δήμαρχο Αλεξάνδρειας,
δεν κάνετε που δεν κάνετε τίποτα, δεν αλλάζετε θέση με την αντιπολίτευση; Να γλυτώσετε εσείς από τις ευθύνες, να σταματήσουν αυτοί τις κομπλεξικές γκρίνιες και να ησυχάσουμε κι εμείς από τις παπαριές σας.
Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011
Χάρακας Νο40: Με πολύ εκτίμηση
«Μα καλά βρε Χάρη δεν τον έβαλες τον Χάρακα Νο39;» Αυτό ρώτησα όταν μου μετέφερε την απογοήτευση του άλλου Χάρη (του Καφτεράνη ντε) που βλέπει συνέχεια να έχω σταματήσει στο 38.
Τέλος πάντων, έστω και καθυστερημένα να τον βάλουμε κι αφού γονυπετής, απ΄ ότι έμαθα, παρακαλούσε ο άλλος Χάρης (ο Καφτεράνης ντε) την επιστροφή του Χάρακα.
Μόνο που απευθύνθηκε σε λάθος πρόσωπο. Σιγά μην είναι ο Χάρακας η γυναίκα του Χάρη (όχι του Καφτεράνη). Αυτή κάνα μανιφέστο να σου γράψει, μάλιστα. Πολύ θα κολακεύτηκε βέβαια που την πέρασε ο Χάρης (ο Καφτεράνης ντε) για το Χάρακα. Να ΄χει και χιούμορ; Δε φτάνει που ΄χει άντρα; Δεν μπορεί να τα ΄χει όλα κανείς σ΄ αυτή τη ζωή.
Ας είναι όμως. Αυτόν τον Χάρακα θα τον αφιερώσω στον Χάρη (τον Καφτεράνη ντε) που πολύ τον εκτιμώ. Όχι αγαπητέ μου, την εννοώ την εκτίμηση εγώ. Όχι όπως εσύ που όλους τους καλεσμένους πολύ τους εκτιμάς και όλοι είναι πολύ καλοί σου φίλοι. Κάθε φορά που το ακούω λέω «ωχ και τούτον τον δουλεύει». Γιατί Χάρη μου σκέψου, άμα τόσο τους αγαπάς και τους εκτιμάς όλους τότε τι να πεις σε κάποιους που πραγματικά χαίρουν βαθειάς εκτίμησης από όλους;
Για παράδειγμα ο τελευταίος σου καλεσμένος. Ο βουλευτής Αθανάσιος του Μόσχου Γικόνογλου. Ρίγησα από συγκίνηση και δέος όταν άκουσα ότι αποφάσισε να δώσει συνέντευξη. Τι ήταν αυτά που μας είπε; Γιατί δεν τον βάζει ο Γιωργάκης όχι υπουργό επικοινωνίας, άντε καλέ, υπερυπουργό της προπαγάνδας «γιατί πρέπει να μας πηδήξει το ΔΝΤ και η Ευρώπη και να λέμε και ευχαριστώ». Τέτοιον να τον κάνει. Μα τι καλά που μας τα εξήγησε όλα. Τι να σου πω, εγώ πάντως πείσθηκα ότι αυτός είναι ο προορισμός μας. Αυτό μας πρέπει, βρε αδελφέ. «Η μόνη λύση είναι ο Γιώργος να μας ψοφήσει». Το ίδιο θα ζαλίστηκες και συ φαντάζομαι από τις οξυδερκείς πολιτικοοικονομικές αναλύσεις του βουλευτή και δεν προχώρησες σε άλλες ερωτήσεις. Άντε καλέ. Τι άλλο να ρωτήσεις τον ογκόλιθο της πολιτικής; Ερωτήσεις για τοπικά ζητήματα και χαζά. Άσε που είναι και τα καρτέλς που τον έχουν βάλει στο μάτι. Λίγο ήταν αυτό που η εκδικητική μανία της οικονομικής μαφίας του έκανε; Ξέρεις τώρα σε τι αναφέρομαι. Ή μήπως ήταν προειδοποίηση. «Τώρα το αυτοκίνητο, ύστερα εσύ». Μπορεί. Αυτούς τους κινδύνους διατρέχει όποιος το μέγεθός του ορθώνει μπροστά στα αδίστακτα συμφέροντα. Να πως θα τον αποκαλώ από δω και μπρος. Άτλαντα της πολιτικής. Μην πάει ο νους σας στον όγκο. Όχι. Να σκέφτεστε μόνο, ότι κουβαλάει στους ώμους του Χρέη. Ένα αυτό που αν και δεν καθίσαμε μαζί στο τραπέζι το πληρώνουμε ρεφενέ και το άλλο, να καθαρίσει τον τόπο από την μάστιγα των κομποστο-καρτέλς.
Αλήθεια, τώρα που το θυμήθηκα κύριε βουλευτά. Εκείνη τη μηνυσούλα που μου κάνατε, θυμάστε; Όταν θα ΄ρθει η ώρα θα σας καλέσω μάρτυρα υπεράσπισής μου (όπως οι Κρητικοί το Γιωργάκη). Τι δηλαδή, εγώ που σας αποκάλεσα σούμο να κατηγορηθώ ενώ εσείς να κάνετε χιούμορ με τα κιλά σας, επιτρέπεται;
Αχ με κούρασαν τα σοβαρά ζητήματα. Ας περάσω σε κάτι πιο ανάλαφρο. Καταλήψεις, απεργίες, πείνα και όλα αυτά μωρέ, τα γνωστά. Αστειεύομαι βέβαια. Αλλά να, είναι που έχω ανάλαφρη διάθεση αφού ξεκουραστήκαμε αρκετά το καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι ότι πολύ και κουραστήκαμε και ταλαιπωρηθήκαμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Να πορείες, να ξύλο, να τρέξε να σώσεις το κεφαλάκι σου, να ρίξε πετριές σε μπάτσους, να στήσε αντίσκηνα σε πλατείες, να δούλευε τη μέρα ξενύχτα σε συνελεύσεις τα βράδια, έ, όλα αυτά είναι εξαντλητικά. Τι να σου κάνει και η αγανάκτηση, θέλει κι αυτή διακοπές. Ξέρεις τι εξοντωτικό είναι, εμ να ξενυχτάς, εμ να περιμένεις τη σειρά σου να μιλήσεις, ενώ, να, κάτω απ΄ τη γλώσσα το ΄χεις να πεταχτείς να το πεις; Ή δεν είναι εξαντλητικό να θες να κάνεις κανά δυο φορές το γύρο του κόσμου για να ανακαλύψεις ξανά την Αμερική. Ούτε ο Κολόμβος δεν κουράστηκε έτσι που την ανακάλυψε ξανά μανά για πρώτη φορά μετά τον Βεσπούτσι. Κι εδώ μιλάμε όχι για Αμερική, μα για ολόκληρη πολιτικοποίηση. Να μη θέλει κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα συνελεύσεων ακόμα. Ίσα που βρισκόμαστε στην άμεση δημοκρατία ακόμα. Μέχρι το σοσιαλισμό έχει δρόμο. Καλά κάναν λοιπόν τα παιδιά. Κουράστηκαν πολύ, έκαναν διακοπές και επιστρέφουν ανανεωμένοι. Καλέ τι συζητάτε, εδώ ταξίδι για διακοπές πας και μια στάση για καφέ- τσιγάρο θα την κάνεις, να ξεπιαστείς κιόλας. Όχι να θες απ΄ τον καναπέ να φτάσεις στη Διεθνή. Μόνο, παιδιά, τώρα που θα γυρίσουμε με το καλό μήπως να το βιάσουμε λίγο το πράμα; Άιντε καλά μου, γιατί μέχρι να το βρούμε θα ΄χουμε εξαντληθεί τόσο από την πείνα που δε θα μπορούμε να πάρουμε τα ποδαράκια μας. Άιντε καλά μου, δεν είναι τίποτα, ένα ντου όλοι μαζί είναι. Άιντε να τελειώνουμε.
Τι έμαθα; Εκτός από θηλυκά βλήματα στο ΠΑΣΟΚ έχετε και αρσενικούς όλμους, άπαπαπα. Για τον προϊστάμενο του γραφείου λέω. Έμεινε ένα ακόμα χωριό με το τρίτο σχολείο που δεν έκανε κατάληψη και το βαλε αμέτι μουχαμέτι να το αναστατώσει κι αυτό. Έ, ναι, μου φαίνεται είναι και το χωριό σου Χάρη (όχι του Καφτεράνη).
Άιντε να πάρεις και τη Ρόζα Λούξνεμπουργκ (τη γυναίκα σου, καλέ) και βουρ για κατάληψη. Πάντως δείτε το εκεί στο Πασόκ. Αν συνεχίσετε έτσι, καλά το πάτε. Ένα χωριό τη φορά να κάνει κατάληψη, σιγά σιγά θα τους ριζοσπαστικοποιείστε όλους. Εγώ, βέβαια, ξέρω ότι κατά βάθος αυτός ήταν εξ αρχής ο σκοπός σας.
Ως γνήσια σοσιαλιστικό κόμμα βρήκατε την μοναδική ευκαιρία, τώρα λόγω της κρίσης, να πιέσετε τόσο ώστε να βγει ο κόσμος στους δρόμους, να πολιτικοποιηθούν όλοι, να γίνουν όλοι σοσιαλιστές.
Το Πασόκ μετά θα αποκαλύψει ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα για να χτυπήσει την αποχαύνωση των τελευταίων δεκαετιών και να μην ξαναμπερδέψουν το Πασόκ με τη ΝΔ, οπότε νάτο πρώτο κόμμα ξανά για τις επόμενες κανά δυο δεκαετίες. Άπαπα, σατανικό σχέδιο, ανατρίχιασα.
Σας αφήνω, εγώ να συνέλθω και σεις να διαβάσετε τον μπαγιάτικο Χάρακα Νο39.
Εάν επιζήσω των συνταρακτικών γεγονότων των επόμενων ημερών (ο Γιωργάκης στην Έκθεση) θα επανέλθω σύντομα, ελπίζω.
Τέλος πάντων, έστω και καθυστερημένα να τον βάλουμε κι αφού γονυπετής, απ΄ ότι έμαθα, παρακαλούσε ο άλλος Χάρης (ο Καφτεράνης ντε) την επιστροφή του Χάρακα.
Μόνο που απευθύνθηκε σε λάθος πρόσωπο. Σιγά μην είναι ο Χάρακας η γυναίκα του Χάρη (όχι του Καφτεράνη). Αυτή κάνα μανιφέστο να σου γράψει, μάλιστα. Πολύ θα κολακεύτηκε βέβαια που την πέρασε ο Χάρης (ο Καφτεράνης ντε) για το Χάρακα. Να ΄χει και χιούμορ; Δε φτάνει που ΄χει άντρα; Δεν μπορεί να τα ΄χει όλα κανείς σ΄ αυτή τη ζωή.
Ας είναι όμως. Αυτόν τον Χάρακα θα τον αφιερώσω στον Χάρη (τον Καφτεράνη ντε) που πολύ τον εκτιμώ. Όχι αγαπητέ μου, την εννοώ την εκτίμηση εγώ. Όχι όπως εσύ που όλους τους καλεσμένους πολύ τους εκτιμάς και όλοι είναι πολύ καλοί σου φίλοι. Κάθε φορά που το ακούω λέω «ωχ και τούτον τον δουλεύει». Γιατί Χάρη μου σκέψου, άμα τόσο τους αγαπάς και τους εκτιμάς όλους τότε τι να πεις σε κάποιους που πραγματικά χαίρουν βαθειάς εκτίμησης από όλους;
Για παράδειγμα ο τελευταίος σου καλεσμένος. Ο βουλευτής Αθανάσιος του Μόσχου Γικόνογλου. Ρίγησα από συγκίνηση και δέος όταν άκουσα ότι αποφάσισε να δώσει συνέντευξη. Τι ήταν αυτά που μας είπε; Γιατί δεν τον βάζει ο Γιωργάκης όχι υπουργό επικοινωνίας, άντε καλέ, υπερυπουργό της προπαγάνδας «γιατί πρέπει να μας πηδήξει το ΔΝΤ και η Ευρώπη και να λέμε και ευχαριστώ». Τέτοιον να τον κάνει. Μα τι καλά που μας τα εξήγησε όλα. Τι να σου πω, εγώ πάντως πείσθηκα ότι αυτός είναι ο προορισμός μας. Αυτό μας πρέπει, βρε αδελφέ. «Η μόνη λύση είναι ο Γιώργος να μας ψοφήσει». Το ίδιο θα ζαλίστηκες και συ φαντάζομαι από τις οξυδερκείς πολιτικοοικονομικές αναλύσεις του βουλευτή και δεν προχώρησες σε άλλες ερωτήσεις. Άντε καλέ. Τι άλλο να ρωτήσεις τον ογκόλιθο της πολιτικής; Ερωτήσεις για τοπικά ζητήματα και χαζά. Άσε που είναι και τα καρτέλς που τον έχουν βάλει στο μάτι. Λίγο ήταν αυτό που η εκδικητική μανία της οικονομικής μαφίας του έκανε; Ξέρεις τώρα σε τι αναφέρομαι. Ή μήπως ήταν προειδοποίηση. «Τώρα το αυτοκίνητο, ύστερα εσύ». Μπορεί. Αυτούς τους κινδύνους διατρέχει όποιος το μέγεθός του ορθώνει μπροστά στα αδίστακτα συμφέροντα. Να πως θα τον αποκαλώ από δω και μπρος. Άτλαντα της πολιτικής. Μην πάει ο νους σας στον όγκο. Όχι. Να σκέφτεστε μόνο, ότι κουβαλάει στους ώμους του Χρέη. Ένα αυτό που αν και δεν καθίσαμε μαζί στο τραπέζι το πληρώνουμε ρεφενέ και το άλλο, να καθαρίσει τον τόπο από την μάστιγα των κομποστο-καρτέλς.
Αλήθεια, τώρα που το θυμήθηκα κύριε βουλευτά. Εκείνη τη μηνυσούλα που μου κάνατε, θυμάστε; Όταν θα ΄ρθει η ώρα θα σας καλέσω μάρτυρα υπεράσπισής μου (όπως οι Κρητικοί το Γιωργάκη). Τι δηλαδή, εγώ που σας αποκάλεσα σούμο να κατηγορηθώ ενώ εσείς να κάνετε χιούμορ με τα κιλά σας, επιτρέπεται;
Αχ με κούρασαν τα σοβαρά ζητήματα. Ας περάσω σε κάτι πιο ανάλαφρο. Καταλήψεις, απεργίες, πείνα και όλα αυτά μωρέ, τα γνωστά. Αστειεύομαι βέβαια. Αλλά να, είναι που έχω ανάλαφρη διάθεση αφού ξεκουραστήκαμε αρκετά το καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι ότι πολύ και κουραστήκαμε και ταλαιπωρηθήκαμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Να πορείες, να ξύλο, να τρέξε να σώσεις το κεφαλάκι σου, να ρίξε πετριές σε μπάτσους, να στήσε αντίσκηνα σε πλατείες, να δούλευε τη μέρα ξενύχτα σε συνελεύσεις τα βράδια, έ, όλα αυτά είναι εξαντλητικά. Τι να σου κάνει και η αγανάκτηση, θέλει κι αυτή διακοπές. Ξέρεις τι εξοντωτικό είναι, εμ να ξενυχτάς, εμ να περιμένεις τη σειρά σου να μιλήσεις, ενώ, να, κάτω απ΄ τη γλώσσα το ΄χεις να πεταχτείς να το πεις; Ή δεν είναι εξαντλητικό να θες να κάνεις κανά δυο φορές το γύρο του κόσμου για να ανακαλύψεις ξανά την Αμερική. Ούτε ο Κολόμβος δεν κουράστηκε έτσι που την ανακάλυψε ξανά μανά για πρώτη φορά μετά τον Βεσπούτσι. Κι εδώ μιλάμε όχι για Αμερική, μα για ολόκληρη πολιτικοποίηση. Να μη θέλει κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα συνελεύσεων ακόμα. Ίσα που βρισκόμαστε στην άμεση δημοκρατία ακόμα. Μέχρι το σοσιαλισμό έχει δρόμο. Καλά κάναν λοιπόν τα παιδιά. Κουράστηκαν πολύ, έκαναν διακοπές και επιστρέφουν ανανεωμένοι. Καλέ τι συζητάτε, εδώ ταξίδι για διακοπές πας και μια στάση για καφέ- τσιγάρο θα την κάνεις, να ξεπιαστείς κιόλας. Όχι να θες απ΄ τον καναπέ να φτάσεις στη Διεθνή. Μόνο, παιδιά, τώρα που θα γυρίσουμε με το καλό μήπως να το βιάσουμε λίγο το πράμα; Άιντε καλά μου, γιατί μέχρι να το βρούμε θα ΄χουμε εξαντληθεί τόσο από την πείνα που δε θα μπορούμε να πάρουμε τα ποδαράκια μας. Άιντε καλά μου, δεν είναι τίποτα, ένα ντου όλοι μαζί είναι. Άιντε να τελειώνουμε.
Τι έμαθα; Εκτός από θηλυκά βλήματα στο ΠΑΣΟΚ έχετε και αρσενικούς όλμους, άπαπαπα. Για τον προϊστάμενο του γραφείου λέω. Έμεινε ένα ακόμα χωριό με το τρίτο σχολείο που δεν έκανε κατάληψη και το βαλε αμέτι μουχαμέτι να το αναστατώσει κι αυτό. Έ, ναι, μου φαίνεται είναι και το χωριό σου Χάρη (όχι του Καφτεράνη).
Άιντε να πάρεις και τη Ρόζα Λούξνεμπουργκ (τη γυναίκα σου, καλέ) και βουρ για κατάληψη. Πάντως δείτε το εκεί στο Πασόκ. Αν συνεχίσετε έτσι, καλά το πάτε. Ένα χωριό τη φορά να κάνει κατάληψη, σιγά σιγά θα τους ριζοσπαστικοποιείστε όλους. Εγώ, βέβαια, ξέρω ότι κατά βάθος αυτός ήταν εξ αρχής ο σκοπός σας.
Ως γνήσια σοσιαλιστικό κόμμα βρήκατε την μοναδική ευκαιρία, τώρα λόγω της κρίσης, να πιέσετε τόσο ώστε να βγει ο κόσμος στους δρόμους, να πολιτικοποιηθούν όλοι, να γίνουν όλοι σοσιαλιστές.
Το Πασόκ μετά θα αποκαλύψει ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα για να χτυπήσει την αποχαύνωση των τελευταίων δεκαετιών και να μην ξαναμπερδέψουν το Πασόκ με τη ΝΔ, οπότε νάτο πρώτο κόμμα ξανά για τις επόμενες κανά δυο δεκαετίες. Άπαπα, σατανικό σχέδιο, ανατρίχιασα.
Σας αφήνω, εγώ να συνέλθω και σεις να διαβάσετε τον μπαγιάτικο Χάρακα Νο39.
Εάν επιζήσω των συνταρακτικών γεγονότων των επόμενων ημερών (ο Γιωργάκης στην Έκθεση) θα επανέλθω σύντομα, ελπίζω.
ΧΑΡΑΚΑΣ Νο 39: Όταν τα ΦΕΚ (Χριστο)φυλλορροούν
Είστε σίγουροι ότι είναι οριστική απόφαση; Το πασοκικο σαΐνι η Χριστοκλπ αλλάζει ΦΕΚ κάθε φορά που αλλάζει αυτί στο κινητό.
Εγώ λέω να αφήσετε τη γυναικούλα να κάνει καμιά βουτιά, να ξελαμπικαρει,να δεχτεί και το επόμενο κύμα αντιδράσεων στις...αντιδράσεις των αντιδραστικών και τελικά να πάρει τις αποφάσεις της το Σεπτέμβρη με το δροσιό.
Τώρα σοβαρά μιλώντας, θέλω να εκφράσω τον θαυμασμό μου σ'αυτή τη μεγάλη πολιτικό. Η σταθερότητα των αποφάσεων της είναι παράδειγμα προς μίμηση για κάθε ανερχόμενο πολιτικό αστέρι. Φτου σου κοπελάρα μου να σε χαίρεται το ΠΑΣΟΚ που σ'εχει. Το είδα εγώ το αστέρι το φωτεινό όταν τα είπε ωραία στη Βέροια όταν ήρθε.
Θέλω να τολμήσω μια ερώτηση στους αναξιοπαθούντες πασόκους.Τα βλήματα μπορεί καμιά φορά να ανατιναχθούν, δε φοβάστε;
ΥΓ. Ε, λοιπόν τι θυμήθηκα; Όταν η 17 Νοέμβρη χτυπούσε, αν όχι όλοι (λέμε τώρα), αλλά οι περισσότεροι λέγαν "καλά τους κάνανε τους ....", όταν ρωτούνταν δημόσια λέγανε "απαπαπα εμείς ούτε που να ακούσουμε τη λέξη τρομοκρατία". Έτσι και οι Τρικαλινοί Πασόκοι όταν είχε ανακοινωθεί ότι θα κλείσει το σχολείο στο Πλατύ, τριβαν τα χέρια τους. Όταν τους ρωτούσαν δημόσια, "μακριά από μας τέτοια".
Τώρα γκοστερίτσες, που λένε και στο χωριό μου. Αυτά και μην ακούσω τίποτα υποκριτικές μυξοκλαψιές ξανά.
Δημοσιεύτηκε στις 17 Αυγούστου 2011 στα ΧΡΟΝΙΚΑ
Εγώ λέω να αφήσετε τη γυναικούλα να κάνει καμιά βουτιά, να ξελαμπικαρει,να δεχτεί και το επόμενο κύμα αντιδράσεων στις...αντιδράσεις των αντιδραστικών και τελικά να πάρει τις αποφάσεις της το Σεπτέμβρη με το δροσιό.
Τώρα σοβαρά μιλώντας, θέλω να εκφράσω τον θαυμασμό μου σ'αυτή τη μεγάλη πολιτικό. Η σταθερότητα των αποφάσεων της είναι παράδειγμα προς μίμηση για κάθε ανερχόμενο πολιτικό αστέρι. Φτου σου κοπελάρα μου να σε χαίρεται το ΠΑΣΟΚ που σ'εχει. Το είδα εγώ το αστέρι το φωτεινό όταν τα είπε ωραία στη Βέροια όταν ήρθε.
Θέλω να τολμήσω μια ερώτηση στους αναξιοπαθούντες πασόκους.Τα βλήματα μπορεί καμιά φορά να ανατιναχθούν, δε φοβάστε;
ΥΓ. Ε, λοιπόν τι θυμήθηκα; Όταν η 17 Νοέμβρη χτυπούσε, αν όχι όλοι (λέμε τώρα), αλλά οι περισσότεροι λέγαν "καλά τους κάνανε τους ....", όταν ρωτούνταν δημόσια λέγανε "απαπαπα εμείς ούτε που να ακούσουμε τη λέξη τρομοκρατία". Έτσι και οι Τρικαλινοί Πασόκοι όταν είχε ανακοινωθεί ότι θα κλείσει το σχολείο στο Πλατύ, τριβαν τα χέρια τους. Όταν τους ρωτούσαν δημόσια, "μακριά από μας τέτοια".
Τώρα γκοστερίτσες, που λένε και στο χωριό μου. Αυτά και μην ακούσω τίποτα υποκριτικές μυξοκλαψιές ξανά.
Δημοσιεύτηκε στις 17 Αυγούστου 2011 στα ΧΡΟΝΙΚΑ
Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Χάρακας Νο38: Αυτός ο υπουργός Οικονομίας θα μας σώσει
Αυτός είναι υπουργός Οικονομίας! ΒΕ-ΝΙ-ΖΕ-ΛΟΣ.
Είναι και αντιπρόεδρος. Πως λέμε αντιβασιλεύς.
Φοράει και δαχτυλίδι. Μπορεί και διαμαντένιο.
Είναι και τσάρος. «Πίσω σοσιαλισμέ και σ΄ έφαγα. Προτιμώ τη βαρβαρότητα.»
Παίρνει τα ρίσκα. «Μπορεί και να καταστραφώ».
Αρπάζει την ευκαιρία. «Τώρα ήρθε η ώρα να δείξω ότι κάνω για αρχηγός».
Με βάθος, μέχρι τα κατακάθια του ΠΑΣΟΚ.
Με εκτόπισμα (no comment).
Με πειθώ στην Ελλάδα (παροιμιώδης η λογόρροιά του. Συμφωνείς για να σταματήσει).
Με πειθώ στην Ευρώπη (το accent του κάνει τους εταίρους να σαστίζουν και δίνουν «δάνεια κόντρα δάνεια και το βρακί μας άμα θέλετε, μόνο κάντε τον πάψει γιατί δεν καταλαβαίνουμε τι λέει»).
Υ.Γ. Για τους Άγγλους ήταν τόσο βαρύ το πλήγμα, ώστε ο ομόλογός του υπουργός από τις πρώτες κουβέντες του Βενιζέλου φρίκαρε: «Oh my God! He speaks English with a Greek accent!» και δήλωσε « Αρκετά δώσαμε στην Ελλάδα, πέραν τούτου …ουδέν.»
Εμείς όμως δεν ανησυχούμε. Η φράου Μέρκελ θα τον κανονίσει τον Άγγλο (ας όψεται η προαιώνια Γερμανο- Βρετανική έχθρα).
Είναι και αντιπρόεδρος. Πως λέμε αντιβασιλεύς.
Φοράει και δαχτυλίδι. Μπορεί και διαμαντένιο.
Είναι και τσάρος. «Πίσω σοσιαλισμέ και σ΄ έφαγα. Προτιμώ τη βαρβαρότητα.»
Παίρνει τα ρίσκα. «Μπορεί και να καταστραφώ».
Αρπάζει την ευκαιρία. «Τώρα ήρθε η ώρα να δείξω ότι κάνω για αρχηγός».
Με βάθος, μέχρι τα κατακάθια του ΠΑΣΟΚ.
Με εκτόπισμα (no comment).
Με πειθώ στην Ελλάδα (παροιμιώδης η λογόρροιά του. Συμφωνείς για να σταματήσει).
Με πειθώ στην Ευρώπη (το accent του κάνει τους εταίρους να σαστίζουν και δίνουν «δάνεια κόντρα δάνεια και το βρακί μας άμα θέλετε, μόνο κάντε τον πάψει γιατί δεν καταλαβαίνουμε τι λέει»).
Υ.Γ. Για τους Άγγλους ήταν τόσο βαρύ το πλήγμα, ώστε ο ομόλογός του υπουργός από τις πρώτες κουβέντες του Βενιζέλου φρίκαρε: «Oh my God! He speaks English with a Greek accent!» και δήλωσε « Αρκετά δώσαμε στην Ελλάδα, πέραν τούτου …ουδέν.»
Εμείς όμως δεν ανησυχούμε. Η φράου Μέρκελ θα τον κανονίσει τον Άγγλο (ας όψεται η προαιώνια Γερμανο- Βρετανική έχθρα).
Σάββατο 14 Μαΐου 2011
Χάρακας Νο37: Αρνούμαι..... Θέλω....
Αρνούμαι να αντικρίζω το φόβο στα μάτια του άλλου.
Αρνούμαι να φοβάμαι να λέω αυτό που πιστεύω.
Αρνούμαι να λέγομαι το ίδιο Έλληνας με τους φασίστες.
Αρνούμαι να βλέπω ανθρώπους να τους στριμώχνουν για να τους σφάξουν.
Αρνούμαι να υπάρχουν μάτια που με κοιτούν ικετευτικά να τους προστατεύσω.
Αρνούμαι να υπάρχουν παιδιά που να φοβούνται να παίξουν στο δρόμο.
Αρνούμαι να κλείνονται άνθρωποι στα σπίτια τους για να προστατευτούν.
Αρνούμαι να απειλούμαι για τις ιδέες μου.
Αρνούμαι να φοβάμαι να διαδηλώνω.
Αρνούμαι αυτοί που πρέπει να με προστατεύουν να με χτυπάνε και να με σκοτώνουν.
Αρνούμαι αυτοί που πρέπει να με προστατεύουν να καλύπτουν αυτούς που με σκοτώνουν.
Αρνούμαι να ζω ανελεύθερος.
Αρνούμαι να μένω απαθής και αμέτοχος.
Αρνούμαι να φοβάμαι ότι θα στοχοποιήσουν εμένα και τα παιδιά μου.
Αρνούμαι να γίνομαι συνένοχος στη σιωπή.
Αρνούμαι να απολογούμαι στα παιδιά μου για τον κόσμο που τους έφερα να ζήσουν.
Αρνούμαι να πρέπει να έχω επιχειρήματα για τα αυτονόητα.
Αρνούμαι να ένα κόσμο φόβου και μίσους.
Αρνούμαι τη συνενοχή στα εγκλήματα των άλλων.
Αρνούμαι οι άνθρωποι να περπατάνε σκυφτοί σφίγγοντας τα χέρια των παιδιών τους.
Αρνούμαι την τρομοκρατία της βίας.
Θέλω οι δρόμοι να είναι για όλους.
Θέλω τα πρόσωπα να κοιτούν τον ήλιο.
Θέλω να προστατεύω το δίκιο και να με προστατεύουν στο δίκιο.
Θέλω να βοηθώ και να με βοηθούν.
Θέλω να είμαι άνθρωπος και να ζω σαν άνθρωπος.
Θέλω να ζω περήφανος στη χώρα μου.
Θέλω να ζω σε ένα κόσμο πολύχρωμο.
Θέλω να ακούω τις ιστορίες τους.
Θέλω να μάθω να λέω τα παραμύθια τους στα παιδιά μου.
Θέλω να αγοράζω τις ομπρέλες τους και τα τουμπερλέκια τους.
Θέλω να μου μάθουν να χορεύω τους ρυθμούς τους.
Θέλω να πλέκω να μαλλιά μου όπως τα δικά τους.
Θέλω να τους βλέπω με τις φορεσιές τους.
Θέλω να ακούω τις παράξενες ομιλίες τους.
Θέλω να μάθω να λέω καλημέρα στις γλώσσες τους.
Θέλω να γεύομαι τα περίεργα φαγητά τους.
Θέλω να ζω σε ένα κόσμο για όλους με όλους.
Θέλω οι ιδέες μου ν΄ ακούγονται.
Θέλω να πιάσω έναν έναν στο δρόμο και να του φωνάξω «ξύπνα».
Θέλω να σέβομαι τους άλλους για να με σέβονται.
Θέλω να κοιμάμαι καλά τα βράδια.
Αρνούμαι να φοβάμαι να λέω αυτό που πιστεύω.
Αρνούμαι να λέγομαι το ίδιο Έλληνας με τους φασίστες.
Αρνούμαι να βλέπω ανθρώπους να τους στριμώχνουν για να τους σφάξουν.
Αρνούμαι να υπάρχουν μάτια που με κοιτούν ικετευτικά να τους προστατεύσω.
Αρνούμαι να υπάρχουν παιδιά που να φοβούνται να παίξουν στο δρόμο.
Αρνούμαι να κλείνονται άνθρωποι στα σπίτια τους για να προστατευτούν.
Αρνούμαι να απειλούμαι για τις ιδέες μου.
Αρνούμαι να φοβάμαι να διαδηλώνω.
Αρνούμαι αυτοί που πρέπει να με προστατεύουν να με χτυπάνε και να με σκοτώνουν.
Αρνούμαι αυτοί που πρέπει να με προστατεύουν να καλύπτουν αυτούς που με σκοτώνουν.
Αρνούμαι να ζω ανελεύθερος.
Αρνούμαι να μένω απαθής και αμέτοχος.
Αρνούμαι να φοβάμαι ότι θα στοχοποιήσουν εμένα και τα παιδιά μου.
Αρνούμαι να γίνομαι συνένοχος στη σιωπή.
Αρνούμαι να απολογούμαι στα παιδιά μου για τον κόσμο που τους έφερα να ζήσουν.
Αρνούμαι να πρέπει να έχω επιχειρήματα για τα αυτονόητα.
Αρνούμαι να ένα κόσμο φόβου και μίσους.
Αρνούμαι τη συνενοχή στα εγκλήματα των άλλων.
Αρνούμαι οι άνθρωποι να περπατάνε σκυφτοί σφίγγοντας τα χέρια των παιδιών τους.
Αρνούμαι την τρομοκρατία της βίας.
Θέλω οι δρόμοι να είναι για όλους.
Θέλω τα πρόσωπα να κοιτούν τον ήλιο.
Θέλω να προστατεύω το δίκιο και να με προστατεύουν στο δίκιο.
Θέλω να βοηθώ και να με βοηθούν.
Θέλω να είμαι άνθρωπος και να ζω σαν άνθρωπος.
Θέλω να ζω περήφανος στη χώρα μου.
Θέλω να ζω σε ένα κόσμο πολύχρωμο.
Θέλω να ακούω τις ιστορίες τους.
Θέλω να μάθω να λέω τα παραμύθια τους στα παιδιά μου.
Θέλω να αγοράζω τις ομπρέλες τους και τα τουμπερλέκια τους.
Θέλω να μου μάθουν να χορεύω τους ρυθμούς τους.
Θέλω να πλέκω να μαλλιά μου όπως τα δικά τους.
Θέλω να τους βλέπω με τις φορεσιές τους.
Θέλω να ακούω τις παράξενες ομιλίες τους.
Θέλω να μάθω να λέω καλημέρα στις γλώσσες τους.
Θέλω να γεύομαι τα περίεργα φαγητά τους.
Θέλω να ζω σε ένα κόσμο για όλους με όλους.
Θέλω οι ιδέες μου ν΄ ακούγονται.
Θέλω να πιάσω έναν έναν στο δρόμο και να του φωνάξω «ξύπνα».
Θέλω να σέβομαι τους άλλους για να με σέβονται.
Θέλω να κοιμάμαι καλά τα βράδια.
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011
Χάρακας Νο36: Εσύ, τι τύπος ΠΑΣΟΚ είσαι;
Έχω πολύ καιρό να γράψω. Όχι καλέ, δεν με έκοψε ο Χάρης επειδή τον φόρτωσα μηνύσεις από αξιοσέβαστους, σοβαρούς Πασόκους. Αλλά με όλες αυτές τις αμαρτίες τους, που μας επέβαλλε το Πασόκ να πληρώσουμε, μου κόπηκε κάθε χιουμοριστική διάθεση. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά πλέον για να τα αντιμετωπίζουμε μόνο με το χιούμορ. Έτσι λοιπόν ένα κράμα κινητοποιήσεων, απαξίωσης, χιούμορ και σαρκασμού που καταφέρνει να γελοιοποιεί τους κυβερνητικούς καραγκιόζηδες χωρίς όμως να τους δίνει την ευκαιρία να μπορούν να κατηγορήσουν κανέναν για βία ή ό,τι άλλο σκαρφίζεται η επαπειλούμενη πολιτική τους ύπαρξη, είναι ό,τι πρέπει.
Ιδιαίτερα αριστοαρχιτεκτονικό το «φτύσιμο» του Σηφουνάκη τις προάλλες. Μιλούσε από του βήματος. Απλώνουν οι καλοί σου τότε τα πανό μπροστά του και τον «σκεπάζουν». Και αντί εκείνος να σταματήσει, όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος, εάν προσπαθούσαν κάποιοι να τον εξευτελίσουν έτσι, εκείνος λοιπόν, συνέχισε το λόγο του «φτυμένος» και ξεφτιλισμένος σα να μη συμβαίνει τίποτα. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους αντίδρασης στο πανικόβλητο Πασόκ.
Είναι το στυλ «α, δε σας πήρα είδηση». Αυτό είναι το στυλ των κατεξοχήν χοντρόπετσων Πασόκων. Όχι, κουφοί δεν είναι. Είναι γενικότερα αναίσθητοι. Ο «άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε» είναι έτερος τύπος του Πασόκ. Είναι αυτός που προσπαθεί να αποφύγει το όλο θέμα. Αντιπροσωπευτικότερο δείγμα αυτής της κατηγορίας οι άβουλοι βουλευτές του Πασόκ. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο βουλευτής Γικόνογλου τις προάλλες στη συγκέντρωση για το κλείσιμο του γυμνασίου στη Μαρίνα. Όταν ήρθε η σειρά του είπε ότι τώρα δε μπορεί να το συζητήσει το θέμα γιατί βιάζεται, έχει να πάει και σ΄άλλη τέτοια συγκέντρωση. Φαίνεται μπέρδεψε τις συγκεντρώσεις με τους γάμους και τα πανηγύρια. Ξέρετε, εκεί που οι βουλευτές παρίστανται ίσα για να τσουγκρίσουν ποτήρια και να σφίξουν χέρια και μετά βιαστικά φεύγουν γιατί έχουν και σε άλλες εκδηλώσεις να κάνουν εμφάνιση.
Άλλος τύπος είναι αυτός του «δεν ξέρω τι μου γίνεται». Εδώ ο Πασόκος επειδή δεν ξέρει τι να κάνει και τι να πει υπακούει τυφλά στις άνωθεν εντολές και αποδεικνύεται Παπανδρεϊκότερος του Παπανδρέου προκειμένου να τύχει και τον ευσήμων αύριο μεθαύριο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο άλλος Πασόκος βουλευτής Ημαθίας Τόλκας στην ίδια συγκέντρωση. Με περισσή παρρησία και απαράμιλλο θάρρος (μπράβο, μπράβο) είπε τη γνώμη του. (Μη ρωτάτε τα αυτονόητα. Είπαμε, η γνώμη αυτής της κατηγορίας είναι το επίσημο δόγμα του Πασόκ). Βέβαια, μη ξεχνώντας και τα ψηφαλάκια του, τόνιζε και ξανατόνιζε τη συνεισφορά του στον αγώνα των ψηφοφόρων του. «Τι έκανα εγώ για σας; Τόσα τηλέφωνα, ραντεβού και επαφές με το γ ραφείο της υπουργού και της υφυπουργού». Συγνώμη Άγγελε, βουλευτή σε βγάλαμε όχι γραμματέα να κλείνεις ραντεβού. Εάν θέλαμε τηλεφωνική σύνδεση με την υπουργό θα παίρναμε το 11888!
Μια άλλη κατηγορία είναι αυτή του «τρελός δεν είμαι, πονηρός όμως είμαι, ό,τι θέλω λέω». Σωστά το μαντέψατε. Εδώ ένας είναι ο αρχηγός, αυτός ο Πάγκαλος. Πρόκειται για τον γενναίο σοσιαλιστή που έχοντας κάνει αγώνες και αγώνες δε μασάει και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι, αυτός δε χαϊδεύει αυτιά ακόμα κι όταν αυτό μπορεί να τον λούσει με γιαούρτια. Επιμένει στις «σοσιαλιστικές» του αρχές και σαν πρωτεργάτης του κινήματος ορμάει και αποκαλύπτει τις σκοτεινές δυνάμεις που υποκινούν συμπεριφορές οι οποίες θα φέρουν την πολιτική ανωμαλία στη χώρα. Και πολιτική ανωμαλία ίσον δικτατορία και δικτατορία συν Αριστερά ίσον νάτη νάτη έρχεται η δικτατορία του προλεταριάτου. Φευ, οι δημοκράτες Πασόκοι θα συρθούν στα κελιά της Μακρονήσου αφού πρώτα ο Τσίπρας θα τους ανακρίνει στης Κουμουνδούρου. Ενώ στα υπόγεια του Περισσού η Αλέκα αυτοπροσώπως, ως νέος Στάλιν, θα μαστιγώνει τα σοσιαλιστικά παλικάρια μέχρι να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίας.
Σειρά έχει ο τύπος «δε πα να λέτε εσείς, εμείς κάνουμε τη δουλειά μας». Εδώ το μοντέλο είναι ο Παπακωνσταντίνου. Ντούρασελ στις επιταγές του μνημονίου και του ΔΝΤ, έχει βουλώσει, μάτια, αυτιά και προχωρά ακάθεκτος μέχρι τελικής δικής μας πτώσεως.
Ο τύπος του «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Εδώ ανήκουν οι Διαμάντω, Λοβέρδος, μαμά Ραγκού κλπ υπουργοί. Είναι τα νομοσχέδια αστραπή. Για πότε γίνεται η διαβούλευση, για πότε τα ψηφίζουν, για πότε μας καταργούν ούτε και που προλαβαίνουμε να πάρουμε χαμπάρι. Δε μπορεί, σου λέει, θα παραιτηθούν. Θα τους ζαλίσουμε και θα χάσουν τον μπούσουλα. Βομβαρδισμός νόμων, νομοσχεδίων, διευκρινιστικών εγκυκλίων. Παραδίνομαι. Δεν ξέρω ποια τι μου γίνεται. Από πού να φυλαχτώ. Σε ποια πορεία να πρωτοπάω. Έχω και μια ηλικία, θα με συγχωνεύσετε πριν την ώρα μου.
Ένας άλλος τύπος είναι ο «εγώ είμαι αριστερός εσύ ποιος είσαι;». Εδώ έχει πλάκα το πράγμα, Πρόκειται για τις περιπτώσεις Πασόκων που έχουν καταλάβει ότι είναι μέλη ενός νεοφιλελεύθερου χουντοσοσιαλιστικού κόμματος και στην προσπάθειά τους να επαναπροσδιορίσουν την ιδεολογική τους ταυτότητα αυτοσχεδιάζουν. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό χθες το πρωί του Σκανδαλίδη. Λίγο πολύ μας είπε σκανδαλωδώς ότι η αριστερά δεν είναι αριστερά και ότι το Πασόκ μπορεί και θα κάνει το big bang εμπνέοντας τους σκεπτόμενους αριστερούς πέρα και πάνω από κόμματα και τάξεις. Όπα, όπα σύντροφε πήρες φόρα και ως πολιτικά ημιμαθής που είσαι (όπως άλλωστε όλοι εκεί στο Πασόκ. Διότι εάν ήσασταν αριστεροί δε θα ήσασταν Πασόκ) προτείνεις και φαντάζεσαι μια αριστερά υπερταξική. Εγώ λέω και λαϊκιστικοφιλελεύθερη. Να το κάνετε και μόδα, να τυπώστε και καπελάκια, θα σας πάνε πολύ. Εκτός αυτών την καινοτόμων προτάσεων περί νέων μανιφέστων έχουμε και την προσπάθεια επανασύνδεσης του νεοφιλελεύθερου Πασόκ με τον σοσιαλιστικό του κόσμο που στην πορεία τον έχασε. Εδώ θέλω να παραμείνετε σοβαροί και να μη γελάσετε. Την αποστολή αυτή ανέλαβε ο Καρχιμάκης. Δείτε το σας λέω σοβαρά. Ήταν πολύ καλή η επιλογή. Ο γραμματέας του Πασόκ συνδυάζει το χτες με το σήμερα. Το χτες είναι το Πασόκ της ρεμούλας και του «αυτοί τα φάγανε» μιας και ακόμα και τώρα έχει το θράσος να υπερασπίζεται και να προάγει το βόλεμά του στο δημόσιο ακολουθώντας έτσι τη μακραίωνη παράδοση του Πασοκικού ρουσφετιού. Από την άλλη, έχει την εμπιστοσύνη του προέδρου Γιωργάκη ο οποίος τον επέλεξε να διαποτίσει τα μέλη του Κινήματος με τη νέα εποχή, με τα νέα ήθη που τελικά είναι τα παλιά γνωστά ανήθη.
Ο τύπος του «αφήστε τα παιδιά να με πλησιάσουν» είναι αυτός της μοναδικής κατηγορίας του ενός. Όχι, δεν πρόκειται για τον Ιησού. Ο Γιωργάκης είναι. Σε κάθε του εμφάνιση περιφρουρείται από διμοιρίες των ΜΑΤ που ενώ εκείνος θέλει το διάλογο με τους διαδηλωτές, εκείνοι τους τσακίζουν στο ξύλο και δεν αφήνουν το λαό να πλησιάσει τον αρχηγό. Αφού τους τελειώσουν τα πολεμοφόδια χημικών και κρότου λάμψης τότε ο καλός αρχηγός νουθετεί το λαό «χαζούληδες, συνταχθείτε μαζί μας, οι διαδηλώσεις είναι passé, ελάτε κοντά μας, μην αντιστέκεστε, είναι ανώφελο, τζάμπα τις τρώτε. Αλλιώς, με αναγκάζετε να περιορίσω τη δημοκρατία για να την προστατεύσω. Τα τελευταία λόγια ειπώθηκαν πραγματικά στη Γερμανία που τον γιουχάισαν. Αλήθεια, οι Χούντες αυτή την ομαλότητα δεν επικαλούνται για να επιβάλουν τις δικτατορίες;
Φαντάζομαι ότι ο κατάλογος των Πασοκικών τύπων αντίδρασης δεν τελειώνει εδώ. Παρακαλώ πολύ, στείλτε μου ιδέες σας για να τον συνεχίσουμε.
ΥΓ: Για όσους με κατηγορήσουν για εμπάθεια να τους απαντήσω προκαταβολικά ότι αν ήταν εμπάθεια θα ήταν εύκολο να απαντηθούν όλα τα παραπάνω επί της ουσίας από τα Πασοκικά παπαγαλάκια (να μια ακόμα κατηγορία που λησμόνησα να καταγράψω, αλλά που είναι τόσο οικεία και αναγνωρίσιμη από όλους που δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση). Όλη αυτή η δυσφορία λοιπόν δεν εκφράζεται μόνο από μένα ή το συγκεκριμένο blog.Είναι μια αντίδραση που εκφράζεται με πολλούς τρόπους από όλους όσοι νιώθουμε, βλέπουμε και καταλαβαίνουμε ότι το πράγμα δεν πάει άλλο. Θυμίζω βέβαια ότι το Πασόκ είναι στην κυβέρνηση. Με ποιόν να τα βάλω; Με το γείτονα;
Ωστόσο, λυπάμαι όλους όσους ψήφισαν το Πασόκ και προδόθηκαν. Όσοι από αυτούς εξακολουθούν ακόμη να τρέφουν ελπίδες και δεν έχουν αποχωρήσει, ας προσπαθήσουν να βλέπουν κι όχι μόνο να κοιτούν. Άλλωστε, εάν καταλάβεις το λάθος σου και το διορθώσεις είναι ΟΚ.
ΥΓ1: Επειδή τα γιαούρτια κάνουν καλό στην επιδερμίδα, ας περάσουμε σε κάτι άλλο. Μια καλή ιδέα είναι αυτή του νέου συνθήματος:
«Οι υπουργοί δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στο δρόμο, στο δρόμο, μπορείς να τους φτύσεις». Προτείνω εκείνο το απαξιωτικό φτύσιμο, όταν περνάει ο άλλος κι εσύ φτύνεις στο κατόπι του. Δεν καταδέχεσαι ούτε στα μούτρα να τον φτύσεις.
Ιδιαίτερα αριστοαρχιτεκτονικό το «φτύσιμο» του Σηφουνάκη τις προάλλες. Μιλούσε από του βήματος. Απλώνουν οι καλοί σου τότε τα πανό μπροστά του και τον «σκεπάζουν». Και αντί εκείνος να σταματήσει, όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος, εάν προσπαθούσαν κάποιοι να τον εξευτελίσουν έτσι, εκείνος λοιπόν, συνέχισε το λόγο του «φτυμένος» και ξεφτιλισμένος σα να μη συμβαίνει τίποτα. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους αντίδρασης στο πανικόβλητο Πασόκ.
Είναι το στυλ «α, δε σας πήρα είδηση». Αυτό είναι το στυλ των κατεξοχήν χοντρόπετσων Πασόκων. Όχι, κουφοί δεν είναι. Είναι γενικότερα αναίσθητοι. Ο «άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε» είναι έτερος τύπος του Πασόκ. Είναι αυτός που προσπαθεί να αποφύγει το όλο θέμα. Αντιπροσωπευτικότερο δείγμα αυτής της κατηγορίας οι άβουλοι βουλευτές του Πασόκ. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο βουλευτής Γικόνογλου τις προάλλες στη συγκέντρωση για το κλείσιμο του γυμνασίου στη Μαρίνα. Όταν ήρθε η σειρά του είπε ότι τώρα δε μπορεί να το συζητήσει το θέμα γιατί βιάζεται, έχει να πάει και σ΄άλλη τέτοια συγκέντρωση. Φαίνεται μπέρδεψε τις συγκεντρώσεις με τους γάμους και τα πανηγύρια. Ξέρετε, εκεί που οι βουλευτές παρίστανται ίσα για να τσουγκρίσουν ποτήρια και να σφίξουν χέρια και μετά βιαστικά φεύγουν γιατί έχουν και σε άλλες εκδηλώσεις να κάνουν εμφάνιση.
Άλλος τύπος είναι αυτός του «δεν ξέρω τι μου γίνεται». Εδώ ο Πασόκος επειδή δεν ξέρει τι να κάνει και τι να πει υπακούει τυφλά στις άνωθεν εντολές και αποδεικνύεται Παπανδρεϊκότερος του Παπανδρέου προκειμένου να τύχει και τον ευσήμων αύριο μεθαύριο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο άλλος Πασόκος βουλευτής Ημαθίας Τόλκας στην ίδια συγκέντρωση. Με περισσή παρρησία και απαράμιλλο θάρρος (μπράβο, μπράβο) είπε τη γνώμη του. (Μη ρωτάτε τα αυτονόητα. Είπαμε, η γνώμη αυτής της κατηγορίας είναι το επίσημο δόγμα του Πασόκ). Βέβαια, μη ξεχνώντας και τα ψηφαλάκια του, τόνιζε και ξανατόνιζε τη συνεισφορά του στον αγώνα των ψηφοφόρων του. «Τι έκανα εγώ για σας; Τόσα τηλέφωνα, ραντεβού και επαφές με το γ ραφείο της υπουργού και της υφυπουργού». Συγνώμη Άγγελε, βουλευτή σε βγάλαμε όχι γραμματέα να κλείνεις ραντεβού. Εάν θέλαμε τηλεφωνική σύνδεση με την υπουργό θα παίρναμε το 11888!
Μια άλλη κατηγορία είναι αυτή του «τρελός δεν είμαι, πονηρός όμως είμαι, ό,τι θέλω λέω». Σωστά το μαντέψατε. Εδώ ένας είναι ο αρχηγός, αυτός ο Πάγκαλος. Πρόκειται για τον γενναίο σοσιαλιστή που έχοντας κάνει αγώνες και αγώνες δε μασάει και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι, αυτός δε χαϊδεύει αυτιά ακόμα κι όταν αυτό μπορεί να τον λούσει με γιαούρτια. Επιμένει στις «σοσιαλιστικές» του αρχές και σαν πρωτεργάτης του κινήματος ορμάει και αποκαλύπτει τις σκοτεινές δυνάμεις που υποκινούν συμπεριφορές οι οποίες θα φέρουν την πολιτική ανωμαλία στη χώρα. Και πολιτική ανωμαλία ίσον δικτατορία και δικτατορία συν Αριστερά ίσον νάτη νάτη έρχεται η δικτατορία του προλεταριάτου. Φευ, οι δημοκράτες Πασόκοι θα συρθούν στα κελιά της Μακρονήσου αφού πρώτα ο Τσίπρας θα τους ανακρίνει στης Κουμουνδούρου. Ενώ στα υπόγεια του Περισσού η Αλέκα αυτοπροσώπως, ως νέος Στάλιν, θα μαστιγώνει τα σοσιαλιστικά παλικάρια μέχρι να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίας.
Σειρά έχει ο τύπος «δε πα να λέτε εσείς, εμείς κάνουμε τη δουλειά μας». Εδώ το μοντέλο είναι ο Παπακωνσταντίνου. Ντούρασελ στις επιταγές του μνημονίου και του ΔΝΤ, έχει βουλώσει, μάτια, αυτιά και προχωρά ακάθεκτος μέχρι τελικής δικής μας πτώσεως.
Ο τύπος του «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Εδώ ανήκουν οι Διαμάντω, Λοβέρδος, μαμά Ραγκού κλπ υπουργοί. Είναι τα νομοσχέδια αστραπή. Για πότε γίνεται η διαβούλευση, για πότε τα ψηφίζουν, για πότε μας καταργούν ούτε και που προλαβαίνουμε να πάρουμε χαμπάρι. Δε μπορεί, σου λέει, θα παραιτηθούν. Θα τους ζαλίσουμε και θα χάσουν τον μπούσουλα. Βομβαρδισμός νόμων, νομοσχεδίων, διευκρινιστικών εγκυκλίων. Παραδίνομαι. Δεν ξέρω ποια τι μου γίνεται. Από πού να φυλαχτώ. Σε ποια πορεία να πρωτοπάω. Έχω και μια ηλικία, θα με συγχωνεύσετε πριν την ώρα μου.
Ένας άλλος τύπος είναι ο «εγώ είμαι αριστερός εσύ ποιος είσαι;». Εδώ έχει πλάκα το πράγμα, Πρόκειται για τις περιπτώσεις Πασόκων που έχουν καταλάβει ότι είναι μέλη ενός νεοφιλελεύθερου χουντοσοσιαλιστικού κόμματος και στην προσπάθειά τους να επαναπροσδιορίσουν την ιδεολογική τους ταυτότητα αυτοσχεδιάζουν. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό χθες το πρωί του Σκανδαλίδη. Λίγο πολύ μας είπε σκανδαλωδώς ότι η αριστερά δεν είναι αριστερά και ότι το Πασόκ μπορεί και θα κάνει το big bang εμπνέοντας τους σκεπτόμενους αριστερούς πέρα και πάνω από κόμματα και τάξεις. Όπα, όπα σύντροφε πήρες φόρα και ως πολιτικά ημιμαθής που είσαι (όπως άλλωστε όλοι εκεί στο Πασόκ. Διότι εάν ήσασταν αριστεροί δε θα ήσασταν Πασόκ) προτείνεις και φαντάζεσαι μια αριστερά υπερταξική. Εγώ λέω και λαϊκιστικοφιλελεύθερη. Να το κάνετε και μόδα, να τυπώστε και καπελάκια, θα σας πάνε πολύ. Εκτός αυτών την καινοτόμων προτάσεων περί νέων μανιφέστων έχουμε και την προσπάθεια επανασύνδεσης του νεοφιλελεύθερου Πασόκ με τον σοσιαλιστικό του κόσμο που στην πορεία τον έχασε. Εδώ θέλω να παραμείνετε σοβαροί και να μη γελάσετε. Την αποστολή αυτή ανέλαβε ο Καρχιμάκης. Δείτε το σας λέω σοβαρά. Ήταν πολύ καλή η επιλογή. Ο γραμματέας του Πασόκ συνδυάζει το χτες με το σήμερα. Το χτες είναι το Πασόκ της ρεμούλας και του «αυτοί τα φάγανε» μιας και ακόμα και τώρα έχει το θράσος να υπερασπίζεται και να προάγει το βόλεμά του στο δημόσιο ακολουθώντας έτσι τη μακραίωνη παράδοση του Πασοκικού ρουσφετιού. Από την άλλη, έχει την εμπιστοσύνη του προέδρου Γιωργάκη ο οποίος τον επέλεξε να διαποτίσει τα μέλη του Κινήματος με τη νέα εποχή, με τα νέα ήθη που τελικά είναι τα παλιά γνωστά ανήθη.
Ο τύπος του «αφήστε τα παιδιά να με πλησιάσουν» είναι αυτός της μοναδικής κατηγορίας του ενός. Όχι, δεν πρόκειται για τον Ιησού. Ο Γιωργάκης είναι. Σε κάθε του εμφάνιση περιφρουρείται από διμοιρίες των ΜΑΤ που ενώ εκείνος θέλει το διάλογο με τους διαδηλωτές, εκείνοι τους τσακίζουν στο ξύλο και δεν αφήνουν το λαό να πλησιάσει τον αρχηγό. Αφού τους τελειώσουν τα πολεμοφόδια χημικών και κρότου λάμψης τότε ο καλός αρχηγός νουθετεί το λαό «χαζούληδες, συνταχθείτε μαζί μας, οι διαδηλώσεις είναι passé, ελάτε κοντά μας, μην αντιστέκεστε, είναι ανώφελο, τζάμπα τις τρώτε. Αλλιώς, με αναγκάζετε να περιορίσω τη δημοκρατία για να την προστατεύσω. Τα τελευταία λόγια ειπώθηκαν πραγματικά στη Γερμανία που τον γιουχάισαν. Αλήθεια, οι Χούντες αυτή την ομαλότητα δεν επικαλούνται για να επιβάλουν τις δικτατορίες;
Φαντάζομαι ότι ο κατάλογος των Πασοκικών τύπων αντίδρασης δεν τελειώνει εδώ. Παρακαλώ πολύ, στείλτε μου ιδέες σας για να τον συνεχίσουμε.
ΥΓ: Για όσους με κατηγορήσουν για εμπάθεια να τους απαντήσω προκαταβολικά ότι αν ήταν εμπάθεια θα ήταν εύκολο να απαντηθούν όλα τα παραπάνω επί της ουσίας από τα Πασοκικά παπαγαλάκια (να μια ακόμα κατηγορία που λησμόνησα να καταγράψω, αλλά που είναι τόσο οικεία και αναγνωρίσιμη από όλους που δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση). Όλη αυτή η δυσφορία λοιπόν δεν εκφράζεται μόνο από μένα ή το συγκεκριμένο blog.Είναι μια αντίδραση που εκφράζεται με πολλούς τρόπους από όλους όσοι νιώθουμε, βλέπουμε και καταλαβαίνουμε ότι το πράγμα δεν πάει άλλο. Θυμίζω βέβαια ότι το Πασόκ είναι στην κυβέρνηση. Με ποιόν να τα βάλω; Με το γείτονα;
Ωστόσο, λυπάμαι όλους όσους ψήφισαν το Πασόκ και προδόθηκαν. Όσοι από αυτούς εξακολουθούν ακόμη να τρέφουν ελπίδες και δεν έχουν αποχωρήσει, ας προσπαθήσουν να βλέπουν κι όχι μόνο να κοιτούν. Άλλωστε, εάν καταλάβεις το λάθος σου και το διορθώσεις είναι ΟΚ.
ΥΓ1: Επειδή τα γιαούρτια κάνουν καλό στην επιδερμίδα, ας περάσουμε σε κάτι άλλο. Μια καλή ιδέα είναι αυτή του νέου συνθήματος:
«Οι υπουργοί δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στο δρόμο, στο δρόμο, μπορείς να τους φτύσεις». Προτείνω εκείνο το απαξιωτικό φτύσιμο, όταν περνάει ο άλλος κι εσύ φτύνεις στο κατόπι του. Δεν καταδέχεσαι ούτε στα μούτρα να τον φτύσεις.
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Χάρακας Νο35: Παιδικές απορίες
Μπαμπάς: Αύριο το μεσημέρι θα πάμε στη Θεσσαλονίκη σε ένα συλλαλητήριο για τους μετανάστες.
Παιδί: Τι είναι συλλαλητήριο;
Μπαμπάς: Είναι μια διαδήλωση, μια διαμαρτυρία.
Παιδί: Και γιατί να πάμε;
Μπαμπάς: Γιατί δε θέλουμε να γίνει αυτός ο φράχτης.
Παιδί: Γιατί θέλουν να κάνουν αυτόν τον φράχτη;
Μπαμπάς: Για να εμποδίσουν τους μετανάστες να έρχονται στην Ελλάδα. Είμαστε η πρώτη χώρα που συναντούν καθώς έρχονται από την Τουρκία και είναι πάρα πολλοί.
Παιδί: Είναι Τούρκοι;
Μπαμπάς: Είναι και Τούρκοι και από άλλες χώρες της Ασίας.
Παιδί: Έχω μια ιδέα, να τους πιάνουν οι Τούρκοι και να τους γυρίζουν στην πατρίδα τους.
Μπαμπάς: Μα αυτοί δε θέλουν να γυρίσουν πίσω. Ο λόγος που έφυγαν ήταν γιατί πεινούσαν στη χώρα τους ή έχουν πολέμους.
Παιδί: Και γιατί έρχονται στην Ελλάδα;
Μπαμπάς: Δεν έρχονται στην Ελλάδα για να μείνουν. Οι περισσότεροι θέλουν να περάσουν για να πάνε σε άλλες χώρες της Ευρώπης για να βρούνε δουλειά.
Παιδί: Εμείς είμαστε φτωχή χώρα;
Μπαμπάς: Ναι, έχουμε προβλήματα, δεν υπάρχουν δουλειές για όλους.
Παιδί: Γιατί δεν τους αφήνουμε να περάσουν;
Μπαμπάς: Γιατί έχουμε υπογράψει μια συμφωνία με την Ευρώπη που δεν επιτρέπεται να τους αφήνουμε.
Παιδί: Αν δεν τηρήσουμε τη συμφωνία θα μας τιμωρήσουν;
Μπαμπάς: Θα έχουμε προβλήματα.
Παιδί: Φοβάμαι, δε θέλω να μας κάνει πόλεμο η Ευρώπη. Καλύτερα να μη μας νοιάζουν οι μετανάστες.
Μπαμπάς: Δηλαδή δε σε νοιάζει εάν φύγει ο Κ. που είναι φίλος μας;
Παιδί: Γιατί, ο Κ. είναι μετανάστης;
Μπαμπάς: Είναι πολιτικός πρόσφυγας. Στην Τουρκία ήταν στη φυλακή γιατί δε συμφωνούσε με το κράτος. Έκανε απεργία πείνας και βγήκε από τη φυλακή. Εάν γυρίσει πίσω κινδυνεύει να ξαναμπεί φυλακή.
Παιδί: Τι είναι απεργία πείνας;
Μπαμπάς: Όταν κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν με κανένα άλλο τρόπο να βρουν το δίκιο τους, τότε σταματάνε να τρώνε και πίνουν μόνο νερό.
Παιδί: Δε θέλω να μπει ο Κ. φυλακή. Αλλά δε θέλω να μας τιμωρήσουν άμα δεν τηρήσουμε τη συμφωνία.
Μπαμπάς: Όταν κάποιος κάνει μια συμφωνία και πλέον δε θέλει να την τηρήσει τότε ζητάει να αλλάξει τη συμφωνία, αυτό μπορούμε να κάνουμε κι εμείς.
Παιδί: Και γιατί δεν το κάνουμε;
Μπαμπάς: Αυτό πρέπει να κάνουμε. Αλλά είναι δύσκολο να σου εξηγήσω γιατί δεν το κάνουνε.
Παιδί: Ξέρω, γιατί είναι ρατσιστές κι αυτός ο Καρ…. είναι φασίστας κι αν μπορούσε θα τους έπνιγε όλους τους μετανάστες.
Μπαμπάς: Μπορεί και να΄ ναι όλοι ρατσιστές, μα να μη βγαίνουν να το πουν φανερά, δεν ξέρω.
Παιδί: Εμείς όμως δεν πρέπει να είμαστε ρατσιστές γι΄ αυτό πρέπει να πάμε στο συναλλητήριο.
Μπαμπάς: Συλλαλητήριο.
Παιδί: Ναι, σ΄ αυτό, το συλλαλητήριο. Όμως μπαμπά, η θεία ……. θα έρθει;
Μπαμπάς: Νομίζω πως όχι.
Παιδί: Γιατί, είναι ρατσίστρια;
Μπαμπάς: Όχι δεν είναι.
Παιδί: Τότε γιατί πρέπει να πάμε και μεις; Θα προτιμούσα να καθίσω σπίτι να παίξω στον υπολογιστή.
Μπαμπάς: Δεν βοηθάς τους ανθρώπους από τον καναπέ σου. Κάποιες φορές χρειάζεται και να αγωνίζεσαι.
Παιδί: Και μ΄ έχεις πείσει και δεν μ΄ έχεις πείσει. Πάτε εσύ με τη μαμά κι εμείς ας κάτσουμε εδώ.
Μπαμπάς: Δεν αφορά όμως μόνο εμάς τους μεγάλους, αφορά και σας. Οι μετανάστες που έρχονται πολλές φορές έχουν μαζί τους και τα παιδιά τους. Κι αυτά τα παιδιά μπορεί να μην έχουν ούτε να φάνε.
Παιδί: Ξέρω, ξέρω, όπως τα παιδιά της Αφρικής που όλο μας λέτε, όταν δεν θέλουμε να φάμε.
Μπαμπάς: Τι μαθαίνεις στο σχολείο, στη Μελέτη, ότι η γη , το νερό, ο αέρας είναι φυσικός πλούτος και είναι για όλους τους ανθρώπους;
Παιδί: Ναι, για παράδειγμα, ο αέρας που αναπνέουμε δεν είναι κανενός.
Μπαμπάς: Εάν λοιπόν κάποιος τύχει να γεννηθεί σε ένα μέρος που δεν είναι εύφορο, δηλαδή δεν παράγει πολλά και έχει βρόμικο νερό και έρθει εδώ σε μας και θελήσει να φάει και να πιει, εμείς μπορούμε να του απαγορεύσουμε να φάει και να πιεί και να αναπνεύσει;
Παιδί: Όχι, αφού το νερό, η γη και ο αέρας είναι για όλους τους ανθρώπους. Όμως μπαμπά, είμαστε φτωχή χώρα και δε φτάνει η γη για όλους.
Μπαμπάς: Γι΄ αυτό και οι μετανάστες θέλουν να πάνε σε άλλες χώρες πιο πλούσιες.
Παιδί: Γιατί δεν πάνε να περάσουν από άλλες χώρες; Ας κάνουν έναν κύκλο.
Μπαμπάς: Για να κάνουν αυτό το ταξίδι από τη χώρα τους μέχρι εκεί που θέλουν να πάνε πληρώνουν πολλά λεφτά. Αν έχουν να κάνουν μεγαλύτερη διαδρομή θα πρέπει να δώσουν περισσότερα λεφτά σ΄ αυτούς που τους μεταφέρουν.
Παιδί: Μα, αφού είπες ότι είναι φτωχοί, που τα βρίσκουν τα λεφτά και πληρώνουν;
Μπαμπάς: Δυστυχώς, πάρα πολλοί είναι αυτοί που πουλάνε τα όργανά τους.
Παιδί: Δεν θέλω να ακούσω άλλο μπαμπά. Φοβάμαι όταν ακούω για όργανα. Κατάλαβα. Τώρα νομίζω ότι πείστηκα. Θα έρθω στο συλλατήριο.
Μπαμπάς: Συλλαλητήριο είπαμε.
Παιδί: Θα είμαστε πολλοί;
Μπαμπάς: Μάλλον όχι. Λίγοι θα είμαστε.
Τα παιδιά πήγαν στο συλλαλητήριο. Τους άρεσαν τα πλακάτ και σε όλη την πορεία κρατούσαν από ένα. Μετά από ώρα άρχισαν να φωνάζουν και τα συνθήματα, ενώ έπαιζαν και με το σκύλο που συνόδευε, προπορευόμενος, την πορεία.
«Μπαμπά, τι είναι η Χρυσή Αυγή;» «Ναζιστές παιδί μου». «Α, κατάλαβα, ο Χίτλερ». «Λέγκαλιγκασιόν, κοτούλες εμιγκρέ». «Όχι κοτούλες, Πορ του λες. Δηλαδή, νομιμοποίηση σε όλους τους μετανάστες».
Στο τέλος της πορείας, φτάσανε μπροστά στο υπουργείο. Τα παιδιά πλησίασαν το νεαρό με την ντουντούκα «Σκέφτηκα κι εγώ ένα σύνθημα». «Έλα πες το». «Οι μετανάστες είναι αδέρφια μας, σεβαστείτε τους».
ΥΓ: Ευχαριστώ το Χάρη και την οικογένειά του για την έμπνευση που μου έδωσαν.
ΥΓ1: Στους άντρες, γυναίκες και παιδιά μετανάστες, που αγνοούνται αυτές τις ώρες στη θάλασσα.Η ενοχή και η ευθύνη νιώθω να με πνίγουν.
Παιδί: Τι είναι συλλαλητήριο;
Μπαμπάς: Είναι μια διαδήλωση, μια διαμαρτυρία.
Παιδί: Και γιατί να πάμε;
Μπαμπάς: Γιατί δε θέλουμε να γίνει αυτός ο φράχτης.
Παιδί: Γιατί θέλουν να κάνουν αυτόν τον φράχτη;
Μπαμπάς: Για να εμποδίσουν τους μετανάστες να έρχονται στην Ελλάδα. Είμαστε η πρώτη χώρα που συναντούν καθώς έρχονται από την Τουρκία και είναι πάρα πολλοί.
Παιδί: Είναι Τούρκοι;
Μπαμπάς: Είναι και Τούρκοι και από άλλες χώρες της Ασίας.
Παιδί: Έχω μια ιδέα, να τους πιάνουν οι Τούρκοι και να τους γυρίζουν στην πατρίδα τους.
Μπαμπάς: Μα αυτοί δε θέλουν να γυρίσουν πίσω. Ο λόγος που έφυγαν ήταν γιατί πεινούσαν στη χώρα τους ή έχουν πολέμους.
Παιδί: Και γιατί έρχονται στην Ελλάδα;
Μπαμπάς: Δεν έρχονται στην Ελλάδα για να μείνουν. Οι περισσότεροι θέλουν να περάσουν για να πάνε σε άλλες χώρες της Ευρώπης για να βρούνε δουλειά.
Παιδί: Εμείς είμαστε φτωχή χώρα;
Μπαμπάς: Ναι, έχουμε προβλήματα, δεν υπάρχουν δουλειές για όλους.
Παιδί: Γιατί δεν τους αφήνουμε να περάσουν;
Μπαμπάς: Γιατί έχουμε υπογράψει μια συμφωνία με την Ευρώπη που δεν επιτρέπεται να τους αφήνουμε.
Παιδί: Αν δεν τηρήσουμε τη συμφωνία θα μας τιμωρήσουν;
Μπαμπάς: Θα έχουμε προβλήματα.
Παιδί: Φοβάμαι, δε θέλω να μας κάνει πόλεμο η Ευρώπη. Καλύτερα να μη μας νοιάζουν οι μετανάστες.
Μπαμπάς: Δηλαδή δε σε νοιάζει εάν φύγει ο Κ. που είναι φίλος μας;
Παιδί: Γιατί, ο Κ. είναι μετανάστης;
Μπαμπάς: Είναι πολιτικός πρόσφυγας. Στην Τουρκία ήταν στη φυλακή γιατί δε συμφωνούσε με το κράτος. Έκανε απεργία πείνας και βγήκε από τη φυλακή. Εάν γυρίσει πίσω κινδυνεύει να ξαναμπεί φυλακή.
Παιδί: Τι είναι απεργία πείνας;
Μπαμπάς: Όταν κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν με κανένα άλλο τρόπο να βρουν το δίκιο τους, τότε σταματάνε να τρώνε και πίνουν μόνο νερό.
Παιδί: Δε θέλω να μπει ο Κ. φυλακή. Αλλά δε θέλω να μας τιμωρήσουν άμα δεν τηρήσουμε τη συμφωνία.
Μπαμπάς: Όταν κάποιος κάνει μια συμφωνία και πλέον δε θέλει να την τηρήσει τότε ζητάει να αλλάξει τη συμφωνία, αυτό μπορούμε να κάνουμε κι εμείς.
Παιδί: Και γιατί δεν το κάνουμε;
Μπαμπάς: Αυτό πρέπει να κάνουμε. Αλλά είναι δύσκολο να σου εξηγήσω γιατί δεν το κάνουνε.
Παιδί: Ξέρω, γιατί είναι ρατσιστές κι αυτός ο Καρ…. είναι φασίστας κι αν μπορούσε θα τους έπνιγε όλους τους μετανάστες.
Μπαμπάς: Μπορεί και να΄ ναι όλοι ρατσιστές, μα να μη βγαίνουν να το πουν φανερά, δεν ξέρω.
Παιδί: Εμείς όμως δεν πρέπει να είμαστε ρατσιστές γι΄ αυτό πρέπει να πάμε στο συναλλητήριο.
Μπαμπάς: Συλλαλητήριο.
Παιδί: Ναι, σ΄ αυτό, το συλλαλητήριο. Όμως μπαμπά, η θεία ……. θα έρθει;
Μπαμπάς: Νομίζω πως όχι.
Παιδί: Γιατί, είναι ρατσίστρια;
Μπαμπάς: Όχι δεν είναι.
Παιδί: Τότε γιατί πρέπει να πάμε και μεις; Θα προτιμούσα να καθίσω σπίτι να παίξω στον υπολογιστή.
Μπαμπάς: Δεν βοηθάς τους ανθρώπους από τον καναπέ σου. Κάποιες φορές χρειάζεται και να αγωνίζεσαι.
Παιδί: Και μ΄ έχεις πείσει και δεν μ΄ έχεις πείσει. Πάτε εσύ με τη μαμά κι εμείς ας κάτσουμε εδώ.
Μπαμπάς: Δεν αφορά όμως μόνο εμάς τους μεγάλους, αφορά και σας. Οι μετανάστες που έρχονται πολλές φορές έχουν μαζί τους και τα παιδιά τους. Κι αυτά τα παιδιά μπορεί να μην έχουν ούτε να φάνε.
Παιδί: Ξέρω, ξέρω, όπως τα παιδιά της Αφρικής που όλο μας λέτε, όταν δεν θέλουμε να φάμε.
Μπαμπάς: Τι μαθαίνεις στο σχολείο, στη Μελέτη, ότι η γη , το νερό, ο αέρας είναι φυσικός πλούτος και είναι για όλους τους ανθρώπους;
Παιδί: Ναι, για παράδειγμα, ο αέρας που αναπνέουμε δεν είναι κανενός.
Μπαμπάς: Εάν λοιπόν κάποιος τύχει να γεννηθεί σε ένα μέρος που δεν είναι εύφορο, δηλαδή δεν παράγει πολλά και έχει βρόμικο νερό και έρθει εδώ σε μας και θελήσει να φάει και να πιει, εμείς μπορούμε να του απαγορεύσουμε να φάει και να πιεί και να αναπνεύσει;
Παιδί: Όχι, αφού το νερό, η γη και ο αέρας είναι για όλους τους ανθρώπους. Όμως μπαμπά, είμαστε φτωχή χώρα και δε φτάνει η γη για όλους.
Μπαμπάς: Γι΄ αυτό και οι μετανάστες θέλουν να πάνε σε άλλες χώρες πιο πλούσιες.
Παιδί: Γιατί δεν πάνε να περάσουν από άλλες χώρες; Ας κάνουν έναν κύκλο.
Μπαμπάς: Για να κάνουν αυτό το ταξίδι από τη χώρα τους μέχρι εκεί που θέλουν να πάνε πληρώνουν πολλά λεφτά. Αν έχουν να κάνουν μεγαλύτερη διαδρομή θα πρέπει να δώσουν περισσότερα λεφτά σ΄ αυτούς που τους μεταφέρουν.
Παιδί: Μα, αφού είπες ότι είναι φτωχοί, που τα βρίσκουν τα λεφτά και πληρώνουν;
Μπαμπάς: Δυστυχώς, πάρα πολλοί είναι αυτοί που πουλάνε τα όργανά τους.
Παιδί: Δεν θέλω να ακούσω άλλο μπαμπά. Φοβάμαι όταν ακούω για όργανα. Κατάλαβα. Τώρα νομίζω ότι πείστηκα. Θα έρθω στο συλλατήριο.
Μπαμπάς: Συλλαλητήριο είπαμε.
Παιδί: Θα είμαστε πολλοί;
Μπαμπάς: Μάλλον όχι. Λίγοι θα είμαστε.
Τα παιδιά πήγαν στο συλλαλητήριο. Τους άρεσαν τα πλακάτ και σε όλη την πορεία κρατούσαν από ένα. Μετά από ώρα άρχισαν να φωνάζουν και τα συνθήματα, ενώ έπαιζαν και με το σκύλο που συνόδευε, προπορευόμενος, την πορεία.
«Μπαμπά, τι είναι η Χρυσή Αυγή;» «Ναζιστές παιδί μου». «Α, κατάλαβα, ο Χίτλερ». «Λέγκαλιγκασιόν, κοτούλες εμιγκρέ». «Όχι κοτούλες, Πορ του λες. Δηλαδή, νομιμοποίηση σε όλους τους μετανάστες».
Στο τέλος της πορείας, φτάσανε μπροστά στο υπουργείο. Τα παιδιά πλησίασαν το νεαρό με την ντουντούκα «Σκέφτηκα κι εγώ ένα σύνθημα». «Έλα πες το». «Οι μετανάστες είναι αδέρφια μας, σεβαστείτε τους».
ΥΓ: Ευχαριστώ το Χάρη και την οικογένειά του για την έμπνευση που μου έδωσαν.
ΥΓ1: Στους άντρες, γυναίκες και παιδιά μετανάστες, που αγνοούνται αυτές τις ώρες στη θάλασσα.Η ενοχή και η ευθύνη νιώθω να με πνίγουν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
